#یادداشت_پنجم ۲۳مرداد ۱۴۰۰ گریه برای حسین(ع)؛ از سر دل رحمی یا عدم تحقق حکومت علوی؟! اگر ماموریت امام حسین(ع)، خانواده و یاران ایشان در صحرای کربلا را درک کنیم، مصیبت های او برای اتمام آن ماموریت فهمیده می شود و آنگاه گریه هایمان گریه های تکلیف ساز خواهد شد نه گریه های از سر دل رحمی! دلشیفتگان امام حسین(ع) با گریه هایشان بر مصائب ایشان، کربلا را برای همه ما تداعی می کنند و تا قیامت ذکر شعائر حسینی تکلیف هر شیعه وفاداری است. اما گریه های ما، گریه های تکلیف ساز برای ادامه دادن خط و مشی حسین(ع) در تحقق حکومت اسلام ناب محمدی است یا تنها گریه برای حوادث عاشورا توانسته است تکلیف اصلی ما را تداعی کند؟!این جمله حکیمانه امام خمینی(ره) که میفرمایند: قیام ما قیام حسینی است و انقلاب اسلامی از مکتب حسین(ع) است، به ما این مسئله را هشدار میدهد که حسین بن علی(ع) همانطورکه برای پیاده سازی اسلام در همه ابعاد جامعه قیام کرد، قیام انقلاب اسلامی باید منتهی به تشکیل حکومت اسلامی و پیاده سازی اسلام در همه ابعاد زندگی بشر باشد.نه تنها مصیبت های امام حسین(ع) بلکه مصائب همه امامان شیعه در طول زندگیشان برای تشکیل حکومت اسلامی بود و چون مردم هر عصری به طریقی از دایره ولایت امام(ع) عبور کردند، امام(ع) تنها ماند و قیام نکرد یا اگر قیام کرد با یاران اندک بود و این ماموریت بزرگ به سرانجام نرسید.لازمه قرارگرفتن در ولایت امام(ع)، فهم صحیح از اسلام تمدن ساز و اسلام حداکثری است. چراکه اگر ولایت امام(ع) در غدیر درک می شد، واقعه تلخ #امام_کُشی از بعد از عاشورا رقم نمی خورد و آرزوی تشکیل حکومت اسلامی بر دل شیعیان باقی نمی ماند. @assre_jadid