زبان شیرین پارسی بر پنج ستون بی‌همتا استوار است: شاهنامه فردوسی، دیوان سعدی، آثار مولانا، آثار عطار نیشابوری و خمسه حکیم نظامی گنجوی. حکیم جمال‌الدین ابومحمد الیاس بن یوسف بن ذکی بن مؤید نظامی گنجوی از جمله حکمای ادب پارسی است که مانند فردوسی و سنایی و خیامو ... شعر پارسی را از قلمرو صرف حس، به پهنه ژرف اندیشه کشانید. اسکندرنامه، مخزن‌الاسرار، خسروشیرین، لیلی و مجنون و هفت پیکر از جمله آثار به جا مانده از نظامی است که به خمسه نظامی معروف شده است. در پایان ابیاتی از اقبالنامه آورده‌ام تا به قول خود نظامی «آب دریا را اگر نتوان کشید _ هم به قدر تشنگی باید چشید» چو خواهی که بر گنج یابی کلید نباید عنان از ریاضت کشید مثل زد در این آنکه فرزانه بود که برناید از هیچ ویرانه دود بسا خواب کاول بود هولناک نشاط آورد چون شود روز پاک بسا چیز کو در دل آرد هراس سرانجام از آن کرد باید سپاس جهان پر شد از دعوی انگیختن برین نطع ترسم ز خون ریختن چو باران فراوان بود در تموز هوا سرد گردد چو برد العجوز چو باران هوا تر نماید ز آب نسوزاند آن چرک را آفتاب چو بر عادت خود درآید خریف هوا دور باشد ز باد لطیف وبا خیزد از تری آب و ابر که باشد نفس را گذرگه سطبر بباید یکی آتش افروختن برو صندل و عود و گل سوختن #نظامی_گنجوی #خمسه #اسدالله_بقایی_نائینی #شعر #گزیده_آثار #انتشارات_سوره_مهر #اهل_کتاب بمانیم