🎥 پیام نوروزی سرلشکر پاسدار محمد باقری (عالی ترین مقام نظامی جمهوری اسلامی ایران پس از مقام معظم رهبری) استان فارس شهرستان مرودشت مجموعه تاریخی تخت جمشید فروردین ۱۴۰۴ ▪️بخشی از پیام: «ان شاءالله امسال، سال آرامش برای ملت ایران باشد و همه آرمان‌هایی که در اینجا (تخت جمشید) دیدیم از صلح، آرامش، دوستی و برادری با سایر ملل، ان شاءالله که به همین نحو که رویکردی که جمهوری اسلامی در روابط با همسایگانش دارد، با برادری و اخوت بتوانیم زندگی خوبی را برای مردممان داشته باشیم.» اصالت سرلشکر باقری ۶۵ ساله به روستای افشرد در شهرستان هریس آذربایجان شرقی می رسد. 🔗 ایران‌مهر @alborzology

🔹 فردوسی و کتابش، راهگشای ایران و ایرانی ✍ یادداشت دکتر مهراب رجبی پس از مشاهده فیلم ساخت ساعت شاهنامه ای (= ایرانی) در سوئیس ۱۶ فروردین ۱۴۰۴ 🔗 ایران‌مهر @alborzology

🔹 فردوسی و کتابش، راهگشای ایران و ایرانی ✍ یادداشت دکتر مهراب رجبی پس از مشاهده فیلم ساخت ساعت شاهنامه ای (= ایرانی) در سوئیس سخن ماند از ما همی یادگار تو با گنج، دانش، برابر مدار. پدر ایران زمین، فردوسی نام آور بلند آوازه، گویا از جهان دیگر و از فردوس برین، به ما - ایران و ایرانیان - می نگرد؛ بدارم وفای تو، تا زنده ام روان را به مهر تو، آکنده ام. تو گویی در این روزهای دشوار و پر هیاهو، نگران ایران جاودان می باشد، به مانند ماجرای زال و پر سیمرغ و تولد پدر رستم در البرز کوه؛ ز مهر تو، دیریست تا خسته ام به بند هوای تو، دل بسته ام. در آشفته بازار دلار و بی ۲ و بی کفایتی و بی سرانجامی، همچنان نه فقط به باژ و خراسان، که به ایران می اندیشد و از گنج لایزال خود، برای کشورش هزینه می کند؛ مگو آن سخن، کاندرو. سود نیست کز آن آتشست، بهره جز دود نیست. جهان را به نیکی توصیه می کند و به "ژژه لکوت" ساعت ساز نامدار سویسی - که جا دارد برترین نشانه های البرز و ایران را تقدیمش داریم، آری به این صنعتگر صلح دوست، الهام می کند که به طور نامحسوس، با هدف نجات ایران و خروج کشور از انزوا - جبهه ای فراروی جهان بگشاید، جبهه ای نه با دود و باروت که با فرهنگ، با خرد، با اندیشه؛ بیا تا جهان را به بد، نسپریم به کوشش، همه دست نیکی بریم نباشد همه نیک و بد، پایدار همان به. که نیکی بود یادگار. طراحی، ساخت و عرضه ساعت بی همتای الگو گرفته از شاهنامه - شاهنامه شاه طهماسب - در راستای این الهام بخشی مبارک، صورت گرفته است؛ تو تا زنده ای، سوی نیکی گرای مگر کام یابی، به دیگر سرای. دست بر سینه می نهیم، با احترام، احترام توام با افتخار، به روح بلند و تابناک پدرمان درود فرستاده و به جهانیان اعلام می داریم. این است ایران... چو با راستی باشی و مردمی نبینی جز، از خوبی و خرمی. توانا بود، هر که دانا بود ز دانش، دل پیر، برنا بود از این پرده برتر، سخن گاه نیست ز هستی، مر اندیشه را، راه نیست. ۱۶ فروردین ۱۴۰۴ 🔗 ایران‌مهر @alborzology

