🔴❌ میدونید آدم از چی میسوزه؟ از اینکه همه میدونن و کاملا واضحه که مسمومیت دانش آموزان، کار «دشمنان جمهوری اسلامی» برای ایجاد التهاب و بر هم زدن جامعه است، اما دشمن ما انقدر موذیه و بعضی مردم ما اونقدر ساده و جاهلن که بجای اینکه دشمن رو نشونه بگیرن، جمهوری اسلامی را میکوبن !! دشمنی که حتی برای براندازی و مبارزه با جمهوری اسلامی، جان بچه مدرسه ای ها رو قربانی میکنه. ❌بعضی از مردم ما، به جای اینکه باهوش باشن .. به جای اینکه بفهمن هدف دشمن چیه؟ 🤔 مسمومیت بچه ها به نفع نظامه یا به ضرر نظامه؟ نظام آرامش جامعه رو میخواد یا هر روز یه بلوا و شورش؟ بجای اینکه با هم همدل و متحد پشت نظامی دربیان که به زن ارج و قرب داد، 60 درصد دانشگاههای ما فارغ التحصیلاش دختر هستن و توی برابری آموزشی دختر و پسر جزء کشورهای برتر جهان شدیم، اونوقت بعضیا این نظام رو میکوبن!! و شایعات مضحک و خنده دار رو باور میکنن! آخه یه کم عقل داشته باشید ملت. این بازیگرا معلوم نیست چی میخورن که مغزهاشون گندیده. شما دیگه چرا شاخک ها و جهتگیری هاتون چپه شده؟! 🔴بجای اینکه دشمن رو بکوبید، نظام که حافظ شماست رو میکوبید؟! تا کی میخواید فرق دوست و دشمن رو نفهمید؟ وقتی با لگد همین دشمن از خواب بیدار بشید؟ وقتی بجای دانش اموزان، همین دشمنان بیرحم و جنایتکار که کنگره امریکا وسط آشوبها، رئیس جمهورتونو #رجوی اعلام کرد! پوست همه تونو بکنه؟ بیدار شید مردم. باهوش باشید. دست به دست هم بدین خائن ها رو پیدا کنید. و متحد پشت وطن باشید. نه پشت دشمن #آگاهی_دهیم #روشنگری 🎋〰❄️ @Alachiigh

