💠 لعن دشمنان اهل‌بيت در قرآن - بخش دوّم ۲- وَالَّذينَ يَنقُضونَ عَهدَ اللهِ مِن بَعدِ ميثاقِهِ وَ يَقطَعونَ ما اَمَرَ اللهُ بِهِ اَن يوصَلَ وَ يُفسِدونَ فِى الاَرضِ اُولئِكَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَ لَهُم سوءُ الدّارِ (رعد-۲۵) كسانى كه عهد الهى را پس از آن كه بستند، می‌شكنند و آنچه را خداوند امر به اتّصال به آن نموده است، می‌گسلند و در زمين فساد می‌كنند، براى آنها لعنت و اقامتگاه اخروى بدى است. با توجّه به اينكه اوّلاً به موجب احاديث فراوان در زمينۀ اخذ ميثاق در عالَم ذرّ، خداوند از همۀ خلق بر ربوبيّت خود و رسالت پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم و ولايت على بن ابی‌طالب علیه‌السّلام عهد و ميثاق گرفته است و نيز براساس حديث غديرخم كه شيعه و سنّى به نحو فوق‌التّواتر آن را نقل كرده‌اند، پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در روز غديرخم بر امامت و ولايت اميرالمؤمنين علی علیه‌السّلام از حاضران پيمان و بيعت گرفتند؛ ثانياً به موجب احاديث فراوانى چون حديث سفينه و آياتى همچون قُل لا اَسألُكُم عَلَيهِ اَجرآ اِلاَّ المَوَدَّةَ فِى القُربى: بگو از شما پاداشى درقبال ايفاى رسالت درخواست نمی‌كنم جز پيوند دوستى با نزديكانم. و يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اصبِروا وَ صابِروا وَ رابِطوا: اى مؤمنان شكيبايى كنيد و با يكديگر ثابت قدمى پيشه كنيد و (با امام خويش) ارتباط داشته باشيد. مؤمنان به حفظ ارتباط با اهل‌بيت علیهم‌السّلام امر شده‌اند؛ كسانى كه پيمان ولايت اميرالمؤمنين علیه‌السّلام را شكستند و ارتباط و پيوند خويش با خاندان پيامبر اكرم علیهم‌السّلام را گسستند، از مصاديق بارز وَالَّذينَ يَنقُضونَ عَهدَ اللهِ مِن بَعدِ ميثاقِهِ وَ يَقطَعونَ ما اَمَرَ اللهُ بِهِ اَن يوصَلَ در آيه مورد بحث می‌باشند. و نيز كسانى كه با حمله به خانۀ دختر پيامبر خدا و به آتش كشيدن آن و كشتن نوۀ پيامبر اكرم در رحم مادرش و مجروح و مصدوم كردن دختر داغدار رسول خدا و با زور به بيرون كشيدن اميرمؤمنان از خانه‌اش و نهايتاً با انواع و اقسام ارعاب و سركوب، مسير زعامت و رهبرى جامعه اسلامى را از آنچه پيامبر اكرم به امر خداوند ترسيم كرده بود منحرف كردند، از مصاديق بارز يُفسِدونَ فِى الاَرضِ در آيه مورد بحث می‌باشند. در نتيجه به موجب آيه مزبور اولئِكَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَ لَهُم سوءُ الدّارِ: براى آنها لعنت و اقامتگاه اخروى بدى است. بر همين اساس در حديثى كه در تفسير على بن ابراهيم از امام عسکرى علیه‌السّلام ذيل همين آيه ذكر شده است چنين می‌خوانيم: وَالَّذينَ يَنقُضونَ عَهدَ اللهِ مِن بَعدِ ميثاقِهِ، يَعنى فى اَميرِالمُؤمِنينَ وَ هُو الَّذى اَخَذَ عَليهِم فِى الذَّرِّ وَ اَخَذَ عَلَيهِم رَسُولُ اللهِ بِغَديرِ خُمٍّ و كسانى كه عهد الهى را پس از آن كه بستند می‌شكنند، يعنى در مورد اميرالمؤمنين، كه خداوند در عالَم ذرّ بر ولايت او از آنها پيمان گرفت و رسول خدا نيز در غدير خم بر امامت او از آنان پيمان ستاند. ادامه دارد...‌ 📘 کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب #لعن_و_تبری - ۵ #ره_توشه_دیدار @ahlevela_channel

💠#حديث ۳۶۴۳ بنا به نقل، امام سجّاد عليه السّلام فرمودند: از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچك دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا مى‌كند. 🔅 اِتَّقُوا الْكَذِبَ الصَّغيرَ مِنْهُ وَالْكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَهَزْلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذاكَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجْتَرَأَ عَلَى الْكَبيرِ. تحف العقول، ص ٢٧٨ @ahlevela_channel

✔️ خدا صدق را دوست دارد. با خدا صادقانه حرف بزن. 🔻عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی🔻 🔸یکی از اهالی لرستان تعریف می‎کرد یکی از هم‌ولایتی‎های ما را که هیکل درشتی داشت سابق زندانی کرده بودند و روزی ده شاهی به عنوان خرج خوراکش به او می‎دادند. او که می‎دید با این پول نمی‎تواند آن‎‌قدر غذا بخرد که شکمش را پر کند، ده شاهی را ذرّت بو داده می‎گرفت که هم حجیم بود و هم چون شور بود، آب می‎طلبید و در نتیجه شکم او را پر می‎کرد. او که فرد صاف و ساده‎ای بود، روزی رو به آسمان کرد و گفت: خدایا من را که می‎شناسی، من فلانی پسر فلانی‌ام. خدایا مرا زندانی کرده‎ای و رزقم را هم کرده‎ای روزی ده شاهی چُس فیل؟ آن‌وقت لاف بنده‎داری هم می‎زنی؟ اگر رزّاق بودن اینه، خوبه همه بکنند. 🔸خدا صدق را دوست دارد. با خدا صادقانه حرف بزن، هر چه می‎خواهی بگو. دیدی وقتی در بنی اسرائیل خشک‌سالی شد و هر چه موسی علیه السّلام و قومش دعا کردند و باران طلبیدند، باران نیامد. بالأخره به حضرت موسی علیه السّلام وحی شد که اگر بَرخ دعا کند، باران نازل می‎کنیم. حضرت موسی علیه السّلام مترصّد شد و رفت بَرخ را پیدا کند و از او بخواهد دعا کند. بالأخره به بَرخ که یک مرد سیاه بیابانی بود برخورد و از او خواست از خدا باران بطلبد. بَرخ هم سرش را به سوی آسمان کرد و گفت: خدایا چرا باران نمی‎فرستی؟ نکند ابرهایت خشک شده‎اند، یا ابرها دیگر فرمان تو را نمی‎برند. اگر هم می‎خواهی این قوم را عذاب کنی، عمر شما که زیاد و وقت بسیار است؛ دیر نمی‎شود. چند جمله از این قبیل که بَرخ به زبان آورد، ابرها ظاهر شدند و باران شدیدی آغاز شد. حضرت موسی علیه السّلام با اینکه خودش هم گاهی اوقات با خدا تند صحبت می‎کرد، کما اینکه در داستان گوساله پرست شدن قومش به خدا عرض کرد: إن هِیَ اِلاّ فِتنَتُکَ: خدایا همه‎ی این کارها زیر سر خودت است، و در مورد فرعون به خدا عرض کرد: رَبَّنا اِنَّک اتَیتَ فِرعَونَ وَ مَلأهُ زینَةً وَ اَموالاً فِی الحَیوةِ الدُّنیا رَبَّنا لِیُضِلُّوا عَن سَبیلِکَ: خدایا تو خودت به فرعون و بزرگان قومش در این دنیا زینت و دارایی‎هایی دادی تا دیگران را از راه تو گمراه کنند؛ با وجود این، جملات بَرخ بر موسی سنگین آمد و خواست او را به خاطر جسارتی که نسبت به خدا روا داشته بود، توبیخ کند که به او وحی شد بَرخ را به حال خود رها کن، او روزی چند بار ما را می‎خنداند. 🔺مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب🔺 #صدق @ahlevela_channel

