مولی العوالم ، علیِّ بنِ موسی الرّضا صلوات الله علیه فرمود ؛ إِذَا أَخَذَ النَّاسُ يَمِيناً وَ شِمَالًا فَالْزَمْ طَرِيقَتَنَا ، فَإِنَّهُ مَنْ لَزِمَنَا لَزِمْنَاهُ ، وَ مَنْ فَارَقَنَا فَارَقْنَاهُ. إِنَّ أَدْنَى مَا يُخْرِجُ الرَّجُلَ مِنَ الْإِيمَانِ أَنْ يَقُولَ لِلْحَصَاةِ هَذِهِ نَوَاةٌ ثُمَّ يَدِينُ بِذَلِكَ وَ يَبْرَأُ مِمَّنْ خَالَفَهُ . يَا ابْنَ أَبِی مَحْمُودٍ احْفَظْ مَا حَدَّثْتُكَ بِهِ فَقَدْ جَمَعْتُ لَكَ فِيهِ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ. هرگاه‌ مردم‌ به‌ راست‌ و چپ‌ گراييدند ، تو فقط ملزم به راه و طریق ما باش ‌، چرا كه‌ هر کس همراه‌ ما شود ، ما همراه‌ او خواهيم‌ بود ،  و هر كه‌ از ما جدا شود ، ما نيز او را رها خواهيم‌ كرد . كمترين‌ چيزی‌ كه‌ مرد را از ايمان‌ خارج‌ می‌كند اين‌ است‌ كه‌ از پيش‌ خود‌ ريگی را هسته‌ خرما بداند و سپس‌ بر اساس‌ آن‌ اعتقاد ورزی نمايد و دین برای خويش‌ درست‌ كند ، و از هر کس كه‌ مخالف‌ او بود ، بيزاری جويد. ای فرزند ابی محمود ، آنچه‌ را اكنون‌ به‌ تو گفتم‌ ، به‌ خاطر بسپار كه‌ خير دنيا و آخرت‌ در اين‌ سفارش‌ جمع‌ است. بحارالأنوار ۲۶ / ۲۳۹ .

در تفسیر آیه ان من یجیب المضطر امام باقر(علیه السلام) در تفسیر این آیه و بیان مصداقِ آن مضطری که دعایش به اجابت می رسد، فرمود: نَزَلتْ فِی القائِمِ. [این آیه] در مورد قائم، نازل شده است. در روایتی دیگر از ایشان، آمده است که فرمود: وَ اللّهِ ! کَأَنّی أنْظُرُ إلَی القائِمِ، وَ قدْ أسْنَدَ ظَهْرَه إلی حَجَرٍ ثُمَّ یَنشُدُ اللّهَ ... هُوَ وَ اللّهِ المُضطَرُّ فی کِتابِ اللّهِ فی قَولِهِ: (أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ). به خدا سوگند! گویا من مهدی را می بینم که پشت به حجر الأسود زده و خدا را به حقّ خود می خوانَد... به خدا سوگند، مُضطر در کتاب خدا در آیه (أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ...) اوست! در حدیث دیگری از امام صادق(علیه السلام) چنین آمده است: نَزَلَتْ فی القائِمِ مِن آلِ مُحَمَّدٍ، هُوَ ـ وَ اللّهِ ـ المُضطَرُّ! إذا صَلَیٰ فِی المَقامِ رَکعَتَینِ وَ دَعا إلَی اللّهِ عز و جل فَأَجابَهُ، وَ یَکشِفُ السّوءَ وَ یَجعَلُهُ خَلیفَةً فِی الأرضِ. این آیه در مورد قائم از آل محمّد(علیهم السلام) نازل شده است. به خدا سوگند، مضطر اوست. هنگامی که در «مقام»، دو رکعت نماز بگزارد و دست دعا به سوی خدا بردارد، خدا، دعایش را اجابت می کند و بدی را بر می دارد و او را جانشین خویش در زمین می گردانَد. 📗نمل: آیه ۶۲. 📗البرهان فی تفسیر القرآن: ج۴ ص۲۲۵. 📗الغیبة، نعمانی: ص۱۸۸. 📗تفسیر القمّی: ج۲ ص۱۲۹. اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

«مضطر» به معنای اجبار، ناچار و... است. در دعای ندبه می خوانیم: «أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي‏ يُجَابُ‏ إِذَا دَعَا»؛ کجاست آن مضطری که چون دعا کند، خواست او به اجابت می رسد.دعای ندبه. «اين المضطرّ الذى يجاب اذا دعى، كجاست آن مضطرى كه چون دعا كند، خواست او به اجابت مى‌رسد.ندبه. همين‌طور در روايتى كه از امام صادق عليه السّلام دربارۀ تفسير آيه: «أَمَّنْ يُجِيبُ اَلْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ اَلسُّوءَ...» وارد شده چنين آمده است: سوگند به خدا منظور از مضطر در اين آيه قائم آل محمد صلّى اللّه عليه و اله است. وقتى كه در آخر الزمان ستم و بيداد و فساد در نتيجه سلطه پيدا كردن مستكبران و انحراف مردم از صراط مستقيم سرتاسر جهان را پر ساخت، آن حضرت در بين ركن و مقام [در مسجد الحرام]دو ركعت نماز مى‌خواند و آن‌گاه دست به دعا برداشته از خداوند تعجيل در فرج خود را مى‌خواهد و پروردگار عالم نيز دعاى او را اجابت نموده و به او اذن ظهور مى‌دهد و به دنبال اين واقعه مبارك آن حضرت به بركت امدادهاى غيبى و هم‌چنين يارى انسان‌هاى مؤمن و شجاع-كه در آن زمان از سرتاسر عالم به گرد آن حضرت جمع شده‌اند- بساط ستم را از روى زمين برخواهد چيد. 