به مناسبت سال‌روز #رحلت آیت الله #سیدمحمدباقرحکیم (رحمةالله علیه) متن زیر،تقدیم می‌شود. #به‌تقویم‌قمری ۱ رجب سید محمدباقر حکیم (۱۳۱۸ - ۱۳۸۲ش) از عالمان شیعه اهل عراق، رئیس و از بنیان‌گذاران مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق، فرزند سید محسن حکیم مرجع تقلید شیعه و از شاگردان دو مرجع تقلید دیگر سید محمدباقر صدر و سید ابوالقاسم خویی بود. او به الهی بودن منصب حکومت اعتقاد داشت و حکومتی را مطلوب می‌دانست که هدفش اجرای آموزه‌های اسلامی باشد. وی نوع حکومت جمهوری اسلامی را بر دیگر انواع حکومت ترجیح می‌داد و معتقد بود که آن را باید فقیه عادل و آگاه اداره کند. محمدباقر حکیم از طرفداران نظریه تخصصی شدن مرجعیت دینی بود. وی همچنین از بنیانگذاران حزب الدعوة الاسلامیة بود و سال‌ها با حزب بعث حاکم بر عراق مبارزه کرد و بعد از آزادی از زندان مبارزه خود را از ایران ادامه داد و پس از سرنگونی رژیم بعث، در ۱۳۸۲ش به عراق بازگشت و در نجف اقامت گزید و در شهریور همان سال بر اثر یک انفجار تروریستی در نجف به شهادت رسید. اطلاعات فردی: لقب:شهید محراب تاریخ تولد: ۲۰ مرداد ۱۳۱۸ش زادگاه: نجف محل زندگی: ایران و عراق تاریخ رحلت: ۷ شهریور ۱۳۸۲ش محل دفن: نجف شهر رحلت: نجف اطلاعات علمی: #استادان: آیت الله سید محسن حکیم؛ آیت‌اللّه سید ابوالقاسم خویی. #تألیفات: الحکم‌الاسلامی بین‌النظریة و التطبیق؛ النظریة الاسلامیة فی التحرک السیاسی. فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی: #سیاسی رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق ؛ از بنیانگذاران حزب الدعوة الاسلامیة؛ ریاست شورای عالی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی.