درسگفتار- (1) «فقه قیام» 🔹ارائه اول: حجة الاسلام و المسلمین متقیان تبریزی 🔹موضوع ارائه: الزامات تحلیل فقهی قیام عاشورا 📆روز: چهارشنبه، 20/ 4/ 1403 🕐ساعت: 11 الی 12 لینک مجازی: https://markazfeqhi.com/live @alfigh_alosul

🎙بررسی روایات ناهیه از قیام_ (۲) 🔹موضوع ارائه دوم: بررسی اخبار «شخصیه» ◽️ارائه: حجت الاسلام و المسلمین محمد متقیان تبریزی/ عضو گروه پژوهشی فقه سیاسی مرکز فقهی ائمه اطهار (علیهم السلام) 📆 دهه اول محرم الحرام ۱۴۴۶ @alfigh_alosul

🎙بررسی روایات ناهیه از قیام_ (۳) 🔹موضوع ارائه سوم: بررسی اخبار «جابر بن یزید جعفی» ◽️ارائه: حجت الاسلام و المسلمین محمد متقیان تبریزی/ عضو گروه پژوهشی فقه سیاسی مرکز فقهی ائمه اطهار (علیهم السلام) 📆 دهه اول محرم الحرام ۱۴۴۶ @alfigh_alosul

🎙درسگفتار فقه قیام - (1) 🔹ارائه: حجة الاسلام محمد متقیان تبریزی 🔹عنوان: الزامات تحلیل فقهی قیام عاشورا 🔹مکان: گروه پژوهشی فقه سیاسی- مرکز پژوهشی فقه و اجتهاد فاضل 🔹زمان: 20/ 4/ 1403 @alfigh_alosul

🎙بررسی روایات ناهیه از قیام_ (۴) 🔹موضوع ارائه چهارم: بررسی اخبار «سکون مقرون به مهدویت» ◽️ارائه: حجت الاسلام و المسلمین محمد متقیان تبریزی/ عضو گروه پژوهشی فقه سیاسی مرکز فقهی ائمه اطهار (علیهم السلام) 📆 دهه اول محرم الحرام ۱۴۴۶ @alfigh_alosul

﷽ 🔹اشاره یکی از مهمترین منابعی که در جمع بندی نسبت به «فقه عاشورا» میتواند مفید واقع شود، کتاب «الإرشاد» شیخ مفید است. مطالعه مستمر و با دقت در این منبع، نگرش دقیقی در خصوص ماهیت سیاسی قیام عاشورا فراهم میسازد؛ به گونه ای که، در عین اسرار آمیز بودن واقعه کربلا، میتوان از آن الگو گرفت. و به نظر میرسد، دیدگاه استثنائی بودن قیام عاشورا، محل خدشه باشد. درباره این موضوع، بیشتر خواهم نوشت..... @alfigh_alosul

🔹چاره‌ای جز استفاده از منبع وحیانی نداریم. 🔹لزوم ورود از موضع کلامی در تفقه عاشورا. 🔹لزوم استفاده از کامل‌الزیارات. 🔹عاشورا واقعه‌ای بسط‌یافته در تاریخ بشریت. https://iqna.ir/fa/news/4226046/ ✍ تیترها برای خبرنگار است، هرچند بهتر هم می‌توانست باشد، اما گزارش نسبتا خوبی از ارائه درآورده است. @alfigh_alosu

✅ پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار می‌کند 🌀امکان الگوگیری از حرکت امام حسین(ع) در قیام های دوران غیبت و نقد دیدگاه مخالفان 🎙ارائه‌دهنده: 👤حجت الاسلام و المسلمین محمدمتقیان‌تبریزی(عضو گروه پژوهشی فقه سیاسی مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)) 🎙ناقدین: 👤حجت الاسلام و المسلمین سیدجواد حسینی‌گرگانی(معاون پژوهشی مرکزفقهی ائمه اطهار(ع)) 👤 حجت الاسلام و المسلمین محمد شهبازیان(مدیرگروه جریان شناسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی) 🎙دبیر علمی: 👤 جناب آقای دکتر سید حامد شاهرخی 🗓 زمان:یکشنبه 31 تیرماه 1403 ⏰ ساعت: 10 تا 12 🏢 مکان:پردیسان، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، طبقه سوم، تالار کوثر لینک فضای مجازی: Dte.bz/mahdaviyat لینک ثبت نام جهت اخذ گواهی events.isca.ac.ir/sama/1311 ⬅️ پژوهشگاه را در فضای مجازی دنبال کنید 🌐 https://takl.ink/Isca.ac.ir/