‌ 🔹بر سرِ شاخه‌ای نشسته و بُن نبرید! هشدار بیش از ۸۰۰ نفر از اندیشمندان، دانشگاهیان،‌ متخصصان، هنرمندان، نویسندگان و کارشناسانِ ایران‌دوست به ورود غیرکارشناسی بخش‌هایی از حاکمیت از جمله قوۀ مجریه به «مباحثِ قومی» به جای تمرکز و توجه به ابرچالش‌های پیش‌روی کشور و ملّتِ ایران در این بیانیه مفصل که خطاب به ملّتِ تاریخی و بزرگ ایران نوشته شده است، به برخی از رخدادهای تلخِ هفته‌های پایانی اسفند ۱۴۰۳ و نوروز ۱۴۰۴ خورشیدی،‌ اشارۀ کوتاهی شده و به مقامات کشور، هشدار داده شده است. ذیل بیانیه به ترتیب حروف الفبا، امضای شخصیت‌های برجستۀ دانشگاهی، دانشی، هنری، رسانه‌ای و سیاسی چون عباس آخوندی، ژاله آموزگار، محمد آمره، اکبر ایرانی، کوروش احمدی، عبدالمجید ارفعی، حسن انوری، مجتبی برزویی، مرضیه برومند، احمد بستانی، رخشان بنی‌اعتماد، محمدعلی بهمنی قاجار، کاوه بیات، محمدرضا پاسبان، سعیده پراش،‌ ناصرالدین پروین، نصرالله پورجوادی، تهمورث پورناظری، سهراب پورناظری، کیخسرو پورناظری، داریوش پیرنیاکان، مجید تفرشی، افشین جعفرزاده، محمد جعفری قنواتی، علی جنتی، منوچهر جوکار،‌ هادی حیدری، محمد خزایی، کامروز خسروی جاوید، علی‌اصغر دادبه، محمد درویش، داود دشتبانی،‌ علی دهباشی، گودرز رشتیانی، محمد جواد روح، اشکان زارع، زاگرس زند، علی‌اشرف صادقی، ابراهیم صحافی، پیمان عارف، حامد عامری گلستانی، مسعود عرفانیان، عقاب علی‌احمدی، موسی غنی‌نژاد، نعت‌الله فاضلی، حبیب‌اله فاضلی کرمانشاهی، محمد قوچانی، حامد کاظم‌زاده ایرانشهر، احمد کاظمی، رضا کدخدازاده، میرجلال‌الدین کزازی، الهه کولایی، جمشید کیانفر، زهرا گویا، علی گنجیان خناری، علی مصفّا، محمد مطلق، حکمت‌الله ملاصالحی، احسان منصوری، یدالله منصوری، میر طاهر موسوی، مصطفی نصیری، علی نظری، حسین نوری‌نیا، مهدی هداوند، ناصر همرنگ و احسان هوشمند دیده می‌شود. در بیانیۀ مفصلِ دغدغه‌مندان ایران به موارد زیر اشاره شده است: ● فروکاستنِ نوروز از یک جشنِ بزرگِ ملّیِ ایرانی، به یک مراسمِ خُردِ قومی و طایفه‌ای و محلّی در برخی جشن‌های نوروری در استان‌های غرب و شمال‌غرب کشور ● رخدادهای تلخ و خلاف وحدتِ ملی در شهر ارومیه و عملکرد مسئولان استانی در این رخدادها ● تبدیل نوروز - جشنِ ملّی و میهنی ایرانیان - به محلِّ منازعاتِ کاذب و مصنوعیِ قومی و قبیله‌ای ● برخوردهای سلیقه‌ای و ناسنجیده و گاه