یک کبر در شیطان و یک حرص در آدم و یک بخل در پسر او که بعدها تبدیل به حسادت گشت و یک شتاب در یونس و یک توجه به غیر در یوسف، همه‌ی آن‌ها را زمین زد و مبتلا کرد. ما که همه را یکجا داریم چه کنیم؟ #عین_صاد

دیده‌اید؟! آدم می‌خواهد با کسی حرف بزند و قضایا را برایش شرح کند، مثل مباشر با اربابش، اصلا نمی‌ایستد و توجهی نمی‌کند. می‌کشد و می‌رود و تحقیرش می‌کند. در حالی که دستش را هم به پشتش زده و او با ذلت دنبالش می‌رود و می‌گوید که چه شده و چه نشده. و ارباب اصلا به روی مبارک هم نمی‌آورد. یک وقت هم کسی را به یاد می‌آوری، تنها توقف نمی‌کند، که می‌نشیند و با تو انس می‌گیرد و رهایت نمی‌کند. تعبیری در دعا آمده و ما به سادگی از آن می‌گذریم که «یا جَليسَ مَنْ ذَكَرَهُ»، «يا جَليسَ الذّاکِرین». انسان خدا را به یاد می‌آورد و او کنارش می‌نشیند و انس می‌گیرد و رهایش نمی‌کند، شوخی نیست، آن هم او؛ او که هستی با او به پا شده و مست از اوست. #عین_صاد

هر چه جز خدا در دل ما، در اجتماع ما، حاکم باشد، بت است و دشمن است و ما را محدود می‌کند و ما را راکد می‌سازد و ما را برای خودش می‌خواهد. این رکود و محدودیت، سرنوشت حتمی هر بت پرستِ بت ساز است و این سرنوشت محتوم، فاجعه انسان و مرگ اوست. #عین_صاد