بسم الله الرحمن الرحیم شرح حکمت ۴۵۶ 🔸تنها بهاى وجود انسان: امام(عليه السلام) با تعبير گويايى اشاره به بى ارزش بودن مواهب مادى و دنيوى و پرارزش بودن وجود انسان مى فرمايد: «آيا آزادمردى پيدا نمى شود كه اين ته مانده غذا را به اهلش واگذارد؟ بدانيد وجود شما بهايى جز بهشت ندارد آن را به چيزى جز بهشت نفروشيد»; (أَلاَ حُرٌّ يَدَعُ هذِهِ اللُّمَاظَةَ لاَِهْلِهَا؟ إِنَّهُ لَيْسَ لاَِنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلاَّ الْجَنَّةَ، فَلاَ تَبِيعُوهَا إِلاَّ بِهَا). ✅«لماظه» كه غالب شارحان نهج البلاغه به ضم لام ذكر كرده اند و تنها بعضى به فتح لام نوشته اند به معنى باقى مانده غذا در دهان است كه انسان پس از فروبردن لقمه با زبان خود آن را از اطراف دهان جمع مى كند و فرو مى برد و گاه زبانش را بر لب ها مى كشد كه اگر چيزى از غذا مانده آن را نيز جمع كند، و اين تشبيه بسيار گويايى است كه امام(عليه السلام) درمورد بى ارزش بودن مواهب مادى دنيا فرموده است. 👈 اشاره به اين كه اقوام زيادى به اين دنيا آمده اند و از مواهب آن بهره برده اند و غذاهاى آن را خورده اند گويا ته مانده آن به شما رسيده است، اصل آن ارزشى نداشته تا چه رسد به ته مانده آن. 👈تعبير به «حر» اشاره به اين دارد كه تنها آزادگان مى توانند خود را از قيد و بند دنياى مادى رها سازند ولى آن ها كه اسير شهوات و زرق و برق ها هستند هرگز نمى توانند به آسانى خود را از عشق به دنيا رها سازند و براى رسيدن به آن دست به هر كارى مى زنند. ✅تعبير «لاهلها» (براى اهل دنيا) اشاره به اين است كه افراد كوته فكر و بى همتى هستند كه گوهر گران بهاى روح و جان انسانى را به متاعى قليل و مال و مقام بى ارزش مى فروشند; دنيا را براى آن ها واگذارند. 💫شك نيست كه هرگز منظور امام(عليه السلام) ترك سعى و تلاش براى زندگانى آبرومندانه و كفاف و عفاف نيست چراكه بدون چنين زندگى اى انسان حريت و آزادى ندارد و ناچار مى شود تن به ذلت وابستگى به ديگران بدهد و همچنين جوامع فقير و نيازمند كه همواره وابسته و ذليل در چنگال ديگران اند بلكه منظور غرق شدن در مواهب مادى و فروختن شرافت انسانى خود براى به دست آوردن مال و مقام دنياست. آن گاه امام(عليه السلام) در ادامه اين سخن و براى تكميل آن مى فرمايد: به يقين براى وجود و جان شما بهايى جز بهشت وجود ندارد آن را به غير بهشت نفروشيد. ⭐ بهشت يعنى كانون رحمت الهى، آن جا كه همه مواهب مادى و معنوى جمع است و زشتى هاى دنيا و آسيب هايش به آن جا راه ندارد بهشت يعنى كانون رضا و خشنودى پروردگار، مركز پاكان و نيكان و عالمان و مجاهدان و شهيدان گران قدر. بهشت يعنى محلى كه پذيرايى كنندگانش فرشتگان والامقام الهى هستند و همنشينانش انبيا و اولياى الهى. بهشت يعنى پيوستن به ابديت قرب خداوند و بهره گيرى از انواع جمال و جلال پروردگار. بهشت يعنى جايى كه حتى يك كلام ركيك بر زبان كسى جارى نمى شود (لاَ يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلاَ تَأْثِيماً * إِلاَّ قِيلا سَلاَماً سَلاَماً). آرى وجود انسان آن چنان پرارزش است كه اگر تمام دنياى مادى را بخواهيم با آن موازنه كنيم برابرى ندارد. در روايت معروف هشاميه امام كاظم(عليه السلام) همين نكته به شكل ديگرى بيان شده است آن جا كه مى فرمايد: «گران قدرترين مردم كسى است كه دنيا را ارزشى براى وجود خودنمى شمرد. آگاه باشيد! كه وجود شما بهايى جز بهشت ندارد پس آن را به غير بهشت نفروشيد».👌 @alafvalafv