📗سوره نمل، 62  📗بحار الانوار، ج  51 ، ص  48  📗موعود نامه فرهنگ الفبایی مهدویت، مجتبی تونه ای ص670 آیه أَمَّنْ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللهِ قُلْ هاتُوا بُرْهانَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ [نمل64] یا کسى‌ که آفرینش را آغاز مى‌کند، سپس آن را باز مى‌گرداند و کسى ‌که شما را از آسمان و زمین روزى مى‌دهد؛ آیا معبودى با خداست؟! بگو: «اگر راست مى‌گویید دلیلتان را بیاورید»! یا کسی که [دعای] مضطر را هنگامی‌که او را بخواند اجابت می‌کند و ناراحتی [او] را برطرف می‌سازد! أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللهِ قَلِیلاً ما تَذَکَّرُونَ [نمل62] یا کسى ‌که [دعاى] مضطر را هنگامى‌که او را بخواند اجابت مى‌کند و ناراحتى [او] را برطرف مى‌سازد و شما را خلفاى زمین قرار مى‌دهد؛ آیا معبودى با خداست؟! کمتر متذکّرمى‌شوید. الصّادق (علیه السلام):عَن صَالِحِ‌بْنِ‌عُقْبَهًْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ نَزَلَتْ فِی الْقَائِمِ (علیه السلام) هُوَ وَ اللَّهِ الْمُضْطَرُّ إِذَا صَلَّی فِی الْمَقَامِ رَکْعَتَیْنِ وَ دَعَا اللَّهَ فَأَجَابَهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُهُ خَلِیفَهًًْ فِی الْأَرْضِ. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: این آیه درباره‌ی قائم آل محمّد (علیهم السلام و عجل الله تعالی فرجه الشریف) نازل گردیده است. به خدا سوگند! مضطرّ اوست، آنگاه که در مقام، دو رکعت نماز به‌جا آورد و به درگاه خدا دعا کند و خداوند دعای وی را مستجاب نموده، بدی را از او دور نماید و او را خلیفه‌ی روی زمین قرار می‌دهد.  📗بحار الأنوار، ج۵۱، ص۴۸ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

الصّادق (علیه السلام):إِنَّ الْقَائِمَ (عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلام الله علیه) إِذَا خَرَجَ دَخَلَ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ فَیَسْتَقْبِلُ الْکَعْبَهًَْ وَ یَجْعَلُ ظَهْرَهُ إِلَی الْمَقَامِ ثُمَّ یُصَلِّی رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ یَقُومُ فَیَقُولُ یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنَا أَوْلَی النَّاسِ بِآدَمَ یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنَا أَوْلَی النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنَا أَوْلَی النَّاسِ بِإِسْمَاعِیلَ یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنَا أَوْلَی النَّاسِ بِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) ثُمَّ یَرْفَعُ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ فَیَدْعُو وَ یَتَضَرَّعُ حَتَّی یَقَعَ عَلَی وَجْهِهِ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللهِ قَلِیلًا ما تَذَکَّرُونَ. امام صادق (سلام الله علیه و آله) فرمودند: چون قائم (سلام الله علیه عجل الله تعالی فرجه الشریف) خروج کند، وارد مسجد الحرام می‌شود و رو به قبله ایستاده به‌گونه‌ای که مقام در پشت سر وی قرارگرفته باشد. سپس دو رکعت نماز می‌خواند و آنگاه برخاسته و می‌گوید: «ای مردم! من نزدیک‌ترین مردم به آدم (علیه السلام) هستم؛ ای مردم! من نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم (علیه السلام) هستم. ای مردم! من نزدیک‌ترین مردم به اسماعیل (علیه السلام) هستم. ای مردم! من نزدیک‌ترین مردم به محمّد (صلی الله علیه و آله) هستم». سپس دستان خود را به طرف آسمان بلندکرده و آن‌قدر دعا می‌خواند و تضرّع می‌جوید تا اینکه به‌صورت بر زمین می‌افتد و این خود نشان می‌دهد که مصداق آیه: أَمَّن یُجِیبُ المُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللهِ قَلِیلًا مَّا تَذَکَّرُونَ، خود اوست. 