💠 شخصیت حضرت سکینه سلام‌الله‌علیها ▪️روز پنجم ربيع‌الاوّل سال صد و هفده هجرى، روز رحلت حضرت سكينه علیهاالسّلام دختر بزرگوار حضرت اباعبدالله الحسين علیه‌السّلام است. نام حضرت سكينه علیهاالسّلام آن‌گونه كه در تواريخ ثبت كرده‌اند، آمنه يا امينه بوده است و سكينه لقب ايشان است. ▪️مادر ايشان رباب، دختر امرؤ القيس و مادر حضرت علی اصغر علیه‌السّلام است... ▪️در ماجرای عاشورا حضرت سكينه دختر جوانی است. شايد سنّ ايشان حدود سيزده يا چهارده ساله باشد...‌ ▪️كتاب‌هايی كه در شأن حضرت سكينه علیهاالسّلام نوشته شده و يا در رابطه با ايشان مطلبی دارند، همه به جلالت قدر، نقل كرده‌اند و تعبير كرده‌اند كه سيره‌ای بسيار نيكو داشتند، شخصيّت بسيار بزرگوار و كريمه‌ای بودند و عقل بسيار كاملی داشتند. تعبير "عقيلةالقريش" راجع به سكينه بنت الحسين علیهماالسّلام هست. ▪️حضرت سكينه در سخن گفتن هم بسيار فصيح و اديب بودند؛ امّا عظمت مقام ايشان را از يک روايت خيلی می‌توان پی برد و آن اين است ...... 🎤 استاد مهدی طیّب #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @ahlevela_channel

💠 لعن دشمنان اهل‌بيت در قرآن - بخش سوّم ۳ـ اِنَّ الَّذينَ يَكتُمونَ ما أنزَلنا مِنَ البَيِّنتِ وَ الهُدى مِن بَعدِ ما بَيَّنهُ لِلنّاسِ فِى الكِتبِ اُولئِكَ يَلعَنُهُمُ اللهُ وَ يَلعَنُهُمُ اللّاعِنونَ (بقره-۱۵۹) هر آينه كسانى كه آنچه از حقايق آشكار و هدايت را كه فرو فرستاديم، پس از اين كه آن را در كتاب آسمانى قرآن براى مردم تبيين نموديم، كتمان می‌كنند، خدا آنها را لعنت می‌كند و همۀ لعنت كنندگان نيز آنها را لعنت می‌كنند. به موجب احاديث فراوان اهل‌بيت علیهم‌السّلام، مقصود از حقيقت و هدايتى كه در قرآن براى مردم به وضوح بيان گرديده است، ولايت و امامت اميرالمؤمنين علیه‌السّلام می‌باشد. در تفسير عيّاشى ذيل همين آيه از امام صادق علیه السّلام نقل شده است كه: اِنَّ الَّذينَ يَكتُمونَ ما أنزَلنا مِنَ البَيِّنتِ وَ الهُدى، فى عَلىٍّ هر آينه كسانى كه آنچه از حقايق آشكار و هدايت را كه در مورد على علیه‌السّلام فرو فرستاديم كتمان می‌كنند. از امام باقر علیه السّلام نيز روايت شده است كه: اِنَّ الَّذينَ يَكتُمونَ ما أنزَلنا مِنَ البَيِّنتِ وَ الهُدى مِن بَعدِ ما بَيَّنهُ لِلنّاسِ فِى الكِتبِ، يَعنى بِذلِكَ نَحنُ وَاللهُ المُستَعانُ: هر آينه كسانى كه آنچه از حقايق آشكار و هدايت را كه فرو فرستاديم، پس از اينكه آن را در كتاب آسمانى قرآن براى مردم تبيين نموديم كتمان می‌كنند، مقصود از آن ما اهل‌بيت هستيم و ما از خدا يارى می‌طلبيم. همچنين شخصى به امام صادق علیه‌السّلام عرض می‌كند مرا از مقصود اين سخن خداوند آگاه سازيد كه: هر آينه كسانى كه آنچه از حقايق آشكار و هدايت را كه فرو فرستاديم، پس از اينكه آن را در كتاب آسمانى قرآن براى مردم تبيين نموديم، كتمان می‌كنند. حضرت فرمودند: مقصود از حقايق آشكار و هدايت در آيه، ما اهل‌بيت هستيم و ما از خداوند يارى می‌طلبيم. در نتيجه منكران و پوشانندگان ولايت اميرالمؤمنين و ديگر ائمّه علیهم‌السّلام به موجب اين آيۀ شريفه، مورد لعنت خداوند و لعنت كنندگان قرار دارند. ۴ـ اَلا لَعنَةُ اللهِ عَلَى الظّالِمينَ (هود-۱۸) آگاه باشيد كه لعنت خداوند بر ظالمان است. با توجّه به اينكه ظلمى بالاتر از زير پا گذاشتن فرمان خدا در امر ولايت اميرالمؤمنين علیه‌السّلام و تمرّد كردن از نصب حضرت على علیه‌السّلام به مقام امامت و ولايت توسّط پيامبراكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در غدير خم و غصب خلافت آن حضرت و حمله به خانۀ دختر داغديدۀ پيامبراكرم و به آتش كشيدن آن و مضروب و مصدوم نمودن حضرت فاطمه علیهاالسّلام و به قتل رساندن فرزندى كه آن حضرت در رحم داشتند، متصوَّر نيست، قطعاً مرتكبان اين ظلم‌ها از مصاديق بارز آيۀ مورد بحث می‌باشند. روشن است كه آنچه در قالب چهار آيۀ بالا در زمينۀ لعن بر دشمنان اميرالمؤمنين و حضرت فاطمه علیهماالسّلام ذكر شد، عيناً بر لعن دشمنان معاند، غصب كنندگان حقوق، شكنجه گران و آزار رسانان ستمگر و قاتلان و به شهادت رسانندگان ديگر ائمّه علیهم‌السّلام نيز صدق می‌كند و به استناد همان آيات، آنان نيز مورد لعنت خدا و رسول و همۀ لعن كنندگان از ملائكه و مؤمنان جنّ و انس می‌باشند. با عنايت به موارد فوق، آشكار است كه لعن بر دشمنان اهل‌بيت علیهم‌السّلام مصداق تخلّق به اخلاق‌الله و پيروى از انبياءالله و عمل به آيات الله و اقتداى به ملائكةالله است و گرچه نبايد دوست و پيرو اهل‌بيت علیهم‌السّلام همّت خود را در رويارويى با دشمنان آن بزرگواران، صرفآ به لعن محدود كند، لكن هيچ شيعۀ خالصى هر چند هم كه در ضعف و ناتوانى باشد، از انجام اين حدّاقلّ معاف نيست و اگر به آن مبادرت ورزد، اجر و پاداش عظيمى شامل حالش خواهد شد. چنانكه در تفسير امام حسن عسکرى علیه‌السّلام از پيامبراكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم روايت شده است كه: هر كس از نصرت و يارى ما اهل‌بيت ناتوان باشد و در خلوت‌هاى خود، دشمنان ما را لعن كند، خداوند صداى او را به همۀ عالَم وجود، از كرۀ خاک تا عرش اعلى می‌رساند. پس هر بار كه اين شخص دشمنان ما را لعن می‌كند، ملائكه او را در اين لعن كردن يارى می‌كنند و كسى را كه او لعن می‌كند لعن می‌كنند، پس آن گاه ثناى الهى را به جا آورده و به خداوند عرض می‌كنند: پروردگارا بر اين بنده درود فرست، زيرا آنچه در توان داشت بذل نمود و اگر بر بيش از اين قدرت داشت، انجام می‌داد. پس در اين هنگام ندايى از جانب خداى عزّوجلّ اعلام می‌كند كه دعاى شما را در مورد اين شخص اجابت كردم و صدايتان را شنيدم و بر روح او در بين روح‌ها درود فرستادم و او را در نزد خود از برگزيدگانِ نيكان قرار دادم. 📘 کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب #لعن_و_تبری - ۶ #ره_توشه_دیدار @ahlevela_channel

