eitaa logo
عرفان ناب
548 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
89 ویدیو
3 فایل
📡 http://www.ahlevela.com ديگر كانال ما: 👈 http://ble.ir/ahlevelaa ارتباط با ما: 👈 @adminsm 🌐 اينستاگرام:👈http://instagram.com/ahlevela 🔵 کانال ما در آپارات: 👈 https://www.aparat.com/ahle_vela/Ahlevela
مشاهده در ایتا
دانلود
1_5062340027510423558.mp3
15.51M
🟥 كربلا وادي امتحان و بلا ✔️تأملي بر غزلي از حافظ: ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست عاشقي شيوه رندان بلاكش باشد 🎤استاد مهدي طيب ⏱مدت:٣٦ دقيقه
🟩 هر کس از درون خود یک جاده فرعی دارد که به راه اصلی سلوک الی الله منتهی می‌شود و از طریق راه اصلیست که سالک به مقصد می‌رسد. اميرالمؤمنين علیه السّلام فرمودند‌: من صراط مستقيم هستم. امام جاده اصلی و شاه‌راه است و بدون امام رسیدن به مقصد سلوک ناممکن است. استاد مهدی طیّب
4_5861640656841085314.mp3
10.69M
🎧 گلایه امام زمان در سرآغاز زیارت آل یاسین 💢انتشار برای اولین بار ▫️تعامل ما با امام معصوم ▪️ادب سلام ▫️کار با سلام دادن تمام نمی‌شود ▪️به امر الهی تعقل نمی‌کنیم ▫️حقیقت امام عصر حقیقت امری اوست ▪️زیارت اصلش دیدن است خواندنی نیست ▫️ما به عبارت بسنده کردیم ▪️دیدن حضرت ناممکن نیست ▫️اهل زیارت آل یاسین شویم
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ 💢 اسماء حسنای الهی را وسیله‌ی حلّ مشکلات و رسیدن به حاجات قرار ندهیم! (١) مواظب باشیم درست استفاده کنیم؛ بهره درست ببریم‌؛ کم‌همّت یا دون‌همّت نباشیم. امر شریف‌تر را خرج چیز کم‌ارزش‌تر نکنیم. اسماءالله وسیله هستند. ◀️ در بحث‌های قبلی گفته‌ایم که دو جور اسماء داریم. یکی اسماء لفظیّه حضرت حق‌ّاند؛ مثل همین اسمائی که به کار می‌بریم؛ الله، رحمن، ودود، رحیم، کریم، غفور، شکور. دوم اسماء خارجیّه حضرت حق‌ّاند یا اسماء حُسنی که اهل‌بیت عصمت و طهارت صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین هستند؛ خودشان فرمودند: «نَحنُ وَ اللهِ الأسماءُ الحُسنی». قرآن فرمود: «قُل ادعوا اللهَ أوِ ادعوا الرَّحمنَ أیًّ ما تَدعوا فَلَهُ الأسماءُ الحُسنی» بگویید الله یا بگویید رحمن؛ خدا را با هر نام که می‌خواهید بخوانید؛ بعد فرمود: «فَلَهُ الاَسماءُ الحُسنی»؛ و خدا اسماء حسنا و نیکویی دارد. اهل‌بیت صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین فرمودند: «نَحنُ وَ اللهِ الأسماءُ الحُسنی»، به خدا سوگند اسماء حسنای خداوند ماییم. ◽️هم با اسماء لفظیّه خدا و هم با اسماء خارجیّه‌ی خدا، درست رابطه برقرار کنیم. اسم وسیله توجّه به صاحب اسم است. وقتی نام کسی را مي‌برند