📗 بحار الأنوار، ج۵۱، ص۵۹/📗 تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۳۹۹ حضرت سجاد سلام الله علیه و آله فرمودند: در پرتو وجود ماست كه خداوند آسمان را از فرو پاشى جز به اذن او نگه مى‏ دارد. در پرتو وجود ماست كه خداوند زمين را از لرزش و سلب آرامش ساكنانش، نگه مى ‏دارد. به واسطه ماست كه خداوند باران نازل مى‏ كند و رحمت خود را مى‏ گستراند و بركات و نعمت هاى زمين را بيرون مى‏ آورد. و اگر آن كس از ما كه در زمين است نبود، زمين اهل خود را فرو مى ‏برد. 📗(1). كلينى، اصول کافی، ج 1، ص 179؛ 📗كمال الدين، قم مؤسسه النشر الاسلامیه (التابعه) لجماعه المدرسين بقم المشرفه، 1405 ه. ق، ج 1 ص 201 – 210.  📗 أمالى صدوق، قم، مطبعه الحكمه، ص 112، مجلس 35. امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در توقيع اول خود به شيخ مفيد(رحمة الله عليه) مى فرمايد: «إِنَّا غَيْرُ مُهْمِلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاءُ»؛ (ما در رسيدگى و سرپرستى شما كوتاهى و اهمال نكرده و ياد شما را از خاطر نبرده ايم كه اگر جز اين بود، دشوارى ها و مصيبت ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان شما را ريشه كن مى نمودند). 📗 الإحتجاج على أهل اللجاج، طبرسى، ج ‏2، ص 497، 📗 كمال الدين و تمام النعمة،  ج ‏2، ص 441، باب 43 (ذكر من شاهد القائم(علیه السلام) و رآه و كلمه)، ح 12. اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

روایت شده که مأمون لعنت الله علیه جلسه‌ای را ترتیب داد و از علمای تمامی ادیان گرد آورد تا با امام رضا (علیه السلام) مناظره کنند در قسمتی از این حدیث آمده که: جاثلیق نصرانی پرسید: درباره نبوّت عیسى و کتابش چه عقیده‌‏اى دارى؟ آیا منکر آن دو هستى؟ حضرت فرمودند: من به نبوّت عیسى و کتابش و به آنچه امّتش را بدان بشارت داده و حواریون نیز آن را پذیرفته‌‏اند، ایمان دارم و به هر عیسایى که به نبوّت محمّد صلى اللَّه علیه و آله و کتابش ایمان نداشته و امّت خود را به او بشارت نداده، کافرم. 📗عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏۱، ص۱۵۶و۱۵۷ 📗مناقب آل أبي طالب عليهم السلام، ج‏۴، ص۳۵۲ 📗الإحتجاج (للطبرسي)، ج‏۲، ص۴۱۷ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

امام الحجه القائم بقیه الله الاعظم عجل الله فرجه الشریف فرمودند : أَکْثِرُوا الدُّعآءَ بِتَعْجِیلِ الفَرَجِ فَإِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُمْ؛ برای نزدیک شدن ظهور و فرج زیاد دعا کنید به راستی همین دعا فرج شماست». کمال الدین ج ٢ص٢٣٩ استاد زارع شیرازی :12 خرداد 403 🔴مداح و روضه خوان باید چندین بار در طول یک مجلس و هرمجلس . نام حضرت بقیه الله را ببرد و برای فرجشان . از مردم تمنا کند و بخواهد در حین روضه و اشک بر اباعبدالله صلوات الله علیه از سوز دل . اللهم عجل لولیک الفرج بگویند در شروع مجلس در اوج مجلس و درنهایت مجلس . لبیک یا حجت بن الحسن العسکری❤️ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #استاد_زارع_شیرازی #مخترع_فنون_مداحی_کشور #تنها_استاد_مداحی_با_سوابق_در_پنجاه_ارگان_و_اماکن_مذهبی_کشور #تنها_استاد_با_تربیت_۹۷۰۰_روضه_خوان_و_مداح_در_کل_کشور_۹۲_تا_۱۴۰۳ کانال ایتای احادیث خالص دوازده امام معصوم جمع آوری استاد گرانقدر زارع شیرازی♦️ https://eitaa.com/ahadisostadzareshirazi110 کانال تلگرامی احادیث خالص دوازده امام معصوم جمع آوری استاد گرانقدر زارع شیرازی عضو شوید🌹 https://t.me/ahadisostadzareshirazi110/ کانال اصلی تلگرام https://t.me/ostadzareshirazi110 کانال اصلی ایتا https://eitaa.com/ostadzareshirazi110

