فا دهيد؟ حضرت باقر (ع) فرمود: آرى به اذن خداوند همه اين كارها را انجام مي دهيم پس از اين فرمود: نزديك من بيا، دست خود را بر صورتم كشيد در اين هنگام آفتاب و آسمان و زمين و خانه‏ها را ديدم، فرمود: اگر ميل دارى همين گونه باش و مانند مردم در ثواب و عقاب شركت كن، و اگر هم ميل دارى مانند كور زندگى كنيد و روز قيامت بهشت برويد. ابو بصير گويد: عرض كردم: دوست دارم مانند اول باشم، وى گويد: حضرت بار ديگر دست بر چهره‏ام كشيد مانند اول نابينا شدم.(4) در نتيجه براي رفع تمام حاجت بزرگ و كوچك،دو عامل در كنار هم مقرر شده است و انسان براي درخواست از هر كدام، مختار است، گر چه مانند مثال بيان شده، قدرت و اختيار يكي وابسته به اذن ديگري است پي نوشت ها: 1. فاتحه(1)آيه 5 2. ر.ك علامه حلي، ألفين، ترجمه وجدانى‏،جعفر، چ سعدي،تهران، بي تا، ص 748 . 3. نساء (4) آیه 64. 4. شيخ طبرسى‏، إعلام الورى بأعلام الهدى‏، چ اسلاميه‏، تهران 1390 ه ش، ص267 .

