. رخشندهٔ اعتصامی معروف به پروین اعتصامی (زادهٔ ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز – درگذشتهٔ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در تهران) شاعر ایرانی است که به عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» از او یاد شده‌است. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی تحت نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملک‌الشعراء بهار سرودن شعر را آغاز کرد. .

. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان عصر خود بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف استعدادها، و ذوق و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. او در بیست و هشت سالگی ازدواج کرد، اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد.  .

. پروین بعد از جدایی، برای مدتی در کتاب‌خانهٔ دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری به کار پرداخت. پروین پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سی و پنج سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد. زادروز پروین (بیست و پنجم اسفندماه)، به عنوان «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نام‌گذاری شده‌است. .

نوروز، زمانی که طبیعت لباس نو می‌پوشد، گاهی در دل کسانی می‌آید که هنوز زخم‌های قدیمی‌شان تازه است. صدای پای بهار، به جای شادی، غمی آرام را با خود می‌آورد؛ یادآور لحظه‌هایی که دیگر تکرار نمی‌شوند، افرادی که دیگر کنارمان نیستند، و رویاهایی که محو شده‌اند. گویی نو شدن طبیعت، تضادی عجیب با قلبی دارد که هنوز در زمستان خود گیر کرده است. نوروز، تجلی جانکاه داغ‌ها و شکوفایی خاموش امیدها؛ بر دل‌های اندوهگین خجسته باد.🍄