شخصی مغرض به امام صادق صلوات الله علیه گفت: بعضی از شیعیان شما محارم را مرتکب می‌شود و به گناهان بزرگ دست می‌زنند؟! امام صلوات الله علیه فرمود: امید است توبه کند و گناهانش را جبران سازد. گفت: گاه بدون توبه از دنیا می‌رود؟! فرمود:خدا گناهانشان را با بیماری‌ها، کاستی در اموال و اولاد (و غیر آن) می‌پوشاند. گفت: گاه اینگونه نیست.! فرمود: شاید آنها را با سلطان جور به وسیله ستمی که بر آنها روا می‌دارد بپوشاند و این کار، کفاره گناهانشان باشد. گفت: گاهی چنین نیست.!! فرمود: شاید آن گناهان را با همسایه بدی که آزارشان می‌رساند، بپوشاند. گفت: گاهی چنین نیست.!!! فرمود: گاه با زن بدی که از همه این موارد سخت‌تر است، گناه وی را می‌پوشاند. گفت: گاه این چنین نیست.! امام صلوات الله علیه به خشم آمد و فرمود: برای به خاک مالیدن بینی تو، شفاعت ما به داد آنها می‌رسد (و کفاره گناهانشان می‌شود). 📗صحیفة الابرار، ج۲، ص۴۴۸ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

نبی اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: إذا رَأَیتُم أهلَ الرَّیبِ وَ البِدَعِ مِن بَعدى ، فَأَظهِرُوا البَراءَةَ مِنهُم ، وَ أَكثِروا مِن سَبِّهِم وَ القَولِ فیهِم وَ الوَقیعَةِ ، وَ باهِتوهُم كَى لا یطمَعوا فِى الفَسادِ فِى الإِسلامِ وَ یحذَرَهُمُ النّاسُ وَ لا یتَعَلَّمونَ مِن بِدَعِهِم ، یكتُبِ اللّهُ لَكُم بِذلِكَ الحَسَناتِ ، وَ یرفَع لَكُم بِهِ الدَّرَجاتِ فِى الآخِرَةِ . پس از من، هر گاه شكّاكان و بدعت گذاران را دیدید ، از آنان بیزارى نشان دهید و بسیار به آنان ناسزا گویید و در باره شان بدگویى و افشاگرى كنید و آنان را مبهوت [و محكوم ]سازید تا به تباه كردن اسلام، طمع نكنند و مردم از آنها بر حذر باشند و از بدعت هایشان چیزى نیاموزند . براى این كار ، خداوند برایتان ثواب ها مى نویسد و در آخرت بر درجات شما مى افزاید . الكافى : ج ۲ ص ۳۷۵ ح ۴ ، بحار الأنوار : ج ۷۴ ص ۲۰۲ ح ۴۱ . لیكن علّامه مجلسى رحمه الله در توضیح حدیثِ یاد شده، مى گوید : وَ الظاهر أنّ المراد بالمباهتة إلزامهم بالحجج القاطعة و جعلهم متحیرین لا یحیرون جوابا كما قال تعالى :  «فَبُهِتَ الَّذِى كَفَرَ»بقره : (آيه ۲۵۸) ، ویحتمل أن یكون من البهتان للمصلحة فإنّ كثیرا من المساوى یعدّها أكثر الناس محاسن خصوصا العقائد الباطلة ، وَ الأوّل أظهر ، قال الجوهرى : بهته بهتا أخذه بغتةً . ظاهرا مراد از «مباهته» ، محكوم كردن آنها با دلایل قاطع است، به طورى كه حیران بمانند و از عهده پاسخ بر نیایند ، چنان كه خداى متعال مى فرماید :  «پس آن كس كه كفر ورزیده بود، مبهوت ماند»  . احتمال هم دارد كه به معناى بهتان زدن مصلحتى باشد ؛ زیرا بیشتر مردم، بسیارى از بدى ها و معایب را حسن و خوبى مى شمارند ، بویژه عقاید باطل را . وجه اوّل ، ظهور بیشترى دارد . جوهرى مى گوید : «بَهَتَهُ بَهْتا» یعنى: او را غافلگیر كرد . 📕مرآة العقول : ج ۱۱ ص ۸۱ . #تبری اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها فرمودند: «وَ مَا نَقَمُوا مِنْ أَبِی الْحَسَنِ نَقَمُوا وَ اللَّهِ مِنْهُ نَکِیرَ سَیْفِهِ وَ شِدَّهْ وَطْئِهِ وَ نَکَالَ وَقْعَتِهِ وَ تَنَمُّرَهُ فِی ذَاتِ اللَّهِ عزّوجل ... أَلَا هَلُمَّ فَاسْمَعْ وَ مَا عِشْتَ أَرَاکَ الدَّهْرُ الْعَجَبَ وَ إِنْ تَعْجَبْ فَقَدْ أَعْجَبَکَ الْحَادِثُ إِلَی أَیِّ سِنَادٍ اسْتَنَدُوا وَ بِأَیِّ عُرْوَهْ تَمَسَّکُوا اسْتَبْدَلُوا الذُّنَابَی وَ اللَّهِ بِالْقَوَادِمِ وَ الْعَجُزَ بِالْکَاهِلِ فَرَغْماً لِمَعَاطِسِ قَوْمٍ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لا یَشْعُرُونَ»، «چه عیب و ایرادی از امیرالمومنین صلوات‌الله‌علیه گرفته‌اند؟! به خدا سوگند عیب او، شمشیر برّنده‌ او، بی‌اعتنایی‌اش به مرگ، جدّی و شدید بودن در برخوردها (عمل به احکام خدا) و عقوبت دردناک (به سزای اعمال‌ رساندن مجرمان) و غضبش در راه خدا بود ... بیا و بشنو! هرچه زندگی کنی، روزگار عجائب (بیشتری) را به تو نشان می‌دهد و اگر (می‌خواهی از چیزی) تعجّب کنی، از گفتار اینان (مخالفان امیرالمومنین صلوات‌الله‌علیه) تعجّب کن که گفتارشان تعجّب‌آور است. ای کاش می‌دانستم به چه چیزی پناهنده شده‌اند و به چه ستون و تکیه­گاهی تکیه‌داده‌اند (و اعتماد کرده‌اند)! به خدا قسم که آنان دُم مرغ را گرفته و سر آن را رها کرده‌اند و گردن آن را رها کرده و دُمش را گرفته‌اند (ضرب المثلی است به معنای ترک ‌کردن امر مهم و مشغول ‌شدن به کار پست) قومی که می‌پندارد با این کار، عمل خوبی انجام داده است، ذلیل خواهد شد، آنها فاسدند امّا خود نمی‌دانند».(1)     امام کاظم علیه‌السلام فرمودند: «الْمُنَافِقِینَ الَّذِینَ خَالَفُوا بَعْدَ النَّبِیِّ»، «منافقین کسانی هستند که پس از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مخالفت کردند».(2) باچه مخالفت کردند؟ توحید، نبوت و امر رسالت، غدیر، ولایت، امامت! 📗1 . بحارالأنوار، ج۴۳، ص۱۵۸/ الأمالی للطوسی، ص۳۷۴ 📗 2 . تفسیر الإمام العسکری سلام الله علیه، ص۱۱۸ 📗کنوزالبرائه، ج1، ص36 اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

ابوخالد كابلى گوید: از امام باقر علیه السلام درباره نام امام مهدی عجل الله فرجه سوال کردم، حضرت فرمودند: «چيزى را از من پرسيدى كه اگر بنى‌فاطمه (سادات) او را بشناسند بحرص او را تكه تكه خواهند كرد.»!! سید احمد فهرى زنجانی در شرح روایت می‌نویسد: ظاهراً آن حضرت ميخواهد بفرمايد كه مردم نه تنها به انتظار دولت حق نيستند بلكه حتى در بنى‌فاطمه(سادات) كه نسبتاً خودى هستند، كسانى يافت مى‏‌شود كه با آن حضرت كه برپاكننده #دولت_حق و مجرى عدالت واقعى است، تا آن پايه(حد) كينه دارند كه حاضرند او را بكشند و قطعه قطعه‌‏اش نمايند تا براى رسيدن به اميال خود مانعى در پيش نباشد..!! 📕غییبه نعمانی، ترجمه سید احمد زنجانی، ص۳۳۹ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

علامه مجلسی رضوان الله علیه می‌نویسد: این سخن باقی ماند که آیا خواب دیدن (پیامبر و ائمه علیهم السلام) در احکام شرعی حجت هست یا خیر؟ می‌توان اشکال گرفت و گفت: خیر حجت نیست، چون از امام صادق علیه السلام به چند سند صحیح حدیث آمده که، دین خدا تبارك و تعالی عزیزتر از آن است که در خواب دیده شود. و ممکن است گفته شود مقصود این است که اصل شرعیت احکام به خواب ثابت نمی‌شود، بلکه به وحی روشن است و به هر حال باید آن را به خواب انبیاء و ائمه علیهم السلام تخصیص داد، زیرا خواب آن‌ها چون وحی است. 📗بحار الأنوار، ج۵۸، ص۲۳۷ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

شیخ کلینی رضوان الله علیه روایت کرده است: علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن ابن أذينة، عن أبي عبد الله عليه السلام قال: قال: ما تروي هذه الناصبة؟ فقلت: جعلت فداك فيماذا؟ فقال: في أذانهم وركوعهم وسجودهم، فقلت: إنهم يقولون: إن أبي بن كعب رآه في النوم، فقال: كذبوا فإن دين الله عزوجل أعز من أن يرى في النوم، قال: فقال له سدير الصيرفي. امام صادق علیه السلام فرمود :این نواصب چه مطلبی است که مدام روایت می‌کنند؟! راوی می‌گوید که گفتم: فدایت گردم در چه بابی؟! حضرت فرمودند: در اذان ها و رکوع ها و سجده‌هایشان. عرض کردم: می‌گویند که ابی بن کعب در خواب چنین دیده است. امام صادق علیه السلام فرمود: آن‌ها دروغ گفته‌اند، همانا دین خدای عز و جل بسیار عزتمندتر از آن است که به خواب دیدن مشخص شود. 📕الکافی، جلد ۳، صفحه ۴۸۲ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