اهل غفلت نشویم 👌

بسم الله الرحمن الرحیم 🔸هدف امام(عليه السلام) از نكوهش دنيا: بارها گفته ايم كه اگر در آيات و روايات اسلامى نكوهش دنيا مى شود و سخن از بى ارزش بودن آن به ميان مى آيد هدف اين نيست كه مسلمين را به ترك دنيا و زندگى آميخته با رهبانيت سوق دهند ✅بلكه به سبب اين است كه غالب انسان ها به طور طبيعى تمايل فوق العاده اى به مظاهر مادى دنيا دارند و شبيه وسيله نقليه اى🚗 هستند كه در سراشيبى قرار گرفته كه اگر بخواهند نيروى محرك آن را تشديد كنند خطر سقوط، حتمى است.⚠ در اين جا بايد راننده ماهر از عامل بازدارنده اى استفاده كند تا وسيله نقليه از كنترل او خارج نشود. ➕ اضافه بر اين، در عصر اميرمؤمنان(عليه السلام) و همچنين ائمه هدى(عليهم السلام) فتوحات اسلامى سبب انتقال غنائم فراوانى به داخل سرزمين هاى اصلى يعنى حجاز و عراق و شام شده بود و به همين دليل گروهى به عيش و نوش و مسابقه در تجمل پرستى روى آورده بودند; در اين جا لازم بود به آن ها پى درپى هشدار داده شود تا خود را به زخارف دنيا نفروشند و غرق در ماديات نشوند و خدا و دين را فراموش نكنند.‼ ✅در حديثى كه مرحوم كلينى در كتاب شريف كافى از اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل كرده است مى خوانيم: « دنيا را رها كن چراكه عشق به دنيا انسان را كور و كر و گنگ مى كند و او را ذليل مى سازد». ✅در كتاب غررالحكم از همان حضرت نقل شده كه فرمود: «حب دنيا عقل و خرد را فاسد و قلب❤ را دربرابر شنيدن گفتار حكمت آميز كر مى كند و موجب كيفرهاى دردناك مى شود».😰

با سلام به عزیزان همراه. امروز آخرین روز از چله سوره مبارکه نور بود.ان شاءالله توفیق همراهی همدیگر رو داشته باشیم و این چله نشینی ها متصل به فرج پربرکت امام زمان عجل الله بشه 🙏 آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید✅ شاید وسعمان برای اماممان در همین قدر باشه اما ... دوست دارد یار این آشفتگی کوشش بیهوده به از خفتگی 👌 پس آشفته یار باشیم و هر کاری که از دستمون بر میاد دریغ نکنیم ان شاءالله 🌷 از سه شنبه شب هم ختم و چله سوره ی ملک رو شروع میکنیم. ❤️باشد که مورد قبول باشد❤️ #چله_نشین_ظهور_شویم👇👇👇 @alafvalafv #پای_درس_امیر_دوستان_خود_را_همراه_کنید

👇👇👇 ♨️سوال: 🔰چگونه حاجت خود را از امام زمان عجل الله تعالي فرجه شريف بخواهيم و با چه دعايي براي گرفتاري ها به ايشان متوسل شويم؟ ✍️پاسخ: ✅بهترین روش ارتباط و توسل به امام زمان (عج ) انجام واجبات و ترک گناهان است . بالاترین روش خشنود کردن ایشان همین است. اما عملی که برای توسل به ایشان توصیه شده و مجرب هم هست به قرار زیر است: برای استغاثه به حضرت زیر آسمان (جایی که سقف نداشته باشد بهتر است؛مانند پشت بام) بایست و دو رکعت نماز بخوان و ثوابش را هدیه حضرت کن، بعد دعای سلام الله الکامل التام الشامل العام... (که در اوایل مفاتیح الجنان آمده) را بخوان، سپس سه مرتبه با حضور قلب بگو: یا اباصالح یا بقیه الله ادرکنی. دعاها برای فَرج و گشایش امور بسیار است که به چند نمونه در ذیل اشاره می شود: 1ـ 📍مداومت بر زیارت عاشورا: هر روز صبح بعد از طلوع آفتاب بخوان تا در امور دنیا و آخرت فرج و گشایش بیابی. 2ـ 📍بعد از هر نماز بگو: اللهم اجعل لی فرجاً و مخرجاً وارزقنی من حیث أحتسب و من حیث لا أحتسب. 3ـ📍 بعد از نماز صبح، دست راست خود را روی سینة چپ بگذار و دست چپ را به سمت آسمان بلند کن و هفتاد مرتبه بگو یا فتاح و بعد از آن بگو لا حول و لا قوّة الاّ بالله، توکّلت علی الحیّ الذی لایموت و الحمدلله الذی لم یتّخذ ولداً و لم یکن له شریک فی الملک و لم یکن له ولیٌّ من الذی و کبّره تکبیراً سپس بخوان دعایی را که مفاتیح الجنان در تعقیبات نماز صبح ذکر کرده و اوّلش این است: بسم الله و صلّی الله علی محمدٍ و آله و أفوّض أمری إلی الله إنّ الله بصیرٌ بالعباد، فوقیه الله... 4ـ📍دعای فرج حضرت حجه بن الحسن(ع) را بخوان که در مفاتیح آمده و ابتدای آن این است: یا من تُحَلُّ عُقَد المکاره... . @namebepedar

