🎧 #پادكست_روز: گوشه‌هایی از مقامات حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در حدیث كساء (٣٥ دقيقه)

◻️ طمأنینه ادب باطنی دوم نماز 💫همان‌طور که در نماز طمأنینه‌ی ظاهری لازم است و اگر شخص در نماز زیاد حرکت کند؛ نمازش باطل است و باید بر بدن نمازگزار آرامشی حاکم باشد تا نمازش صحیح باشد؛ طمأنینه‌ی باطنی هم داریم؛ یعنی رسیدن به آرامش باطنی؛ یک روح آرام داشتن. 💫راه دستیابی به آرامش باطنی ذکر خداست «اَلا بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ‏ الْقُلُوبُ‏» رسیدن به مقام اطمینان، مستلزم یاد فراوان خداست که فرمود: «اُذْكُرُوا اللهَ ذِكْراً كَثِيراً» اذکر کثیر اطمینان باطنی را در پی می‌آورد. انسان با تلقینِ ذکر به قلب خود، به آرامش باطنی راه پیدا می‌کند. 💫در مبحث ذکر گفتیم که اوّل انسان با زبان به طفل دلش تلقین می‌کند؛ وقتی طفل دل زبان گشود؛ دیگر طفل دل است که زبانِ ظاهر را به گفتن وامی‌دارد. اوّل شما با زبان ظاهری ذکری را تکرار کردید؛ به قلبتان تلقین کردید؛ تا قلب متذکّر شد. منتهیٰ وقتی قلب ذاکر شد؛ از آن پس قلب است که زبان را به حرکت می‌آورد. امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «فَاجعَلْ قَلْبَکَ قِبلَةً لِلِسانِکَ» قلب خود را قبله‌ی زبانت قرار ده. یعنی حالا دیگر زبان به دنبال و به تَبَعِ قلب، ذاکر می‌شود. 💫ذکری که بر زبان جاری می‌شود؛ به تَبَعِ ذکری است که در قلب حضور دارد. خوب اگر به اینجا رسید؛ اطمینان و طمأنینه و ثبات در توحید حاصل می‌شود؛ و‌الاّ اگر این نباشد، بسیار خطرناک است. اگر چیزی به جان و قلب انسان ننشسته باشد؛ یک امر عارضی خواهد بود و خطرِ از دست رفتن آن بسیار زیاد است. گاهی اوقات در شرایط ترس و هول و هراس، خیلی از چیزهایی که انسان بلد است از خاطرش می‌رود؛ حتّی نام دوست یا فرزند خود را فراموش می‌کند. رفیقی که من سال‌ها صدایش کرده‌ام؛ فرزندی که اصلاً خودم نامش را گذاشته‌ام؛ سال‌هاست هزاران هزار بار صدایش زده‌ام؛ امّا ترس که آمد، نامش فراموش می‌شود. حال چه ترسی بزرگ‌تر از هولِ مرگ و جان دادن؟ ترس حشرِ در صحرای محشر و فَزَعِ اکبر؟! چه ترسی بزرگ‌تر از اینها؟! 💫لذا اگر اعتقادات انسان به دلش ننشسته باشد؛ در دل تثبیت نشده باشد؛ این خطر هست که انسان در موقع جان دادن، عقائدش را فراموش کند. اصلاً خدا ازیادش برود. پیغمبر اکرم از یادش برود. ولو این که وقتی در دنیاست؛ سال‌های سال به وحدانیّت خدا، به رسالت پیغمبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم و به ولایت ائمّه علیهم‌السّلام شهادت دهد؛ ولی هول و ترس جان دادن سبب می‌شود همه فراموش شود. 💫بنابراین باید به مقام اطمینان و طمأنینه رسید. راهش هم همان است که عرض شد. انسان حقائقی را که عقل پذیرفته، با تلقینِ مکرّر به دل، وارد قلبش نماید تا به یقین و باور قلبی تبدیل شود. آن‌وقت ماندگار، با‌ثبات و همیشگی شود. 🎤 استاد مهدی طیّب، #نماز_عارفان ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

