من همین الان، از همین‌جا ممکنه بذارم برم. ممکنه همه‌ی آهنگامو دفترامو اسکیت‌مو همه‌ی یادگاریامو خانوادمو و تک تک دوستامو بذارم برم. من همین الان همین‌جا ممکنه حتی خودمو بذارم برم.

02:04 I don't even know where I'm going, but I'm going there fast My actions only matter in the present, I don't care about the past And I don't got the answers to your questions ; So can you please stop asking me? Stop asking me .

مشتم و از موهام میارم بیرون. موهای کنده شده و گره خورده دور دستام؛ انگشتام از هم جدا نمی‌شن. ریه‌م داغ می‌شه‌. نفسم بالا نمیاد. اولین اسکرین شات و باز می‌کنم. چشمام سیاهی می‌ره. زور می‌زنم که موهای نازکم و دور انگشتام پاره کنم و مشتم و باز کنم. دستام می‌لرزه. در صندوقچه باز می‌شه. تیکه شیشه‌ی همیشگی‌. اسکرین شات هارو ورق می‌زنم. دستمال‌های خونی روی بالشم. چکه می‌کنه. خون زخمام داره چکه می‌کنه روی کتاب دینی. روی لبتاب‌. روی بالشم. روی دفترم. خورده شیشه می‌شکنه تو پوستم. چجوری. چجوری. چجوری اون حرفارو زدن.

من و دست‌وپا زدن تو لجنِ خودساخته .