برای آن است که انسان آن شخص را به یاد آورد و متوجّه او شود. بنابراین نام خدا وسیله توجّه به خدای متعال است. نام خدا را خرج چیز کوچک‌تر نکنیم؛ خرج رفع مشکلاتمان نکنیم. ◀️ شاید حالا این انتقاد بشود و بگویند از ائمّه عليهم‌السّلام روایت داریم که مثلاً هرکس فلان ذکر را، فلان نام خدا را، این تعداد مرتبه، این تعداد روز ببرد، فقرش برطرف می‌شود؛ بیماریش برطرف می‌شود؛ مشکلش برطرف می‌شود؛ پس چطور ائمّه علیهم‌السّلام فرمودند انجام دهید [امّا] شما می‌گویید انجام ندهید؟ باید ببینیم مخاطب ائمّه علیهم‌السّلام چه کسانی بودند؟ گاهی اوقات شخصی بیمار است؛ به او نشانی دکتری را می‌دهید؛ نشانی داروخانه‌ای را می‌دهید. او می‌رود آن دکتر را می‌بیند؛ آن داروفروش را می‌بیند؛ عطّار را می‌بیند؛ آمده بود دارو بگیرد؛ معالجه شود؛ امّا می‌بیند عجب دلرباست! عجب دوست‌داشتنی است! یک دل نه صد دل عاشق این دکتر می‌شود؛ عاشق آن داروفروش می‌شود. اصلاً بیماریش یادش می‌رود. دیگر دارو نمی‌خواهد! گفت: گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی کسی که نشانی دکتر را به تو داد؛ به این علّت نداد که بروی دارو بگیری؛ مریضیت را بهانه کرده بود؛ دیده بود دنبال دارو و دکتر می‌گردی؛ این را بهانه کرد. از اوّل نمی‌خواست برای معالجه بروی؛ فقط این را بهانه کرده بود تا ترتیب یک ملاقات و دیدار را بدهد. همین که رفتی دیدی چه ماه‌رویی است! دل به او باختی؛ یک دل نه صد دل عاشق او شدی؛ مریضیت هم یادت رفت؛ دیگر دنبال دارو هم نیستی؛ خواسته‌ای نداری؛ خود او را می‌خواهی؛ حالا خود دکتر را می‌خواهی. فقیر بودی؛ ائمه علیهم‌السّلام این نشانی را به تو دادند گفتند یک غنی‌ای هست؛ برو سراغ او کمکت می‌کند؛ فقرت را برطرف می‌کند. با این بهانه تو را درِ خانه‌ی آن غنی فرستادند. همین که در زدی داخل رفتی و یک نگاه به او کردی، آن صاحب‌جمال مطلق دلت را برد. چنان دل به او باختی که فقرت را فراموش کردی. دیگر هیچ نمی‌خواهی؛ جز خود او. ◀️ حال می‌فهمیم برای چه ما را به گفتن این اذکار راهنمایی کردند. آنها دیدند این انسان در افق پایینی است؛ مسأله‌ی بزرگ زندگیش این است که من بی‌پولم؛ بدهی دارم؛ مریضم؛ در زندگی مشکل دارم. خواستند او را رشد دهند. خواسته او پـول بود؛ سلامتی بود؛ رفاه بـود؛ خواستند او را به افـق بالاتر بـبرند. گفتند پول می‌خواهی؟ بنشین این ذکرِ یا غنی را بگو. ذکر یا رزّاق را بگو. مریضی؟ می‌خواهی حالت خوب شود؟ بنشین ذکر یا شافی را این تعداد بگو. آنها می‌دانستند چه می‌کنند. او را به‌ بهانه‌ی مریضیش به خانه‌ی آن محبوب بردند. وقتی دید؛ آشنا شد؛ دل به او باخت. پس این ذکر را برای ملاقات با خدا و دل به خدا باختن، وسیله قرار دادند. ◀️ خیلی کوچک است که ما ذکر و نام خدای متعال را برای این خواسته‌های کوچک خودمان وسیله قرار دهیم. نمی‌گویم اثر ندارد؛ این اذکار را اگر بگویید آن مشکل حل نمی‌شود؛ نه! این را نمی گویم؛ امّا می‌خواهم بگویم خیلی کوچک است. حیف نیست انسان نام خدا را خرج بدهی‌های خود کند؟ نام معشوق را خرج دنیای خود کند؛ خرج مریضی خود کند؛ نام معشوق را! معشوق را خرج خودت می‌کنی؟ حالا این در اسماء لفظیّه است. 🎙استاد مهدي طيّب ادامه دارد..... 🏴 @ahlevela
🚩 «السَّلامُ عَلَى الْجُيوبِ الْمُضَرَّجاتِ‏» سلام بر آن گریبانهای چاک شده و دریده. «السَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذّابِلاتِ‏» سلام بر آن لبان خشکیده و تَرَکخورده. «السَّلامُ عَلَى النُّفوسِ الْمُصْطَلَماتِ» سلام بر آن جانهای بر لب رسیده؛ و بر بلا رسیده. «اَلسَّلامُ عَلَى اْلاَرْواحِ الْمُخْتَلَساتِ» سلام بر آن روحهایی که قبض شد؛ و رُبوده شد. «اَلسَّلامُ عَلَى اْلاَجْسادِ الْعارِياتِ» سلام بر آن پیکرهای برهنه و عریانی که در زیر تابش آفتاب افتاده بود. «السَّلامُ عَلَى الْجُسومِ الشّاحِباتِ‏» سلام بر آن جسمهایی که در اثر ضربات، و در اثر مصائب رنگشان تغییر کرده بود. «السَّلامُ عَلَى الدِّماءِ السّائِلاتِ» سلام بر آن خونهایی که از پیکرها جاری بود. «اَلسَّلامُ عَلَى اْلاَعْضاءِ الْمُقَطَّعاتِ» سلام بر آن عضوهایی که قطعه قطعه شده بود. «اَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤوسِ الْمُشالاتِ» سلام بر آن سرهایی که بر سر نیزه ها بالا رفته بود. «اَلسَّلامُ عَلَى النِّسْوَةِ الْبارِزاتِ» سلام بر آن زنانی که وقتی صدای هم همه ذوالجناح بلند شد، از خیمه بیرون آمدند. «اَلسَّلامُ عَلَى اْلاَبْدانِ السَّلِيبَةِ» سلام بر آن بدنهایی که جامه هاي کهنه را هم بر آن بدنها باقی نگذاشتند و به سرقت بردند؛ و آنها را عریان رها کردند. «السَّلامُ عَلَى الْعِتْرَةِ الْقَرِيبَةِ» سلام بر خاندان قریب اباعبدالله الحسین عليه السلام. «اَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَدَّلِينَ‏ فِی الْفَلَواتِ» سلام بر آن بزرگوارانی که در بیابانها به خاک افتاده بودند. «اَلسَّلامُ عَلَى النّازِحِينَ‏ عَنِ اْلاَوْطانِ» سلام بر آن بزرگوارانی که از وطن و دیار خود به دور افتاده بودند. «اَلسَّلامُ عَلَى الْمَدْفونِينَ بِلا اَكْفانٍ» سلام بر آن بزرگوارانی که بدون کفن دفن شدند، و به خاک سپرده شدند. «اَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤوسِ الْمُفَرَّقَةِ عَنِ اْلاَبْدانِ» سلام بر آن سرهای مطهّری که از پیکرها جدا افتاده بودند.
