⚠️ برداشتی نادرست پیرامون #غیرت بسیاری "تعصب و حمیت" را با "غیرت" اشتباه می‌گیرند و با تقسیم آن به دو نوع خوب و بد، تعصب به باورهای درست و حمیّت در دفاع از مقدسات و رسوم خود را پسندیده می‌دانند. در حالی که واژه #تعصب ‌با #عصبیّت هم‌ریشه و به‌‌معنی "طرفداری بدون دلیلِ منطقی" و #حمیّت به‌معنی "دفاع همراه با عصبانیت و نخوت" است. [و] #غیرت یعنی بی‌تفاوت نبودن نسبت به پایمال شدن حق. همهٔ کسانی که به‌سبب تعلق قومی، مذهبی و مانند آن از رسوم، اندیشه یا فردی طرفداری و برای آن جوش و خروش می‌کنند، کار خود را غیرت به‌شمار می‌آورند؛ ولی راه تشخیص غیرت از تعصب و حمیت، دقت در شیوهٔ برخورد با انتقاد و اندیشه‌های متفاوت و روش مواجهه با دلایل منطقی است. ‼️ کسی که حاضر به شنیدن دیدگاه‌ مخالف نیست و به دیگران اجازهٔ انتقاد، انتخاب، پرسش و مخالفت نمی‌دهد و هیچ نکته و سخن درستی را از دگراندیشان و دشمنانش نمی‌پذیرد، فرد باغیرتی نیست.❗️او متعصبی خودخواه است که حتی اگر مرام و مذهبی درست و برحق داشته باشد هم از آن بهره‌ نمی‌برد. 💠 محتوای اصلی خطبهٔ قاصعه در نهج‌البلاغه، مبارزه با تعصب و حمیت است. امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در این خطبه، ابلیس را #امام_متعصبان معرفی می‌کنند و ریشهٔ عصیان او را حمیت و بی‌منطقی و مخالفت بی‌‌دلیل با حق می‌دانند. ✅ آن حضرت یک استثنا برای مذموم بودن کار بی‌دلیل ذکر می‌‌کنند و می‌فرمایند اگر ناچارید به چیزی تعصب بورزید، نسبت به #اخلاق_نیکو تعصب داشته باشید. چرا که اخلاق انسانی تنها موضوع ذاتاً ارزشمندی است که گرایش به آن نیازی به دلیل ندارد و آتش اختلاف و خودخواهی‌ را در میان مردم شعله‌ور نمی‌کند. 🔰برگرفته از وبسایت جامع کلام @akhlaghz