#سیره_عبادی #علمای‌امامیه_3 حضرت آیت الله بهجت(رضوان الله تعالی علیه): ♻غیبت نشود! 🔹مرحوم حاج آقا حسین قمی خیلی مقید بود که در مجلسش غیبت نشود، حتی بعضی از معاصرین به او اعتراض می کردند که تو نمیگذاری ما حرف بزنیم، فوراً می گویی: غیبت نکن! مرحوم آقا سیدعبدالهادی شیرازی نیز تقیدی را که حاج آقا حسین - رحمه الله- در ترک و جلوگیری از غیبت داشت، دارا بود. ما در ابتدا می گفتیم گویا محال است که کسی چنین تقیدی داشته باشد ولی وقتی با او اختلافط و معاشرت کردیم، دیدیم نه بابا ممکن است و هیچ هم محال نیست. ر.ک. در محضر بهجت، ج1 ص19 @alfigh_alosul

🌺 طرح | بفدای محمد(ص) 🏴 به مناسبت دهم رمضان سال دهم بعثت، سالروز وفات حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها 🌷 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: قبل از فتح مدینه، یعنى قبل از آنکه مدینه‌اى در اختیارِ پیغمبر قرار بگیرد و زندگى‌اى، راحتى، حکومتى، قدرتى در اختیار آن بزرگوار باشد؛ در حال نهایت شدّت، حضرت خدیجه انفاق کردند؛ هم مالشان را، هم جانشان را، هم راحتشان را. اینها مغفولٌ‌عنه مانده؛ حضرت، مظلومه است. ۱۳۹۵/۰۲/۲۰ ❣ @Khamenei_Reyhaneh

#تقریر_جلسه_دوازدهم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸 استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✳ صحیفه جامعه 🔹سه بحث است که باید درباره نوشتارهای حضرت امیر پیگیری شود؛ اصل ثبوت این نوشتارها، کیفیت و شکل آنها که در چه قالبی بودند، استفاده‌ای که ما از آنها می‌بریم چه خواهد بود. 🔹از اواخر قرن اول برخی از نوادگان صحابه، برخی کتب را به اجداد خود نسبت می‌دادند که یکی از آنها کتاب #الصحیفة‌الصادقة است که عبدالله بن عمروبن العاص به جدش نسبت می‌دهد که اخبار الرسول را جمع آوری کرده است. یک صحیفه دیگری هم در مدینه است که امام آن را تأیید می‌کردند و آن #صحیفه‌عمروبن‌ابی‌بکرالحضرمی است که، حضرت برخی روات را به این صحیفه ارجاع می‌دادند. در مقابل این صحیفه‌ها، اهل بیت دو صحیفه را مطرح کردند؛ صحیفه جامعه و صحیفة الفرائض. 🔹درباره #کتاب‌علی، روایات فراوانی در منابع اهل سنت موجود است که سعی شده است که، این کتاب به گونه‌ای توصیف شود که اعتبار آن مخدوش گردد. مثلاً در یک روایتی از مالک اشتر است که، محضر حضرت می‌رسد و از ایشان می‌پرسد که، مردم می‌گویند شما غیر از قرآن کتاب دیگری هم دارید و حضرت می‌فرمایند؛ نه خیر من فقط نوشته‌ای در غلاف شمشیر دارم که آن نوشته هم به اندازه یک بند انگشت است. این توصیفی است که از «کتابُ علیٍ» انجام داده‌اند که برخلاف توصیفات روایی منابع ماست. دو توصیف در روایات ما موجود است؛ یکی اینکه، این کتاب وقتی جمع می‌شد، مانند ران شتر می‌شود. و دیگری اینکه، مانند کتب اولین است یعنی قدیمی و عتیقه است. البته منافاتی ندارد که حضرت دو نوشته داشته باشند، یک نوشته که همان بند انگشتی در غلاف شمشیر است که، به غیراهل نشان می‌دادند و نوشته دیگری که، همین صحیفه جامعه است که برای منا اهل البیت نشان می‌دادند. 