‏زندگی مثل جزوه نوشتن می‌مونه ! شریک زندگی مثل خودکار آدمه ؛ درسته خودکار اکلیلی نقره‌ای خیییلی قشنگه اما به درد جزوه نوشتن نمیخوره. آدمای عاقل اونایی هستن که یه خودکار آبی رَوون با مارک خوب انتخاب میکنن. مارک آدم ؛ شخصیت ، صداقت ، اصالت و تعهدشه.

دلم گرفته بود، درخت‌ها در پشت مه هیچ معنایی نداشتند. دلم می‌خواست گریه کنم، نه برای کسی، نه برای چیزی، فقط برای تنهایی خودم، و گریه هیچ معنایی نداشت . . .

‏امیدوارم دلتنگ گذشته نشید ، به خصوص جزئیات گذشته که هیچ وقت دیگه اونجوری تکرار نمیشه.

من هیچوقت کم نذاشتم ، تو زندگی شخصیم ، رفاقتم ، خانواده‌ام ، کسی که دوستش دارم ، من همیشه تلاشم رو کردم که بهترین باشم ، برای دوستام و کسایی که دوستشون دارم و حتی غریبه‌ای که ازم کمک خواسته ، من خیالم راحته ، پس اگه کسی رو جایی رها کردم یا رفتارم باهاش تغییر کرد ، نتیجه کارای خودشه.

تو برای من به دنیا اومدی :)

تو دیگه نمی‌دونی حتی تو کدوم قصه می‌تونی منو پیدا کنی.

‏من رفتم ولی میخواستم بمونم ، و این واقعا دردناکه.

بعضی حرف‌ها خلق شده‌اند که فقط یک بار و فقط به یک نفر زده شوند، بعد از آن دیگر هیچ معنایی ندارند.

ارزش نداره دلخوریتو برای کسی بیان کنی که حتی متوجه فاصله‌ای که ازش گرفتی نشده!

به خودت افتخار کن.

خیلی خسته‌ام ، اما به خودم می‌گم : یکم دیگه تحمل کن ، شاید فردا بهتر باشه. یکم دیگه تلاش کن ، شاید همین تلاش آخر ، راهی جدید به روت باز کنه. یه بار دیگه دل به دریا بزن ، شاید همین موج ، تورو به ساحل برسونه. یه بار دیگه قدم بردار ، شاید همین قدم ، خورشید پشت شب رو نشونت بده.