﷽ 🍃 شیطان گاهی شما را بین دو تا خیر، مخیر میکنه!! 🍃 #بلندترین ارتفاع نگاه شماست یاصاحب الزمان!! 🌴 با سخنرانی #استاد_رائفی‌پور 🌴 اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج @namebepedar

بسم الله الرحمن الرحیم برنامه مطالعه امروز: ترجمه حکمت 457رو مطالعه بفرمایید. یاعلی حکمت 457 قَالَ (عليه السلام): مَنْهُومَانِ لَا يَشْبَعَانِ؛ طَالِبُ عِلْمٍ، وَ طَالِبُ دُنْيَا. و درود خدا بر او، فرمود: دو گرسنه هرگز سير نشوند: جوينده علم و جوينده مال. @alafvalafv

شرح حکمت 457 🔸دو كس هرگز سير نمى شوند: امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به دو گروه اشاره مى كند كه هرگز سير نمى شوند، مى فرمايد: «دو شخصِ گرسنه اند كه هرگز سير نمى شوند: طالب علم و طالب دنيا»; (مَنْهُومَانِ لاَ يَشْبَعَانِ: طَالِبُ عِلْم وَ طَالِبُ دُنْيَا). ✅واژه «منهوم» از ماده «نَهَم» (بر وزن دهن) به معناى سيرى ناپذير بودن و اشتهاى شديد به چيزى داشتن است. منهوم به معناى كسى است كه اين گونه شده است.😲 اما اين كه طالبان علم هرگز از طلب علم سير نمى شوند به اين دليل است كه 1⃣اولاً علم، حد و مرزى ندارد و به فرموده قرآن: (وَ فَوْقَ كُلِّ ذى عِلْم عَليمٌ).[1] و در جاى ديگر تمام معلومات انسان را در مقابل مجهولات، ناچيز مى شمارد و مى فرمايد: (وَ ما أُوتيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَليلاً).[2] و در مورد علم خداوند و حقايق جهان هستى مى فرمايد: «(وَ لَوْ أَنَّ ما فِى الاَْرْضِ مِنْ شَجَرَة أَقْلامٌ وَالْبَحْرُ يمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُر ما نَفِدَتْ كَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ); و اگر همه درختان روى زمين قلم شود، و دريا براى آن مركّب گردد، و هفت درياچه به آن افزوده شود، اين ها همه تمام مى شود ولى كلمات خدا پايان نمى گيرد; خداوند عزيز و حكيم است».[3] 2⃣ثانياً علم، نشاط آور است، روح را صيقل مى دهد و در واقع غذاى اصلى روح آدمى است و به همين دليل طالبان علم هرگز از علم سير نمى شوند بلكه هر مرحله اى را كه طى كنند خواهان مرحله بالاترى هستند. ✴اين سخن معروف است كه بعضى از بزرگان در عين محروميت مادى هنگامى كه بعضى از مسائل پيچيده علمى را مى گشودند به قدرى لذت مى بردند كه مى گفتند: «أينَ المُلوك وأبناءُ المُلوكِ من هذه اللذّة; كجا هستند پادشاهان و شاهزادگان كه ببينند چنين لذتى از كه ما مى بريم».❗ نيز در زمان هاى گذشته بسيارى از دانشمندان تن به مسافرت هاى طولانى مى دادند كه بسيار مشكل آفرين بود تا محضر بعضى از اساتيد را درك كنند و حتى گاه به يك روايت از روايات معصومين(عليهم السلام) برسند❗ و اما طالبان دنيا نيز در عشق به دنيا و زرق وبرق و مواهب مادى آن آنقدر حرص و ولع دارند كه با هيچ چيز سير نمى شوند و به گفته شاعر: هفت اقليم ار بگيرد پادشاه *** همچنان در بند اقليمى دگر مى دانيم كه جغرافى دانان در گذشته تمام كره زمين را به هفت اقليم تقسيم مى كردند و شاعر به اين نكته اشاره مى كند كه اگر همه زمين را به دنياپرست بدهند باز هم سير نمى شود و مايل است دست به كرات آسمانى ديگر بيندازد. ✅به همين دليل در حديث معروفى از امام كاظم(عليه السلام) آمده است: «مَثَلُ الدُّنْيا مَثَلُ ماءِ الْبَحْرِ، كُلَّما شَرِبَ مِنْهُ الْعَطْشانُ ازْدادَ عَطَشاً حتَّى يقْتُلَهُ; مَثَل دنيا، مَثَل آب درياست🌊 كه هرچه انسانِ تشنه از آن بنوشد، عطش او بيشتر مى شود، به حدّى كه او را مى كشد».😱 اين گونه افراد كه هرگز از دنيا سير نمى شوند گرفتار بلاهاى متعددى خواهند شد. ازجمله گرفتار طول امل و آرزوهاى دور و دراز مى شوند و آخرت را به كلى فراموش مى كنند همان گونه كه در حديث معروف نبوى و علوى آمده است: «أَمَّا طُولُ الاَْمَلِ فَينْسِى الاْخِرَةَ» اضافه بر اين، آرامش روح و جسم را به كلى از دست مى دهند و اگر روزى بخشى از دنيايشان به خطر بيفتد به زمين و زمان بد مى گويند و گاه دست به خودكشى مى زنند.⚠ علاوه بر همه اين ها چون دنيا، دار مزاحمت است و هر كسى به بيش از حد نياز خود برسد با خواسته هاى ديگران مزاحمت دارد، دشمنى و عداوت بسيارى را براى خود مى خرد. حسودان نيز اين گونه افراد را راحت نمى گذارند و پيوسته در انتظار زوال نعمت آن ها هستند. ولى آن ها كه قانع اند و اهل كفاف و عفاف اند از همه اين آثار سوء و مرگبار در امان اند. ***** پی نوشت: [1]. يوسف، آيه 76 . [2]. اسراء آيه 85 . [3]. لقمان، آيه 27.