درخواست مستقیم از خدا یا توسل کدام را کجا به کار ببریم؟ سلام، سوال من درباره ی توسل است. من مفهوم توسل را قبول دارم و اعتقاد دارم برای رسیدن به هر چیزی باید از وسیله ی آن استفاده کرد. اما در رابطه با اینکه وسیله ی تقرب ما به خدا چیست و مسیر مستقیم دقیقا به چه صورت است مردد هستم و آزارم می دهد. اگر قرار است ما حاجاتمان را به جدای خدا از اهل بیت طلب کنیم و آنها وسیله باشند پس چرا "استغفرالله" می گوییم و مستقیم از خدا می خواهیم ما را ببخشد؟ و چرا دعای کمیل می خوانیم؟ از طرفی دیگر اگر باید همیشه از خدا بخواهیم پس طلب هایی که از ائمه هدا می کنیم چیست؟ بالاخره یک راهکار مشخص باید باشد تا انسان بفهمد راه درست چیست. از طرفی وقتی قرآن می خوانم و با خیل آیاتی که می گوید از خدا بخواهید و برای وی شریک قرار ندهید (البته می دانم توسل شرک نیست و اراده ی خدا در مسیر اراده ی ائمه و به صورت طولی است) اما به هر حال اگر در سلسله ی رفع حاجات و قبول دعاهای ما عنصر " توسل به امامان " هست چرا همیشه نیست مثل اذکار سوره ی حمد " اهدنا الصراط المستقیم" و اگر نیست پس ما چرا متواترا توسل به ائمه داریم؟ و اگر هر دو است باید بشود قانون منطقی برایش تعریف کرد که هم انسان بتواند ذهن پرسشگر خود را قائع کند و هم واقعا به عنایات الهی نائل شود. امیدوارم سوال من با سوال درباره ی اصل توسل اشتباه گرفته نشود چون من با آن آشنایی کامل دارم و منطقا مقبول است اما آرامش فکری من جایی از دست رفته که نمی دانم باید دعاهایم را به ائمه بگویم یا به خدا یا هردو و منطقه ی تفکیک بین آنها کجاست؟ آنچه من الان در ذهنم این است که به طور کلی استغفارها و درخواست های معمول را باید مستقیم از خدا بخواهیم مثل " استغفرالله، اهدنا الصراط المستقیم، زدنی علمک و..." ولی در برخی مسائل خاص که اضطرار بیشتر است توسل لازمه اما اینها بر اساس یک پایه ی قوی علمی نیست. ببخشید زیاد شد اينكه مطابق آيه "إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعين"(1)انسان موظف است همواره خواسته هاي خود را از خداوند بخواهد، شكي وجود ندارد لذا مطابق آنچه در سوال بدان اشاره كرده ايد، حتي در درخواست از ائمه نيز نوعي اراده خداوند در اعطاء قدرت به آنها مد نظر است اما درباره ملاك و موارد درخواست از خداوند و يا از ائمه، بايد گفت، اراده خداوند بر آن تعلق گرفته است كه بزرگان دين از جمله اهل بيت(ع)به عنوان عاملي براي رفع نياز بندگان، مقرر شوند يعني در چنين مواردي اراده خدا به آن تعلق گرفته است كه آنها، خود داراي قدرتي براي رفع حاجت باشند مثلاً رئيس اداره كسي را منصوب مي كند تا تمام امور مربوط به شهروندان را بررسي و مشكلات آنها را حل نمايد. لذا در اين موارد فرد هم مي تواند به خود رئيس و هم به منصوب رئيس،مراجعه كند بنابراين انسان در تمامي امور مختار است كه حاجات خود را مستقيماً از خداوند بخواهد يا به اهل بيت مراجعه كرده و با اراده خداوند از آنها طلب حاجت نمايد اما توجه داشته باشيد كه خود توسل از اهل بيت(ع) نيز به دو صورت است 1- اينكه شخص، بر آورده شدن حاجتي را از خداوند طلب كند و فقط از ائمه بخواهد استجابت آن دعا را از خدا بخواهند؛ همان گونه که در بسیاری از مواقع شخصی دعا می کند و از جمع می خواهد در برابر دعای ایشان آمین بگویند؛ آن چنان که خود رسول خدا (ص) در جریان مباهله وقتی که حسين (ع) را در آغوش و دست حسن (ع) را در دست گرفته، فاطمه (س) دنبالش و على (ع) به دنبال فاطمه (س) به راه افتادند، فرمود: هر گاه من دعائى كردم شما آمين بگوئيد (2) و يا خداوند در قرآن خطاب به پيغمبر (ص) می‏فرماید: «وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اَللَّهَ وَ اِسْتَغْفَرَ لَهُمُ اَلرَّسُولُ لَوَجَدُوا اَللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً ؛ (3) اگر به هنگام ستم برخویش نزد تو آیند "ای پیامبر" و استغفار کرده و تو نیز برای آنان استغفار کنی خدا را توبه پذیر و مهربان خواهند یافت"، حال همان گونه كه ملاحظه مي كنيد شخص مي تواند حتي در استغار نيز، از هر دو طريق استفاده نمايد يعني يا مستقيم بگويد"استغفرالله" و يا بزرگان دين را واسطه در استغفار قرار دهد . 2- فرض دوم آن است که ما مستقیماً از آنها طلب کمک کرده و بخواهیم که فلان حاجت ما را بر آورده کنند یعنی از آنجا که آنها را از مقربان در گاه حق می دانیم، اعتقاد داریم خداوند به آن ها قدرتی عنایت کرده است که بواسطه آن قادرند فلان حاجت ما را برآورده کنند همچنانکه ما برای درمان بیماری علاوه بر دعا، نزد متخصصین امر رفته و از آن ها کمک می خواهیم آن چنانكه از ابو بصير نقل شده است كه خدمت حضرت باقر (ع) رسيدم و عرض كردم: شما ورثه حضرت رسول (ص) هستيد؟ فرمود: آرى، عرض كردم: رسول خدا وارث همه پيغمبران است و تمام علوم آنها را هم داشت؟ فرمود: آرى، عرض كردم: پس اينك شما قادر هستيد مردگان را زنده كنيد و امراض سخت را ش

منبرهای احکامی

💥 کسب درآمد از کاشت ناخن ⁉️ آیا کسب درآمد از خدمات #کاشت_ناخن ، جایز است؟ ✅اگر #ناخن_مصنوعی ، قابل برداشتن باشد، کاشتن آن و دریافت دستمزد به خودی خود اشکال ندارد؛ اما اگر برداشتن آن ممکن نباشد یا مشقت غیر قابل تحمل داشته باشد، کاشتن ناخن (بدون ضرورت غیر قابل اجتناب) و دریافت دستمزد، جایز نیست. 📚منبع:پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری #احکام_کسب_و_کار ┏━🔹🔸🆔🔸🔹━┓ 🔰لینک کانال: http://C88.ir/ahkm 🌐آدرس سایت: ahkam.org