◻️ طمأنینه ادب باطنی دوم نماز 💫همان‌طور که در نماز طمأنینه‌ی ظاهری لازم است و اگر شخص در نماز زیاد حرکت کند؛ نمازش باطل است و باید بر بدن نمازگزار آرامشی حاکم باشد تا نمازش صحیح باشد؛ طمأنینه‌ی باطنی هم داریم؛ یعنی رسیدن به آرامش باطنی؛ یک روح آرام داشتن. 💫راه دستیابی به آرامش باطنی ذکر خداست «اَلا بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ‏ الْقُلُوبُ‏» رسیدن به مقام اطمینان، مستلزم یاد فراوان خداست که فرمود: «اُذْكُرُوا اللهَ ذِكْراً كَثِيراً» اذکر کثیر اطمینان باطنی را در پی می‌آورد. انسان با تلقینِ ذکر به قلب خود، به آرامش باطنی راه پیدا می‌کند. 💫در مبحث ذکر گفتیم که اوّل انسان با زبان به طفل دلش تلقین می‌کند؛ وقتی طفل دل زبان گشود؛ دیگر طفل دل است که زبانِ ظاهر را به گفتن وامی‌دارد. اوّل شما با زبان ظاهری ذکری را تکرار کردید؛ به قلبتان تلقین کردید؛ تا قلب متذکّر شد. منتهیٰ وقتی قلب ذاکر شد؛ از آن پس قلب است که زبان را به حرکت می‌آورد. امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «فَاجعَلْ قَلْبَکَ قِبلَةً لِلِسانِکَ» قلب خود را قبله‌ی زبانت قرار ده. یعنی حالا دیگر زبان به دنبال و به تَبَعِ قلب، ذاکر می‌شود. 💫ذکری که بر زبان جاری می‌شود؛ به تَبَعِ ذکری است که در قلب حضور دارد. خوب اگر به اینجا رسید؛ اطمینان و طمأنینه و ثبات در توحید حاصل می‌شود؛ و‌الاّ اگر این نباشد، بسیار خطرناک است. اگر چیزی به جان و قلب انسان ننشسته باشد؛ یک امر عارضی خواهد بود و خطرِ از دست رفتن آن بسیار زیاد است. گاهی اوقات در شرایط ترس و هول و هراس، خیلی از چیزهایی که انسان بلد است از خاطرش می‌رود؛ حتّی نام دوست یا فرزند خود را فراموش می‌کند. رفیقی که من سال‌ها صدایش کرده‌ام؛ فرزندی که اصلاً خودم نامش را گذاشته‌ام؛ سال‌هاست هزاران هزار بار صدایش زده‌ام؛ امّا ترس که آمد، نامش فراموش می‌شود. حال چه ترسی بزرگ‌تر از هولِ مرگ و جان دادن؟ ترس حشرِ در صحرای محشر و فَزَعِ اکبر؟! چه ترسی بزرگ‌تر از اینها؟! 💫لذا اگر اعتقادات انسان به دلش ننشسته باشد؛ در دل تثبیت نشده باشد؛ این خطر هست که انسان در موقع جان دادن، عقائدش را فراموش کند. اصلاً خدا ازیادش برود. پیغمبر اکرم از یادش برود. ولو این که وقتی در دنیاست؛ سال‌های سال به وحدانیّت خدا، به رسالت پیغمبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم و به ولایت ائمّه علیهم‌السّلام شهادت دهد؛ ولی هول و ترس جان دادن سبب می‌شود همه فراموش شود. 💫بنابراین باید به مقام اطمینان و طمأنینه رسید. راهش هم همان است که عرض شد. انسان حقائقی را که عقل پذیرفته، با تلقینِ مکرّر به دل، وارد قلبش نماید تا به یقین و باور قلبی تبدیل شود. آن‌وقت ماندگار، با‌ثبات و همیشگی شود. 🎤 استاد مهدی طیّب، #نماز_عارفان ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

📿 #مراقبات: نماز ماه جمادي الثاني را فراموش نكنيم! 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 https://ble.ir/ahlevelaa

