‍ 📘مصباح‌الهدى، در نگرش و روش عرفانی اهل محبّت و ولاء حاوی چکیده‌ی مطالبی که استاد مهدي طيّب، طیّ قریب ۲۰ ‏سال، از محضر عارف بزرگ معاصر شیعی، مرحوم حاج میرزا محمّد اسماعیل خان احمد دولابی، استفاده نموده و اولین مجلّد آن را ذیل قریب ۸۰ ‏عنوان، که در برگیرنده‌ی اساسی‌ترین موضوعات در شناخت جهان‌بینی عرفانی شیعه و نحوه‌ی سلوک الی‌الله به شیوه اهل محبّت و جذبه است، تنظیم و دسته‌بندی کرده‌اند. 🔗شیوه‎ای که رعایت آن می‎تواند سبب گردد مطالعه‎ی این مجموعه بیشترین بهره را در سیر الی‌الله و طی طریق کمال نصیب خواننده سازد، مطالعه‎ی مکرّر هر نکته است، به نحوی که هم معانی عمیق‌تر عبارات درک شود و هم آموزه‌های مزبور در دل و جان نفوذ کند و جزئی از وجود مطالعه‌ کننده شود؛ زیرا به فرموده‎ی خود ایشان [حاج محمد اسماعیل دولابی] مشکل ما در ندانستن نیست، کمبود و کاستی ما در باور و یقین است و راه نیل به یقین و باور، تکرار و تلقین به خویش است . ↩️ لذا باید از سریع‌ خواندن کتاب با هدف تمام کردن آن جدّاً پرهیز نمود. جا دارد خواننده‎ی طالب کمال، پس از یک بار مطالعه‎ی دقیق تمام ‎کتاب، به منظور دستیابی به یک تلقّی کلّی از مجموعه‎ی مطالب، چند فراز از هر مبحث را با تأمّل و دقّت مطالعه کرده و در مورد مفاهیم آن به تفکّر و اندیشه بپردازد و این کار را در مورد همین فرازها، روز بعد و روزهای بعد، تا ده روز و حتّی چهل روز، تکرار کند، به نحوی که کاملاً بر جان و روح و قلب و فکر وی بنشیند. پس از آن، چند فراز دیگر از کتاب را به همین ترتیب مورد مطالعه قرار دهد. ✍️ استاد مهدی طیّب #تأليفات_استاد #مصباح_الهدی @ahlevela

‍ 💠 در اواخر عمر حاج ملاّ آقاجان، روزی در یک مجلس روضه و در اطاق آبدارخانه، من یک گوشه‎ی اطاق و او در گوشه‎ی مقابل نشسته بود و در اطاق کس دیگری نبود و ما به هم نگاه می‎کردیم. متوجّه شدم از آن باد و شور محبّت، به تعبیر دیگر نسیم بهشتی که سابق در او بود و مثل دیگر اهل محبّت در او جسارت و بی‌‎پروایی ایجاد می‎کرد، خبری نیست و او مثل بعضی از رفقای اهل تقدّس که داشتیم، کوچک و آرام شده. یک‌باره بی‌‎اختیار بلند شدیم و وسط اطاق هم‌دیگر را در آغوش گرفتیم و او به من گفت: همه‎ی آنها رفت. فهمیدم که کار حاج ملاّ آقاجان تکمیل شده و به آخر رسیده است. چیزی نگذشت که به زنجان رفت و مرحوم شد. آخرِ کار هر چه از علم و عبادت و اظهار محبّت و زهد و که داری، می‎رود. 💠  در طول زندگی دنیوی هر یک از مؤمنین، دو مأمور خدایی هستند مثل دو سرهنگ. وقتی عبدی یقین ندارد و دلش می‎لرزد که مثلاً اگر فردا نانمان کم شد، چه کنیم؟ او را از بهشت بیرون می‎کشند و وارد جهنّم می‎کنند. در جهنّم اصلاً خبری از خدا نیست و به یاد خدا نیست. داد و فریادش بلند می‎شود. وقتی سوزش آتش را چشید، می‎فهمد چه شده است و متنبّه می‎شود. به محض اینکه متوجّه شد، او را از جهنّم بیرون می‎کشند و داخل بهشت می‎کنند. این کار آن‎قدر تکرار می‎شود تا عبد به خدای خود اعتماد و اطمینان پیدا کند و از آن به بعد دائم در بهشت خواهد بود. 📘#مصباح_الهدی،  ص ١٩٢ و ١٩٣ 🎤شرح و توضيح مصباح الهدي مبحث بيستم و یکم: مبحث مسیر سلوک الی‌الله  ٨/  استاد مهدي طيّب‎. 🔗فايل pdf كتاب مصباح الهدي @ahlevela