💠 لعن و تبرّى در سلوک طريق عرفان لعن و تبرّى آثار عميق و عجيبى در پاک كردن وجود فرد از پليدی‌ها و آلودگی‌ها دارد. به تعبير يكى از بزرگان اهل كمال، لعن؛ استغفار خصّيصين است. وقتى كه انسان به لعن و تبرّى موجوداتى كه جرثومۀ خباثت و تبلور شقاوتند می‌پردازد و صف خود را از آنها جدا می‌كند و به آنها دورباش می‌گويد، از خباثت و شقاوت پاک و منزّه می‌شود. اساساً راه كمال انسان از طريق نفى و اثبات طىّ می‌شود. نفى آنچه بايد ترک گفت و پسنديده نيست و اثبات آنچه بايد به آن رسيد و شايسته است. اين نفى و اثبات در سطوح مختلف كمال، مظاهرى دارد. در جملۀ لا اِلهَ اِلاَّ الله، ابتدا همۀ معبودهاى دروغين بيرونى و درونى نفى شده و سپس بر معبود حقيقى تأكيد می‌شود. به هنگام تلاوت قرآن كريم به دستور خود قرآن، ابتدا با گفتن اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَيطانِ الرَّجيمِ، انسان از شيطان به سوى خدا می‌گريزد و سپس با گفتن بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، به آغوش خدا وارد می‌شود. به هنگام خواندن زيارت‌ها، همچون زيارت عاشورا، ابتدا بر دشمنان اهل‌بيت علیهم‌السّلام لعن می‌كند و از آنها تبرّى می‌جويد، سپس به خود اهل‌بيت علیهم‌السّلام صلوات می‌فرستد و سلام می‌كند. سالک تا به مقصد نرسيده و به طىّ طريق مشغول است، يک پا به پشت سر و عقب دارد (پاى نفى و خروج و لعن و تبرّى) و يک پا به پيش رو دارد و به جلو می‌گذارد (پاى اثبات و ورود و صلوات و سلام) اين جريان همچنان ادامه می‌يابد تا اينكه سرانجام به مقام توحيد و فناى تامّ می‌رسد و غير و غيريّت از ميان برمی‌خيزد و جز حضرت حقّ هيچ برجا نمی‌ماند، نه سالكى، نه سلوكى و نه مسلكى، نه راه رونده‌اى، نه راه رفتنى و نه راهى. آنجا سلام و صلواتى است كه لعن و تبرّى در مقابلش نيست، بسم اللّهى است كه اعوذ باللّهى در برابرش نيست. حبّى است كه بغض و دشمنی‌يى در مقابلش نيست. لذا از ابتداى سلوک تا رسيدن به شهر توحيد، دين چيزى جز حبّ و بغض نيست و ديندار جز آن كس نيست كه در راه خدا دوست می‌دارد و در راه خدا دشمنى می‌ورزد و داراى حبّ فى الله و بغض فى الله است. امّا در اين مرحله به جايى می‌رسد كه منزل هَلِ الدّينُ اِلاَّ الحُبِّ... اَلدّينُ هُوَ الحُبُّ وَ الحُبُّ هُوَ الدّينُ است. لكن بايد توجّه داشت كه اين منزل هم منزل نهايى نيست. سالک اگر مراحل چهارگانه سفر «از خلق به سوى حقِّ مقيّد»، «از حقّ به سوى حقّ مطلق»، «از حقّ(احديّت جمع) به سوى خلقِ حقّى (اعيان ثابته) به حقّ» و «از خلقى كه حقّ است (اعيان ثابته) به سوى خلق (اعيان خارجيّه) به حقّ» را به طوركامل طىّ نمايد و به مقام جمع‌الجمعى برسد، مقتضيات وحدت و كثرت، توأمان در وى ظهور می‌يابد. يعنى از يک سو با ديدۀ وحدت بين خود می‌بيند كه در همۀ عالَمِ وجود، احدى جز خدا نيست، و از سوى ديگر با چشم كثرت نگرِ خود، ما سِوَى الله را با تعيّنات و تنوّعاتشان مشاهده می‌كند و نيک و بد و زشت و زيبا و صلاح و فسادشان را متوجّه می‌شود و با هر يک از مخلوقات، رفتارى كه مناسب آن است را در پيش می‌گيرد. اين مقام شايد يكى از مصاديق سخن پيامبراكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم است كه: برادرم موسى علیه‌السّلام با يک چشم و برادرم عيسى علیه‌السّلام با چشمى ديگر به عالَم می‌نگريست و من با هر دو چشم به هستى می‌نگرم. و نيز يكى از مصاديق طَريقُ الوسطى هِىَ الجادَّةِ: راه ميانه جادّه صحيح است. در كلام اميرالمؤمنين علیه‌السّلام، و اُمَّةً وَسَطاً در بيان قرآن كريم نيز شايد همين مقام جمع‌الجمعى باشد. چنين سالک واصل و كاملى، در برخى از حالات خود مستغرق تامّ در بحر توحيد است و غيرى نمی‌بيند و در برخى ديگر از حالات خود متوجّه كثرات است و نیک و بدشان را می‌بيند و با هر یک به اقتضاء چگونگى آن رفتار می‌كند. به وجود اين حالات گوناگون نيز در اين كلام معصوم علیه السّلام اشاره شده است: لَنا مَعَ اللهِ حالاتٌ: براى ما با خدا حالت‌هاى گوناگونى وجود دارد. با توجّه به آنچه گفته شد، براى اولياء كمّل نيز به هنگام توجّه به كثرات، حبّ اولياءالله و بغض اعداءالله، مجدّداً مطرح می‌شود و در چنان حالاتى لعن و تبرّى نيز مجدّداً از آنان صادر می‌گردد. لعن و تبرّى پيامبراكرم و اهل‌بيت گراميش علیهم‌السّلام نسبت به دشمنان معاند خدا و دين، بر همين مبنا قابل توضيح است. 📘 کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب #لعن_و_تبری - ۷ #ره_توشه_دیدار @ahlevela_channel

💠#حديث ۳٦٤٤ بنا به نقل، امام سجّاد عليه السّلام فرمودند: بهترين شروع كارها صداقت و راستگويى و بهترين پايان آنها وفا است. 🔅 خَيْرُ مَفاتيحِ الاُمورِ الصِّدقُ وَ خَيْرُ خَواتيمِهَا الْوَفاءُ. بحارالانوار، ج ٧٨، ص ١٦١ @ahlevela_channel

✔️ صدق ضامن عدم خسارت است. 🔻عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی🔻 🔸در نیّت و اعمالت هر چه صدق بیشتر باشد، ارزشش بیشتر است. 🔸صدق ضامن عدم خسارت است. شاهد این حقیقت، احادیث مَن بَلَغَ می‎باشند که می‎گویند اگر کسی به حدیثی که از قول معصومین نقل شده و در آن برای انجام عملی ثوابی وعده داده شده است عمل کرد، حتّی اگر آن حدیث جعلی باشد، آن پاداش به او داده می‌شود. 🔺مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب🔺 #صدق @ahlevela_channel

💠 رفع چند ترديد در جواز و لزوم لعن در بحث لعن و تبرّى، رفع چند ترديد را لازم می‌دانيم: ۱ـ احاديثى كه از پيامبراكرم و ائمّه معصومين علیهم‌السّلام در نهى از لعن كردن وارد شده است، تماماً در نهى از لعن كردن شخصى است كه مستحقّ لعن نيست و طىّ آنها از اينكه مؤمنى مؤمن ديگرى را لعن كند، به شدّت تحذیر شده و اخطار گرديده كه اگر فردى شخصى را كه مستحقّ لعن نيست لعنت كند، اين لعن به سوى لعن كننده باز می‌گردد و شامل حال او می‌شود. روشن است كه اين گونه احاديث به لعن كسانى كه طرفةالعينى بهره‌اى از ايمان نداشتند و مورد لعن خدا و پيامبر خدا و ملائكه بودند ربطى ندارد. ۲ـ اينكه قرآن كريم مؤمنان به خدا را از دشنام دادن و فحّاشى كردن به بت‌هاى مشركان، به خاطر اينكه سبب می‌شود مشركان نيز از سرِ عداوت و جهل، به خدا ناسزا گويند، نهى نموده است، لعن كردن و تبرّى جستن از دشمنان اهل‌بيت علیهم‌السّلام را منتفى نمی‌سازد. زيرا سبّ و دشنام عبارت از سخن ركيک و بی‌ادبانه است كه اساساً با شأن و ادب مورد انتظار از مؤمن سازگار نيست؛ در حالى كه لعن، دعا بر محروم شدن شخص از رحمت الهى است و تبرّى، موضع جداكردن از يک شخص يا گروه است و به هيچ وجه حاكى از بی‌ ادبى نيست. كما اينكه خداوند نيز در قرآن كريم می‌فرمايد: قُتِلَ الاِنسانُ ما اَكفَرَهُ، مرگ بر انسان چقدر كفران پيشه است. هيچ كس اين سخن قرآن را دشنام و فحش و مغاير با ادب تلقّى نمی‌كند. ضمناً با عنايت به اينكه در آيۀ مورد بحث علّت نهى از سبّ و دشنام، تحريک شدن مشركان به ناسزا گفتن به خداوند ذكر شده است و نه سزاوار دشنام نبودن بت‌ها، شايد بتوان گفت اگر اين سبّ و دشنام، علنى و با صداى بلند انجام نشود و در نتيجه موجب تحريک مشركان نگردد، از شمول نهى آيه مورد بحث خارج خواهد بود، گرچه همان‌طور كه گفتيم سبّ و دشنام با صداى آهسته نيز از شأن و منزلت مؤمن كه پايبند به نيكی‎هاى اخلاقى است به دور می‌باشد. ۳ـ اينكه قرآن كريم عنوان نموده است كه خداوند بدگويى كردن با صداى بلند را، جز از مظلوم دوست نمی‌دارد نيز نمی‌تواند نفى كنندۀ جواز و فضيلت تبرّى و لعن بر دشمنان اهل‌بيت علیهم السّلام تلقّى شود؛ زيرا اولاً، آيه در مورد بدگويى و پرخاشگرى بحث می‌كند، در حالى كه لعن، دعاى بر محروميّت شخص از رحمت الهى و تبرّى، صف جدا كردن و بيزارى جستن است. ثانياً، آيه اين را كه با صداى بلند بدگويى شود ناستوده دانسته و دلالتى بر بدگويى با صداى آهسته و مخفى ندارد. ثالثاً، آيه حتّى پرخاشگرى و با صداى بلند بدگويى كردن شخص مظلوم را محبوب خدا دانسته است. چه ظلمى بالاتر از محروم كردن جامعۀ اسلامى از حاكميّت و زعامت اهل‌بيت علیهم‌السّلام و جناياتى كه نسبت به آن بزرگواران انجام شد. ذكر اين نكته خالى از لطف و بهره نيست كه ادب بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ گفتن و صلوات فرستادن، در جَهر و آشكارا ادا كردن آنها و ادب اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ گفتن و لعن كردن و تبرّى جستن، در اِخفاء و آهسته ادا كردن آنهاست. هرچه مخفيانه‌تر، عميق‌تر و درونی‌تر، از شيطان به خدا پناه برده شده و بر دشمنان محمّد و آل محمّد صلوات الله عليهم اجمعين لعن و از آنها تبرّى جسته شود، آثار بيشترى در پاک كردن وجود فرد از بدی‌ها دارد. 📘 کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب #لعن_و_تبری - ۸ #ره_توشه_دیدار @ahlevela_channel

