عرض سلام وادب باعنایت به مناسبت امروز مطالبی نسبتا طولانی قرار داده میشود با دقت مطالعه بفرمائید 👇 در لینک ناشناس هم که در آخرمتن خواهد بود اگر مطلبی بود حتما قید بفرمائید 🙏 #مزدرسالت مزد رسالت پیامبر(ص) «ذَلِک الَّذِی یبَشِّرُ اللهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی وَمَن یقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَکورٌ؛1 این همان چیزی است که خداوند، بندگانی را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند، به آن نوید می دهد! بگو من هیچ پاداشی از شما برای رسالتم درخواست نمی کنم؛ جز دوست داشتن نزدیکانم (اهل بیتم) و هر کس کار نیکی انجام دهد، بر نیکی اش می افزاییم؛ چرا که خداوند آمرزنده و سپاس گزار است». پیامبر اسلام از مردم درخواست مزد مادی نداشت؛ ولی چندین مرتبه از طرف خداوند، مأمور شد تا مزد معنوی را ـ که به نفع خود مردم است «قُلْ مَا سَأَلْتُکم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکم» ـ از آنها تقاضا کند.2 این مزد معنوی نیز در دو تعبیر آمده است. یک بار می فرماید: من هیچ مزدی نمی خواهم؛ جز آنکه هر که خواست راه خدا را انتخاب کند: «الاّ من شاء ان یتّخذ الی ربّه سبیلا»3 و یک بار هم در آیه مورد بحث می فرماید: «لا اسئلکم علیه اجرا اِلاّ المودّة فی القربی». بنابراین، مزد رسالت دو چیز است: یکی انتخاب راه خدا و دیگری مودّت قربی و اهل بیت پیامبر(ص). جالب آن که در هر دو تعبیر، کلمه «الاّ» مطرح شده است؛ یعنی مزد منّت، تنها همین دو مورد است. با کمی تأمل می فهمیم که راه خدا و مودّت اهل بیت، یکی است، زیرا اگر دو چیز باشند، تناقض است. مثلاً نمی توان گفت: «من فقط تابستان مطالعه می کنم» و بار دیگر گفت: «من فقط زمستان مطالعه می کنم». زیرا محصور باید یک چیز باشد. پیامبر اسلام(ص) از طرف خداوند، یک بار مأمور می شود که به مردم بگوید: «مزد من، تنها، انتخاب راه خداست» و بار دیگر مأمور می شود که بگوید: «مزد من، فقط، مودّت قربی است.» پس در واقع باید این دو درخواست یکی باشد. یعنی راه خدا همان مودّت قربی است. از طرفی، مودّت با دو چیز ملازم است: یکی شناخت و معرفت ـ زیرا انسان تا کسی را نشناسد، نمی تواند به او عشق بورزد ـ و دوم، اطاعت ـ زیرا مودّت بدون اطاعت، نوعی تظاهر، ریاکاری، دروغ و تملّق است ـ پس کسانی که دستورات خدا را از غیر اهل بیت پیامبر(ص) می گیرند، راه خدا را در پیش نگرفته اند. از نظر عقل نیز پاداش باید هم سنگ و هم وزن عمل باشد. رسالت، جز امامت ـ که ادامه آن است ـ هم وزنی ندارد. مزد رسالت، ادامه یافتن هدایت است و مزد یک معصوم، سپردن کار به معصوم دیگر. عقل می گوید: تا لطف هست، باید تشکّر نیز باشد و اگر امروز، لطف پیامبر شامل حال ما شده و ما به اسلام، هدایت یافته ایم، باید مزد رسالتش را بپردازیم و اگر مزد رسالت، مودّت قربی است، امروز هم باید کسی از قربی باشد تا نسبت به او مودّت و اطاعت داشته باشیم.