یکی از شرایط نماز جماعت این است که میان امام و مأموم و همچنین میان مأمومینی که واسطه اتصالند نسبت به یکدیگر، نباید چیزی که مانع دیدن است وجود داشته باشد؛ اما اگر مأموم زن باشد، حایل میان او و مردان مانعی ندارد. همچنین اگر در ابتدای نماز مانعی نباشد ولی در وسط نماز پرده یا چیز دیگری حائل شود، نماز او فرادا می شود.[1] حکم حائل شیشه ای آیا شیشه نیز حائل (مانع) محسوب می شود؟ امام: حائل محسوب نمی شود. رهبری: شیشه ای که مانع مشاهده نباشد، حائل محسوب نمی شود. مکارم: بنابر احتیاط واجب حتی شیشه نیز حائل محسوب می شود. سیستانی: حائل محسوب می شود.[2] . حکم حائل بودن نرده امام، خامنه ای و مکارم: نرده ها و شبکه هایی که مانع دیدن افراد صف جلویی نیست اشکالی ندارد مگر اینکه سوراخ های آن به قدری ریز باشد که عرفا حائل محسوب شود. سیستانی: نرده، شبکه و مانند آن مانع از اتصال جماعت است، هر چند مانع از دیدن نباشد.[3] [1]. ت.م، م 4-1433؛ عروه الوثقی مع التعلیقات، فی شرایط الجماعه، الاول و م10؛ رساله مکارم، شرط اول؛ رساله مصور خامنه ای، ص314. [2]. عروه الوثقی مع التعلیقات، شرایط الجماعه، م3؛ رساله مکارم، شرط اول؛ رساله جامع سیستانی، م 1696؛ رساله مصور خامنه ای، ص314. [3]. عروة الوثقی مع التعلیقات، فی شرایط الجماعه، م 2، 3 و 5؛ رساله مصورخامنه ای، ص314؛ منهاج سیستانی، م 795. منبع ahkamema.blog.ir

🌹🌹🌺احکام خمس پرسش آیا پول رهن منزل خمس دارد؟ پاسخ چنانچه برای تأمین و رهن مسکن به پول مذکور نیاز باشد، تا زمانی که در رهن است لازم به پرداخت خمس نیست، ولی هر گاه از رهن آزاد شود و دیگر برای آن جهت، مورد نیاز نباشد، بر اساس نظر بیشتر فقها باید خمس آن پرداخت شود. - البته در فرض مذکور، برخی از فقها [آیات سیستانی و خامنه‌ای] می‌گویند، هر وقت توانایی پس گرفتن مبلغ را دارد باید فوراً خمس آن را پرداخت کند. حال اگر مجدداً به آن پول نیاز باشد، می‌توان با هماهنگی و مصالحه با مرجع تقلید خویش یا نماینده رسمی ایشان مبلغ مذکور را در مورد نیاز خود مصرف نماید.   + پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: - حضرت آیةاللّه خامنه‌ای (مد ظله العالی): اگر مبلغ مذکور از درآمد کسب شما باشد، به هنگام وصول از موجر لازم است خمس آن داده شود. - حضرت آیةاللّه مکارم شیرازی (مد ظله العالی): پول رهن منزل تا زمانی که در رهن است خمس ندارد، ولی هر گاه از رهن آزاد شود و دیگر برای آن جهت، مورد نیاز نباشد، و تا پایان سال خمسی هزینه نگردد خمس به آن تعلق می­‌گیرد. - حضرت آیةاللّه سیستانی (مد ظله العالی): هر وقت توانایی پس گرفتن را دارید فوراً باید خمس آن را بپردازید. - حضرت آیةاللّه نوری همدانی(مد ظله العالی): چنانچه برای تأمین مسکن به پول مذکور نیاز باشد به گونه‌ای که بدون آن امکان تهیۀ مسکن نباشد به آن خمس تعلق نمی‌گیرد. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ کانال ⚘مصباح الهدی⚘ در  ایتا @Mesbahalhoda_B @Mesbahalhoda_B