💠 چند تذكّر در نحوۀ لعن و تبرّى - بخش اوّل در پايان بحث، بيان چند نكته در مورد نحوه لعن و تبرّى را نيز ضرورى می‌دانيم: ۱ـ دوست اهل‌بيت مظهر ادب و حياست و اهل‌بيت علیهم‌السّلام نمی‌پسندند كه دوستانشان فحّاش و بی‌ادب باشند، گرچه طرف مقابل آنها سزاوار دشنام و ناسزا باشد از آنجا كه اقتضاء محبّت و دوستى، دوست داشتن چيزى است كه محبوب دوست دارد و می‌پسندد و كراهت و اجتناب از چيزى است كه محبوب نسبت به آن كراهت دارد و نمی‌پسندد؛ قابل تصوّر نيست كه دوست اهل‌بيت علیهم‌السّلام لعن و تبرّى را بهانه‌اى براى خروج از مرز ادب و حيا قرار دهد. اميرالمؤمنين علیه‌السّلام هنگامى كه در جريان جنگ صفّين متوجّه شدند برخى از اصحابشان، به ياران معاويه دشنام و ناسزا می‎گويند، به شدّت آنها را از اين كار نهى فرمودند و بيان داشتند: اِنِّى اَكرَهُ لَكُم اَن تَكُونُوا سَبّابينَ وَلكِنَّكُم لَو وَصَفتُم اَعمالَهُم وَ ذَكَرتُم حالَهُم كانَ أَصوَبَ فِى القَولِ وَ اَبلَغَ فِى العُذرِ، من خوش ندارم كه شما دشنام دهنده باشيد. اگر به جاى دشنام، اعمال خلافشان را تشريح می‌كرديد و حالات ناپسندشان را بازگو می‌كرديد، سخن درست‌ترى بود و اگر كسى هم می‌خواست به خاطر آن بر شما خرده بگيرد قابل دفاع‌تر بود. پس آن‌گاه به آنان آموختند كه به جاى دشنام دادن، براى خوابيدن آن فتنه و به راه آمدن گمراهان، دعا كنند. پيامبراكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمايند: خداوند بهشت را بر هر شخص فحّاشِ گويندۀ سخنان ركيکِ كم حيا حرام كرده است. و امام باقر علیه‌السّلام می‌فرمايند: همانا خداوند دشنام‌گوى فحّاش را دشمن می‌دارد. پيامبراكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمايند: هرگز فحش در چيزى نبود مگر آن كه موجب زشتى و سرشكستگى آن چيز شد و هرگز حيا در چيزى نبود مگر مايۀ زينت و آبروى آن گشت. امام صادق علیه‌السّلام می‌فرمايند: هر كس حيا ندارد ايمان ندارد. و نيز می‌فرمايند: پنج چيز است كه در هر كس وجود نداشته باشد چيز ارزشمندى در او نيست. از آن حضرت پرسيدند آن پنج چيز چيست؟ حضرت فرمودند: دين و عقل و حياء و خوشخوئى و نيک ادبى. ۲ـ قرآن كريم می‌فرمايد: قُلِ اعمَلوا فَسَيَرَى اللهُ عَمَلَكُم وَ رَسولَهُ وَالمُؤمِنونَ، بگو عمل كنيد كه به زودى خدا و رسول خدا و مؤمنان عمل شما را مشاهده می‌كنند. به موجب احاديث فراوانى كه از اهل‌بيت علیّهم‌السّلام رسيده است، مقصود از المُؤمِنونَ در آيۀ مزبور اهل‌بيت علیّهم‌السلام می‌باشند. دوست اهل‌بيت علیهم‌السّلام هميشه خود را در محضر خدا و پيامبراكرم و اهل‌بيت علیهم‌السّلام احساس كرده و در نتيجه حيا می‌كند در حضور آنان مرتكب رفتار زشت و ناپسند و الفاظ و سخنان ركيک و بی‌ادبانه شود. بنابراين، همواره مراقب است كه به بهانۀ لعن و تبرّى، به رفتار و گفتارى كه شايستۀ محضر خدا و پيامبر اكرم و اهل‌بيت علیهم‌السّلام نيست كشيده نشود. به راستى مرد شيعه‌اى كه خود را در محضر حضرت زهرا علیها السّلام احساس می‌كند يا زن شيعه‌اى كه خود را در محضر پيامبر اكرم و ائمّه اطهار علیّهم السلام احساس می‌كند، آيا به خود اجازه می‌دهد كه به بهانۀ لعن و تبرّى، در چنان محضرى زبان به سخنان ركيک و خلاف ادب و عفّت بگشايد يا حركات و اعمال شنيع و ناشايست و مغاير با حيا و تقوى از خود نشان دهد؟ البتّه بزرگوارى اهل‌بيت علیهم السّلام سبب می‌شود كه اگر از سر نادانى و بى توجّهى، رفتار يا سخن ناشايستى در مقام اعلام بيزارى از دشمنان اهل‌بيت علیهم السّلام از شخصى سر زد، بر او سخت نگيرند؛ كما اينكه پيامبر اكرم در جنگ اُحد در برابر بی‌وفايى و گريزپايى اصحاب و كينه‌توزى و آسيب‌ رسانى اعداء، نفرين نكردند و زبان به دعا گشودند كه اَللّهُمَّ اغفِر لِقَومى فَاِنَّهُم لا يَعلَمونَ: پروردگارا قومم را ببخش زيرا آنها نادان و جاهلند. امّا اين بزرگوارى آنها ما را بيشتر به مراعات ادب و حيا در محضرشان ترغيب می‌كند و نبايد مورد سوء استفاده و خروج از مرز ادب و حيا در محضر آن بزرگواران شود... ادامه دارد.... 📘 کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب #لعن_و_تبری - ۹ #ره_توشه_دیدار @ahlevela_channel

💠#حدیث ۳۶۴۵ بنا به نقل، پيامبر اكرم صلّی الله عليه و آله و سلّم فرمودند: نزدیک‌ترین شما به من در قیامت، راستگوترین، امانتدارترین، وفادارترین به عهد، خوش اخلاق‌ترین و نزدیک‌ترین شما به مردم است. 🔅 أَقْرَبُکُمْ مِنِّی غَداً فِی الْمَوْقِفِ أَصْدَقُکُمْ لِلْحَدِیثِ وَ آدَاکُمْ لِلْأَمَانَهِ وَ أَوْفَاکُمْ بِالْعَهْدِ وَ أَحْسَنُکُمْ خُلُقاً وَ أَقْرَبُکُمْ مِنَ النَّاس. بحارالانوار، ج ٧٢، ص ٩٤ @ahlevela_channel

✔️ با صادقان همراه شوید تا از صدق آنها بهره ببرید و صدق آنها در شما اثر کند. 🔻عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی🔻 🔸خداوند فرمود: کُونُوا مَعَ الصّادِقینَ: همراه با صادقان باشید. گویا به کنایه فرموده است حالا که خودتان صادق نیستید، با صادقان همراه شوید تا از صدق آنها بهره ببرید و صدق آنها در شما اثر کند. 🔸خوب یا بد، هر چه هستی، صادقانه خودت را به خدا عرضه کن و بگو خدایا هر چه هستم، مال شما هستم. 🔺مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب🔺 #صدق @ahlevela_channel

