بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ 💢 اسماء حسنای الهی را وسیله‌ی حلّ مشکلات و رسیدن به حاجات قرار ندهیم! (١) مواظب باشیم درست استفاده کنیم؛ بهره درست ببریم‌؛ کم‌همّت یا دون‌همّت نباشیم. امر شریف‌تر را خرج چیز کم‌ارزش‌تر نکنیم. اسماءالله وسیله هستند. ◀️ در بحث‌های قبلی گفته‌ایم که دو جور اسماء داریم. یکی اسماء لفظیّه حضرت حق‌ّاند؛ مثل همین اسمائی که به کار می‌بریم؛ الله، رحمن، ودود، رحیم، کریم، غفور، شکور. دوم اسماء خارجیّه حضرت حق‌ّاند یا اسماء حُسنی که اهل‌بیت عصمت و طهارت صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین هستند؛ خودشان فرمودند: «نَحنُ وَ اللهِ الأسماءُ الحُسنی». قرآن فرمود: «قُل ادعوا اللهَ أوِ ادعوا الرَّحمنَ أیًّ ما تَدعوا فَلَهُ الأسماءُ الحُسنی» بگویید الله یا بگویید رحمن؛ خدا را با هر نام که می‌خواهید بخوانید؛ بعد فرمود: «فَلَهُ الاَسماءُ الحُسنی»؛ و خدا اسماء حسنا و نیکویی دارد. اهل‌بیت صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین فرمودند: «نَحنُ وَ اللهِ الأسماءُ الحُسنی»، به خدا سوگند اسماء حسنای خداوند ماییم. ◽️هم با اسماء لفظیّه خدا و هم با اسماء خارجیّه‌ی خدا، درست رابطه برقرار کنیم. اسم وسیله توجّه به صاحب اسم است. وقتی نام کسی را مي‌برند برای آن است که انسان آن شخص را به یاد آورد و متوجّه او شود. بنابراین نام خدا وسیله توجّه به خدای متعال است. نام خدا را خرج چیز کوچک‌تر نکنیم؛ خرج رفع مشکلاتمان نکنیم. ◀️ شاید حالا این انتقاد بشود و بگویند از ائمّه عليهم‌السّلام روایت داریم که مثلاً هرکس فلان ذکر را، فلان نام خدا را، این تعداد مرتبه، این تعداد روز ببرد، فقرش برطرف می‌شود؛ بیماریش برطرف می‌شود؛ مشکلش برطرف می‌شود؛ پس چطور ائمّه علیهم‌السّلام فرمودند انجام دهید [امّا] شما می‌گویید انجام ندهید؟ باید ببینیم مخاطب ائمّه علیهم‌السّلام چه کسانی بودند؟ گاهی اوقات شخصی بیمار است؛ به او نشانی دکتری را می‌دهید؛ نشانی داروخانه‌ای را می‌دهید. او می‌رود آن دکتر را می‌بیند؛ آن داروفروش را می‌بیند؛ عطّار را می‌بیند؛ آمده بود دارو بگیرد؛ معالجه شود؛ امّا می‌بیند عجب دلرباست! عجب دوست‌داشتنی است! یک دل نه صد دل عاشق این دکتر می‌شود؛ عاشق آن داروفروش می‌شود. اصلاً بیماریش یادش می‌رود. دیگر دارو نمی‌خواهد! گفت: گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی کسی که نشانی دکتر را به تو داد؛ به این علّت نداد که بروی دارو بگیری؛ مریضیت را بهانه کرده بود؛ دیده بود دنبال دارو و دکتر می‌گردی؛ این را بهانه کرد. از اوّل نمی‌خواست برای معالجه بروی؛ فقط این را بهانه کرده بود تا ترتیب یک ملاقات و دیدار را بدهد. همین که رفتی دیدی چه ماه‌رویی است! دل به او باختی؛ یک دل نه صد دل عاشق او شدی؛ مریضیت هم یادت رفت؛ دیگر دنبال دارو هم نیستی؛ خواسته‌ای نداری؛ خود او را می‌خواهی؛ حالا خود دکتر را می‌خواهی. فقیر بودی؛ ائمه علیهم‌السّلام این نشانی را به تو دادند گفتند یک غنی‌ای هست؛ برو سراغ او کمکت می‌کند؛ فقرت را برطرف می‌کند. با این بهانه تو را درِ خانه‌ی آن غنی فرستادند. همین که در زدی داخل رفتی و یک نگاه به او کردی، آن صاحب‌جمال مطلق دلت را برد. چنان دل به او باختی که فقرت را فراموش کردی. دیگر هیچ نمی‌خواهی؛ جز خود او. ◀️ حال می‌فهمیم برای چه ما را به گفتن این اذکار راهنمایی کردند. آنها دیدند این انسان در افق پایینی است؛ مسأله‌ی بزرگ زندگیش این است که من بی‌پولم؛ بدهی دارم؛ مریضم؛ در زندگی مشکل دارم. خواستند او را رشد دهند. خواسته او پـول بود؛ سلامتی بود؛ رفاه بـود؛ خواستند او را به افـق بالاتر بـبرند. گفتند پول می‌خواهی؟ بنشین این ذکرِ یا غنی را بگو. ذکر یا رزّاق را بگو. مریضی؟ می‌خواهی حالت خوب شود؟ بنشین ذکر یا شافی را این تعداد بگو. آنها می‌دانستند چه می‌کنند. او را به‌ بهانه‌ی مریضیش به خانه‌ی آن محبوب بردند. وقتی دید؛ آشنا شد؛ دل به او باخت. پس این ذکر را برای ملاقات با خدا و دل به خدا باختن، وسیله قرار دادند. ◀️ خیلی کوچک است که ما ذکر و نام خدای متعال را برای این خواسته‌های کوچک خودمان وسیله قرار دهیم. نمی‌گویم اثر ندارد؛ این اذکار را اگر بگویید آن مشکل حل نمی‌شود؛ نه! این را نمی گویم؛ امّا می‌خواهم بگویم خیلی کوچک است. حیف نیست انسان نام خدا را خرج بدهی‌های خود کند؟ نام معشوق را خرج دنیای خود کند؛ خرج مریضی خود کند؛ نام معشوق را! معشوق را خرج خودت می‌کنی؟ حالا این در اسماء لفظیّه است. 🎙استاد مهدي طيّب ادامه دارد..... #توسّل #دعا 🏴 @ahlevela

‍ 💢 اسماء حسنای الهی را وسیله‌ی حلّ مشکلات و رسیدن به حاجات قرار ندهیم (٢) در اسماء خارجیه نیز همین‌طور است. نکند خدای ناکرده اسماء حسنای حضرتِ حق را خرج همین مشکلات ظاهریمان کنیم؛ فقرمان، بدهی‌مان، مریضی‌مان، مشکلات خانوادگی، ... . آن حضرات وسیله هستند. قرآن هم امر کرد: «وَابتَغوا إلَیهِ الوَسیلَۀَ»  به‌سوی خدای متعال وسیله بجویید. امّا فرمود «وَابتَغوا إلَیهِ» اینها وسیله‌ای هستند که تو را به‌سوی او ببرند. آنها را وسیله حلّ مشکلات دنیوی خود نکن؛ وسیله سیر الی‌الله خود کن؛ «وَابتَغوا إلَیهِ الوَسیلَۀَ». ائمّه علیهم‌السلام وسیله تقرّب الی‌الله اند. نکند خدای ناکرده چیز بزرگتر را خرج چیز کوچک‌تر کنیم. به تعبیر قرآن: «أتَستَبدِلونَ الَّذی هُوَ أدنی بِالَّذی هُوَ خَیرٌ؟»  چیز پست‌تر را بگیریم؛ آنچه برتر است را خرجش کنیم؟!    ◀️ خواستن از ائمّه علیهم‌السلام، خواستن از خود خداست؛ ولی از ایشان چه بخواهیم؟ توسّل به ائمّه علیهم‌السلام، به امر خود خداست. خود خدا فرمود: «وَابتَغوا إلَیهِ الوَسیلَۀَ» به‌سوی خدا وسیله بجویید. ولی باید ببینیم اینکه اهل‌بیت علیهم‌السلام فرمودند: «نَحنُ الوَسیلَۀ»  ما اهل‌بیت وسیله‌ایم؛ این وسیله چیست؟ خواستن از اهل‌بیت علیهم‌السلام، عین خواستن از خداست. وقتی من با شما حرف می‌زنم، به چهره‌ی شما نگاه می‌کنم؛ به وجه شما نگاه می‌کنم. مقصود من خود شمایید؛ امّا نگاه من به وجه شماست. ائمّه علیهم‌السلام وجه‌الله اند؛ فرمودند: «نَحنُ وَجهُ اللهِ»  پس وقتی می‌خواهیم به خدا توجّه کنیم باید به چه نگاه کنیم؟ به وجه الله؛ به ائمّه علیهم‌السلام؛ در زیارت جامعه کبیره می‌خوانید: «مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ بِكُمْ»؛ هرکس قصد خدا کند، به شما توجّه می‌کند؛ چون شما وجه‌الله هستید. ائمّه علیهم‌السلام که شخصیت علی‌حدّه‌ای دربرابر خدا ندارند. باز در همین زیارت جامعه می‌خوانید: «مَن أحَبَّکُم فَقَد أَحَبَّ اللهَ»: هرکس شما را دوست داشته باشد، خدا را دوست دارد. «وَ مَن أَبغَضَکُم فَقَد أَبغَضَ اللهَ» و هرکس به شما بغض و کینه داشته باشد، به خدا بغض و کینه دارد. «وَ مَن أَطاعَکُم فَقَد أَطاعَ اللهَ»: هرکس از شما ائمّه اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده است. «وَ مَن عَصاکُم فَقَد عَصا اللهَ» و هرکس دربرابر شما سرکشی و عصیان کند، دربرابر خدا سرکشی و عصیان کرده است. ائمّه علیهم‌السلام شخصیت جداگانه و علی‌حدّه‌ای ندارند. می‌خواهید از خدا درخواست کنید؛ باید از آنها بخواهید. آنها وسیله‌ی الی الله‌ اند. قرآن فرمود: «یَبتَغونَ إلی ربِّهِمُ الوَسیلَۀَ، أَیُّهُم أَقرَبُ»  به‌سوی خدا وسیله می‌جویند؛ آن وسیله کیست؟ «أَیُّهُم أَقرَبُ» آنکه دربین آنها به خدا نزدیک‌تر است. آیات قرآن ما را به‌سوی توسّل هدایت کرده است؛ امّا در توسّلمان مواظب باشیم؛ ائمّه علیهم‌السلام را وسیله‌ی چه چیز می‌کنیم؟ وسیله راه یافتن به خدا؛ وسیله‌ی وصل شدن و وصال الهی؛ لقاء و دیدار خداوند؟ یا خدای‌ناکرده وسیله‌ی دنیای خودمان؟ 🎙استاد مهدي طيب #توسل #دعا #اسماء_الحسنا