⚜رمان #نقاب_ابلیس #قسمت32 (مصطفی) شیشه‌های ایستگاه اتوبوس یکی پس از دیگری می‌ریزند؛ اما صدای شکستن‌شان بین صدای کف و سوت گم شده است. تردد برای ماشین‌های سواری غیرممکن و برای موتور سیکلت‌ها دشوار شده. یکی دوتا درخت آن طرف‌تر می‌سوزند. یکی دونفر هم مشغول ریختن نفت روی یک سطل زباله‌اند و بقیه دورش هورا می‌کشند. ناگهان ضربه سنگینی به سرم، تعادلم را برهم می‌زند. چشمانم سیاهی می‌روند. علی به طرفم می‌دود: -سید، چی شد؟ فکر کنم سرت شکسته! دست روی سرم می‌گذارم، خونی است؛ اما درد چندانی ندارد. آرام می‌گویم: -چیزی نیس تیر غیب خوردم! با دستمالی خون را از روی صورتم پاک می‌کند: -سنگ پرت می‌کنن نامردا! علی حواسش به من است و حواس من می‌رود به سمت جوانی که در فاصله سه چهار متری ما، هنگام شعار دادن برزمین می‌افتد. افتاده در جدول، شاید هجده سال بیشتر هم نداشته باشد. نمی‌دانم چرا زمین خورده. دست علی را پس می‌زنم و به جوان اشاره می‌کنم: -علی... انگار می‌خوان یکی رو بزنن! علی هم برمی‌گردد و جوان را نگاه می‌کند. مردی سر تا پا سیاه و پوشیده به جوان نزدیک می‌شود. هیکلش به جرآت دو برابر جوان است. علی بلند می‌شود و می‌گوید: -سید بیسیم بزن گزارش بده که پس فردا شر نشه! نمی‌دانم چرا ناخودآگاه بغض راه گلویم را می‌بندد، اما داد می‌زنم: چه کار می‌خوای بکنی؟ -نباید بذاریم کسی کشته بشه! و به راهش ادامه می‌دهد. به عبان بیسیم می‌زنم، جواب نمی‌دهد. فقط صدای خش خش می‌آید. انگار کسی دائم دستش را روی شاسی بیسیم بگذارد و بردارد. زمان مناسبی برای دلشوره گرفتن نیست. سیدحسین را می‌گیرم. از بین سر و صداها جواب می‌دهد: -جانم مصطفی؟ -سید اینجا یکی رو انداختن زمین می‌خوان بزننش! علی رفته جلوشون رو بگیره، اما ممکنه اتفاق بدی بیفته! -چرا به پلیس نمیگی؟ اینجا ما وضعمون بهتر نیست! -فکر نکنم بتونن کمک کنن. ببینم چی میشه... حلال کن! دیگر نمی‌شنوم چه می‌گویند. پس گاردی‌ها کجا هستند؟ جایی که جوان افتاده، نقطه کور است. طوری که به راحتی بزنند بکشندش و بعد جنازه‌اش را سردست بگیرند و شعار بدهند: -می‌کشم می‌کشم، آن که برادرم کشت! علی بالای سر جوان است و می‌خواهد کمکش کند. می‌روم به سمت کانکس نیروی انتظامی که صدای آخ بلندی متوقفم می‌کند. برمی‌گردم، حالا جوان نشسته و علی روی زمین افتاده و دستش را گرفته. جوان، ترسیده و وحشت زده در همان حالت نشسته عقب عقب می‌رود و علی سعی دارد روی زانوانش بلند شود. مرد سیاه‌پوش متوجه من نشده و خواسته کار جوان و علی را باهم تمام کند، این را از اسلحه‌ای که به سمت‌شان گرفته، می‌فهمم. روی اسلحه فیلتر صدا بسته. دوباره اسلحه را به سمت علی می‌گیرد که حالا خودش را سپر جوان کرده. در دلم به جوان التماس می‌کنم داد بزند و کمک بخواهد. می‌دانم اگر جلو بروم، ممکن است دست مرد روی ماشه بلغزد. علی چشمش به من می‌افتد و با چهره‌ای درهم رفته، علامت می‌دهد که به پلیس خبر دهم. ✨جھت مطالعہ، ذڪࢪ¹صلواٺ بہ نیٺ تعجیل دࢪ فرج،الزامےسٺ. ادامه  دارد... #داستان_شب #نویسنده_بانوشکیبا 🎋〰❄️ @Alachiigh

⭐️چه بسا چیزی خوشایند شما نباشد و خداوند، خیر کثیری در آن قرار داده باشد ⭐️ #مثبت_اندیشی #انگیزشی @Alachiigh

🌹شهید عبدالکریم پرهیزگار 🌹 شهیدی که یک تنه جلوی چهل داعشی ایستاد ✍اگر عبدالکریم نبود، جاده بوکمال به دست داعش می‌افتاد و به دنبال آن شهر بوکمال نیز سقوط می‌کرد . او به تنهایی با ۴۰ تن رو به ‌رو می‌شود و پس از به هلاکت رساندن ۳۷ نفر از آن‌ها، فشنگ‌هایش تمام می‌شود . به سوی او حمله می‌کنند تا اسیرش کنند ، اما این بار با سرنیزه دفاع و دو_نفر دیگر را مجروح می‌کند و در نهایت به شهادت می‌رسد . ⭐️شادی روح پاک همه شهدا صلوات #به_یاد_شهدا 🎋〰❄️ @Alachiigh

