💠دستورالعمل عرفاني از جناب علامه حسن زاده آملی :💠 💎بايد انسان يك مقدار زياده بر معمول تقليل غذا و استراحت بكند تا جنبه حيوانيت كمتر ، و روحانيت قوت بگيرد ، و ميزان آنها را هم چنين فرمود : كه انسان اولا روز و شب زياده از دو مرتبه غذا بخورد حتي تنقل مابين الغذائين نكند . ثانيا هر وقت غذا مي خورد بايد مثلا يك ساعت بعد از گرسنگي بخورد ، و آن قدر بخورد كه تمام سبز نشود ، اين در كم غذا . و اما كيفش بايد غير از آداب معروفه ، گوشت زياد نخورد ، به اين معني كه شب و روز هر دو نخورد ، و در هر هفته دو سه دفعه هر دو را يعني هم روز و هم شب را ترك كند ، و يكي هم اگر بتواند للتكليف نخورد ، و لامحاله آجيل خور نباشد و اگر احيانا وقتي نفسش زياد مطالبه آجيل كرد استخاره كند . و اگر بتواند روزه هاي سه روزه هر ماه را ترك نكند . و اما تقليل خواب مي فرمودند شبانه روز شش ساعت بخوابد . و البته در حفظ لسان و مجانبت اهل غفلت اهتمام زياد نمايد . اينها در تقليل حيوانيت كفايت مي كند . و اما تقويت روحانيت : اولا دائما بايد هم و حزن قلبي به جهت عدم وصول به مطلوب داشته باشد . ثانيا تا مي تواند ذكر و فكر را ترك نكند كه اين دو جناح سير آسمان معرفت است . در ذكر عمده سفارش اذكار صبح و شام اهم آنها كه در اخبار وارد شده . و اهم تعقيبات صلوات و عمده تر ذكر وقت خواب كه در اخبار ماءثور است ، لاسيما متطهرا در حال ذكر به خواب رود . و شب خيزي مي فرمودند زمستان ها سه ساعت ، تابستان ها يك ساعت و نيم . و مي فرمودند كه در سجده ذكر يونسيه يعني در مداومت آن كه شبانه روزي ترك نشود ، هر چه زيادتر توانست كردن اثرش زيادتر ، اقل اقل آن چهارصد مرتبه است خيلي اثرها ديده ام . بنده خود هم تجربه كرده ام چند نفر هم مدعي تجربه اند . يكي هم قرآن كه خوانده مي شود به قصد هديه حضرت ختمي مرتبت صلوات الله عليه و آله خوانده شود . 📚در اسمان معرفت ص108 ؛109 #دستورالعمل #اداب_غذا_خوردن @ahadiis

محیی الدین بن عربی: 🔴#دستورالعمل 🔴#نکته_سلوکی 🔴 #تفسیر_قرآن ✅#شرک_خفی ✍ حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در رساله ی شریفه ی وصایا در توضیح آیه مبارکه ی « وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ » : « و هر كس خدا ترس و پرهيزكار شود خدا راه بيرون شدن را بر او مي‌گشايد و از جايي كه گمان نَبَرد به او روزي عطا كند »می فرمایند: 🔵 از علامات تحقق به تقوی و متقی شدن این است که روزی فرد متقی و با تقوا از جایی که گمان آن را ندارد می رسد و اگر روزی از جایی که گمان آن را دارد رسید پس تقوا در او محقق نگشته و اعتماد بر خداوند ننموده است . همانا برخی از وجوه تقوا به این معنی است که انسان خدا را مانند سپری قرار دهد برای اینکه نگذارد اسباب در قلب او تأثیر گذاشته و مانع از اعتماد او بر اسباب شود. انسان به حال خود داناتر است و او از درون خود می یابد که به چه کسی اطمینان دارد و تکیه نموده است و نفسش با چه چیزی سکون و آرامش و قرار می یابد. ( بعد از شنیدن این سخن ) نگو که خداوند ما را به سعی در را تأمین کسانی که نانخور ما هستند امر نموده و نفقه و خرج آنها را بر ما واجب کرده است، پس باید جدیت و تلاش در را به دست آوردن اسبابی که معمولا از راه آنها و به سبب آنها خداوند به ما روزی می دهد نماییم. این سخن آنچه که ما گفتیم را نقض نمی نماید چرا که ما فقط تو را از اعتماد قلبت بر اسباب و آرامش در زمان فراهم بودن آنها نهی نمودیم و ما به تو نگفتیم که بر اسباب عمل نکن. سپس می فرمایند : بعد از نوشتن این وجه برای تقوا خوابیدم و سپس به نفسم رجوع نمودم دیدم که دو بیت شعر را می سرایم که قبلا آن را نمی شناختم : لا تعتمد إلا علی الله فکل أمر بید الله و هذه الاسباب حُجّابه فلا تکن إلا مع الله ترجمه : اعتماد مکن مگر بر خداوند همه ی امور به دست خداست این اسباب حجاب خداوند هستند ( و باعث می شوند که انسان محجوب خدا را در پشت امور مشاهده ننماید ) پس فقط با خدا باش ( و دل به او ده ) در ادامه می فرمایند : به درون خویش نظر نما، اگر می بینی قلبت با آن اسباب کارها آرامش و سکون می یابد پس ایمان خود را متهم نما و بدان که تو آن مرد( ی که ایمان آورده و شرک نورزیده ) نیستی. اما اگر می بینی که قلبت با خدا آرام است و حالت وجود اسباب و حالت نبود آنها برایت یکسان می باشدپس بدان تو آن مردی هستی که ایمان آوردی و هیچ چیزی را با او شریک نگرداندی ( و موحد حقیقی ) هستی و تو جزء افراد قلیلی هستی و مانند تو کم هستند . پس اگر خداوند به تو از راهی که گمانش را نداری روزی داد این بشارتی از جانب خدا می باشد که تو از متقین هستی. وصایا ص 37 👈 ادامه دارد .... @ahadiis