همراه با تحریف، تخفیف و تقلیلِ مسنولانِ کشور نسبت به میراثِ فرهنگی، تاریخی و تمدّنی ایران بویژه نسبت به جشنِ ملّی نوروز ● تلاش برای مصادرۀ جشن ملّی نوروز توسط رئیس‌جمهور ترکیه و گستاخی او نسبت به تبریز - کُهن‌شهر ایران - و سکوتِ ناموجه و نابخشودنیِ مسئولانِ کشور در پاسخ به این ادعاهای بی‌اساس ● ترویج «ادبیاتِ قوم‌گرایانه» و عدم توجه به مفهوم «شهروند ایرانی» و «حقوق شهروندی» توسط برخی از مقامات بویژه توسط عالی‌ترین مقام اجرایی کشور ● عدم توجه به جایگاه و نقش زبان ملّی - تمدنی فارسی در وحدت و یکپارچگی ملی و تلاش برای تضعیف آن از سوی برخی از مقاماتِ کشوری و استانی ● سخنانِ خلافِ واقعیاتِ تاریخی و یکپارچگی سرزمینی و انسجامِ فرهنگیِ ایرانیان توسط استاندار آذربایجان شرقی دربارۀ پیوند آذربایجان با ایران ● تلاش تفرقه‌افکنِ استاندار خوزستان برای تبدیل عید فطر از یک «عیدی دینی» به «عیدی قومی» ● برخی اظهاراتِ نابه‌هنگام و تفرقه‌افکن و انسجام‌سوز مقامات دربارۀ «آموزش زبان‌های محلی»، اختیارات استاندارها، طرح بحثِ «فدرالیسم»، دیدار عالی‌ترین مقام اجرایی کشور با برخی افرادِ افراطیِ قوم‌گرا و سوء‌تدبیر استاندار آذربایجان‌ غربی در رخدادهای هفته‌های اخیر شهر ارومیه ● «قومی‌سازی مناسباتِ اجتماعی» به جای مواجهۀ اصولی با چالش‌های کشور توسط بخش‌هایی از حاکمیّت و از جمله بخش‌هایی از قوۀ مجریه در بند پایانی بیانیه آمده است: «ما امضاکنندگان این بیانیه، ضمن هشدارِ دوباره به دولتمردان دربارۀ اتخاذ رویکردهای غیرکارشناسی و وفاق‌سوزی که در پیش گرفته‌اند، یادآور می‌شویم که چنین روش‌هایی به جز تهدیدِ انسجام و امنیتِ ملّی و تقویتِ واگرایی و منازعاتِ خانمان‌سوزِ محلّی، آوردۀ دیگری برای کشور و ملّتِ بزرگِ ایران ندارد. با تأکید یادآور می‌شویم که در صورتِ تداومِ چنین رویکردهایی، سکوت را خیانت به آیندۀ ایران و بازی در برنامۀ دشمنانِ کشور برای تهدیدِ تمامیّتِ ایران ارزیابی نموده و در قبالِ مسئولیتِ ملّی و تاریخی خود نسبت به سرنوشتِ کشور و ملّتِ ایران، روشنگری و کنشگری مدنی و‌ ملّی خود را با جدیّتِ بیشتر، ادامه می‌دهیم.» ✍ متن کاملِ بیانیه و نام بیش از ۸۰۰ شخصیتِ امضاکنندۀ بیانیه (تا ظهر ۱۷ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی) را در «روزنامۀ شرق» یا «خبرآنلاین» بخوانید. 🔗 ایران‌مهر @alborzology

