#فتنه_در_آیات_و_روایات (قسمت دوم) در باب فتنه به معنای دوم که آشوب و طغیان می باشد دو آیه در قرآن با دو تعبیر داریم: یکی آیه 191 سوره بقره است که میفرماید « الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْل» یعنی فتنه در جامعه از کشتن شدید تر است و دوم آیه 217 سوره بقره که میفرماید « الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ» فتنه از قتل بالاتر است. اکنون سؤال اینجاست که چرا اگر کسی در جامعه ای فتنه ای ایجاد کند، فتنه از کشتن آن جامعه و قتل عام عمومی بالاتر یا سختر است؟ مفسرین دو پاسخ به این سؤال داده اند؛ اول اینکه قتل فقط محرومیت از زندگی دنیاست و شخص با کشتن دیگری آن را از حیات و نعمتها و لذات دنیوی محروم میکند ولی فتنه چنان شخص را منحرف میکند که آخرت خود را نیز از دست میدهد و نسبت به مقدسات بی اعتقاد میشود لذا هم دنیا و هم آخرت را میگیرد؛ دوم اینکه قتل، جنایت بر جسم است ولی فتنه جنایت بر روح و روان و ایمان انسان است و تمام ارزش و حیات جسم به روح اوست اگر روح نابود شد جسم نیز بی ارزش است. ✍️ علی ایزدی @siasiland

#فتنه_در_آیات_و_روایات (قسمت چهارم) امیرالمؤمنین علی علیه السلام هشدار میدهند که شروع فتنه و پیدایش نطفه آن به صورت آرام و مخفیانه است و به طور خزنده پیش میرود و گسترش میابد، بنا براین لازم است که در همان آغاز، با عوامل آن قاطعانه برخورد کرد و پایداری و استقامت نمود چنین می فرمایند: «وَ تَثَبَّتُوا فِي قَتَامِ الْعِشْوَه وَاعْوِجَاجِ الْفِتْنَةِ عِنْدَ طُلُوعِ جَنِينِهَا»( خطبه 151 نهج البلاغه) به هنگام برخواستن گردوغبار حادثه هایی که نمی توان به درستی آن را درک کرد و در هم پیچیدن فتنه ها به هنگام تولد نوزادان و آشکار شدن باطن آن و برقرار شدن قطب و مدار آن فتنه هایی که از مراحل ناپیدا شروع می شود و به مرحله شدید و روشن می رسند؛ با احتیاط و بصیرت گام بردارید. رشد آن ها مانند رشد نوجوان، سریع و آثار آنان مانند آثار سنگ، سخت و محکم است. ستمکاران آن با پیمان هایی که دارند از یکدیگر ارث می برند؛ «یتوارثُها الظلمة بالعُهُود تنافسون فی دنیا دنیه»(همان) آنان در بدست آوردن دنیایی پست بر هم سبقت می گیرند؛ «وعن قلیل یَتَبَّراُ التایع من المتبوع و القائدُ من المَقُود.»(همان)، طولی نمی کشد پیرو از رهبر و رهبر از پیرو بیزاری میجوید. ✍️علی ایزدی @siasiland

#فتنه_در_آیات_و_روایات(16) بصیرت افزایی نخبگان(5) مولای متقیان در یکی از بیانات خویش که در آن به تشریح شبهه و عوامل نجات در فتنه ها می پردازند بزرگان و صحابه ای را که جریان حق را می شناختند ولی به سبب عافیت طلبی و عوامل دیگر از شرکت در رخداد های سیاسی و اجتماعی و روشن ساختن جبهه ی حق و باطل کناره گرفتند، نکوهش کرده در خطبه 138 در ضرورت شناخت شبهات می فرماید: فَمَا يَنْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ خَافَهُ وَ لَا يُعْطَى الْبَقَاءَ مَنْ أَحَبَّه؛آن کسی که از مرگ بترسد نجات نمی یابد و آن کس که زنده ماندن را دوست دارد برای همیشه نخواهد ماند. ایشان در بیان عمل جولان فتنه و فتنه گران در جامعه دینی و ناکامی حکومت حقه ی خویش در پاکسازی کامل جامعه از آسیب ها و فتنه ها یکی از مهمترین این علت ها را این می داند که خواص و نخبگان جبهه ی حق دچار تن پروری و عافیت طلبی شده و در انجام وظیفه ی خویش سستی می ورزند در حکمت 283 می فرماید: جَاهِلُكُمْ مُزْدَادٌ وَ عَالِمُكُمْ مُسَوِّفٌ؛ جاهلان شما پر تلاش و آگاهان شما تن پرور و کوتاهی ورزند و ما در این دوران انقلاب به وفور می بینیم عالمانی که سکوت کردند و در هیچ حرکت مردمی و سیاسی نه شرکت کرده اند و نه بصیرت افزایی صورت دادند. ✍️علی ایزدی @siasiland