📔 شرح #حدیث_عنوان_بصری ( ادامه ی قسمت 51) 🔸 اميرالمؤمنين علیه السلام فرمودند: اَلنَّفسُ اِن لَم تَشغَلها شَغَلَتكَ: اگر #نفس را مشغول نكني او تو را مشغول مي‌سازد. نفس انسان به ‌گونه‌اي است كه اگر تو او را به كار مفيد و سازنده‌اي مشغول نكني، او با يك فكر معصيت‌آميز، آلوده و كثيف، تو را مشغول مي‌كند و روح تو را آلوده مي‌سازد. ⬅️ از اين رو نفس خود را بيكار رها نكنيد. كار كنيد، مطالعه كنيد، ورزش كنيد. براي تمام زمان‌هايتان برنامه‌اي داشته باشيد. براي هر لحظه‌تان از پيش برنامه‌ريزي كنيد كه در آن لحظه مي‌خواهيد چه كاري انجام دهيد. انسان مي‌تواند به صورت ارادي و فعّال لحظه‌هاي عمر را هزينه كند، نه به صورت غيرارادي و منفعل كه هر چه پيش آيد به آن بپردازد. 🔸 برخي اوقات ممكن است بگويي الآن ذهنم خسته است و نمي‌توانم فكر هم بكنم. عيبي ندارد، باز هم خود را رها نكن. ذهنت هم خسته است و نمي‌تواني فكر كني، ذكر بگو، صلوات بفرست، استغفار كن، با حمد، تسبيح، تكبير و تهليل خدا، خودت را مشغول نگه ‌دار و از فرصت‌هاي عمر خود بهره‌ي سازنده و رشدآفرين ببر. تنها جايي‌ كه سخاوت در آن زشت است، هزينه كردن لحظات عمر است. سخاوت همه‌جا خوب است، امّا اينجا خيلي زشت است. اينجا بايد بخيل بود. 🔸 امام صادق علیه السلام فرمودند: فَإِنِّي امرُؤٌ ضَنينٌ بِنَفسي: من كسي هستم كه در هزينه كردن عمر و جان خودم بخيلم. آن حدّي كه لازم بود با تو صحبت كنم تا دست‌مايه‌ي يك #سلوك كامل به سوي #كمال در اختيارت قرار بگيرد، براي تو وقت صرف كردم. از اين پس هزينه كردن زمان، تلف كردن آن است. بلند شو. راه بيفت و عمرت را تلف نكن. به حرف‌هايي كه زدم عمل كن و بگذار من هم به كار مفيدي كه دارم مشغول شوم و عمرم تلف نشود. ادامه دارد... استاد مهدی طیب، #کتاب_حدیث_دوست، 156_155. @ahlevela 📔فایل pdf کتاب ↙️ http://ahlevela.ir/pdf/hadise_doost.pdf

📔 شرح #حدیث_عنوان_بصری (قسمت پایانی) ✨(ادامه‌ي حديث): در پايان حضرت فرمودند: وَ السَّلامُ عَليٰ مَنِ اتَّبَعَ الهُديٰ: سلام و درود بر كسي‌ كه از هدايت تبعيّت ‌كند.✨   #درود_بر_روندگان_راه_هدايت 🔸 مقصود حضرت از اين جمله اين است كه مطالبي كه به تو گفتم، راه هدايت را به تو نشان داد. نفرمودند: وَ السَّلامُ عَلَيكَ؛ فرمودند: وَ السَّلامُ عَليٰ مَنِ اتَّبَعَ الهُديٰ. يعني حالا كه حرف‌هاي مرا شنيدي، اگر رفتي و به‌ كار بستي و تبعيّت كردي، درود بر تو. امّا اگر آمدي وقت مرا گرفتي و اين همه حرف برايت زدم، بعد هم رفتي، همه را بايگاني كردي يا رفتي اينها را نوشتي، كتاب چاپ كردي، اسم خودت را به عنوان مؤلّف محترم روي آن گذاشتي و در بازار فروختي، يا بالاي منبر حرف‌هاي مرا بيان كردي و حقّ منبر گرفتي، يا در كلاس تدريس كردي و حقّ‌التدريس گرفتي، يا در بين مردم تعريف كردي و كسب شهرت نمودي و ...