سوال امشب: ❓❓❓در طلب علم بودن ، به جز اونهایی که در شرح بالا بهش اشاره شد چه برکات دیگه ای به دنبال داره؟

🌴خوشا روزی ڪه مولا بازگردد 🍃انا المهدی طنين انداز گردد 🌴به حق مادرش زهرای اطهر 🍃به حق فرق اڪبر،حلق اصغر 🌴خداوندا ظهورش دير گرديد 🍃بسی عاشق دراين ره پير گرديد 🌴مهيا ڪن تو اسباب ظهورش 🍃منور ڪن تو گیتی را ز نورش اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج @namebepedar

✖️جریان موکت آبی رنگ بیت رهبری چیست؟ این داستان را حتما بخوانید..☝️ "وقتی این موضوع را با مسئول موزه مطرح کردم گفت اولین نفری هستی که متوجه شدی و تا به امروز کسی متوجه این شباهت نشده بود"

پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرموده است: در كتاب خدا سوره ای است كه سی آیه  دارد و هر كس پیش از خوابیدن آن را قرائت كن خداوند برای او سی #حسنه می نویسد و سی #گناه از او را پاك می كند و سی #درجه بر درجات او می افزاید و فرشته ای از فرشتگان خدا مأمور می شود تا بال هایش را بر روی او بگسترد و او را از هر بدی و آفتی نگه دارد تا از خواب بیدار شود و این سوره از جانب صاحبش در روز قیامت مجادله می كند و آن سوره #ملك است🌷 #اولین شب ختم و چله #سوره_ملک را به نیت #فرج_آقا_امام_زمان_میخوانیم🌷 #چله_نشین_ظهور_شویم @alafvalafv

🌴آیت الله بهـــجت (ره) 🍀با اینکه می‌دانیم امام زمان عــج #واســــطه‌ی بین ما و خــداست مــــع ذلڪ به فـــــکر او نیستیم. ای کاش می‌دانستیم که احــتیاج او به ما و #دعـــــای ما بـــرای او، به نفـع خود ماست وگرنه قرب و منزلت او در نزد خدا معلوم است.🍃 📗در محضـر بهـجت جلد۲ صفحه۲۷۷ اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج @namebepedar