رضا هوشیاری: سلام علیکم ❓ سوال : آیا زن برای گرفتن روزه قضا باید اجازه از شوهرش بگیره ؟ مثلا روزه های سال گذشته را بخواد بگیره و من اجازه ندم ✍آیت الله خامنه ای : در انجام واجبات اجازه همسر شرط نیست و قضای روزه هم از واجبات می باشد. و شوهر هم نمی تواند او را این کار منع کند. ✍ آیت الله وحید خراسانی : گرفتن روزه ی قضاء واجب است و ربطی به شوهر ندارد و اجازه ی شوهر لازم نیست. 💠 آیت الله مکارم شیرازی : در روزه ماه مبارک رمضان و روزه هاي قضايي که وقت آن کم است(مثلا 10 روزه قضا از رمضان گذشته مانده و 10 روز نيز تا رمضان فرصت دارد) نيازي به اجازه شوهر نيست و بايد روزه بگيرد. ولي در روزه هاي نذر، مستحبي و روزه هاي قضايي که تا ماه رمضان وقت کافي دارد و روزه گرفتن مزاحم حقوق شوهر مي شود بايد از شوهر اجازه بگيرد. البته در قضاي روزه رمضان که وقت کافي دارد اگر بدون اطلاع شوهر روزه گرفت و بعد از اذان ظهر شوهر تقاضاي تمکين و مانند آن نمود زن بايد روزه خود را ادامه دهد. ✍ آیت الله سیستانی : باید در اوقاتی بگیرد که مزاحم حق شوهر نباشد. ✍ آیت الله شبیری زنجانی: اگر وقت روزه تنگ نشده بنابر احتیاط اجازه لازم است. ✍ آیت الله فاضل : گرفتن روزه قضا برزن واجب است و شوهر حق ندارد از انجام واجبات زن جلوگیری کند، منتها اگر شوهر نیاز شدید به مسائل جنسی داشته باشد و وقت گرفتن روزه قضا برای زن زیاد باشد در این صورت می تواند درآن زمان خاص زن را از روزه گرفتن منع کند و یک روز دیگر قضای آن را بگیرد، در غیراین صورت حق منع زن را از روزه قضا ندارد. 🔹🔹🔹🔹🔹🔹 استفتاء‌از سایت مراجع #برمحمد_وآل_محمد_صلوات💚

🔹اشتباه در محاسبه مدت اقامت ده روزه🗓  ⁉️ شخصی فکر می‌کرده که مدت اقامت او، ده روز است و پس از چند روز متوجه شد که نُه روز بوده و اشتباه محاسبه کرده است؛ تکلیف نمازهایی که تمام خوانده و نمازهای بقیه روزها چیست؟  ✅ اگر قصد داشته فقط تا روز معینی مثلاً دوشنبه بماند و به تصور این که تا دوشنبه، ده روز می شود قصد ده روز کرده (در حالی که کمتر می شده)، در این صورت وظیفه، نمازِ شکسته است و باید نمازهایی که کامل خوانده، اگر در وقت متوجه شد، اعاده کند و اگر خارج وقت متوجه شد، بنابر احتیاط واجب قضا کند. اما اگر قصد داشته واقعا ده روز بماند و چون به اشتباه تصور می کرده تا دوشنبه ده روز می‌شود، تصمیم گرفته که تا دوشنبه بماند (یعنی قصد او به گونه‌ای بوده که اگر می دانست تا آن زمان، ده روز نمی‌شود، روزهای بعد را هم می‌ماند تا ده روز کامل شود)، نمازش تمام بوده و نمازهای قبلی هم صحیح است. #احکام_سفر #قصد_ده_روز 📚منبع:پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری ┏━🔹🔸🆔🔸🔹━┓ 🔰لینک کانال: http://C88.ir/ahkm 🌐آدرس سایت: ahkam.org