، اگر اين‌گونه رفتار كردي، شايسته‌ي درود و سلام نيستي. فقط شنونده‌ي مطالب هدايت‌آموز نباش، بلكه پيروي كننده، عمل‌ كننده و به‌ كار برنده‌ي آن باش.   #هيچ‌گاه_وقت_گام_نهادن_در_مسير_سلوك_نگذشته_است 🔸 آخرين نكته‌اي كه در شرح حديث عنوان بصري به آن اشاره مي‌كنيم اين است كه باتوجّه به اينكه از عمر عنوان نود و چهار سال گذشته بود؛ ولي هنگامي كه نزد امام صادق علیه السلام براي گام نهادن در مسير سلوك ابراز تمايل كرد و از آن  حضرت خواست راهبري او را بپذيرند و به او دستورالعمل بدهند؛ حضرت بالا بودن سنّ او را مانعي براي اين امر نشمردند و بدان خاطر وي را از اين تصميم نهي نفرمودند؛ مي‌توان دريافت كه هرچند سنّ شخص بالا باشد، نبايد به گمان اينكه وقت سير و سلوك عرفاني براي او گذشته است، خود را از اين امر حياتي و گران‌بها محروم سازد. *** ✅ اميدواريم به بركت امام صادق علیه السلام  خداي متعال توفيق به‌ كار بستن آموزه‌هاي بلندي را كه در اين حديث شريف وجود دارد و به برخي از آنها به‌اختصار اشاره شد، به ما عنايت فرمايد و ما را به مقصد والايي كه اين نقشه‌ي راه به آنجا منتهي مي‌شود، واصل گرداند. استاد مهدی طیب، #کتاب_حدیث_دوست، 157-156. @ahlevela 📔فایل pdf کتاب ↙️ http://ahlevela.ir/pdf/hadise_doost.pdf

💠▪️ اینکه گفته شده است هر کس #حضرت_عبدالعظیم علیه السّلام را زیارت کند، مثل کسی است که امام حسین علیه السّلام را زیارت کرده است، بدان راست است. حضرت عبدالعظیم خیلی بزرگ است. 📘 #مصباح_الهدی، مبحث اسرار و حقایق گوناگون #پانزدهم_شوال #وفات_حضرت_عبد_العظیم رضی الله عنه @ahlevela

🔷▪️ تحفه ایی از گنجینه ی معارف امام صادق علیه السلام 🔹امام صادق علیه السلام فرمودند: «اَرْبَعَةٌ مِنْ اَخْلاقِ الْاَنْبِياءِ» چهار چیز از اخلاق پیامبران است. اینها شاخصه‌های اخلاقی پیامبران است و اگر کسی می‌خواهد به افق انبیای الهی راه پیدا کند، راه باز است. نبوّت یک مأموریت و مسؤولیّت است؛ منتهی این مأموریت و مسؤولیّت به کسی محوّل می شود که صلاحیت هایی داشته باشد. با ختم نبوّت مأموریت و مسؤولیّت نبوّت تشریعی پایان یافت؛ امّا به این معنا نیست که بعد از خاتم النّبیّین انسانی که به صلاحیت های نبوّت نائل شود وجود ندارد. البتّه مأموریت نبوّت نخواهد بود؛ چون نبأیی باقی نماند تا نبیّ یی لازم باشد. خبرِ نیامده ای نماند تا خبرآوری لازم باشد. پس مأموریت نبوّت ختم شد؛ امّا باب صلاحیت های نبوّت که بسته نشد. لذا حدیث داریم که پیغمبرخدا ص فرمودند: در امّت من کسانی هستند که «لَيْسُوا بِاَنْبِياء يَغْبِطُهُمُ النُّبُوَّة» مقام نبوّت به حال آنها غبطه می خورد. می گوید ای کاش می شد آنها هم پیغمبر شوند؛ ولی نبوّت ختم است و آنها پیغمبر نیستند؛ ولی از نظر صلاحیت ها، صلاحیت نبوّت را دارند؛ از آن حدّ متعارف هم بالاتر دارند که مقام نبوّت به حالشان غبطه می خورد. لذا در احادیث داریم: «عُلَماءُ اُمَّتِی كَاَنْبِياءِ بَنِی اِسْرائِيلَ» عالمان امّت من مانند انبیای بنی‌اسرائیلند؛ یعنی در صلاحیت ها و کمالات و حتّی حدیث داریم: «عُلَماءُ اُمَّتِی اَفضَلَ مِن اَنْبِياءِ بَنِی اِسْرائِيل» راه به سوی صلاحیت های نبوّت مسدود نیست؛ گرچه مأموریت نبوّت بی معناست؛ چون خبری نماند که خبرآوری لازم باشد. جریان خبرآوری با پیغمبراکرم ص پایان یافت و ابداً پس از او خبرآوری نخواهد بود. چون خبری که آمدنی بود، توسّط پیغمبراکرم ص آمد؛ امّا صلاحیت ها دست‌یافتنی است. امام صادق علیه السلام فرمودند: «اَرْبَعَةٌ مِنْ اَخْلاقِ الْاَنْبِياءِ» چهار خُلق است که از اخلاق پیغمبران است. ⬅️ بنابراین اگر کسی می خواهد به افق آن صلاحیت ها راه پیدا کند، این چهار خلق را در خودش ایجاد کند. 1⃣ «الْبِرُّ» اهل نیکی و خوبی کردن باشد. 2⃣ «وَ السَّخاءُ» سخاوتمند باشد، بخیل نباشد. 3⃣ «وَ الصَّبْرُ عَلَى النّائِبَةِ» صبر در برابر مصیبت ها، گرفتاری ها، دشواری ها و تلخی ها داشته باشد. از خود عجز و ضعف نشان ندهد. جزع و فزع و ابراز نارضایتی و ناراحتی نکند؛ بلکه در گرفتاری ها و مصایب صبر کند. 4⃣«وَ الْقِيامُ بِحَقِّ الْمُؤْمِنِ» حقوق مؤمنان را رعایت کند. مؤمن بر مؤمن حقوقی دارد. 🔹برادران و خوهران ایمانی حقوقی بر گردن هم دارند. حضرت فرمودند: چهارمین خلق از اخلاق انبیاء «الْقِيامُ بِحَقِّ الْمُؤْمِنِ» این است که انسان حقّ مؤمنی را ادا کند. قیام کند، راه بیفتد و برای اینکه حقّ مؤمن را ادا کند بلند شود. حقّ او را تضییع نکند و به او بی توجّهی نکند. 🔹امیدوارم خدای‌متعال به همه‌ی ما توفیق دهد که از این معارف بلند، زلال و نابی که امام صادق علیه السلام در دسترس ما قرار دادند و به این سهولت و زبان ساده برای ما بیان فرمودند، در عرصه‌ی عمل بهره بگیریم. در محضر استاد مهدی طیب - 86/08/17 @ahlevela

💠🔹 جعفر نام نهری در بهشت است و لذا امام صادق علیه السلام یک نهر بهشتی است که معارف زلال دینی و الهی از مجرای این نهر به تشنگان فضیلت و معرفت می‌رسد. @ahlevela #امام_صادق علیه السلام

