💠 دل هر جا برود، فكر و دست و پا هم به دنبال آن می‌رود. دلت را به سوی خدا و خوبان خدا بفرست، همه‌ی وجودت اصلاح می‌شود. برای اينكه دلت نزد خدا برود، چيزی را كه دوست داری در راه خدا بده، دلت هم همراه آن به نزد خدا می‌رود. «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّىٰ تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ» هرگز به برّ و نيكی نائل نمی شويد، تا اينكه از آنچه دوست داريد، #انفاق كنيد. دلت (محبّت) امانت خداست كه تنها انسان حامل آن شد، دل را به اهل دل و دلبر بده. «اِنَّ اللهَ يَاْمُرُكُمْ اَنْ تُؤَدُّوا الْاَماناتِ اِلى اَهْلِها» خداوند به شما فرمان می‌دهد كه امانتها را به اهلش برگردانيد. بايد #امانت را به صاحبش بازگرداند. «الْمَرْءَ يُحْشَرُ مَعَ مَنْ اَحَبَ» مرد با كسی كه دوستش دارد محشور می‌شود. دلت دنبال هر چيزی رفت، همه‌ی اعضا و جوارحت هم می‌رود. هركس با محبوب خود محشور می‌شود. 📘 #مصباح_الهدی ص١١٠/#محبت @ahlevela

✅ دل هر جا برود، فكر و دست و پا هم به دنبال آن می‌رود. اين نكته‌ی ظريفی است، فرمانروای وجود ما، سلطان، قائد و امام وجود ما دل ماست. همه‌ی وجود ما به #دل اقتدا می‌كند، لذا چشمهای انسان به جايی نگاه می‌كند كه دلش می‌خواهد، گوشهای او به مطلبی توجّه می‌كند كه دوست دارد و دلش می خواهد، زبانش راجع به چيزی صحبت میكند كه دلش می‌خواهد، فكرش به موضوعاتی فكر می‌كند كه دوست می دارد و دلش می‌خواهد. همه‌ی وجود ما تابع دل ماست، پس #دل هر جا برود فكر و دست و پا هم به دنبال آن می‌رود؛ يعنی اگر بخواهم دستم درست كار كند، كارهای هرزه نكند، چشمم درست نگاه كند، نگاههای هرزه نكند، زبانم درست حرف بزند (همه‌ی بحث‌هايی كه در بحث تزكيه داريم) حرف لغو نزند، دروغ نگويد، غيبت نكند، تهمت نزند، دلی را نيازارد، دشنام ندهد و اگر بخواهيم وجودمان درست شود راهش اين است كه دلمان را درست كنيم؛ چون همه‌ی وجود ما از #دل فرمان می-گيرد و دنبال دل ما راه می‌رود. لذا اگر دلمان جای درستی برود، زبانمان هم درست می‌شود، دست و پا و فكر و همه‌ی وجودمان هم درست می‌شود. لذا فرمود: دلت را به سوی خدا و خوبان خدا بفرست، همه‌ی وجودت اصلاح می‌شود. ◀️ اگر دلمان سراغ خدا و خوبان خدا برود همه‌ی وجودمان اصلاح می‌شود. من چگونه می‌توانم دلم را پيش خدا بفرستم؟ پاسخش همان است: برای اينكه دلت نزد خدا برود، چيزی را كه دوست داری در راه خدا بده، دلت هم همراه آن به نزد خدا می‌رود. «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّىٰ تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ» هرگز به برّ و نيكی نائل نمی شويد، تا اينكه از آنچه دوست داريد، #انفاق كنيد. ✅ دل (محبّت) امانت خداست كه تنها انسان حامل آن شد، قرآن كريم فرمود: «اِنّا عَرَضْنَا اْلاَمانَةَ عَلَى السَّمـٰواتِ وَ اْلأرْضِ وَ الْجِبالِ» ما امانت را به سماوات (آسمان-ها)، به ارض(زمين) و به جبال( كوهها) عرضه كرديم «فَاَبَيْنَ اَنْ يَحْمِلْنَها وَ اَشْفَقْنَ مِنْها» اينها از تحمّل بار سنگين امانت اِبا كردند و ترسيدند «وَ حَمَلَهَا اْلاِنْسانُ»و انسان حامل بار امانت شد، كه اين #امانت همان محبّت و عشق بود. ولايت هم ظهور محبّت است، لذا اگر در تفاسير می‌بينيد كه از ائمّه عليهم السلام رسيده كه مقصود از امانت، #ولايت است، همين نكته است. ولايت ظهور محبّت است و هيچ موجودی از موجودات جهان نتوانست متحمّل بار سنگين #عشق و دلدادگی حضرت حق شود، كه بتواند حق و تماميّت او را ادا كند و تنها موجودی كه دل به دريا زد و محاسبه نكرد و به میدان آمد انسان بود، گفت: زديم بر صف رندان هر آنچه بادا باد. « وَ حَمَلَهَا الْاِنْسانُ اِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولاً» . پس دل و محبّت امانت الهی شد. دل را به اهل دل و دلبر بده. «اِنَّ اللهَ يَاْمُرُكُمْ اَنْ تُؤَدُّوا الْاَماناتِ اِلى اَهْلِها» خداوند به شما فرمان می‌دهد كه امانت¬ها را به اهلش برگردانيد. اگر #امانت همان دل و محبّت است، فرمود امانت را به اهلش بدهيد، به كسی كه اهلش نيست، شايسته و سزاوار نيست ندهید، دلت را فقط به كسی بده كه سزاوار دل دادن، عشق و محبّت است، به غير او دلت را نسپار. امانت را بايد به صاحبش برگرداند، #دل ما هم صاحبی دارد و صاحب دل ما خدای متعال است، بايد دل را به صاحبش داد. امانت را به كس ديگری بدهی، خيانت در امانت كرده ای. اين دل خانه‌ی خداست «قَلْبُ الْمُؤمِنِ عَرْشُ الرَحْمٰنِ» دلی كه خانه و حرم خداست به تعبير امام صادق عليه السلام «اَلقَلبُ حَرَمُ اللهِ» اگر در را باز كنيد و كس ديگری را راه دهيد، خيانت در امانت كرده ايد. 🎤 شرح_مصباح_الهدي /مبحث #محبت ص١١٠ استاد مهدي طيب٨٤/١٢/١١