🌘📿 یلدا که بلندترین شب سال است، مصداق (لیل طویل) در عالم ناسوت است و بفرموده قرآن، #شب_تسبیح است. ( سبحه لیلا طویلا) تسبیح یعنی خدا بالاتر و منزه از خوبی هایی است که هر وصف کننده ای به او نسبت می دهد. (سبحان الله عما یصفون) ↩️پس یلدا شب غفلت و لغویات نیست؛ شب توجه به حق متعال و حسن الهی و ابراز عجز از درک عظمت خوبی خداوند است. #ذکر_عارفان در این لیل طویل (سبحانه، سبحانه، سبحانه) است. از این رهگذر می توان به #لیل_طویل_عالم_ملکوت راه یافت و به دیده دل نظاره گر حسن الهی و به لسان قلب تسبیحگوی پرودگار عالمیان شد. ✍🏻استاد مهدی طیب @ahlevela

🟥‌ شب یلــــدا ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

✨ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَءَ‌ خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که کیفر‌ها را فرو می‌بارند، خدایا! بیامرز برایم گناهانی را که نعمت‌ها را دگرگون می‌سازند، خدایا! بیامرز برایم آن گناهانی را که دعا را باز می‌دارند، خدایا! بیامرز برایم گناهانی که بلا را نازل می‌کند. ✨ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَى نَفْسِکَ وَ أَسْأَلُکَ بِجُودِکَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِکَ وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُکْرَکَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذِکْرَکَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَجْعَلَنِی بِقِسْمِکَ رَاضِیاً قَانِعاً وَ فِی جَمِیعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً خدایا! بیامرز برایم همه گناهانی را که مرتکب شدم، و تمام خطا‌هایی که به آن‌ها آلوده گشتم، خدایا! با یاد تو به سویت نزدیکی می‌جویم، و از ناخشنودی تو به درگاه خودت شفاعت می‌طلبم، و از تو خواستارم به جودت مرا به بارگاه قرب خویش نزدیک گردانی و سپاس خود را نصیب من کنی، و یادت را به من الهام نمایی، خدایا! از تو درخواست می‌کنم، درخواست بنده‌ای فروتن، خوار و افتاده، که با من مدارا نمایی و به من رحم کنی و به آنچه روزی ام نموده‌ای خشنود و قانع بداری و در تمام حالات در عرصه تواضعم بگذاری. فرازهایی از #دعای_کمیل ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

