تفاوت أصاله الصحه و قاعده فراغ در این است که موضوع قاعده فراغ فعل خود مکلف است یعنی اگر فردی بعد از انجام عملش شک در صحیح بودن ان بکند می تواند قاعده فراغ را جاری کند و بگوید عملی که انجام داده ام صحیح است در حالی که موضوع أصاله الصحه فعل غیر است یعنی اگر انسان شک در صحت عمل فرد دیگر کند با اصاله الصحه می تواند بگوید عمل او صحیح است . از طرف دیگر در قاعده فراغ لازم است که شک بعد از فراغ از عمل حادث شود و شک در اثناء عمل مجرای قاعده فراغ نیست. اما در أصاله الصحه ممکن است که شک در صحت فعل غیر همزمان با وقوع عمل از غیر باشد؛ مثل اینکه شخصی متوجه شود که دیگری نماز میت می خواند که اگر نماز او باطل باشد، لازم است که در حال حاضر شخص برود و خودش نماز میت بخواند؛ چون مثلا بعد از این دیگر فرصت ندارد، اما نسبت به نماز میت که دیگری می خواند، أصاله الصحه جاری شده و احتیاط لازم نخواهد بود.