🏴 شهادت حضرت محسن علیه‌السّلام ▪️سوّمین حمله به خانۀ امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام بعد از شهادت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم ▪️جسارت به حضرت زهرا علیهاالسّلام ▪️شهادت محسن بن علی علیهماالسّلام در هفتم ربیع‌الاوّل #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @ahlevela_channel

💠 چند تذكّر در نحوۀ لعن و تبرّى - بخش دوّم ۳ـ دوست اهل‌بيت علیهم‌السّلام در همۀ امور خود، از جمله در شادىِ از پاى درآمدن دشمن يا اندوه غلبه يافتن و جنايتكارى دشمن، از پيامبر و ائمّه اطهار علیّهم‌السّلام الگو می‌گيرد. قرآن كريم می‌فرمايد: لَقَد كانَ لَكُم فى رِسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ، در وجود پيامبر خدا براى شما الگويى نيكو وجود دارد. بر اين اساس و با توجّه به اينكه پيامبر و اهل‌بيت بزرگوارش علیّهم‌السّلام هرگز در شادى و غم از مرز ادب و حيا خارج نمی‌شدند، دوست آن بزرگواران نيز بايد به هنگام شادىِ از پا درآمدن دشمنان اهل‌بيت ‌علیّهم‌السلام و عزاى غلبه يافتن ظاهرى دشمنان آن والامقامان و مصدوم و شهيد و اسير شدن آن دُردانگان عالَم هستى، به اقتداى آن بزرگواران، رفتار و گفتار خود را در مرز ادب و حيا تنظيم كند. چرا كه پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمايند: همانا شيعۀ ما كسى است كه دنبال ما راه برود و از آثار ما تبعيّت كرده و به اعمال ما اقتدا كند. ۴ـ دوست اهل‌بيت علیهم‌السّلام همچون كوهى استوار است كه تندبادهاى شادى و غم و خشنودى و خشم قادر نيستند او را از ثبات و وقار خارج سازند. امام صادق علیه‌السّلام می‌فرمايند: منحصراً مؤمن كسى است كه هنگامى كه به خشم می‌آيد، خشمش او را از حقّ بيرون نمی‌برد و هنگامى كه خشنود می‌شود، خشنوديش او را به باطلى وادار نمی‌سازد. و امام باقر علیه‌السّلام می‌فرمايند: منحصراً مؤمن كسى است كه هنگامى كه خشنود می‌شود، خشنوديش او را در گناهى و باطلى وارد نمی‌كند و هنگامى كه خشمگين می‌شود، خشمش او را از سخن حقّ بيرون نمی‌برد. بنابراين، شادىِ شكست و هلاكت دشمنان اهل‌بيت علیّهم‌السّلام و غم و اندوه آزار و شكنجه و اسارت و شهادت آن بزرگواران سبب نمی‌شود دوستان اهل‌بيت علیّهم‌السلام از مرز شايستگى و ادب و حيا خارج شوند. ۵ـ با توجّه به اينكه برخى اشخاص در بعضى ايّام به بهانه رُفِعَ القَلَم (برداشته شدن قلم از ثبت گناهان) در مقام ابراز نفرت و دشمنی‌شان نسبت به دشمنان اهل‌بيت علیهم‌السّلام خود را مجاز به اعمال ناپسند و الفاظ ركيک می‌پندارند، لازم است در پايان تذكّرات بحث لعن و تبرّى، نكاتى نيز براى تنبّه و بيدارى آنها بيان شود: ادامه دارد.... 📘 کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب #لعن_و_تبری - ۱۰ #ره_توشه_دیدار @ahlevela_channel

💠 همراهی با پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله وسلّم در هجرت ماه ربیع‌الاوّل فرا رسید؛ ماهی که شروع آن، با هجرت پیامبراکرم صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله وسلّم از مکّه به مدینه مقارن است. هجرت یا به‌سوی خدا و الی‌الله است، یا به‌سوی طاغوت، کفر، و همۀ مظاهر دنیا و نفس. همان اندازه که هجرت به‌سوی خدا رشد‌آفرین و تعالی‌بخش است، هجرت به‌سوی دنیا با چشم پوشیدن از ارزش‌های الهی و معنوی، انحطاط‌بخش است. هجرت به‌سوی خدا در مرتبه به مرتبۀ وجود انسان مصداق دارد. هجرت ظاهری، حرکت از دارالکفر است به سوی دار‌الایمان؛ اما هجرت در لایه‌ای عمیق‌تر، در روحیات و خلقیات هم می‌تواند اتّفاق بیفتد؛ یعنی هجرت از خلقیات زشت و ناپسند به‌سمت فضائل اخلاقی. مصداق اعلای هجرت، هجرت از خود به‌سوی خداست؛ ترک خودبینی و خودپسندی و در مقابل، چشم دوختن به‌سوی خدا. ماه ربیع‌الاوّل، مقارن با هجرت رسول‌الله صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله وسلّم است. امیدواریم ما هم در سیر باطنی خود، مهاجر شده باشیم؛ از تعلّقات انحطاط‌آفرین و از نکوهیدگی‌ها کنده شده و به‌سمت سرسپردن به حجّت خدا و ملحق شدن به رسول‌الله صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله حرکت کرده باشیم و به مدد ایشان وارد مدینۀ توحید شویم. 🎤 استاد مهدی طیّب ۱۴۰۳/۰۶/۱۹ @ahlevela_channel

💠 چند تذكّر در نحوۀ لعن و تبرّى - بخش سوّم اولاً: به نص قرآن كريم دو فرشتۀ والامقام بر هر شخص مأمورند كه در تمامى لحظات، هر لفظ و سخنى كه از دهان وى خارج می‌شود و هر عملى كه از او سر می‌زند را در نامۀ عمل او ثبت كنند تا در روز بازپسين به محضر‌ پروردگار تقديم نمايند. و در روز قيامت گوش و چشم و دل و اعضاى ظاهر و باطن، تماماً در برابر آنچه كرده‌اند در پيشگاه الهى مورد مؤاخذه قرار می‌گيرند. و به موجب حديث شريفى كه به نحو متواتر توسّط شيعه وسنّى نقل شده است حَلالُ مُحَمَّدٍ حَلالٌ اَبَداً اِلى يَومِ القِيامَةِ وَ حَرامُ مُحَمَّدٍ حَرامٌ اَبَداً اِلى يَومِ القِيامَةِ: آنچه پيامبر اكرم حلال نمود تا روز قيامت همواره حلال و آنچه رسول خدا حرام كرد تا روز قيامت همواره حرام است. بنابراين در هيچ روزى از ايّام سال نمی‌توان خود را از حلال و حرام پيامبر خدا معاف دانست. در حديث رفع هم كه از پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل شده، چنين مسأله‌اى ذكر نشده است. حضرت در آن حديث می‌فرمايند: نُه چيز از امّتم برداشته شد: اشتباه و فراموشى و آنچه به اكراه وادار به انجام آن می‌شوند و آنچه از آن ناآگاهند و آنچه بر انجام آن توانايى ندارند و آنچه به اضطرار به آن مبادرت می‌كنند و حسدى كه ناخواسته بر دلشان خطور می‌كند و تفأّل بدى كه به ذهنشان می‌آيد و فكر وسوسه‌آميزى كه در مورد خلق به انديشۀ آنها می‌گذرد و به زبان جارى نمی‌سازند. ثانياً: حتّى اگر چنين مطلبى درست بود و واقعاً در روز يا روزهاى خاصّى گناهان ثبت نمی‌شد و فرد به خاطر آن مورد مؤاخذه و كيفر اخروى قرار نمی‌گرفت، باز هم دوست اهل‌بيت علیهم‌السّلام در اظهار بيزارى و نفرت از دشمنان آن بزرگواران و ابراز شادى به مناسبت از پا در آمدن آنها، می‌بايست مراعات ادب و حيا و ورع و تقوى را بنمايد؛ زيرا تقيّد دوست اهل‌بيت علیهم‌السّلام به ادب و حيا و ورع و تقوى، ناشى از ترس او از عذاب الهى نيست؛ بلكه پرهيز او از گناه و پليدى، به اين خاطر است كه خدا و اهل‌بيت علیّهم‌السلام چنين چيزهايى را نمی‌پسندند و دوست ندارند. دوست اهل‌بيت پيرو اميرالمؤمنين علیه‌السّلام است كه عرضه داشت: خدايا نه از سر ترس آتش دوزخت و نه به طمع نعمت‌هاى بهشتی‌ات سر به راه بندگى تو ننهادم، بلكه تو را سزاوار عبادت شدن يافتم و به عبادت تو پرداختم. و در جاى ديگرى آن حضرت سر به بندگى و فرمانبرى سپردن از ترس كيفر اخروىِ عصيان و گناه را به كار بردگانى كه از ترس تازيانه ارباب فرمان می‌برند تشبيه نمودند. و بر همين اساس فرمودند: لَو كُنّا لا نَرجوا جَنَّةً وَ لا نَخشى ناراً وَ لا ثَواباً وَ لا عِقاباً، لَكانَ يَنبَغى لَنا اَن نُطالِبَ بِمَكارِمِ الاَخلاقِ، فَاِنَّها مِمّا تَدُلُّ عَلى سَبيلِ النَّجاحِ، اگر اميدى به بهشت و ترسى از آتش جهنّم نداشتيم و پاداش و كيفر الهى وجود نداشت، باز هم سزاوار بود كه ما در پىِ كرامت‌ها و فضايل اخلاقى باشيم، زيرا شايستگی‌هاى اخلاقى از جمله چيزهايى است كه انسان را به راه رستگارى رهنمون می‌شود. ثالثاً: ارزش در اين است كه انسان از باطن و درون، اهل ادب و حيا و ورع و تقوى باشد، نه اينكه در دل و در درون، طالب بى‌ادبى و بى‌حيايى و فسق و فجور باشد، لكن از ترس عذاب و كيفر الهى، با تكلّف و فشار، در عملِ ظاهرى، ادب و حيا و ورع و تقوى را مراعات كند. مسأله رُفِعَ القَلَم اگر هم واقعيّت داشت، شايد تمهيدى بود براى فراهم كردن زمينۀ ظهور مكنونات باطنى اشخاص و بيرون ريختن و ظاهر شدن شخصيّت حقيقى افراد و متمايز شدن خوبان واقعى از كسانى كه با تصنّع و تكلّف و زور و فشار، خود را از ارتكاب بدی‌ها و گناهان نگاه داشته‌اند، ولى در باطن طالب و تشنۀ گناهان و آلودگی‌ها هستند. رابعاً: آنچه نشان می‌دهد مطرح كنندگان رُفِعَ القَلَم خود نيز به آن چندان اعتقادى ندارند اين است كه در ايّام به اصطلاح رُفِعَ القَلَم قطعاً به ديگران اجازه نمی‌دهند دست تجاوز به مال و دارايى آنها دراز كرده يا فكر تعدّى به ناموس و خانواده‌شان را به ذهن خود راه دهند. از اين اشخاص بايد پرسيد اگر رُفِعَ القَلَم واقعيّت دارد و به استناد آن، ارتكاب گناهان مجاز می‌شود، به چه دليل آن را شامل همۀ گناهان نمی‌دانيد؟ آيا فقط از برخى گناهان قلم برداشته شده و يا از همه گناهان؟ و فقط نسبت به بعضى از اشخاص اين رُفِعَ القَلَم جارى گشته يا نسبت به همه افراد؟ گرچه ذكر نكتۀ اخير چندان با حال و هواى اين نوشتار سنخيّت نداشت و نگارنده ترجيح می‌داد متعرّض آن نشود، لكن به نظر رسيد به سان نيشتر دردآورى كه بر دمل چركينى زده می‌شود تا شخص از شرّ آن رها گردد، اين نكته نيز گرچه تلخ و گزنده است، شايد بتواند موجب بيدارى و به خود آمدن برخى غافلان شود. 📘 کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب #لعن_و_تبری - ۱۱ #ره_توشه_دیدار @ahlevela_channel