🔹 «کارآفرین و سرمایه گذار» یا «سرمایه دار رانت خوار» ✍ فرهاد قنبری یکی از ضربات جبران ناپذیر «چپ ایرانی» به اقتصاد و تولید کشور، مبارزه و ستیز این جریان با سرمایه گذاران و کارآفرینان بود. این جریان سیاسی که نه آگاهی تاریخی داشت و نه از گذشته متفاوت ایران و غرب چیزی می‌فهمید و نه الزامات جهان جدید را درک می‌کرد، شعارها و رفتارهای «چریکی - تروریستی» خود را در قالب شعارهای دهان پرکن دفاع از «خلق» توجیه می کرد و چنان از واقعیات اجتماعی پرت بود که توان تمایز میان «کارآفرین و سرمایه گذار» با «سرمایه دار رانت خوار» را نداشت و به اسم مبارزه با سرمایه داری به جنگ تمام کارآفرینان ایرانی رفته بود و از هیچ تلاشی برای لجن مال و بی‌آبرو کردن آنها فروگذار نمی کرد. این جریان خشونت طلب در دهه پنجاه شمسی یکی از کارآفرینان کشور به اسم «فاتح یزدی» را به اسم مبارزه با سرمایه داری ترور کرد و در بی اعتبار کردن کارآفرینان برجسته ای مانند محمدتقی توکلی، برادران لاجوردی، برادران خیامی، محمدتقی برخوردار، متقی ایروانی، محسن آزمایش و... از هیچ تلاشی فروگذار نکرد و تا فراری ندادن آنها از کشور، دست از تلاش برنداشت. چریکیسم ایرانی که ملغمه ای عجیب و غریب از تروریسم و گنگستریسم فدایی و مجاهد خلق و اندیشه های مشوش شریعتی و آل احمد و اندیشه جهان بی طبقه توحیدی و لنین و مائو و چگوارا و...، بود چنان از جامعه و محیط خویش بیگانه شده بود که اندک توان شناخت و فهم موقعیت جامعه خویش را نداشت. این جریان سیاسی در اوهام و خیالات خود با سرمایه داری مبارزه می کرد و فهمی از این نداشت که ایران عقب مانده ای بیرون آمده از قرن نوزده میلادی نیازش به امثال خیامی و فاتح یزدی و برخوردار و...، برای نزدیک شدن به قافله صنعت و اقتصاد جهانی از نان شب واجب‌تر است. این جریان از درک این واقعیت ساده عاجز بود که همین کارگری که او سنگ‌ش را به سینه می زند از قِِبل همین کارآفرین و سرمایه گذار است که دیگر به مانند اجدادش (برای رفع گرسنگی) نیازی به بستن سنگ به شکم ندارد و می تواند حداقل در کارخانه با دستمزدی که می گیرد صورت خود را سرخ نگه دارد. این جریان از درک این مسئله عاجز بود که بیش از همه این کارگر ایرانی است که نیازمند کارآفرین و سرمایه گذار است تا چرخهای اقتصاد کشور را به حرکت دربیاورد و باعث رونق اقتصادی و بهبود نسبی شرایط همه اقشار جامعه شود. نتیجه کارکرد این جریان سیاسی فاجعه بار بود. آنها با اینگونه رفتارها باعث فراری دادن سرمایه و سرمایه گذار و کارآفرین و ورشکستگی تولید داخلی شدند و زمینه را برای شکل گیری و ایجاد طبقه «سرمایه دار رانتی غیر مولد» ایجاد کردند. حالا امروز که می نگریم دیگر نه از نساجی و کفش ملی و نهرین و ارج و آزمایش و پارس الکتریک و سایر برندهای نوظهور پنجاه سال پیش خبری هست و نه کارآفرین و سرمایه گذار دلسوزی یافت می شود و هر آنچه هست سرمایه دار دلال مسلک رانتی از جنس بابک زنجانی و پسران فلان مقام سیاسی است که از قِبَل تحریم و دلالی و نظام بانکی و... به ثروت کلانی رسیده است. ۱۶ فرودین  ۱۴۰۴ - برداشت از پایگاه خبری تحلیلی انصاف نیوز 🔗 ایران‌مهر @alborzology

🔹 خبر گشایش مسجد رسول اکرم (ص) در شهر کرج روزنامه رستاخیز، شماره ۹۹۷، چهارشنبه اول شهریور ۱۳۵۷، صفحه ۱۶ 🔗 ایران‌مهر @alborzology

🎧 اعتراف غلامحسین ساعدی به ارتباط با سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران برای ترور محمد صادق فاتح یزدی در سال ۱۳۵۳ این فایل صوتی در ۹ بهمن ۱۴۰۳ منتشر شده است 🔗 ایران‌مهر @alborzology

🎥 گزارش علی منصور زارع (خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما) از ویرانی تدریجی کاروانسرای صفوی ینگی امام شهر هشتگرد شهرستان ساوجبلاغ استان البرز شبکه البرز ۱۷ فروردین ۱۴۰۴ 🔗 ایران‌مهر @alborzology