رضا هوشیاری: احکام روزۀ مسافر مسأله 936 )مسافرت در ماه رمضان هر چند برای فرار از روزه باشد، جایز است، البته بهتر است به سفر نرود؛ مگر اینکه سفر برای کار نیکو یا الزمی باشد. مسأله 937 )کسی که در ماه مبارک رمضان مسافر است، نمیتواند روزه بگیرد و واجب نیست برای گرفتن روزه قصد کند که ده روز در جایی بماند. مسأله 938 )کسی که در ماه رمضان مسافر است، چنانچه نمازش قصر باشد، نباید در سفر روزه بگیرد و اگرنماز را در سفر چهار رکعتی میخواند )مانند مسافری که در مکانی قصد ماندن ده روز را دارد یا مسافرت شغل اوست( واجب است روزه بگیرد. مسأله 939 )هرگاه روزهدار بعد از ظهر مسافرت کند، باید روزۀ خود را نگهدارد، اما اگر پیش از ظهر مسافرت کند در- صورتیکه از شب قبل قصد سفر کرده باشد روزهاش باطل است. ولی اگر در روز قصد سفر کرده است، بنابراحتیاط واجب باید روزه بگیرد و پس از ماه رمضان هم آن را قضا کند. مسأله 940 )مسافری که از شب قبل قصد سفر کرده و پیش از ظهر به مسافرت میرود، نمیتواند تا قبل از رسیدن به حد ترخص روزۀ خود را افطار کند و درصورتیکه پیش از آن افطار کند، بنابر احتیاط کفارۀ افطار عمدی روزۀ ماه رمضان بر او واجب است. البته چنانچه از حکم مسأله غافل بوده، کفاره ندارد. مسأله 941 )هرگاه مسافر پیش از ظهر وارد وطن شود یا به جایی برسد که قصد دارد ده روز توقف کند، اگر کاری که روزه را باطل میکند انجام نداده باشد، باید روزه بگیرد و اگر مبطلی انجام داده، باید بعداً قضا کند ولی اگر بعد از ظهر وارد شود، نمیتواند روزه بگیرد. مسأله 942 )اگر کسی نذر کند در روز معینی؛ مانند اول ماه رجب حتی در حال سفر روزه بگیرد، اگر آن روز در سفر باشد، باید آن روز را روزه بگیرد و واجب نیست قصد اقامت ده روز کند. مسأله 943 )اگر کسی نذر کند روز معینی را روزۀ مستحبی بگیرد ولی نذر خود را مقیّد نکند به اینکه حتی اگر در سفررضا هوشیاری: باشد در این صورت اگر سفر رود، نمیتواند آنروز را روزه بگیرد و الزم نیست در جائی قصد اقامت ده روز کند ولی باید بعداً آن را قضا کند. مسأله 944 )حکم تخییر در اماکن چهارگانه)مکه، مدینه، حائر حسینی و مسجد کوفه( شامل روزه نمیشود. بنابراین مسافر در این اماکن میتواند نماز را تمام یا قصر بخواند ولی نمیتواند روزۀ ماه مبارک رمضان را بگیرد. مسأله 945 )روزۀ مستحبی در سفر جایز نیست. مسأله 946 )مسافر میتواند در مدینۀ منوره بدون قصد ماندن ده روز، براى برآورده شدن حاجت سه روز روزۀ مستحبی بگیرد. مسأله 947 )در سفر معصیت نماز تمام است و روزه صحیح است؛ چه روزۀواجب باشد؛ مانند ماه رمضان و یا مستحب. مسأله 948 )اگر در سفر معصیت، قبل از ظهر از نیّت معصیت برگردد و برای کار مباحی سفر را ادامه دهد، در صورتیکه بقیۀ سفر ولو تلفیقی به مقدار مسافت شرعی باشد، نمازش قصر است و باید روزهاش را افطار کند. مسأله 949 )اگر در سفر معصیت، بعد از ظهر از نیّت معصیت برگردد، روزهاش صحیح است، اگر چه احتیاط مستحب آن است که روزه را تمام کرده و بعداً هم قضا کند. مسافری که بر خالف وظیفه روزه گرفته مسأله 950 )مسافری که نباید روزه بگیرد، اگر از روی علم و عمد، بر خالف وظیفه روزه بگیرد، روزه اش باطل است و اگر ماه رمضان باشد، قضای آن واجب است ولی اگر به دلیل جهل به اصل حکم، روزه گرفته باشد روزه اش صحیح است. مسأله 951 )در فرض مسألۀ قبل، چنانچه به دلیل جهل به خصوصیات حکم روزه بگیرد، روزه اش باطل است مانند کسی که می داند در سفر نباید روزه گرفت، امّا نمیداند کسی که قصد اقامت ده روزه دارد، چنانچه قبل از خواندن یک نماز چهار رکعتی از قصد خود برگردد، حکم اقامت را ندارد و نباید روزه بگیرد. مسأله 952 )اگر مسافر به دلیل جهل به موضوع، روزه بگیرد؛ مانند اینکه رفتن به محلی را قصد کند که در واقع به اندازۀ مسافت شرعی است ولی به دلیل جهل به مقدار مسافت، روزه بگیرد، روزه اش باطل است. مسأله 953 )اگر فراموش کند مسافر است یا فراموش کند روزۀ مسافر باطل است و در سفر روزه بگیرد، روزه اش باطل است.

احکام سفر و روزه طبق فتاوای مقام معظم رهبری مسأله ۹۳۹ را با توجه ملاحظه بفرمایید. با سایر مراجع اختلاف وجود دارد.