📛این راه، به وفاق نمی انجامد 🔹دولت جدید بر آن شده است که، در انتخاب افراد برای مناصب وزارتی و سازمانی، امتیازاتی را لحاظ نماید. امتیازدهی براساس جنسیت و مذهب، میتواند به این غرض باشد که، اگر کسانی شایستگی دارند و از تخصص لازم برخوردار هستند، به صرف اینکه، زن باشند یا مذهب و دین دیگری داشته باشند، از حضور در مناصب محروم نشوند و شایسته سالاری در مورد آنان رعایت گردد. اما درباره همین رویه نیز نکاتی قابل طرح است: 1⃣این رویکرد و انتشار آن در جامعه، دارای اثر تخریبی بسیار جدی است. هرچند، مبتکران این فرآیند داعیه شایسته سالاری دارند، اما نمیدانند و یا نمیخواهند بدانند که، این حرکت مشخصاً تخلیه عرصه اداره کشور از مذهب رسمی را فریاد میزند و درجه دوم بودن آن را در ذهن عمومی جامعه منعکس میسازد. روشن است که، سخن از دوگانه‌های مذهبی و قضاوت در برتری یکی نسبت به دیگری نیست، بلکه سخن از بسط گفتمانی است که، اذعان دارد که اعتقاد اکثریت جامعه را نادیده گرفته و عنصر «تشیع» را فرودست دیده است. هیچ کس نمیتواند انکار نماید که، دولتها با شعارها و گفتمانهای خود، میتوانند فرهنگ جامعه را بسازند یا تخریب کنند و به قهقرا بکشانند. حال، انتشار این مطلب در اذهان عمومی جامعه ایرانی که متدین به اسلام و مذهب تشیع هستند، چه خواهد کرد؟ چه بلایی بر سر ذهنیت عمومی می آورد و چه تصویری از حکومت اسلامی برمیسازد؟ 2⃣پرواضح است که، اگر منصبی از مناصب اداره حکومت اسلامی، بدون مدیر متخصصی از شیعیان و مسلمانان باشد، برای رفع احتیاجات حکومت، باید از مدیران متخصص غیر مسلمان نیز استفاده گردد، اما همه سخن این است که، این بهره گیری از غیرمسلمانان استثناء است نه قاعده. و قاعده آن است که، مناصب اداره دولت اسلامی در اختیار «متخصص مسلمان» قرار بگیرد. درحالیکه، دولت مستقر، یا با خامی و جهالت و یا به اغراض باطل، تلاش کرده است رویه و قاعده را نادیده گرفته و استثنائات را برجسته سازد. 3⃣برخی در این میان نیز چنین گمان باطل برده اند که، در نگاه «تمدنی» نباید بر عنصر مذهب اصرار ورزید و در دوگانه های شیعی/سنی قرار گرفت. این گمان باطل، از تصوری نادرست و غلط از «تمدن اسلامی» نشأت میگیرد. به گمان ایشان، مرکزیت قدرت که میخواهد طرح تمدن اسلامی را پیش ببرد نباید بر مذهب رسمی خاصی اصرار ورزد. در حالیکه، آنچه که باید طرد گردد، تفکیک و انشقاق جامعه مسلمین و روابط میان افراد در دوگانه های شیعی/سنی است، نه تخلیه قدرت مرکزی از هویت مذهبی. و جمهوری اسلامی نیز با تکیه بر فقه امامیه تلاش نموده است در عین امتلاء از هویتی علوی(که همه عالم آن را به این هویت بشناسند) سایه امنیت و رفاهش بر روی همه افراد در همه ادیان و مذاهب گسترانده شود. این منطق تاکنون موفقیت خود را نشان داده و حتی توانسته است، جبهه مقاومت را در عمق دانشگاه های آمریکا توسعه دهد در حالیکه، پرچمدار این جبهه مقاومت فقیهی از سلسله فقهاء امامیه است. علت این توفیق دست شستن از هویت شیعی نیست، بلکه ساماندهی روابط میان انسانها در مرزهای مشترک است. ایده تمدن اسلامی نیز که تلاش دارد امت اسلام را در مشترکات ایشان جمع کند، نیاز به عاملی وحدت بخش دارد که، آن عامل قطعاً «ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب» است. ولایت علی، وحدت می آفریند، نظام میسازد و از درون افتراقات «امت» برمی آورد و ائتلاف میان مسلمین ایجاد میکند. و اگر اختلاف و تفرقه ای وجود دارد، به هویت مذهبی بازگشت نمیکند، ریشه آن تصور نادرست از آن هویت مذهبی است. @alfigh_alosu