🔻 🎬 هم از گناه کنم توبه هم ز طاعت دوست! @ahlevela

حضور قلب در نمـــاز 🤍 «اِنَّمَا لَكَ مِن صَلاتِكَ ما أقبَلتَ عَلَيهِ بِقَلبِكَ»به آن میزان از نماز به نفع تو است و بهره‌اش به تو می‌رسد که قلبت در آن به خدا اقبال دارد و با قلبت توجّه به نماز داری؛ به خدایی که در محضرش هستی توجّه داری. 🤍 پس نماز باطنی دارد و همان‌طور که گفتیم،فردای قیامت باطن نماز مجسّم خواهد شد؛ حتّی در عالم برزخ هم نماز صورتی برزخی دارد و به صورت یک انسان بسیار زیبا‌روی و خوش‌محضر در عالم قبر و برزخ انیس انسان است. در قیامت هم همین طور، به صورتی زیبا با نمازگزار محشور می‌شود. 🤍 بنابراین نماز حقیقت باطنی دارد. به این حدیث نیز اشاره کردیم که امام باقر علیه‌السّلام فرمودند: «اِنَّ اَوَّلُ ما يُحاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الصَّلاةُ» اوّلین چیز از اعمال هر بنده‌ که در دستگاه الهی مورد محاسبه واقع می‌شود، نماز است. «فَاِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ ما سِواها وَ اِنْ رُدَّتْ رُدَّ ما سِواها» اگر پذیرفته شد، اعمال دیگر هم فرصت پذیرفته شدن پیدا می‌کنند و اگر مردود شد، سایر اعمال هم مردود است. بعد فرمودند: «اِنَّ الصَّلاةَ اِذَا ارْتَفَعَتْ فِي أَوَّلِ وَقْتِها رَجَعَتْ اِلىٰصَاحِبِها وَ هِيَ بَيْضاءُ مُشْرِقَةٌ تَقُولُ: حَفِظْتَنِي حَفِظَكَ اللَّهُ وَ اِذَا ارْتَفَعَتْ فِي غَيْرِ وَقْتِها بِغَيْرِ حُدُودِهَا رَجَعَتْ اِلىٰ صَاحِبِها وَ هِيَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اللهُ » وقتی نماز در اوّل وقت به جا آورده می‌شود و کارنامه‌ی آن به آسمان برده می‌شود؛ از آسمان به سوی نمازگزار برمی‌گردد؛ در حالی که سفید و نورانی و درخشنده است. این نماز به نمازگزار می‌گوید تو حدود مرا حفظ کردی؛ در موقع مناسب و در اوّل وقت نماز خواندی؛ خدا تو را حفظ کند و مورد حفاظت خود قرار دهد. ❌ امّا اگر نماز در غیر وقت خودش به جا آورده شود؛ آخر وقت نماز خوانده شود؛ وقتی که دیگر نماز رو به قضا شدن است، نماز به جا آورده شود؛ آن هم بی‌توجّه و فقط با بسنده‌کردن به اعمال ظاهری و بدون رعایت حدود آن؛ این نماز به سوی صاحبش که آن را به جا آورده است برمی‌گردد و در حالی که سیاه و تاریک است، به نمازگزار می‌گوید: تو مرا ضایع کردی؛ خدا تو را ضایع کند. خودِ نماز، نمازگزار را نفرین می‌کند. 🤍 پس نماز یک حقیقت باطنی دارد که می‌تواند دعا کند؛ می‌تواند نفرین کند. این حقیقت باطنی مهم است که در نماز باشد.تا حقیقت نورانیِ باطنی نماز نباشد؛ نماز فقط یک جسد است؛ یک پیکر بی‌روح است که هیچ کارایی و هنری نخواهد داشت. برخی اشخاص به نماز ظاهری مشغولند و خیلی هم مقیّدند؛ زیاد هم نماز می‌خوانند؛ امّا روح نماز در نمازشان نیست؛ چه بسا خیلی هم از این موفّقیّتشان خوشحالند که زیاد نماز می‌خوانند؛ فکر می‌کنند عجب کار بزرگی انجام می‌دهند. قرآن کریم فرمود: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِاْلاَخْسَرِینَ أَعْمَالاً» آیا خبردارتان کنم زیان‌کار‌ترین انسان‌ها چه کسانی هستند؟ «الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا» (برایتان گفته‌ایم دنیا به معنای جنبه‌ی ظاهری و عالم ظاهر است.) کسانی که تمام تلاششان در جنبه‌های ظاهری این عالم که اسمش حیات دنیا است گم شد و تلاش‌هایشان هدر رفت؛ «وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً» در حالی که گمان می‌کنند عجب کارهای خوب و بزرگی انجام می‌دهند! زیاد خواندن نمازِ بی‌روح، مصداق این آیه‌ی شریفه است.«ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیَا» همه‌ی تلاشش به همین جنبه‌ی ظاهری نماز صرف شد و خیال می‌کند چقدر هم با زیاد نماز خواندن، انسان بزرگی شده است؛ امّا نمازهایش تهی از معرفت و روح و حقایق معنوی است. قرآن فرمود: «زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ ما کانُوا یَعْمَلُونَ»شیطان اعمالی را که انجام می‌دهند زینت داد. فکر می‌کنند چه کار بزرگی کرده‌اند! در حالی که این نمازهای فراوانی که خوانده‌اند؛ هیچ تأثیری در تعالی و تکاملشان و تقرّب آنها به درگاه الهی نداشته است. @ahlevela

  ┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄ 🔻 لینک فایل صوتی: قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات این هفتۀ اهل ولاء - دوشنبه ۱۴۰۳/۰۸/۱۴ ✅ قَبض و بَسط، اَبزاری برای پرورش همۀ انسان‌ها ✅ قَبض و بَسط، اَبزار و تدبیرِ تربیتی و پرورشیِ خداوند است که نسبت به همۀ مخلوقات اعمال می‌کند و منحصر به اهل سیر و سلوکِ عرفانی نیست. ✅ سالک وقتی دچار قبض می‌شود‌ با خود خلوت و مرور می‌کند تا علّت نیازمندشدن خود به قبض و مستولی شدن قبض بر خود را بداند و آن را اصلاح کند. ✅اهل سلوک، اهل توجّه و بهره بردن از فرصت اصلاح و رشد هستند. ✅ خداوند زمینه‌های مساعد رشد را فراهم می‌کند، امّا استفاده از این زمینه‎ها به اختیار انسان است. مشیّت تشریعی خدا به رشد ما و مشیّت تکوینی به اختیار ما تعلّق می‌گیرد. ✅ هرچه از فرصت قبض زودتر استفاده شود، سِیرِ سالک سریعتر خواهد شد. ✅ رشد و رهایی از نقایص وجودی سالک در قبض‌‌ها بیشتر از بسط‌هاست @ahlevela

🔺 قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات این هفتۀ اهل ولاء - دوشنبه ۱۴۰۳/۰۸/۱۴ @ahlevela

‍ ☀️ زینب که خورشید خدایی است… حاج محمّد اسماعیل دولابی: ملاّ آقاجان می‎گفت اینکه عصر عاشورا دشمن معجر از سر #حضرت_زینب علیها‌السّلام کشید و گیسوان حضرت مکشوف شد، من مطمئنّم هیچ‎‌کس قدرت نداشت به حضرت علیها‌السّلام نگاه بیندازد؛ زیرا وقتی به خورشید آخرت پس از اینکه در چهار دریا فرو رفته و نورش ضعیف شده و خورشید آسمان دنیا گشته است، کسی نمی‎تواند نگاه بدوزد و به قرص آن نگاه کند، چطور می‎تواند به زینب که خورشید خدایی است که در هیچ دریایی فرو نشده است، نگاه بیندازد؟ 📘مصباح الهدي _ ص ٣٠٧ ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