‍ 🔴⭕️زيارت أربعين⭕️🔴 السَّلامُ عَلى وَلِيِّ اللهِ وَحَبِيبِهِ، السَّلامُ عَلى خَلِيلِ اللهِ وَنَجِيبِهِ، السَّلامُ عَلى صَفِيِّ اللهِ وَابنِ صَفِيِّهِ، السَّلامُ عَلى الحُسَينِ المَظلُومِ الشَّهِيدِ، السَّلامُ عَلى أسِيرِ الكُرُباتِ وَقَتِيلِ العَبَراتِ، اللهُمَّ إنّي أشهَدُ أنَّهُ وَلِيُّكَ وَابْنُ وَلِيِّكَ وَصَفِيُّكَ وَابنُ صَفِيِّكَ الفائِزُ بِكَرامَتِكَ أكرَمتَهُ بِالشَّهادَةِ وَحَبَوتَهُ بِالسَّعادَةِ وَاجتَبَيتَهُ بِطِيبِ الوِلادَةِ وَجَعَلتَهُ سَيِّداً مِنَ السَّادَةِ وَقائِداً مِنَ القادَةِ وَذائِداً مِنَ الذَّادَةِ وَأعطَيتَهُ مَوارِيثَ الأنبياءِ وَجَعَلتَهُ حُجَّةً عَلى خَلقِكَ مِنَ الأوصياءِ، فَأعذَرَ في الدُّعاءِ وَمَنَحَ النُّصحَ وَبَذَلَ مُهجَتَهُ فِيكَ لِيَستَنقِذَ عِبادَكَ مِنَ الجَهالَةِ وَحَيرَةِ الضَّلالَةِ، وَقَد تَوازَرَ عَلَيهِ مَن غَرَّتهُ الدُّنيا وَباعَ حَظَّهُ بِالأرذَلِ الأدنى وَشَرى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الأوكَسِ وَتَغَطرَسَ وَتَرَدّى في هَواهُ وَأسخَطَكَ وَأسخَطَ نَبِيَّكَ وَأطاعَ مِن عِبادِكَ أهلَ الشِّقاقِ وَالنِّفاقِ وَحَمَلَةَ الأوزارِالمُستَوجِبِينَ النَّار، فَجاهَدَهُم فِيكَ صابِراً مُحتَسِباً حَتّى سُفِكَ في طاعَتِكَ دَمُهُ وَاستُبِيحَ حَرِيمُهُ، اللهُمَّ فَالعَنهُم لَعناً وَبِيلاً وَعَذِّبهُم عَذاباً ألِيماً. السَّلامُ عَلَيكَ يا بنَ رَسُولِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا بنَ سَيِّدِ الأوصياءِ، أشهَدُ أنَّكَ أمِينُ اللهِ وَابنُ أمِينِهِ عِشتَ سَعِيداً وَمَضَيتَ حَمِيداً وَمُتَّ فَقِيداً مَظلُوماً شَهِيداً، وَأشهَدُ أنَّ اللهَ مُنجِزٌ ما وَعَدَكَ وَمُهلِكُ مَن خَذَلَكَ وَمُعَذِّبُ مَن قَتَلَكَ، وَأشهَدُ أنَّكَ وَفَيْتَ بِعَهدِ اللهِ وَجاهَدتَ في سَبِيلِهِ حَتّى أتاكَ اليَقِينُ، فَلَعَنَ اللهُ مَن قَتَلَكَ وَلَعَنَ اللهُ مَن ظَلَمَكَ وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَت بِذلِكَ فَرَضِيَت بِهِ، اللهُمَّ إنّي اُشهِدُكَ أنّي وَلِيُّ لِمَن وَالاهُ وَعَدُوُّ لِمَن عاداهُ. بِأبي أنتَ وَاُمّي يا بنَ رَسُولِ اللهِ أشهَدُ أنَّكَ كُنتَ نُوراً في الأصلابِ الشَّامِخَةِ وَالأرحامِ المُطَهَّرَةِ لَم تُنَجِّسكَ الجاهِلِيَّةُ بِأنجاسِها وَلَم تُلبِسكَ المُدلَهِمَّاتِ مِن ثِيابِها، وَأشهَدُ أنَّكَ مِن دَعائِمِ الدِّينِ وَأركانِ المُسلِمينَ وَمَعقِلِ المُؤمِنِينَ، وَأشهَدُ أنَّكَ الإمام البَرُّ التَّقِيُّ الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ الهادي المَهدِيُّ، وَأشهَدُ أنَّ الأئِمَّةَ مِن وُلدِكَ كَلِمَةُ التَّقوى وَأعلامُ الهُدى وَالعُروَةُ الوُثقى