🇮🇷 🎥 به نظر شما چه کسانی با خرابکاری به دنبال تعطیلی مدارس دخترانه هستن؟! 🔹❌سرنخ های آشکار و پنهان این ماجرا را در صحبت های مصی علینژاد ببینید #فتنه_منافقین #سرنخ 🎋〰❄️ @Alachiigh

❌❌ادبیات شروین، خواننده مدعی زن زندگی آزادی، درباره زنان 🔴هر بار بهاره رهنما نقش یه سلیطه ..❌...بازی میکرد با خودم میگفتم چقدر بازیگر خوبیه، ولی اخیرا فهمیدم اصلا نقش بازی نمیکرده! ❌برای خواهرم خواهرت خواهرامون ♦️عذرخواهی بابت نمایش نوشته های شروین حاجی پور #بیسیمچی #ادبیات_شروین 🎋〰❄️ @Alachiigh

❌❌زن زندگی آزادی بی شرف ترین جریان سیاسی تاریخ ایران پس از حمله مغول است. تا جاییکه صدای عطاالله مهاجرانی وزیر ارشاد لندن نشین دولت اصلاحات نیز بیرون آمد! 🌎طراحان بدحال‌شدن دانش‌آموزان، همان طراحان اغتشاشات هستند معاون امنیتی و انتظامی وزیر کشور: 🔹طراحان بدحال شدن دختران عزیز ما، همان طراحان شعار زن، زندگی و آزادی هستند 🔹این اقدام غیر انسانی ماهیت ددمنشانه جبهه مخالف نظام و مردم را عریان کرد. و همان‌هایی که به دروغ مدعی شعار دفاع از مردم هستند، اما با فرزندان مظلوم این مردم چنین رفتار ددمنشانه‌ای دارند. #عموفیدل #فتنه_منافقین #مسمومیت_دختران 🎋〰❄️ @Alachiigh

🛑❌🎥 وضعیت امروز اسرائیل ۸ سال بعد از سخنرانی رهبر انقلاب ✅پیشنهاد ویژه 👌👌 #تخریب‌‌چی #نابودی_اسراییل 🎋〰❄️ @Alachiigh

❌ واکنش جلیلی به شعار «مرگ بر رژیم کودک‌کش» یکی از دانشجویان حاضر در نشست دانشگاه شهید چمران 💢دانشجو هم دانشجوهای قدیم! اینا تو عمرشون یک کتاب به غیر از کتابای درسی شون نخوندن؟ کتابای درسی شون رو هم فقط شب امتحان میخونن! 😂 #جهاد_تبیین 🎋〰❄️ @Alachiigh

⚜رمان #نقاب_ابلیس #قسمت33 (مصطفی) علی خیز گرفته. می‌خواهد با نگاهش به من بفهماند خودش از پس مرد سیاه‌پوش برمی‌آید. تا کانکس نیروی انتظامی نمی‌فهمم چطور می‌دوم. کانکس خالی است! مثل مرغ سرکنده این سو و آن سو به دنبال پلیس می‌دوم اما پیدایشان نمی‌کنم، درگیرند و مشغول بگیر و ببند؛ بی خبر از اینکه یک بچه بسیجی نوزده ساله، کنار جدول خیابان و دور از چشم دوربین‌ها با یک غول بیابانی ضدانقلاب دست به گریبان است. برمی‌گردم جایی که بودیم. جوان با زبان بند آمده به درگیری علی و مرد خیره است. علی توانسته اسلحه مرد را از دستش دربیاورد و به سویی پرت کند؛ اما مرد سیاه‌پوش روی سینه علی نشسته! ماتم می‌برد. به حوزه بیسیم می‌زنم و درحالی که گزارش موقعیت را می‌دهم، به سمت علی می‌‌‌‌‌دوم. اولین کاری که میتوانم بکنم، این است لگدی به سر و گردن مرد بکوبم و نقابش را بکشم. مرد هنوز به خودش نیامده. بلند می‌شود، شاید برای اینکه حساب من را برسد، اما نه! پا به فرار می‌گذارد! می‌دوم دنبالش، در خم کوچه گم می‌شود. از پشت سرم علی با صدایی دردآلود فریاد می‌زند: -بگیرش سید... نذار در بره... دلم پیش علی مانده؛ عذاب وجدان گرفته‌ام که چرا رهایش کردم. هرچه می‌گردم پیدایش نمی‌کنم، اصلا به درک اسفل السافلین! برمی‌گردم تا خودم را به علی برسانم. صحنه‌ای که می‌بینم را باور نمی‌کنم. زمین اطراف علی سرخ شده و علی خودش را سمت جدول کشیده. جوان که کم کم زبانش باز شده، با دست علی را تکان می‌دهد: -آقا... جون مادرت پاشو! وای بدبخت شدم! پاشو به هرکی می‌پرستی! دست جوان را کنار می‌زنم و خودم کنار علی می‌نشینم. بالای ابرویش شکافته. در سوز دی ماه، احساس گرما می‌کنم. مایعی گرم روی لباس‌هایش ریخته؛ مایعی گرم و سرخ! چشمانش نیمه بازند و زیر لب چیزی زمزمه می‌کند. چندبار به صورتش می‌زنم: -علی! الان وقت این مسخره بازیا نیست بی مزه! غیر از بازوت کجات رو زده؟ علی عین آدم جواب میدی یا... جوان با صدایی لرزان می‌گوید: - زد به پهلوش... با چاقو زد به پهلوش! عباس و سیدحسین هیچکدام جواب نمی‌دهند. دستم می‌رود که اورژانس را بگیرم اما نه. در این ترافیک محال است برسند. علی دستم را می‌گیرد، صدایش را به سختی می‌شنوم: -سید... سر جدت مردم نبینن این سر و وضع من رو... بعدا داستان میشه. -به چه چیزایی فکر می‌کنی! داری می‌میری بچه! دوباره سیدحسین را می‌گیرم: - تو رو به قرآن، یا خودت بیا یا یکی رو بفرست بیان علی رو ببریم... داره می‌میره! بالاخره جواب می‌دهد: -چندتا از بچه‌های بسیج رو می‌فرستم. خدا خیرشان بدهد، پنج دقیقه نشده می‌رسند و علی را پشت ماشین می‌اندازیم. جوان را هم سوار می‌کنیم. آنقدر ترسیده که مقاومت نکند. انگار نه انگار که تا نیم ساعت پیش داشت شیشه می‌شکست و برای نیروی انتظامی خط و نشان می‌کشید. مچ پایش آسیب دیده و نمی‌تواند تکانش دهد. دیگر حواسم به اطراف نیست، دستم را می‌گذارم روی گردن علی تا مطمئن باشم نبضش -هرچند کم فشار و بی رمق- می‌زند. خوابم می‌آید، صدای بچه‌ها را نمی‌شنوم که درباره نزدیک‌ترین بیمارستان حرف می‌زنند. فقط صدای زنگ همراه علی را می‌شنوم: -هرگز نهراسیم از نامردمی دشمن/ آماده ایثاریم چون احمدی روشن... همراه خونین را از جیبش بیرون می‌کشم. روی صفحه نوشته «مادر جان گلم» .حتما نگرانش شده که زنگ زده، حالا جواب مادرش را چه بدهم؟ رد تماس می‌زنم. دوباره زنگ می‌زند: -هرگز نهراسیم از نامردمی دشمن... دیگر رد تماس هم نمی‌زنم، می‌گذارم بخواند: - لبیک یا حسین جان... لبیک یا حسین جان... لبیک یا حسین جان... لبیک یا حسین جان... لبیک یا حسین جان... لبیک یا حسین جان... ✨جھت مطالعہ، ذڪࢪ¹صلواٺ بہ نیٺ تعجیل دࢪ فرج،الزامےسٺ. ادامه  دارد... #داستان_شب #نویسنده_بانوشکیبا 🎋〰❄️ @Alachiigh