💠 زندگانی و شخصيت امام حسن عسكری علیه السّلام ▪️مادر بزرگوار امام ▪️کنیه و القاب ▪️خاطراتی از دوران کودکی امام ▪️دوران امامت ▪️همراهی با پدر‌ در نشر معارف و فِقه و فرهنگ شیعی و مبارزه‌ با طاغوت‌ها و حکومت‌های ظالم بنی‌عبّاس. ▪️معجزات امام ▪️کارهای فرهنگی و تربیت حدود یکصد شاگرد برجسته ▪️آثار مکتوب ▪️مقابله با جریان تصوّف ▪️رویارویی با طاغوت‌های زمان ▪️تحت فشار بودن توسط دستگاه خلافت ▪️ارتباطات مخفیانۀ امام با شیعیان ▪️شهادت با توطئۀ مسموم شدن توسط معتمد عبّاسی ▪️تغسیل، تدفین و نماز خواندن بر پیکر امام ▪️امامت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و آغاز غیبت صغری.... ۸۵/۰۱/۱۷ #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @ahlevela_channel

🏴 شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه‌السّلام را به محضر فرزند بزرگوارشان حضرت حجّت بن الحسن العسکری ارواحنافداه و شیعیان آن حضرت تسلیت عرض می‌کنیم. @ahlevela_channel

💠#حديث ۳٦٤٦ بنا به نقل، امام سجّاد عليه السّلام فرمودند: انتـظار فـرج از بزرگترين گشايش‌هاست. 🔅 اِنْتِـظارُ الْفَرَجِ مِـنْ اَعْـظَمِ الْفَـرَجِ. بحارالانوار، ج ٥٢، ص ١٢٢ @ahlevela_channel

✔️ کسی که غیبت و ظهور حضرت حجّت علیه السّلام برایش یکسان باشد، به حضرت راه پیدا می‎کند. 🔻عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی🔻 🔸کسی که غیبت و ظهور حضرت حجّت علیه السّلام برایش یکسان باشد، به حضرت راه پیدا می‎کند. تا وقتی شخص می‎خواهد حضرت بیایند و پدر آدم‎های بد را در بیاورند و انتقام از ظالمین بکشند، از دیدن حضرت خبری نیست. هر وقت عبد و تسلیم شدی و فاعلیت خدا را در همه‎ی حوادث دیدی و به آن تن دادی، آن‎وقت برای ملاقات با حجّت خدا آماده شده‎ای. 🔺مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب🔺 #امام_زمان_عجل_الله_تعالی_فرجه @ahlevela_channel

💠 صلوات خاصۀ امام حسن عسکری علیه‌السّلام اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرِّ التَّقِيِّ الصَّادِقِ الْوَفِيِّ النُّورِ الْمُضِي‏ءِ خَازِنِ عِلْمِكَ‏ ▫️خدایا درود فرست بر حسن فرزند علىّ بن محمّد (علیهم السّلام)، آن بزرگوار نيكوكار و پرهيزكار و صادق و وفادار، نور فروزنده و خزينه‏‌دار علم تو وَ الْمُذَكِّرِ بِتَوْحِيدِكَ وَ وَلِيِّ أَمْرِكَ وَ خَلَفِ أَئِمَّةِ الدِّينِ الْهُدَاةِ الرَّاشِدِينَ وَ الْحُجَّةِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا ▫️و ياد آورندۀ مقام توحيد و يكتايى و صاحب فرمان تو و جانشين پيشوايان دين و هاديان و رهبران خلق و حجّت خدا بر اهل دنيا فَصَلِّ عَلَيْهِ يَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِيَائِكَ وَ حُجَجِكَ وَ أَوْلاَدِ رُسُلِكَ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ‏ ▫️پس خدايا بر او درودى فرست برتر از هر درودى كه‏ بر احدى از خاصان و بندگان خالص و حجّت‌هاى خود بر خلق و فرزندان رسولانت فرستادى اى خداى تمام عوالم وجود. @ahlevela_channel

💎 توصیه‌های امام حسن عسکری علیه‌السّلام به شیعیان ▪️تقوای الهی ▪️تلاش و اجتهاد برای خدا ▪️وَرَع در دین ▪️راستگویی ▪️اَدای امانت به کسی که شما را امین پنداشته، خواه انسان خوب و شایسته‌ای باشد، خواه فاجر. ▪️سَجده‌های طولانی ▪️حُسنِ همسایگی ▫️رفتار با اهل سایر مذاهب: ▪️در نماز جماعت آن‌ها شرکت کنید ▪️در تشییع جنازه‌های آن‌ها حاضر شوید ▪️به عیادت بیمارهای آن‌ها بروید ▪️حقّ آن‌ها را ادا کنید. ... ▫️حضرت امام حسن عسکری علیه‌السّلام فرمودند: اگر یکی از شما دوستان و شیعیان من، در دین خودش وَرَع پیشه کند، اهل بی‌بندوباری، فِسق و فُجور و حرام‌خواری نباشد، راستگویی پیشه کند، امانت را اَدا کند و با مردم خوش اخلاق باشد، دیگران می‌گویند: این را ببین، شیعه است و مَنِ امام عسکری خوشحال می‌شوم ... 🎤 استاد مهدی طیّب @ahlevela_channel

