✳️ اشعار محلی مازندرانی: اِسا مِن جاده لفور رِه کورمه کرچال وگهره ا نَنو ره کورمه اون سره که جان نِنِا دنییه لوه نون ا تندیر نون ره کورمه شاعر : شمس حسینی 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 مره کــرچال ور، خــو کرده شیئه ببــای دوش، فنــر سو کرده شیئه چکی گومــال، فقیــری آ نداشتی مه‌مار،ها جانه مار، دو کرده شیئه #برگردان پهلوی «کرچال» خوابم می‌کرد و می‌رفت همدوش پدرم فانوس روشن می‌کرد و می‌رفت با فقر فاقه و گاوهای اجاره‌ای مادرم، آه مادر عزیزم، با سرعت پی‌شان می‌دوید و می‌رفت ★کرچال:دستگاه بافندگی ★چک: چند معنا دارد یکی اینکه ارباب گاوی را به رعیت می داد و جهت مراقبت کیفی، رعیت مالک یک پایش بود، که در بطن خودش تفاسیر ملونی دارد، بهترین روش برای اعمال سلطه بر مال و رعیت بود. ✍ #مهجور_ٱمل 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 چَلِ رِسی نکن مه دل تو کنه مه خسّه چشمونِ گوشه او کنه ته رز رزِ خونش کِرچالِ میون مه غم بیته دلِ کَشّه لو کنه #شعرمازندرانی #لفور ⭐️ به کانال اخبار لفور بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/akhbarelafoor 🌹🌹🌹🌹🌹🌹