🕛 آثار سازنده‌ی انتظــــار با خودسازی در عمل نشان می‌دهیم که تا چه اندازه محبّ امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و منتظر ظهور آن حضرت و تشکیل جامعه‌ی آرمانی هستیم‌؛ زیرا ممکن است بسیاری از آنان که دم از انتظار می‌زنند‌، با ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تاب عدالت مهدوی را نیاورند و از حکومت آن حضرت سر باز زنند. چه‌بسا منتظرانی که مانند برخی اصحاب امیرالمؤمنین‌(علیه السلام) باشند که پس از سال‌ها انتظار برای تشکیل حکومت علوی، با برپایی آن حکومت، از اوّلین کسانی بودند که بر روی حضرت علی(علیه السلام) شمشیر کشیدند. پیشتر به ماجرای زبیر اشاره کردیم. گفتیم زبیر پسرعمّه‌ی حضرت علی(علیه السلام) یعنی صفیّه است. او یکی از معدود کسانی است که درمقابل کودتای ننگین سقیفه موضع گرفتند و در خانه‌ی حضرت زهرا (سلام الله علیها) متحصّن شدند و هنگامی که عمر به خانه‌ی آن حضرت هجوم آورد، زبیر تنها کسی بود که شمشیر به‌دست بیرون آمد و شجاعانه حمله کرد. زبیر قریب بیست‌وپنج سال انتظار تشکیل حکومت امیرالمؤمنین‌ علی(علیه السلام) را ‌کشید و در راه تشکیل آن تلاش‌های بسیاری کرد‌. در تمام این سال‌ها زبیر در کنار امیرالمؤمنین‌(علیه السلام) بود و راه خود را جدا نکرد. در شورای شش نفره‌ای که عمر برای جانشینی پس از خود تشکیل داد، زبیر به نفع حضرت علی(علیه السلام) رأی داد. امّا با شگفتی می‌بینیم که وقتی حکومت آن حضرت تشکیل شد، زبیر به عایشه پیوست و در اوّلین جنگی که علیه امیرالمؤمنین‌(علیه السلام) به راه افتاد، دربرابر آن حضرت صف‌آرایی کرد و به میدان آمد! طلحه و زبیر که پس از قتل عثمان به اصرار از حضرت علی(علیه السلام) خواستند خلافت را بپذیرند، قبل از اینکه به عایشه بپیوندند و فتنه‌ی جمل را بر‌پا کنند، ابتدا نزد امیرالمؤمنین‌(علیه السلام) آمدند تا امتیاز بگیرند. حضرت علی(علیه السلام) که مشغول محاسبات بیت‌المال بودند، چراغی را که در پرتو نور آن کار می‌کردند، خاموش و چراغ دیگری روشن کردند. طلحه و زبیر با تعجّب پرسیدند: این چه کاری بود؟ فرمودند: شما کار شخصی دارید و آن چراغ متعلّق به بیت‌المال بود؛ امّا این یکی از پول خودم تهیّه شده است. آنها به هم نگاهی کردند که ما آمده‌ایم از چنین کسی امتیاز بگیریم؟! مصمّم شدند نزد عایشه بروند. به حضرت امیر‌(علیه السلام) گفتند: ما به سفر عمره می‌رویم. حضرت فرمودند: وَ اللّٰهِ‏ مٰا تُرِیدٰانِ‏ الْعُمْرَةِ و لَکِنَّکُمٰا تُرِیدٰانِ الْغُدْرَةَ وَ اِنَّمٰا تُرِیدٰانِ الْبَصْرَةَ: به خدا سوگند شما اراده‌ی عمره ندارید؛ قصد سرکشی و جنگ و عزم رفتن به بصره دارید. این نمونه‌ی انتظاری است که درکنارش تهذیب و وارستگی نیست. نکند خدای ناکرده ما چنین منتظرانی باشیم. ادامه دارد… ✍️ استاد مهدی طیب، #جان_جهان ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

⚠️ مراقبت از دخالت شیطان در نمـــاز باید مراقب باشیم در عبادتی که می‌خواهیم انجام بدهیم؛ در نمازی که می‌خواهیم به جا بیاوریم، شیطان دخالت نکند. شیطان از راه انیّت، خودبینی، خودخواهی، عجب و خودپسندی وارد می‌شود و عبادت انسان را تباه می‌کند. اگر زیباترین نمازها آمیخته به ریا و عجب شود، همان عبادتی که انسان انجام می‌دهد؛ به یک معصیّت و گناه بزرگ تبدیل می‌شود. انسانی که نماز می‌خواند امّا ریا می‌کند؛ مرتکب معصیّت بزرگی می‌شود. انسانی که نماز می‌خواند؛ نماز خیلی باحالی هم می‌خواند؛ امّا نمازش سبب عُجب و خودپسندی او می‌شود و دیگر خود را به خدا بدهکار نمی‌بیند و همه‌ی خلق را از خود پائین‌تر می‌بیند؛ در اثر عُجب و خودپسندی ناشی از همین نمازِ باحالش، چنان از خدا دور می‌شود که هیچ معصیّتی او را آن قدر از خدا دور نمی‌کند. اینها دخالت‌های شیطان است. شما مقوّی‌ترین و لذیذترین غذاها را بپزید؛ بعد یک قطره سیانور در آن بریزید؛ این غذا کشنده می‌شود. یعنی کافی است یک قطره از انّیت و انانیّت، یک قطره از خودبینی و خودخواهی، در نمازِ باحال و سرشار از عرفانی که شخص می‌خواند؛ بیفتد؛ آن را به سمّی تبدیل می‌کند و غذای مسمومی می‌شود که روح انسان را می‌کشد. لذا باید مراقبت کرد خدای ناکرده شیطان عبادت انسان را این گونه تباه نکند و چیزی که می‌توانست مایه‌ی حیات انسان شود، مایه‌ی مرگ روح و دل و قلب انسان شود. 🎤 استاد مهدی طیّب، #نماز_عارفان ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