✍به نقل از یکی از مراجع بزرگوار که در حق آیت الله بهجت و امام خمینی(ره) فرمودنده اند: این دو بزرگوار در عمرشان بازی نداشته اند. _یعنی چه؟ یعنی هیچگاه کار غیر عقلانی نکرده اند. بازی از قوّه ی خیال نشأت می گیرد. اگر خیال تابع عقل شد، بازی در نمی آورد. چنین کسی حتّی اگر با فرزندش هم بازی بکند، بازی نمی کند، بلکه مشغول #انجام_تکلیف است. 🔰 با بررسی زندگی امام‌خمینی به دو دوره مهم در سیره عملی و سلوکی ایشان برمی‌خوریم؛ که به حلقات مفقوده زندگی امام مشهور هستند یکی دوران تحصیل به خصوص هنگامی که خدمت #آیت‌_الله_شاه‌آبادی را درک ‌کردند (از ۱۷ سالگی تا ۲۷ سالگی و به مدت حدود ۱۰ سال) از این دوره زندگی امام خمینی به عنوان «غیبت صغری» یاد می کنند و از دوره تبعید (از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ تا بهمن ۱۳۵۷) امام خمینی با اصطلاح «غیبت کبری» یاد می‌شود ✍در دوره اول زندگی امام که برای ما مفقود هست احتمالا ایشان به همراه استادشان به تکمیل علم و شناخت راه و گذشتن از معبر دنیا و ورود به عالم #ملکوت مشغول بودند و سیر «من‌الخلق الی‌الحق» و نیز «فی‌الحق بالحق» را به پایان رساندند. و کتاب پرارج شرح دعای سحر ره‌آورد این سفر معنوی است. 🔰اما در دوره دوم، ایشان در یک حرکت عمیق و پربرکت به عالی‌ترین مراتب معرفت نفس دست یافتند و سپس با دیده الهی خلق را شناخته (سیر من الحلق الی الخلق بالحق) و در نهایت در کثرات عالم با دیده وحدت بین سفر کرده و #توحید_ناب و صمدی را با تمام وجود یافتند. ره ‌آورد این مرحله در عالم علم به صورت بعضی آثار قلمی همچون «اسرار الصلاه»، «شرح اربعین حدیث» و «مصباح الهدایه الی خلافه و الولایه» برای سالکان عرضه شده است و در عالم عین به تأثیر نفس انسان کامل در نفوس، آدمیان و بیدار کردن هزاران هزار انسان خفته منجر شد