پاسخی است به ایه شریفه قران که هل یستوی الذین یعلمون والذین لا یعلمون دوم اینکه برای عمل کردن و رستگار شدن ، قدم اول داشتن علم کافی است سوم اینکه برای خدمت کردن به خلق خدا که بزرگترین عبادات شمرده شده ، داشتن علم ضرورت دارد البته در برخی موارد و.... 🌷سلام علم ثروتی است که غارت نمیشه وثروتی است نامحدود برای بخشیدن به دیگران ودر حین بخشیدن چه بسا خود نیز بهره مند شویم البته به نوع علمی که در پی اون هست بستگی داره ولی در کل کسی که دنبال علمه به زوایایی از پدیده های اطرافش دست پیدا میکنه که قبل از اون نداشته و تصور و داد و ستدش با اطراف تغییر پیدا میکنه 🍁🔹به عظمت خدا بیشتر پی میبره و خشیت در او شکل میگیره به تواضع میرسه فکر و عملش بهتر میشه راه رو از بیراهه تشخیص میده وظیفه ش رو در شرایط مختلف بهتر میفهمه ذهنش باز میشه بفرموده قرآن علم و دانش و جهل در مقام مقایسه مانند نور وتاریکی ان

با تشکر از پاسخ های خوب دوستان عزیز🌺 پاسخ تکمیلی: جمله های کوتاه و حکیمانه از امیر بیان، علی بن ابی طالب، امیرمؤمنان علیه السلام در ستایش دانش و در بیان فواید آموختن آن با ترجمه و شرح آقا جمال خوانساری: التواضُعُ ثَمَرَة الْعِلْمِ؛ فروتنی کردن با خدای ـ عزّوجلّ ـ و خلق میوه دانش است. اَلْعِلْمُ کَنْزٌ؛ دانش گنج است. اَلْعِلْمُ دَلیلٌ؛ دانش راهنماست [به حق]. اَلْعِلْمُ ینْجِیکَ، الْجَهْلُ یرْدِیکَ؛ دانش، تو را رستگار می سازد و نادانی [تو را] تباه می گرداند. اَلْعِلْمُ جَلالة، اَلْجَهَالة ضَلالة؛ دانایی، بزرگی است و نادانی، گمراهی. اَلْعِلْمُ حَیاةٌ، الایمانُ نجاةٌ؛ دانش زندگی است و ایمان رستگاری. اَلْعِلْمُ اَعْلی فَوْزِ؛ دانش برترین پیروزی است [به مراتب عالیه و مدارج متعالیه]. اَلْعِلْمُ أفْضَلُ قنیة؛ علم برترین چیزی است که کسی کسب کند. اَلْعِلْمُ نِعْمَ دلیلٌ؛ علم، نیکو راهنمایی است [به سعادت و نیک بختی]. اَلْعِلْمُ جَمالٌ لایخْفی؛ دانش جمالی است که پوشیده نیست. اَلْعِلْمُ کَنْزٌ عَظیمٌ لایفْنی؛ علم گنج عظیمی است که نیستی و تمام شدن نمی پذیرد. اَلْعِلْمُ مُحیی النُفُوس وَ مُنِیرُ الْعَقْلِ و مُمیتُ الْجَهل؛ علم زنده کننده نفس است و روشن کننده عقل و میراننده جهل. اَلْعِلْمُ أکْثَرُ مِنْ أنْ یحاطَ بِه فَخُذُوا مِنْ کُلِْ عِلْمٍ أحْسَنَهُ؛ علم بیشتر است از اینکه احاطه به آن توان کرد و تمام آن را فراگرفت. پس، از هر علمی نیکوترِ آن را فراگیرید. اَلْعِلْمُ یرشِدُکَ وَ الْعَمَلُ یبْلُغُ بِکَ الْغایة؛ علم، تو را راه می نماید و عمل، تو را به منتهای مطلب می رساند. اُطْلُبُوا الْعِلْمَ تَرشَدُوُا؛ علم را طلب کنید تا راه راست و درست یابید. اِکْتَسِبُوا الْعِلْمَ یکْسِبْکُمُ الْحَیاةَ؛ علم را کسب کنید تا برای شما زندگی [معنوی در دنیا و آخرت] را کسب کند. اَشرَفُ الْعِلْمِ ماظَهَرَ فِی الْجوارِح وَ الْاَرکانِ؛ برترین علم آن است که در اعضاء و جوانب بدن آشکار شود [؛ یعنی به آن عمل شود.] اَلْزَمُ الْعِلْمِ بِکَ ما دَلَّ عَلی صَلاحِ دینِکَ وَ أبانَ لَکَ عن فَسادِه؛ لازم ترین علم به تو آن است که تو را بر درستی دینِ تو راه نماید و جدا کند برای تو فساد و تباهی آن را (ـ لازم تر علم برای تو علمی است که تو را راه نماید که دینِ درست کدام است و دینِ فاسد کدام.) اَلْفَهْمُ آیةُ الْعِلْم؛ دریافت، نشانه علم است. [شرح:] یعنی عالم کسی باشد که معانی را فهمد و دریابد، نه آنکه عبارت را یاد گرفته باشد و معانی آن را نفهمد؛ چنان که جمعی آیات و احادیث بسیار در خاطر دارند، اما معانی آنها را نمی فهمند؛ یا مراد این است که عالم کسی باشد که چیزها را خوب دریافت کند و به ته آنها برسد، نه آن که چیزی چند، از معلّمی بشنود و همان را حفظ کند بی آنکه غور کند و کنه آن را دریابد. اَلْعِلْمُ أعظَمُ کَنْزٍ؛ دانش بزرگ ترین گنج است. [شرح:] زیرا که گنجی است که به خرج کردن تمام نشود، بلکه اگر زیاد نشود نقصان نپذیرد و به غیر از آن (عِلم) گنجی چنین نتوان یافت. اَلْعِلْمُ حِجابٌ من الآفاتِ؛ علم، منع کننده از آفت ها است. [شرح:] یعنی آفت های اخروی و بسیاری از [آفت های] دنیوی نیز. اَلْعِلْمُ لِقاحُ المَعْرفة؛ علم، آبستنی معرفت است. [شرح:] ظاهر این است که مراد به معرفت، معرفت حق تعالی است و یا مراد این باشد که: علم آبستنی معرفت است و شناخت حق تعالی به آن حاصل شود، نه به تقلید یا مراد این باشد که علمی به کار آید که سبب شناختن حق تعالی باشد. اَلْعِلْمُ داعِی الْفَهْم؛ علم دعوت کننده فهم است. [شرح:] یعنی هر که را دانشی باشد و لذّت آن را دریافته باشد، علم، او را به فهم و علم دیگر خواند، و همچنین چون علوم را نهایتی نباشد، پس عالم همیشه به تحصیل علم مشغول است، چنانکه در بعضی احادیث وارد شده که دو حریص اند که سیر نمی شوند؛ یکی طالب دنیا و دیگری طالب علم. اَلْعالِمُ حَی وَ ان کانَ میتاً؛ عالم زنده است، اگرچه مرده باشد. [شرح:] یا به اعتبار اینکه غایت قصوای زندگی علم و معرفت است و هر گاه آن را تحصیل کرده باشد، پس او در نظر حقیقت همیشه زنده است و موت ظاهری که مفارقت چند روزه بدن باشد، منافات با حیات حقیقی ندارد با آنکه مدت آن نسبت به حیات جاوید که خواهد یافت، قدر و مقداری ندارد که به حساب آید. اَلْعِلْمُ کثیرٌ وَ الْعَمَلُ قَلیلٌ؛ علم بسیار است و عمل کم. [شرح:] و غرض این است که علم با عمل کم است و علمی به کار آید که با عمل باشد و علم بی عمل به کار نیاید؛ بلکه باعث زیادتی وَبال گردد؛ چنان که عقل و نقل به آن حاکم است. اَلْعالِمُ ینْظُرُ بِقَلْبِهِ و خاطِرِه، اَلْجاهِلُ ینْظُر بِعَینِهِ و ناظره؛ عالم به دل خود و خاطر خود نگاه می کند و جاهل به چشم و مردمک خود.