✔️ نکاتی دربارۀ روز نهم ربیع‌الاوّل ▫️امامت هر امام در همان روز و لحظه شهادت امام قبل آغاز می‌شود و تبریک گفتن در آن سنّت نیست، چون همراه است با غم امام بعد به خاطر از دست دادن پدر خویش. چنانکه در روز شهادت امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام کسی به امام مجتبی علیه‌السّلام تبریک نمی‌گوید، یا در عصر روز عاشورا کسی به امام سجاد علیه‌السّلام تبریک نمی‌گوید. به همین ترتیب در روز شهادت امام عسکری علیه‌السّلام (۸ ربیع‌الاوّل و با تسامح ۹ ربیع‌الاوّل) هم تبریک گفتن به امام زمان علیه‌السّلام معنا ندارد. ▫️امام زمان علیه‌السّلام در روز شهادت پدرشان محزونند و شیعه در حزن ائمه محزون است نه شادمان؛ عزا می‌گیرد نه جشن. ▫️عیدالزهرا علیه‌السّلام هم یک دروغ و بدعت است. به شهادت موثق‌ترین منابع شیعه و تمامی منابع اهل سنّت عمر در روز ۲۶ ذی‌الحجّه ضربت خورد و سه روز بعد مرد. ▫️در عین تأکید بر ضرورت لعن و تبرّی نسبت به جنایتکاران سقیفه و دیگر دشمنان اهل بیت علیهم‌السّلام، باید دانست که به فرمودۀ مرحوم دولابی که مطابق احادیث اهل بیت علیهم‌السّلام نیز هست، ادب سلام و صلوات بر اهل بیت علیهم‌السّلام در هر چه با صدای بلندتر فرستادن است و ادب لعن و تبرّی در هر چه آهسته‌تر ذکر کردن است، حتی به گونه‌ای که تنها در قلب گفته شود و لب و زبان حرکت نکند. ▫️پس علنی لعن کردن، خواه با زبان و خواه با قلم، خلاف ادب لعن و تبرّی است و برکات آن را که نابود شدن عُمَرِ درونی (نفس اماره) است، منتفی می‌سازد و متقابلاً اثر مخرب عقده‌ای کردن اهل سنّت و مسدود کردن راه هدایت آنها به تشیّع و سوق دادن آنها به سمت وهابیت و تقویت گروه‌های تکفیری برای جذب نیرو و کشتار شیعیان را دارد. ▫️احادیث فراوان اهل بیت علیهم‌السّلام نقطۀ مقابل این شیوۀ غلط است. اکثریت قریب به اتفاق مراجع تقلید هم لعن و تبرّی علنی را نهی کرده‌اند. ▫️لعن، دعای بر محرومیت کسی از رحمت الهی است، نه فحاشی و الفاظ رکیک به زبان آوردن که مورد نهی شدید قرآن و اهل بیت علیهم‌السّلام است و با ادب دست پروردگان مکتب اهل بیت علیهم‌السّلام مطلقاً سازگار نیست و اقتدا به امثال عُمَر است. ▫️وقار و وزانت شاگردان مکتب اهل بیت علیهم‌السّلام نیز با حرکات و کارهای جلف و وقیحی که به نام تبرّی صورت می‌گیرد، قابل جمع نیست. ▫️آنچه تحت عنوان رُفِع القلم ذکر می‌شود سند معتبری ندارد و با آیات متعدد قرآن و احادیث فراوان اهل بیت علیهم‌السّلام تضاد آشکار دارد. آیا طرفداران رفع القلم اجازه می‌دهند در این ایّام کسی به ناموسشان تجاوز کند یا به اموالشان تعرض کند؟ ▫️به استناد قرائن تاریخی یک دعوای درون سازمانی بین کودتاچیان سقیفه سبب شد که یک جناح با اعزام مأمور مجهول‌الهویه‌ای به نام فیروز نهاوندی مشهور به ابولؤلؤ که غلام والی حکومت عُمر در کوفه بود، رقیب خود را از پا در بیاورد. آیا این امر به ابولؤلؤ تقدّس می‌بخشد و موفقیت جناح رقیب عُمر در کشتن او را دوستان اهل بیت علیهم‌السّلام باید جشن بگیرند؟ ▫️کی قرار است از خواب غفلت و جهالت بیدار شویم و قربة اِلی الله آب به آسیاب دشمنان اهل بیت علیهم‌السّلام و قدرت‌های استکباری که با اصل اسلام دشمن هستند نریزیم؟ ▫️فردای قیامت باید شخصاً برای اینگونه اعمال در پیشگاه الهی پاسخگو باشیم و اینکه دیگران هم این کار را می‌کردند کارهایمان را توجیه نخواهد کرد. امید که بیشتر تامل کنیم. @ahlevela_channel 《 مشروح بحث‌های استاد طیّب دربارۀ لعن و تبرّی و نهم ربیع‌الاوّل را در سایت اهل ولاء بخش سخنان استاد، قسمت مباحث اعتقادی، گفتارهای لعن و تبرّی و نیز در کتاب ره توشۀ دیدار می‌توانید استماع و مطالعه فرمایید. 》 #لعن_و_تبری @ahlevela_channel

💠 صلوات پرفضیلت بعد از عصر پنج‌شنبه تا آخر روز جمعه گفتن این صلوات «صد مرتبه» از بعد از عصر پنج‌شنبه تا آخر روز جمعه فضیلت بسیار دارد. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ، وَأَهْلِكْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ مِنَ الأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و فرج ایشان را تعجیل نما و دشمنانشان را از جن و انس از اولین و آخرین نابود فرما. 📚 منابع: بحارالانوار مفاتیح الجنان #مراقبات_شب_جمعه #مراقبات_روز_جمعه @ahlevela_channel

‍ 💠 چگونگی وقوع غيبت صغری در شهر سامرا در حرم عسکریین علیهماالسّلام مرقد مطهّر امام هادی، امام عسکری، نرجس خاتون و حکیمه خاتون‌ علیهم‌السّلام در یک ضریح واقع شده است. این مکان‌، منزل مسکونی امام حسن عسکری علیه‌السّلام بوده است. از نیمۀ شعبان سال ۲۵۵ هـ.ق که امام زمان‌ علیه‌السّلام متولّد شدند، تا سال ۲۶۰ هـ.ق که امام عسکری‌ علیه‌السّلام به شهادت رسیدند، امام عصر علیه‌السّلام در این منزل زندگی می‌کردند. غیبت صغرای امام زمان‌ علیه‌السّلام از سرداب همین منزل آغاز شد. ماجرای آغاز غیبت صغرای آن حضرت بدین قرار است: بنابر عقيدۀ شيعيان‌،‌ بر پیکر شخص معصوم‌، چه پیغمبر و چه امام، احدی غیر از معصوم حقّ و امکان نماز ‌گزاردن ندارد‌ و کسی که بر پیکر امام قبل نماز بگزارد، امام بعد است. پس از به شهادت رسیدن امام عسکری علیه‌السّلام جعفر برادر ایشان که فردی قدرت‌طلب، فاسد و فریب‌ خوردۀ دستگاه جور بود و با حكومت بنی‌عبّاس سر و سرّ و روابط حسنه‌ای داشت‌، می‌خواست با نماز ‌گزاردن بر پیکر برادر‌، خود را امام بعد جا بزند و به گمان خود، از این طریق امامتش برای شیعیان مسجّل شود و در صورتی که به این کار موفّق نشود، اعلام کند سلسلۀ امامت با ارتحال امام عسکری علیه‌السّلام ختم شده است. زمانی که پیکر مطهّر امام عسکری علیه‌السّلام را آوردند و شیعیان برای نماز بر آن حضرت حاضر شدند و جعفر خود را برای امامت نماز بر پیکر برادر مهیّا می‌کرد، درِ منزل امام عسکری علیه‌السّلام باز شد و امام زمان علیه‌السّلام از منزل خارج شدند و گوشۀ عبای جعفر را گرفتند و او را کنار زدند و فرمودند‌: تَأَخَّرْ يٰا عَمِّ‌! فَاَنَا اَحَقُّ بِالصَّلٰاةِ عَلىٰ اَبِی ای عمو كنار برو‌! من سزاوارترم كه بر پيكر پدرم‌ نماز بگزارم. بدین‌ ترتیب‌ نماز بر پیکر امام عسکری علیه‌السّلام به امامت حضرت مهدی ارواحنا‌فداه گزارده شد. در این مراسم مردم برای اوّلين بار امام زمان‌ علیه‌السّلام را دیدند. درپی این ماجرا مأموران و جاسوسان به خلیفه خبر رساندند که فردی را که به دنبال او بودید، دیدیم. خلیفه دستور داد مأموران‌ برای دستگیری و به شهادت رسانن امام زمان‌‌‌‌ علیه‌السّلام‌‌ به منزل ایشان یورش برند. در قدیم‌ الایّام که امکانات خنک کنندۀ هوا در فصل گرما وجود نداشت، خانه‌ها در مناطق گرمسیر به‌طور معمول زیرزمین یا سرداب داشتند و مردم در روزهای فصل گرما در آنجا استراحت می‌کردند. در شهر سامرا نیز خانه‌ها سرداب داشت. در زمان حملۀ مأموران‌، حضرت مهدی ارواحنا‌فداه در سرداب، یعنی زیرزمین منزل‌ مشغول عبادت بودند. سربازان پس از جستجو در اتاق‌های خانه، از پلّه‌های سرداب سرازير شدند‌ و حضرت را درحال عبادت مشاهده کردند. در این هنگام به قدرت الهی و به‌ صورت معجزه‌ آسا‌ آب از دل زمین جوشید و بین پلّه‌هایی که مأموران در حال پایین آمدن از آن بودند و سکويی كه امام علیه‌السّلام بر روی آن مشغول عبادت بودند‌، حائل شد. برخي از مأموران خواستند با شنا کردن از آب بگذرند و به آن حضرت دست يابند‌؛ امّا در گردابی كه پدید آمد، گرفتار شدند و به كمك ساير سربازان به‌سختی از غرق شدن نجات يافتند. مأموران که به اعجاز الهی در این ماجرا پی برده بودند و راهی برای دستيابی به امام نيافتند‌، به دربار باز‌گشتند و موضوع را برای خليفه باز‌گو کردند. خليفه نيز از ترس قوی‌تر شدن اعتقاد شيعيان‌، مأموران را از بازگو كردن این معجزه منع کرد. از آن روز‌، در سال ۲۶۰ هـ.ق، غیبت صغرای امام زمان‌ علیه‌السّلام آغاز شد و آن حضرت به محلّ دیگری نقل مکان کردند و به زندگی خود به‌ طور پنهانی ادامه دادند. در دوران غیبت صغری، امام زمان علیه السّلام در جایی زندگی می‌کردند که جز نوّاب خاص کسی خبر نداشت. در این دوران حضرت مهدی علیه‌السّلام از دید عموم مردم پنهان بودند؛ چون اگر دیده می‌شدند، کسانی که ایشان را در مراسم نماز بر پدر بزرگوارشان دیده بودند، می‌شناختند و چه بسا از آن طریق حکّام جور مطّلع می‌شدند و جان ایشان در معرض خطر قرار می‌گرفت. امروزه برخی مغرضان و معاندان‌ به این اعتبار که سردابی که غیبت امام زمان‌ علیه‌السّلام از آنجا آغاز شد، مورد توجّه شیعیان است و بزرگان شیعه بارها در آن مکان به ملاقات حضرت مهدی علیه‌السّلام نائل شده‌اند، شیعه را متّهم می‌سازند که معتقد است امامشان‌ در چاه آن سرداب پنهان شده است‌! چنان که پیشتر اشاره شد، این سخنان یاوه‌‌ بهانه‌ای برای حمله به اصل مسألۀ غیبت امام زمان‌ علیه‌السّلام قرار گرفته است. 📔 جانِ جهان تألیف استاد مهدی طیّب #جان_جهان @ahlevela_channel