✅محمد بن الحنفیة 🔹شهید ثانی (رضوان الله علیه) به پرسشی درباره محمد بن الحنفیة چنین پاسخ میدهد: س: ما يقول سيّدنا العلامة زيد توفيقه في محمَّد بن الحنفيّة، هل كان يقول بإمامة أخويه و إمامة زين العابدين عليهم السلام أم لا؟و هل ذَكَر علماؤنا له عذراً في تخلّفِه عن الحسين عليه السلام و عدم نصرته له أم لا؟ أوضح لنا ذلك. الجواب: محمّد بن الحنفيّة رضي الله عنه كان مستقيماً، و ذَكَرَه الأصحاب في كتب الرجال و نَصّوا على توثيقه، و ما يظهر من بعض الأخبار [من] خلاف ذلك فله محاملُ و تأويلات لا يَسَعُ هنا تفصيلها. و أمّا تخلّفُه عن الحسين عليه السلام فعذرة مشهور في الأخبار و كتبِ السيَر؛ فإنّه كان لِزَمانَةٍ في رِجْلَيْه. 📚رسائل الشهيد الثاني (ط - الحديثة)، ج‌1، ص: 561‌ @alfigh_alosu

❇️تفاوت کثیرالشک و وسواسی 🔹جناب سیدمحمد فیروزآبادی (رضوان الله علیه) در حاشیه بر عروه الوثقی، در تفاوت میان کثیرالشک و وسواسی چنین میگوید: «الفرق بين كثير الشكّ و الوسواسي أنّ كثير الشكّ يشكّ من جهة قلّة ضبطه و الوقائع التي يشكّ فيها زائدة على المتعارف و هي ‏على المتعارف صدقاً ربما تكون حاصلة و ربما تكون غير حاصلة و أمّا الوسواسي فله حالة و مرض يمنع من حصول الجزم له حسب ‏المتعارف و يكون بطيئاً في تحصيل اليقين فلا يجزم بالحصول مع أنّ العقلاء الناظرين في فعله يجزمون بتحقّق الفعل منه مثلًا ‏يغسل وجهه فيغسل و لا يجزم بتحقق غسل وجهه ثمّ يكرّر دفعات و لا يجزم و هكذا يرتمس في الماء لغسل الجنابة ثمّ يقول ما صار ‏فيكرّر حتّى يصير مغمى عليه و ما يجزم و ما يطمئنّ بتحقّق الغسل و هكذا يغسل ثوبه للتطهير من الخبث فيغسله مرّات و لا يجزم ‏بطهارته و ربّما يقال له الشارع حكم بطهارته بالغسل مرّتين و أنت غسّلته خمس مرّات فكيف تشكّ في طهارته يقول لا أملك نفسي ‏و ما أطمئنّ و ذلك من الشيطان اللعين». 📚العروة الوثقى (المحشى)؛ ج‌3، ص: 232‏ @alfigh_alosu

❇️تفاوت کثیرالشک و وسواسی در آراء مراجع معاصر ⁉️س: فرق بين كثير الشك و وسواسى چيست؟ 1⃣السيد السيستاني: وسواسى كسى است كه شكش غير عقلايى است ولى كثير الشك شكش عقلايى است ولى زيادتر از ‏معمول حالت شك به او دست مى‌دهد. 2⃣السيد الشبيري: كثرت شك در اثر عدم اجتماع حواس است و وسوسه تضييقى است كه در اثر يقين نكردن يا دير يقين كردن ‏پيدا مى‌شود.‏ 3⃣‏الشيخ البهجت: منشأ در آنها فرق دارد. 4⃣الشيخ التبريزي: وسواسى كسى است كه شك او خارج از متعارف است و نوعاً در عمل شك مى‌كند، اما كثير الشك ‏كسى است كه به حد وسواس نرسيده و كسى كه به طور عادت در هر سه نماز متوالى شك كند، كثير الشك است.‏ 5⃣الشيخ الصافي: كثير الشك كسى است كه در نظر عرف زياد شك مى‌كند ولى به حد سواس نرسيده و مخصوصاً كه فرموده‌اند ‏اگر در سه نماز يا در يك نماز سه مرتبه شك كند كثير الشك است و حال آنكه چنين شخصى وسواسى محسوب نمى‌شود. 6⃣الشيخ الفاضل: كثير الشك في الطواف لا يعتني بشكه كما في الصلاة و المرجع فيه هو الصدق العرفي. 7⃣الشيخ المكارم: كثير الشك بودن يك امر عرفى است يعنى مردم بگويند او بسيار شك مى‌كند. 📚آراء المراجع في الحج (بالعربية)، ج‌2، ص: 258‌‏ @alfigh_alosu