⁉️ چرا مذهب تشیّع را، خصوصاً اهل سنّت، به نام مذهب جعفری می‌شناسند؟ (قسمت اول) 🔹 بنابه اعتقاد ما، تشیّع یعنی استمرار آموزه‌های رسول الله (ص)، و چیزی جدای از آن نیست. تشیّع در زمان حیات رسول الله (ص) آغاز شد. حتّی واژه‌ی #شیعه را خود پیغمبر (ص) ذیل آیه‌ی شریفه‌ی «إنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ اُولئِكَ‏ هُمْ‏ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» در مورد یاران و همراهان امیرالمؤمنین (ع) به‌کار بردند. 🔹 اهل سنّت، در کتاب معتبر حدیثی‌شان از پیغمبر اکرم (ص)، نقل کرده‌اند که فرمودند: «يا عَلِيُّ أنْتَ‏ وَ شِيعَتُكَ‏ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» ای علی؛ تو و شیعیانت، بهترین خلایق خدا هستید. ⬅️ بنابراین واژه‌ی شیعه، توسّط خود پیغمبر اکرم (ص) وضع و به¬کار برده شد و تشیّع از زمان حیات ايشان مطرح بود. 🔹 در دوران حیات پیغمبر (ص) ، عدّه‌ای از اصحاب پیامبر (ص) دور امیرالمؤمنین (ع) جمع و با ايشان محشور بودند. کَما اینکه عدّه‌ای هم دور ابابکر و عمر و عثمان بودند. در واقع دو تیپ مختلف در بین صحابه‌ی پیغمبر (ص) دیده می‌شد. 🔹از همان زمان حیات رسول الله (ص)، کسانی با امیرالمؤمنین (ع) هم ‌روحيه و هم راه بودند و بعد از رحلت رسول الله (ص) هم شیعه خوانده شدند. ⬅️ پس تشیّع در زمان پیغمبر اکرم (ص) وجود داشت و در زمان امیرالمؤمنین (ع) ، در زمان حسنین (ع) ودر زمان امام سجّاد و امام باقر (ع) استمرار پیدا کرد؛ منتها به دلیل اینکه چهار مکتب فقهی اهل تسنّن در آن زمان شکل گرفت و به نام رؤسای آن مذاهب خوانده شد؛ مكتب تشيّع هم #مكتب_جعفري نام گرفت. ادامه دارد... در محضر استاد مهدی طیب-91/06/16 @ahlevela

شهادت امام صادق(ع) را به محضر فرزند برومند و بزرگوار آن حضرت، بقیة الله الأعظم امام عصرأرواحُنافِداه و همه‌ی پیروان، ارادتمندان، سرسپردگان و دوست داران ايشان تسلیت عرض می کنیم. @ahlevela

⁉️ چرا مذهب تشیّع را، خصوصاً اهل سنّت، به نام مذهب جعفری می‌شناسند؟ (قسمت پایانی) 🔹 بخش عمده‌ای از آموزه‌های مکتب تشیّع را امام صادق (ع)، در جلسات درس عظیمی که دایر می‌کردند، بيان فرمودند. حاصل اين آموزه‌های حضرت، چهارصد کتاب شد که شاگردان ايشان تألیف کردند. این چهارصد کتاب، «اصول أربَعَةُ مِأة» نام گرفت. بعدها نیز مطالب همان کتاب‌ها تدوین شد و کتابی مثل کافی و کتاب‌های حدیثی بعدی شیعه را شکل داد. به این لحاظ این مذهب را مذهب جعفری و امام صادق (ع) را رئیس اين مذهب مي‌دانند. 🔹 والاّ رئیس مذهب ما خود رسول الله (ص) و امیرالمؤمنین (ع) هستند و تشیّع چیزی جدا از اصل آموزه‌های پیغمبر (ص) و قرآن کریم نیست. منتها شیعه این آموزه‌های قرآن و سنن نبوی (ص) را از زلال‌ترین، پاک‌ترین و ناب‌ترین مَجرا، که اهل بیت پیغمبر اکرم (ع) هستند، دریافت کرده است. 🔹 بنا به ضرب المثلی که در بین عرب است؛ که «أهْلُ الْبَیتِ أدْریٰ بِما فِی الْبَیْتِ» اهل خانه بیشتر می‌دانند که در خانه چه می‌گذرد. شيعه معتقد است أهْلُ الْبَیتِ پیغمبر (ص) نسبت به آموزه‌های پیامبر (ص) أدْریٰ هستند و لذا اين آموزه‌ها را مستقيماً از اهل بیت (ع) دریافت کرده است. در محضر استاد مهدی طیب – 91/06/16 @ahlevela #امام_صادق علیه السلام