#شبتون_مهدوی 🌷

🎙 گره های کورِ مرا، باز وا کن ... ( #نجوا_با_امام_زمان "عج") 🔺بانوای: حاج میثم مطیعی @alafvalafv

برنامه مطالعه امروز: ترجمه حکمت 458 رو مطالعه بفرمایید. یاعلی حکمت 458 قَالَ (عليه السلام): الْإِيمَانُ أَنْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَيْثُ يَضُرُّكَ، عَلَى الْكَذِبِ حَيْثُ يَنْفَعُكَ؛ وَ أَلَّا يَكُونَ فِي حَدِيثِكَ فَضْلٌ عَنْ عَمَلِكَ؛ وَ أَنْ تَتَّقِيَ اللَّهَ فِي حَدِيثِ غَيْرِكَ. و درود خدا بر او، فرمود: نشانه ايمان آن است كه راست بگويى، آنگاه كه تو را زيان رساند، و دروغ نگويى كه تو را سود رساند؛ و آن كه بيش از مقدار عمل سخن نگويى، و چون از ديگران سخن گويى از خدا بترسى.

شرح حکمت 458 🔸حقيقت ايمان: امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه حقيقت ايمان را در ضمن سه چيز كه از مظاهر ايمان به خدا هستند بيان كرده است: 1⃣نخست مى فرمايد: «ايمان آن است كه راست گويى را در آن جا كه به زيان توست بر دروغ گويى در آن جا كه به سود توست مقدم دارى»; (الإِيمَانُ أَنْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَيْثُ يَضُرُّكَ، عَلَى الْكَذِبِ حَيْثُ يَنْفَعُكَ). بسيار مى شود كه انسان اگر در بيان حقيقتى، راستى را برگزيند زيان هايى دامن او را مى گيرد.😢 مثل اين كه سؤال كنند: تو چيزى به فلان شخص كه از دنيا رفته است بدهكارى؟ و او حقيقتش را بگويد كه آرى فلان مبلغ را بدهكارم. اين اعتراف گرچه ظاهراً به زيان گوينده است و دروغ گفتن به سود اوست ولى قطعاً اين صدق و راستى از نشانه هاى ايمان به خدا و روز قيامت مى باشد. يا اين كه تصادفى موجب خسارت شده و شخص مى داند مقصر بوده است اگر تقصير خود را بپوشاند و دروغ بگويد نفع مادى مى برد ولى اگر حق را آشكار سازد گرفتار زيان مى شود ولى اين زيان در حقيقت منفعت است و از نشانه هاى ايمان مى باشد. ✅قرآن مجيد نيز دروغ گفتن را نشانه بى ايمانى شمرده آن جا كه مى فرمايد: «(إِنَّما يفْتَرِى الْكَذِبَ الَّذينَ لا يؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَأُولئِكَ هُمُ الْكاذِبُونَ); تنها كسانى دروغ مى بندند كه به آيات خدا ايمان ندارند; (آرى،) دروغ گويان واقعى آن ها هستند!».[1] ✅نيز در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم كه كسى از آن حضرت پرسيد: آيا شخص باايمان ممكن است (لغزش پيدا كند و) آلوده زنا شود؟ فرمود: امكان دارد. عرض كرد: ممكن است آلوده سرقت گردد؟ فرمود: گاه ممكن است چنين شود. عرض كرد: ممكن است دروغ بگويد؟ فرمود: نه. (مگر نمى دانى؟) خداوند متعال مى فرمايد: (إِنَّما يفْتَرِى الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ).[2]😳😱 در واقع راست گويى گاه همچون داروى تلخ شفابخش است و دروغ همچون غذاى مطبوع🍡🍔🍖 زيان بار. انسان عاقل آن داروى شفابخش را رها نمى كند و به سراغ آن غذاى زيانبار نمى رود. ⚠البته شكى نيست كه در مواردى، امر، داير بين اهم و مهم است يعنى راست گويى سبب به خطر افتادن جان يا منافع مهم مسلمانى مى شود. مثل اين كه يك ناصبى متعصب و مسلح از انسان سؤال كند: آيا تابع مكتب اهل بيت(عليهم السلام) هستى؟ كه اگر راستش را بگويد سلاح به روى او مى كِشد. به يقين اين گونه موارد از كلام امام(عليه السلام) مستثنى است همان گونه كه در باب تقيّه به آن اشاره شد. يا اين كه براى اصلاح ذات البين اگر مجبور به دروغ شويم مجاز است زيرا اصلاح ذات البين مهم تر از راست گويى است. البته تفاوتى نمى كند كه نفع و زيان، مربوط به خود انسان باشد يا مربوط به انسان ديگرى. اگر مصلحت اهمى ايجاب كند از قاعده كلى مورد بحث كه امام(عليه السلام) به آن اشاره فرمود مستثنى است. ❇به هر حال اصل اساسى اين است كه انسان هميشه صدق و راستى را پيشه كند هر چند به زيان او تمام شود ولى اين قاعده موارد استثنايى هم دارد و آن در جايى است كه مصلحت مهم تر از مصلحت صدق به خطر مى افتد. مرحوم علامه مجلسى در جلد دوم بحارالانوار، صفحه 122 ذيل همين روايت به عنوان شرح و بيان مى فرمايد: ممكن است منظور امام(عليه السلام) از ضرر، در اين گفتار حكيمانه ضررى باشد كه تقيه در آن روا نيست. 2⃣آنگاه امام(عليه السلام) به سراغ دومين نشانه ايمان مى رود و مى فرمايد: «اين كه گفتارت بيش از عملت نباشد»; (وَ أَلاَّ يَكُونَ فِي حَدِيثِكَ فَضْلٌ عَنْ عَمَلِكَ). بسيارند كسانى كه سخن از نيكى ها و خوبى ها و صفات برجسته انسانى، بسيار مى گويند اما عملشان هماهنگ با آن نيست و اين نشانه ضعف ايمان آن هاست. مؤمنان حقيقى آنچه را مى گويند انجام مى دهند و اى بسا اعمالشان فراتر از گفتارشان است. به تعبير ديگر اگر انسان به چيزى كه مى گويد اعتقاد راسخ داشته باشد حتماً عمل او با آن هماهنگ خواهد بود و اگر نبود، نشانه عدم اعتقاد راسخ به آن گفتار است.⛔ ✅قرآن مجيد مى فرمايد: (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَ تَفْعَلُونَ * كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لاَ تَفْعَلُونَ).[3] 👈در بعضى از نسخه هاى نهج البلاغه به جاى «عَمَلِك»، «عِلمِك» آمده است كه در اين صورت مفهوم كلام امام(عليه السلام) چنين مى شود: نبايد انسان بيش از آنچه مى داند سخن بگويد. همان گونه كه قرآن مجيد مى فرمايد: (وَ لا تَقْفُ ما لَيسَ لَكَ بِهِ عِلْم).[4] در آيات و روايات اسلامى نكوهش شديدى از «قول به غير علم» شده چراكه اين كار سرچشمه اختلافات و مشكلات فراوان و گمراهى افراد و نزاع ها مى شود. بنابراين هركدام از اين دو نسخه واقعيت داشته باشد مفهوم صحيحى دارد هر چند بعضى از شارحان نهج البلاغه نسخه «عَمَلِك» را نادرست پنداشته اند. 3⃣آنگاه نشانه سوم و آخر را بيان مى كند و آن اين كه «به هنگام سخن گفتن درباره ديگران تقواى

