من توی هر تصمیمی که میگیرم:

درسته که الان قشنگ احساساتم جای مغزم رو گرفته و میدونم با تصمیماتم دارم گند میزنم ولی حداقل امیدوارم آسیب ها و افسردگی آخرش به احساسات الانم بیارزه.

میخوام دربارش بنویسم ولی انقدر احساسات درونم درهمه که حتی نمیدونم چی بنویسم.

انگار همه چیز رو درباره ی من میدونی، میدونی چطوری نگام کنی، میدونی چطوری بخندی که از ذهنم نره. و از همه ی اینا بدتر، میدونی دقیقا قبل از خداحافظی باید چی بگی که یکاری کنی تا وقتی دوباره میبینمت ذهنم درگیرت بشه. تو همه چیز رو میدونی و این خیلی آزار دهندس.

ازینکه همیشه بیشتر احساسات و توجهت برای اونه م ت ن ف ر م.

گوشیم دستمه و منتظر نوتیف پیامشم، مامانم همون موقع:

منو میگه💅

بعضی وقتا دلم میخواد یسری لحظات رو تا ابد توی قلبم نگه دارم. لحظه ای که سورپرایزش کردیم و باورش نمیشد، اون خنده های واقعی، اون احساسات. انگار همه چیز داره تموم میشه و من فقط یکم دیگه میتونم تا قبل پرت شدن توی اجتماع و بین آدم بزرگا از این احساسات استفاده کنم✨🤍