نُباته گوید در مسجد کوفه خدمت امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه نشسته ‌بودم که مردی از «بَجیلَه» که کنیه‌اش ابوخدیجه بود وارد شد. همراه او شصت مرد از قبیله‌ بَجیلَه بودند. او و همراهیانش سلام کرده و نشستند. پس ابوخدیجه عرض کرد: «ای امیرالمؤمنین! آیا سرّی از اسرار پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در خدمت شما است که ما را به شنیدن آن مفتخر فرمایی»؟ فرمود: آری ! (آن‌گاه) روی به قنبر نموده و فرمودند: «ائْتِنِی بِالْکِتَابَهْ فَفَضَّهَا فَإِذَا هِیَ أَسْفَلُهَا سُلَیْفَه مِثْلُ ذَنَبِ الْفَأْرَهْ مَکْتُوبَه فِیهَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِنَّ لَعْنَهْ اللَّهِ وَ مَلَائِکَتِهِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ عَلَی مَنِ انْتَمَی إِلَی غَیْرِ مَوَالِیهِ وَ لَعْنَهْ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَهْ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ عَلَی مَنْ أَحْدَثَ فِی الْإِسْلَامِ حَدَثاً أَوْ آوَی مُحْدِثاً وَ لَعْنَهْ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَهْ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ عَلَی مَنْ ظَلَمَ أَجِیراً وَ لَعْنَهْ اللَّهِ عَلَی مَنْ سَرَقَ شِبْراً مِنَ الْأَرْضِ وَ حُدُودِهَا یُکَلَّفُ یَوْمَ الْقِیَامَهْ أَنْ یَجِیءَ بِذَلِکَ مِنْ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ سَبْعِ أَرَضِینَ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَی النَّاسِ فَقَالَ وَ اللَّهِ لَوْ کُلِّفَتْ هَذَا دَوَابُّ الْأَرْضِ مَا أَطَاقَتْهُ فَقَالَ لَهُ: یَا أَبَا خَدِیجَهْ ! إِنَّا أَهْلَ‌الْبَیْتِ کُلِّ مُسْلِمٍ فَمَنْ تَوَلَّی غَیْرَنَا فَعَلَیْهِ مِثْلُ ذَلِکَ وَ الْأَجِیرُ لَیْسَ بِالدِّینَارِ وَ لَا بِالدِّینَارَیْنِ وَ لَا بِالدِّرْهَمِ وَ لَا بِالدِّرْهَمَیْنِ بَلْ مَنْ ظَلَمَ رَسُولَ اللَّهِ أَجْرَهُ فِی قَرَابَتِهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی فَمَنْ ظَلَمَ رَسُولَ اللَّهِ أَجْرَهُ فِی قَرَابَتِهِ فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ»، «آن نوشته را بیاور»! نوشته را گشود، در پایین آن پوست نازک نوشته بود: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم بر کسی که خود را به غیر موالیان خویش نسبت دهد و بر کسی که در اسلام فتنه‌ای به‌پا کند یا فتنه‌گر را پناه دهد و نیز بر هرکسی که در قبال دریافت مزدی، ستم روا دارد. لعنت خدا بر کسی که یک وجب زمین را بدزدد و از حدود زمین خود تجاوز کند که او را در قیامت وادار می‌کنند که آن (زمینی) را از هفت آسمان و هفت زمین بیاورد.  به خدا قسم! اگر این را بر چهارپایان زمین تکلیف کنند، طاقت آن را نخواهندداشت». آنگاه فرمود: «ابا خدیجه! ما اهل‌بیت (علیهم‌السلام) پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله موالی همه‌ مسلمانان هستیم، هرکه غیر ما را دوست بدارد، چنین چیزی (لعنت خدا) نصیب او می‌شود. و منظور از کسی که در قبال مزدی، ستم می‌کند، آن کسی نیست که یک یا دو دینار و یک یا دو درهم را می‌گیرد تا ظلم کند (و چنین کسی گرچه گناه کرده امّا مخاطبِ لعن خدا نیست) بلکه منظور آن کسی است که در مزد رسالت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله ظلم کند، مزد رسالتی که خداوند فرمود: «بگو: من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم (اهل‌بیتم)»،(1) چنین ظالمی مورد لعنت خداست، «عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النّاسِ أَجْمَعینَ»».(2)   ﴿خالِدینَ فیها لا یخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَ لا هُمْ ینْظَرُونَ﴾(3) «و همیشه در آن (لعن و دورى از رحمت پروردگار) باقى مى‌مانند، ‌نه از عذابشان کاسته مى‌شود، و نه مهلتى به آنان داده ‌مى‌شود».   📗 1 . شوری/۲۳  📗2 . بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۴۴ 📗3 . بقره/ 162 📗کنوز البرائه، ج1، ص154 اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