وَالحُجَّةُ على أهلِ الدُّنيا ، وَأشهَدُ أنّي بِكُم مُؤمِنٌ وَبِإيابِكُم مُوقِنٌ بِشَرايِعِ دِيني وَخَواتِيمِ عَمَلي وَقَلبي لِقَلبِكُم سِلمٌ وَأمري لأمرِكُم مُتَّبِعٌ وَنُصرَتي لَكُم مُعَدَّةٌ حَتّى يأذَنَ اللهُ لَكُم، فَمَعَكُم مَعَكُم لا مَعَ عَدُوِّكُم، صَلَواتُ اللهِ عَلَيكُم وَعَلى أرواحِكُم وَأجسادِكُم وَشاهِدِكُم وَغائِبِكُم وَظاهِرِكُم وَباطِنِكُم آمِينَ رَبَّ العالَمِينَ. 📖 زيارت
‍ 💢 اسماء حسنای الهی را وسیله‌ی حلّ مشکلات و رسیدن به حاجات قرار ندهیم (٢) در اسماء خارجیه نیز همین‌طور است. نکند خدای ناکرده اسماء حسنای حضرتِ حق را خرج همین مشکلات ظاهریمان کنیم؛ فقرمان، بدهی‌مان، مریضی‌مان، مشکلات خانوادگی، ... . آن حضرات وسیله هستند. قرآن هم امر کرد: «وَابتَغوا إلَیهِ الوَسیلَۀَ»  به‌سوی خدای متعال وسیله بجویید. امّا فرمود «وَابتَغوا إلَیهِ» اینها وسیله‌ای هستند که تو را به‌سوی او ببرند. آنها را وسیله حلّ مشکلات دنیوی خود نکن؛ وسیله سیر الی‌الله خود کن؛ «وَابتَغوا إلَیهِ الوَسیلَۀَ». ائمّه علیهم‌السلام وسیله تقرّب الی‌الله اند. نکند خدای ناکرده چیز بزرگتر را خرج چیز کوچک‌تر کنیم. به تعبیر قرآن: «أتَستَبدِلونَ الَّذی هُوَ أدنی بِالَّذی هُوَ خَیرٌ؟»  چیز پست‌تر را بگیریم؛ آنچه برتر است را خرجش کنیم؟!    ◀️ خواستن از ائمّه علیهم‌السلام، خواستن از خود خداست؛ ولی از ایشان چه بخواهیم؟ توسّل به ائمّه علیهم‌السلام، به امر خود خداست. خود خدا فرمود: «وَابتَغوا إلَیهِ الوَسیلَۀَ» به‌سوی خدا وسیله بجویید. ولی باید ببینیم اینکه اهل‌بیت علیهم‌السلام فرمودند: «نَحنُ الوَسیلَۀ»  ما اهل‌بیت وسیله‌ایم؛ این وسیله چیست؟ خواستن از اهل‌بیت علیهم‌السلام، عین خواستن از خداست. وقتی من با شما حرف می‌زنم، به چهره‌ی شما نگاه می‌کنم؛ به وجه شما نگاه می‌کنم. مقصود من خود شمایید؛ امّا نگاه من به وجه شماست. ائمّه علیهم‌السلام وجه‌الله اند؛ فرمودند: «نَحنُ وَجهُ اللهِ»  پس وقتی می‌خواهیم به خدا توجّه کنیم باید به چه نگاه کنیم؟ به وجه الله؛ به ائمّه علیهم‌السلام؛ در زیارت جامعه کبیره می‌خوانید: «مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ بِكُمْ»؛ هرکس قصد خدا کند، به شما توجّه می‌کند؛ چون شما وجه‌الله هستید. ائمّه علیهم‌السلام که شخصیت علی‌حدّه‌ای دربرابر خدا ندارند. باز در همین زیارت جامعه می‌خوانید: «مَن أحَبَّکُم فَقَد أَحَبَّ اللهَ»: هرکس شما را دوست داشته باشد، خدا را دوست دارد. «وَ مَن أَبغَضَکُم فَقَد أَبغَضَ اللهَ» و هرکس به شما بغض و کینه داشته باشد، به خدا بغض و کینه دارد. «وَ مَن أَطاعَکُم فَقَد أَطاعَ اللهَ»: هرکس از شما ائمّه اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده است. «وَ مَن عَصاکُم فَقَد عَصا اللهَ» و هرکس دربرابر شما سرکشی و عصیان کند، دربرابر خدا سرکشی و عصیان کرده است. ائمّه علیهم‌السلام شخصیت جداگانه و علی‌حدّه‌ای ندارند. می‌خواهید از خدا درخواست کنید؛ باید از آنها بخواهید. آنها وسیله‌ی الی الله‌ اند. قرآن فرمود: «یَبتَغونَ إلی ربِّهِمُ الوَسیلَۀَ، أَیُّهُم أَقرَبُ»  به‌سوی خدا وسیله می‌جویند؛ آن وسیله کیست؟ «أَیُّهُم أَقرَبُ» آنکه دربین آنها به خدا نزدیک‌تر است. آیات قرآن ما را به‌سوی توسّل هدایت کرده است؛ امّا در توسّلمان مواظب باشیم؛ ائمّه علیهم‌السلام را وسیله‌ی چه چیز می‌کنیم؟ وسیله راه یافتن به خدا؛ وسیله‌ی وصل شدن و وصال الهی؛ لقاء و دیدار خداوند؟ یا خدای‌ناکرده وسیله‌ی دنیای خودمان؟ 🎙استاد مهدي طيب
🟨⬛️ حاج محمد اسماعیل دولابی: هیچ عبادتی مانند نیست. هیچ عبادتی را خداوند نفرمود من انجام می‎دهم، پس شما هم انجام دهید. در مورد نماز و روزه و هیچ عبادت دیگری چنین نفرمود؛ امّا در مورد فرمود خدا و ملائکه‎اش بر صلوات می‎فرستند، پس ای مؤمنان شما هم بر او صلوات بفرستید. ↩️ ان‎شاء‎الله وقتی می‎فرستی، ببینی که خدا دارد بر حبیبش صلوات می‎فرستد و ببینی که بر تو هم که صلوات می‎فرستی، دارد صلوات می‎فرستد. 📒مصباح الهدی ص۲۷۴
‍ 📑 سلسله مباحث اصلاح‌طلبی، امر به معروف و نهی از منکر 🔻بخش پنجم (۲) 🛑 تأکید اسلام بر امر به معروف و نهی از منکر جهت اصلاح فرد و جامعه 🟧 قرآن كريم مي‌فرمايد: وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ اُمَّةٌ يَدْعُونَ اِلَی الْـخَيْـرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ... وَ اُولئٰـِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ: بايد از بين شما گروهي باشند كه اوّلاً به نيكي‌‌ها دعوت كنند؛ ثانیاً امر ‌به‌ معروف كنند؛ ثالثاً نهي‌ از ‌منكر كنند. 🟧 فی‌الواقع خداوند در این آیه مي‌فرمايد: اگر طالب فلاح و رستگاري و سعادت هستيد، اين سه کار بايد در جامعه‌ي دينی شما انجام شود: ابتدا دعوت به سوي خير که لطيف‌ترين شكل است. بعد امر ‌به‌ معروف كه در آن نوعي آمريّت و قدرت است. آنگاه نهي‌ از ‌منكر که از امر به معروف شديدتر است. 🟧 در آيه‌ي ديگری فرمود: كُنْتُمْ خَيْرَ اُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ: شما مسلمانان بهترين امّتي هستيد كه در بين جوامع بشري ظاهر شديد. 🟧 امّا يهود و نصارا هم مدّعی بودند که ما برتريم و نور چشمي خدا هستيم! چه چیزی مسلمانان را برتر و گل سر سبد کرد؟ 🟧 قرآن مي‌فرمايد: آنچه شما مسلمانان را برتري داده، اين است كه امر ‌به‌ معروف و نهي‌ از ‌منكر مي‌كنيد. پس اگر چنین نكنيد، برتر هم نيستيد!! 🖌 استاد مهدی طیّب حفظه‌الله ❗️ ادامه دارد ...