💠🌙 تاکنون ما چقدر ماههای رمضان و ضیافت خدا را یکی پس از دیگری طی کردیم و پشت سر گذاردیم! چه مناسب است انسان این جمله ی زیبایی را که در دعای بعد از زیارت امام رضا علیه السلام وجود دارد، بخواند: ✨ «سَيِّدِي، سَيِّدِي، سَيِّدِي» ای آقای من! ای خدای من! ای سرور من! ✨ «قَدْ تَكَرَّرَ وُقوفِي لِضِيافَتِكَ» من مکرّر در میهمانی تو حاضر شدم. ☘️ میهمان هنری ندارد. همه ی هنرها مال میزبان و صاحبخانه است. میهمان چیزی با خود نمی آورد؛ بلکه میآید از آنچه صاحبخانه آماده کرده است، استفاده کند. اگر مهمان چیزی با خود ببرد، شاید نوعی توهین به میزبان تلقّی شود؛ گویا میزبان آنقدر فهم ندارد، به فکر نیست و توجّه ندارد، که میهمانی که دعوت کرده است، باید مورد پذیرایی قرار گیرد؛ لذا میهمان با خود چیزی آورده است که مثلاً بخورد. این شاید نوعی توهین به میزبان تلقّی شود. دست خالی به میهمانی رفتن، خوب است. ☘️ دو بیتی منسوب به امیرالمؤمنین علیه السلام که حضرت روی کفن #سلمان رضی الله عنه نوشته اند هم همین را میگوید: ✨وَفَدْتُ عَلَى الْكَرِيمِ بِغَيْرِ زادٍ مِنَ الْحَسَناتِ وَ الْقَلْبِ السَّلِيم ِ‏من بدون هیچگونه زاد و توشه ای بر خدای کریم وارد شدم. دست خالیِ دست خالی ام. نه عمل صالح و نه قلب پاکی دارم. هیچ چیز ندارم. نه حسنه ای دارم که پیش خدا ببرم، نه قلب سالمی که جز خدا در آن راه نداشته باشد. بعد فرمودند: ✨ وَ َ حَمْلُ الزّادِ اَقْبَحُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ اِذاكانَ ‏الْوُفُودُ عَلَى ‏الْكَرِيم ِ هنگامی که انسان می خواهد بر شخص کریمی وارد شود، توشه با خود بردن قبیح ترین و زشت ترین چیزهاست. ☘️ هرچه نیازداری، شخص کریم برای تو تدارک دیده است و قبل از اینکه تو به مهمانی بروی، همه ی آنچه را که مورد نیاز توست، مهیّا کرده است. ✨ «قَدْ تَكَرَّرَ وُقوفِي لِضِيافَتِكَ» خدایا! مکرّر به ضیافت تو وارد شدم و در آن حضور پیدا کردم. ✨«فَلا تَحْرِمْنِي ما وَعَدْتَ الْمُتَعَرِّضِينَ لِمَسْاَلَتِكَ» ☘️ خدایا! مرا از آنچه به کسانیکه به درِ خانه ی تو آمده اند، مهمان توشده اند، از تو درخواست کرده اند و نزد تو ابراز نیاز کرده اند، وعده داده ای و به آنها عطا کرده ای و آنچه وعده کرده ای که به میهمانان و درخواست کنندگان از خودت بدهی، محروم نکن. 🎤 در محضر استاد مهدی طیب 92/04/20ْ #ماه_مبارك_رمضان @ahlevela