سوال: ظاهر آیات ‌می‌گوید حتی معصومین علیهم­ السلام فدای دین هستند؛ آیات زیادی داریم. جواب  کدام آیه ‌می‌گوید آن‌ها فدای دین هستند؟! البته در راه خدا فداکاری کردند؛ ولی من یک آیه هم به یاد ندارم که بگوید این فداکاری در راه دین است! چون اصلاً کلمه «دین» در قرآن زیاد تکرار نشده است. ﴿یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِ‌اللّه﴾ است یا «فی سبیل الدین»؟ شهادت انبیاء و ائمه علیهم­ السلام فی سبیل‌اللّه است؛ ﴿أَشْهَدُ أَنَّکَ جَاهَدْ فِی‌اللّه حَقَّ جِهادِهِ وَ عَمِلْتَ بِکِتَابِه﴾ (1). اقدام سید الشهداء علیه‌السّلام برای احیاء دین است؛ ولی آیا خود دین ذاتاً موضوعیت دارد یا احیاء دین برای عبادت است؟ یعنی سجده در مقابل خدای متعال موضوعیت دارد؛ ﴿أَشْهَدُ أنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ‌اللّه وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِ‌اللّه وَ عَبَدْتَ‌اللّه مُخْلِصاً حَتَّی أَتَاکَ الْیَقِین﴾؛ (2) وفاء به عهد است. باطنِ فداکاری آن‌ها، وفای به عهدشان است؛ عبادت است؛ سجده در مقابل خدای متعال است. البته دین را باید معنا کرد. یکی از مسائل خیلی مشکل و جدی علم کلام که جداً هم باید از نو به آن پرداخت، بحث تعریف دین است. دین چیست؟ سوال: بنا به فرمایش شما دین اصلاً یک چیز دیگری غیر از تعریف اصطلاحی است.  این تعریف اصطلاحی ممکن است مرتبه نازله دین باشد. دین با ولایت کامل می‌شود؛ ﴿الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ﴾(3) دین که صرف قاعده نیست. 📓ولایت کلیه حضرات آل الله علیهم السلام، حسین رزاقی:ص۲۸۹و۲۹۰ 📓1 . زیارت امین اللّه. 📓2 . زیارت اربعین. 📓3 . سوره مائده، آیه 3. لقَدْ قَتَلُوا بِقَتْلِکَ الاِْسْلامَ با كشتن شما قطعا اسلام را كشتند. و عَطَّلُوا الصَّلوةَ وَ الصِّیامَ ونماز و روزه را تعطیل کردند. و نَقَضُوا السُّنَنَ وَ الاَْحْکامَ و سنت‌ ها و احکام دین را نقض کردند. و هَدَمُوا قَواعِدَ الاْیمانِ و پایه هایِ ایمان را منهدم نمودند. و حَرَّفُوا ایاتِ الْقُرْآنِ و آیاتِ قرآن را تحریف کردند. و هَمْلَجُوا فِی الْبَغْیِ وَالْعُدْوانِ و در طغیان و عداوت پیش تاختند. لقَدْ أَصْبَحَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) مَوْتُوراً به راستی رسولِ خدا که درود خدا بر او و آل او باد، با شهادتِ شما تنها ماند! و عادَ کِتابُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مَهْجُوراً و کتاب خداوندِ عزّوجلّ مَتروک گردید. و غُودِرَ الْحَقُّ إِذْ قُهِرْتَ مَقْهُوراً و آنگاه که شما مقهور و مغلوب گشتید، حقّ و حقیقت موردِخیانت واقع شد. و فُقِدَ بِفَقْدِکَ التَّکْبیرُ وَالتَّهْلیلُ، وَالتَّحْریمُ وَالتَّحْلیلُ، وَالتَّنْزیلُ وَالتَّأْویلُ و با فقدانِ شما تکبیرِ خدا و کلمه توحید، حرام و حلالِ دین، تنزیل و تأویلِ قرآن جملگی ازبین رفت. و ظَهَرَ بَعْدَکَ التَّغْییرُ وَالتَّبْدیلُ، وَ الاِْلْحادُ وَالتَّعْطیلُ، وَ الاَْهْوآءُ وَ الاَْضالیلُ، وَ الْفِتَنُ وَ الاَْباطیلُ و پس از شما تغییر و تبدیلِ (احکام)، کفر و إلحاد و بی سرپرستیِ دین، هوی و هوس ها و گمراهی ها، فتنه ها و باطلها جملگی (بر صفحه روزگار) ظاهر شد. اللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ، وَشٰايَعَتْ وَبٰايَعَتْ وَتٰابَعَتْ عَلىٰ قَتْلِهِ  اَللّٰهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً. 📓 فرازهایی از زیارت ناحیه مقدسه، المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص ۵۰۵ 🖋بعداز خدای تعالی در تمام عالم خلق، رکنی مهم تر از امامت نیست. اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

مگر اسلام بدون امیرالمومنین علی سلام الله علیه و آله مورد پذیرش حق تعالی است؟ مگر شرط اسلام و ایمان و نجات . ولایت نیست؟ تکلیف این روایات معتبر چیست؟ افتراق امت به هفتاد و سه گروه. ابان می گوید سلیم می گفت : از علی بن ابیطالب علیهما السلام شنیدم که می فرمود : به زودی امت به هفتاد و سه گروه متفرق خواهند شد که هفتاد و دو گروه در آتش و یک گروه در بهشت خواهند بود . سیزده گروه از هفتاد و سه گروه محبت ما اهل بیت را ادعا می کنند ولی یکی از آنها در بهشت و دوازده گروه در آتش اند. 📗اسرار آل محمد ص265 و 266.