💠#حديث ۳٦٤٧ بنا به نقل، امام صادق عليه السّلام فرمودند: كسى كه مايل است جزء ياران حضرت مهدى عليه السّلام قرار گيرد بايد منتظر باشد و اعمال و رفتارش در حال انتظار با تقوى و اخلاق نيكو توأم گردد. 🔅 مَنْ سَرَّهُ اَنْ يَكُونَ مِنْ اَصْحابِ الْقائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ، وَلْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحاسِنِ الاَْخْلاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ. بحارالانوار، ج ٥٢، ص ١٤٠ @ahlevela_channel

✔️ نه انتظار ما طوری است که آنها پهلوی ما بیایند و نه حرکت ما جوری است که ما به آن طرف برویم و آنها را ببینم. اگر به راستی منتظری، چرا لاغر و خانه‎نشین نشده‎ای؟ 🔻عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی🔻 🔸نه انتظار ما طوری است که آنها پهلوی ما بیایند و نه حرکت ما جوری است که ما به آن طرف برویم و آنها را ببینم. اگر به راستی منتظری، چرا لاغر و خانه‎نشین نشده‎ای؟ به محض اینکه حقیقتاً منتظر بشوی، او رسیده است. آیا خوب است آدم این‌‎قدر بی‌‎رگ باشد؟ دوستت یک ساعت دیر از سفر بیاید، این همه تقلاّ می‎کنی. اگر انتظار داری، آثارش کو؟ اگر انتظار داری، باید غم دنیا برود. حتّی اگر خود امام هم دیر آمد، با او دعوا نکنی و هی نگویی عَجِّل. البته طلب تعجیل ظهور برای افراد مبتدی خوب است، ولی بالاتر از آن هم هست و آن وقتی است که از تقلاّی خودت مأیوس شدی و در خانه‎ات نشستی و چشم و گوش به در ماندی. از آن بالاتر وقتی است که منتظرِ در هم نیستی و از آن هم مأیوس شدی. چنین فردی خود حضرت ولیِّ عصر عجّل‌الله‌‌تعالی‌‌فرجه پهلویش نشسته‎اند و همه‎ی ملائکه نگاهش می‎کنند. کسی که می‎تواند خدمت حضرت برسد، ولی معرفت حضرت چنان همه‎ی وجودش را پر کرده است که می‎تواند طاقت بیاورد و خدمت ایشان نرود، چنین کسی به حضرت علیه السّلام راه دارد. او می‎بیند که دلش تا دیروز غنچه بود، در خودش فرو رفته و بسته و گریان، ولی امروز باز و شکفته شده و عطر آن همه‎ی وجودش را گرفته است. از اینجا می‎فهمد که آقا تشریف آورده‎اند. 🔺مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب🔺 #امام_زمان_عجل_الله_تعالی_فرجه @ahlevela_channel

🌿 نماز دو ركعتی روز جمعه ☀️ که تا جمعه آینده فتنه و بلائی نرسد ▫️هر كه در روز جـمعه، بعد از نماز ظهر، دو ركعت نماز كند و بخواند در هر ركعت: ▪️ سوره «حمد» ۱ بار ▪️سوره «توحید» ۷ بار ▫️و بعد از نماز بگويد : ⭐️ اَللَّـهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَهْلِ الْجَنَّةِ الَّتی حَشْوُهَا الْبَرَكةُ وَعُمّارُهَا الْمَلائِكَةُ مَعَ نَبِيِّنا مُحَمَّد صَلَّی اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَاَبينا اِبراهيمَ عَلَيْهِ السَّلام ▪️خدايا! مرا از اهل بهشت قرار ده، كه درونش همه بركت است و کارکنانش همه فرشتگان هستند، در كنار پيامبر ما حضرت محمّد که درود فرستد خدا بر او و آلش و با پدر ما حضرت ابراهيم عليه السّلام. ▫️تا جمعه ديگر فتنه و بلائی به او‌ نرسد و حقّ تعالی جمع كند ميان او و حضرت محمّد صلّی اللهُ عليه وآله و سلّم و حضرت ابراهيم عليه السّلام. ▫️علّامه مجلسی فرموده كه اگر اين دعا را غير سيّد بخواند بجای "وَاَبينا"، "وَاَبيهِ" بگويد. 📚 منابع: مفاتیح‌الجنان، شیخ عباس قمی مِصباح‌المُتَهَجِّد، شيخ طوسی #مراقبات_روز_جمعه @ahlevela_channel

💠 آداب لعن کردن و تأملی بر روز نهم ربیع‌الاوّل ▫️دو کار هست که خدا فرموده من انجام می‌دهم، شما هم انجام دهید: صلوات و لعن کردن. ▫️به توصیۀ علمای اخلاق بهتر است لعن کردن اشخاصی که خدا و اهل بیت علیهم‌السّلام آنها را به اسم لعن نکرده‌اند، به اسم نباشد و دارندۀ آن صفاتی که شخص را شایسته لعن می‌کند، لعن شود. ▫️راه خالص شدن و جدا کردن طینت سجّینی از طینت علّیینی، لعن کردن است. ▫️لعن یک نوع دعاست. یعنی خدایا او را از رحمت خود محروم کن. لعن، فحش و سبّ و هتاکی نیست. ▫️ادب هر ذکری را باید ادا کرد. ادب لعن کردن، در خلوت و با صدای آهسته گفتن است. هر چه آهسته‌تر گفته شود، درونی‌تر می شود. هر چه آهسته‌تر و درونی‌تر، مؤثرتر و سازنده‌تر. ▫️زیبندۀ مؤمن، فحاشی و بدگويی و بد دهنی کردن نیست. ▫️روز نهم ربیع‌الاوّل و تأملی بر آن ...  🎤 استاد مهدی طیّب ۹۰/۱۱/۰۶ #لعن_و_تبری @ahlevela_channel