الهى را پيشه كنى»; (وَ أَنْ تَتَّقِي اللّهَ فِي حَدِيثِ غَيْرِكَ). اشاره به اين كه غيبت نكنيد، تهمت نزنيد، حق كسى را با سخنانتان باطل نسازيد، عيب بر مسلمانى ننهيد و او را با سخن نيش دار نيازاريد. خلاصه، تقواى الهى را در نظر داشته باشيد و تمام اين جهات را رعايت كنيد.⚠ ❇در تفسير كلام مذكور دو احتمال ديگر نيز داده شده است: نخست اين كه هنگامى كه مى خواهى سخنى از ديگرى نقل كنى رعايت تقواى الهى كن و سخن او را بى كم و كاست و بدون اضافه نقل كن. ديگر اين كه در برخورد با سخنان ديگران تقوا پيشه كن و فوراً گفتار آن ها را نفى نكن; درست بينديش، اگر گفتار صحيحى است بپذير و جدال و مِراء نكن و از روى حسادت به نفى سخنان صحيح ديگران اقدام مكن. ولى معناى نخست مناسب تر به نظر مى رسد هر چند جمع ميان هر سه معنا نيز امكان پذير است ***** پی نوشت: [1]. نحل، آيه 105. [2]. بحارالانوار، ج 19، ص 263، ح 47. [3]. صف، آيات 2 و 3. [4]. اسراء، آيه 36.

❤️کتاب خوبی که خواندم❤️ #آن_سوی_مرگ جمال صادقی نشر معارف کتاب بسیار لطیفی است، اصلا ترسناک نیست تجربه سه نفر از کسانی است که مرگ را دقایقی تجربه کرده اند. کتاب بقدری جذاب است که دیشب شروع کردم و تا تمام نشد نتوانستم زمین بگذارم. #ارسالی_اعضاء👏👏 @khaleeleila📚

توضیحاتی در مورد کتاب آن سوی مرگ👆👆