خورازمی یکی از علمای اهل سنت در کتاب مقتل الحسین (علیه السلام) خود چنین می نویسد:فَوَقَفَ یَسْتَرِیحُ وَ قَدْ ضَعُفَ عَنْ الْقِتَالِ فَبَیْنَا هُوَ وَاقِفٌ إِذْ أَتَاهُ حَجَرٍ فَوَقَعَ عَلَى جَبْهَتِهِ فَسَأَلْتُ الدِّمَاءَ مِنْ جَبْهَتِهِ فَأَخَذَ الثَّوْبِ لیسمح عَنْ جَبْهَتِهِ فَأَتَاهُ سَهْمٌ مُحَدَّدٌ مَسْمُومٌ لَهُ ثَلَاثُ شُعَبٍ فَوَقَعَ فِی قَلْبِهِ فَقَالَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلَامُ «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّهِ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَ قَالَ إِلَهِی إِنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقْتُلُونَ رَجُلًا لَیْسَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ ابْنُ نَبِیٍّ غَیْرُهُ ثُمَّ أَخَذَ السَّهْمَ وَ أَخْرَجَهُ مِنَ وَرَاءِ ظَهْرِهِ فَانْبَعَثَ الدَّمِ کَالْمِیزَابِ فَوَضَعَ یَدَهُ عَلَى الْجُرْحِ فَلَمَّا امْتَلَأَتْ دَمًا رَمَى بِهِ بِهَا إِلَى السَّمَاءِ فَمَا رَجَعَ مِنْ ذَلِکَ قَطْرَهً وَ مَا عَرَفْتَ الْحُمْرَهُ فِی السَّمَاءِ حَتَّى رَمَى الْحُسَیْنِ بِدَمِهِ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى الْجُرْحِ ثَانِیًا فَلَمَّا امْتَلَأَتْ لَطَخَ بِهَا رَأْسُهُ وَ لِحْیَتِهِ وَ قَالَ هَکَذَا وَ اللَّهِ أَکُونَ حَتَّى أَلْقَى جَدِّی مُحَمَّداً وَ أَنَا مَخْضُوبٌ بِدَمِی وَ أَقُولُ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَتَلَنِی ابابکر وعمر». چون بر بدن مبارک امام حسین (علیه السلام) هفتاد دو زخم وارد شد ایستادند تا اندکى استراحت کنند، ضعف بر بدنشان غالب شده بود، به طوری که دیگر توان جنگ را نداشت، در این هنگام ناگاه سنگى آمد و بر پیشانیش خورد و خون جاری شد، پس پیراهنش را بالا گرفت تا خون را از پیشانیش پاک کند که ناگاه تیر تیز سه شعبه و مسمومى آمد و بر قلب حضرت نشست. امام حسین (علیه السلام) گفت: «بسم اللّه و باللّه و على مله رسول اللّه. آنگاه سر به آسمان بلند کرد و عرضه داشت: خداى من! تو مى‌دانى که اینان کسى را مى‌کشند که روى زمین فرزند پیامبرى جز او نیست. امام تیر را از پشت سر بیرون آورد و خون مانند ناودان جارى شد. دستش را زیر محل زخم گرفت و چون پر از خون شد به آسمان پاشیدند. که قطره ای از این خون به زمین بازنگشت و پیش از آن سرخى در آسمان دیده نشده بود. دو مرتبه دسته مبارک را زیر زخم گرفت و چون از خون پر شد به صورت و محاسنش مالید و فرمود: اینگونه به خون خضاب خواهم بود تا جدّم محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را دیدار کنم و بگویم اى رسول خدا صلی الله علیه وآله، (ابوبکر و عمر) مرا کشتند». 📓(مقتل الحسین، خوارزمی [متوفی ۵۶۸ هجری قمری] ج۲، ص۳۴ امام حسین سلام الله علیه را بخاطر اختلاف برسر ولایت مولاعلی سلام الله علیه کشتند و اصحابش را تکه تکه کردند! اللهم عجـــل لولیک الفـــرج