برف پر از خاطره است. خاطره ی شب هایی که پشت پنجره می‌ایستادم و ریزش دانه های سفید را، زیر نور چراغ برق می‌پاییدم. خاطره ی صبح هایی که همراه مامان، قبل از هر کاری، می‌نشستم پای تلفن و از باز بودن مدرسه مطمئن می‌شدم. خاطره‌ی خوشحالی کردن، بعد از تعطیل شدن مکرر مدرسه ها. خاطره‌ی روزی که روی یخ ها سر خوردم و افتادم جلوی ماشینی که استارتش را زده بود و می‌خواست راه بیفتد. خاطره‌ی آش دوغ خوردن توی هوای مه آلودِ گردنه حیران. خاطره‌ی اردبیل، شورابیل، سرعین، فندق‌لو.... و همه‌ی خاطره های دیگری که سالهاست مثلش را تجربه نکرده ام. و برفی که سالهاست ندیده ام. و به خاطرش تعطیل نشده ام. حالا بعد از این همه سال، دو روز است که آسمان دارد برایم خاطره می‌باراند.... #برف #زمستان (عکس: کاج های محوطه دانشگاه)