🔹آنچه که ما در روایات از «کتاب علی» داریم، این است که، در بخش مواریث روایات منقوله از آن فراوان داریم اما این اندازه در صلاة نداریم. اولین کسی که بر این صحیفه مطلع شد، #زرارة‌بن‌اعین بود. اصالت این خاندان به روم و ترکیه فعلی بازگشت می‌کند. بعد از اسارت، به دین اسلام در می‌آیند و مولای بنی شیبانی می‌شوند. زراره نزد حضرت باقر شیعه می‌شود و در همان آغاز تشیع هم در یک ماجرایی صحیفه جامعه را مشاهده و مطالعه می‌کند. زراره زمانی که وارد عالم تشیع می‌شود، انسان درس خوانده‌ای بود و مدعی بود که در فرائض و مواریث اعلم است. 🔹هم کتاب ابن‌ابی‌عمیر و هم کتاب یونس‌بن‌عبدالرحمن در مواریث از کتب بغدادی هستند که زمان حضرت موسی‌بن‌جعفر در بغداد تدوین شده است. یکی از طرق نسبتاً مشهور قمی‌ها به کتاب ابن ابی عمیر، طریق ابراهیم بن هاشم است که در کوفه ساکن بوده است و ظاهراً به بغداد می‌رود و آنها را می‌آورد. و طریق یونس بن عبدالرحمن نیز از طریق محمد بن عیسی یقطینی است. ادامه دارد..... @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_دوازدهم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸 استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✳شرح مزجی روایت زراره 🔹درباره صحیفه جامعه، اصل نوشتار که ثابت است، کیفیت آن هم با توصیفاتی که در روایت زراره آمده است زیباترین توصیف است، استفاده ما هم از این صحیفه این است که، مقدار زیادی از روایات این صحیفه در بخش مواریث و فرائض از طریق زراره به ما رسیده است. 🔹 و اما روایت زراره از مواجهه با صحیفه جامعه؛ «عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ يُونُسَ جَمِيعاً عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنِ الْجَدِّ ▫ (میراث جد اولین، مبحثی بود که، رأی در آن پیدا شد. به همین خاطر زراره که شیعه نبود توقع نداشت که، امامیه هم روایتی از رسول الله داشته باشند) ▫ فَقَالَ مَا أَجِدُ أَحَداً قَالَ فِيهِ إِلَّا بِرَأْيِهِ إِلَّا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع قُلْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ فَمَا قَالَ فِيهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ إِذَا كَانَ غَداً فَالْقَنِي حَتَّى أُقْرِئَكَهُ فِي كِتَابٍ قُلْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ حَدِّثْنِي فَإِنَّ حَدِيثَكَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ تُقْرِئَنِيهِ فِي كِتَابٍ فَقَالَ لِيَ الثَّانِيَةَ اسْمَعْ مَا أَقُولُ لَكَ إِذَا كَانَ غَداً فَالْقَنِي حَتَّى أُقْرِئَكَهُ فِي كِتَابٍ ▫ (زراره گرایش به تحدیث دارد و تحدیث را بر قرائت ترجیح میدهد، چرا که احتمال می‌‌دهد آن کتاب وجاده باشد، فلذا تحدیث برای او ترجیح دارد، در مبنای بخاری هم چنین است که تحدیث ترجیح دارد.)▫ فَأَتَيْتُهُ مِنَ الْغَدِ بَعْدَ الظُّهْرِ وَ كَانَتْ سَاعَتِيَ الَّتِي كُنْتُ أَخْلُو بِهِ فِيهَا بَيْنَ الظُّهْرِ وَ الْعَصْرِ وَ كُنْتُ أَكْرَهُ أَنْ أَسْأَلَهُ إِلَّا خَالِياً خَشْيَةَ أَنْ يُفْتِيَنِي مِنْ أَجْلِ مَنْ يَحْضُرُهُ بِالتَّقِيَّةِ فَلَمَّا دَخَلْتُ عَلَيْهِ أَقْبَلَ عَلَى ابْنِهِ جَعْفَرٍ ع فَقَالَ لَهُ أَقْرِئْ زُرَارَةَ صَحِيفَةَ الْفَرَائِضِ ثُمَّ قَامَ لِيَنَامَ فَبَقِيتُ أَنَا وَ جَعْفَرٌ ع فِي الْبَيْتِ فَقَامَ فَأَخْرَجَ إِلَيَّ صَحِيفَةً مِثْلَ فَخِذِ الْبَعِيرِ ▫(توصیف آن کتاب که به اندازه ران شتر بود در روایات دیگری نیز آمده است. برخلاف اخبار عامه که مدعی بودند به اندازه بند انگشت است.) ▫ فَقَالَ لَسْتُ أُقْرِئُكَهَا حَتَّى تَجْعَلَ لِي عَلَيْكَ اللَّهَ أَنْ لَا تُحَدِّثَ بِمَا تَقْرَأُ فِيهَا أَحَداً أَبَداً حَتَّى آذَنَ لَكَ وَ لَمْ يَقُلْ حَتَّى يَأْذَنَ لَكَ أَبِي ▫(زراره در ابتدای تشیع با حضرت صادق آشنا می شود، برای او سنگین می آید که چطور حضرت صادق با او چنین برخورد می کند در حالیکه او مدعی بود که عالم در فرائض است.) ▫ فَقُلْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ وَ لِمَ تُضَيِّقُ عَلَيَّ وَ لَمْ يَأْمُرْكَ أَبُوكَ بِذَلِكَ فَقَالَ لِي مَا أَنْتَ بِنَاظِرٍ فِيهَا إِلَّا عَلَى مَا قُلْتُ لَكَ فَقُلْتُ فَذَاكَ لَكَ وَ كُنْتُ رَجُلًا عَالِماً بِالْفَرَائِضِ وَ الْوَصَايَا بَصِيراً بِهَا حَاسِباً لَهَا أَلْبَثُ الزَّمَانَ أَطْلُبُ شَيْئاً يُلْقَى عَلَيَّ مِنَ الْفَرَائِضِ وَ الْوَصَايَا لَا أَعْلَمُهُ فَلَا أَقْدِرُ عَلَيْهِ فَلَمَّا أَلْقَى إِلَيَّ طَرَفَ الصَّحِيفَةِ ▫(مقصود از طرف الصحیفه، احتمالاً این است که، حضرت بخش فرائض را گشودند و یک طرف کتاب را به جانب زراره انداختند.) ▫ إِذَا كِتَابٌ غَلِيظٌ يُعْرَفُ أَنَّهُ مِنْ كُتُبِ الْأَوَّلِينَ ▫(اشاره به قدمت کتاب دارد که ظاهراً کتابی قدیمی بوده است) ▫ فَنَظَرْتُ فِيهَا فَإِذَا فِيهَا خِلَافُ مَا بِأَيْدِي النَّاسِ مِنَ الصِّلَةِ وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ الَّذِي لَيْسَ فِيهِ اخْتِلَافٌ وَ إِذَا عَامَّتُهُ كَذَلِكَ فَقَرَأْتُهُ حَتَّى أَتَيْتُ عَلَى آخِرِهِ بِخُبْثِ نَفْسٍ وَ قِلَّةِ تَحَفُّظٍ وَ سَقَامِ رَأْيٍ ▫ (مواجهه اولیه زراره با کتاب خوب نبود چون در ابتدای تشیع بود، به قول خودش با خبث نفس با این کتاب برخورد می کند)▫ وَ قُلْتُ وَ أَنَا أَقْرَؤُهُ بَاطِلٌ حَتَّى أَتَيْتُ عَلَى آخِرِهِ ثُمَّ أَدْرَجْتُهَا ▫(یعنی آن را پیچیدم) ▫ وَ دَفَعْتُهَا إِلَيْهِ فَلَمَّا أَصْبَحْتُ لَقِيتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع فَقَالَ لِي أَ قَرَأْتَ صَحِيفَةَ الْفَرَائِضِ فَقُلْتُ نَعَمْ فَقَالَ كَيْفَ رَأَيْتَ مَا قَرَأْتَ قَالَ قُلْتُ بَاطِلٌ لَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ هُوَ خِلَافُ مَا النَّاسُ عَلَيْهِ قَالَ فَإِنَّ الَّذِي رَأَيْتَ وَ اللَّهِ يَا زُرَارَةُ هُوَ الْحَقُّ الَّذِي رَأَيْتَ إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ خَطُّ عَلِيٍّ ع‏ بِيَدِهِ فَأَتَانِي الشَّيْطَانُ فَوَسْوَسَ فِي صَدْرِي فَقَالَ وَ مَا يُدْرِيهِ أَنَّهُ إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ خَطُّ عَلِيٍّ ع بِيَدِهِ فَقَالَ لِي قَبْلَ أَنْ أَنْطِقَ يَا زُرَارَةُ لَا تَشُ

كَّنَّ وَدَّ الشَّيْطَانُ وَ اللَّهِ إِنَّكَ شَكَكْتَ وَ كَيْفَ لَا أَدْرِي أَنَّهُ إِمْلَاءُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ خَطُّ عَلِيٍّ ع بِيَدِهِ وَ قَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع حَدَّثَهُ ذَلِكَ قَالَ قُلْتُ لَا كَيْفَ جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِدَاكَ وَ نَدِمْتُ عَلَى مَا فَاتَنِي مِنَ الْكِتَابِ وَ لَوْ كُنْتُ قَرَأْتُهُ وَ أَنَا أَعْرِفُهُ لَرَجَوْتُ أَنْ لَا يَفُوتَنِي مِنْهُ حَرْفٌ. قَالَ عُمَرُ بْنُ أُذَيْنَةَ قُلْتُ لِزُرَارَةَ فَإِنَّ أُنَاساً حَدَّثُونِي عَنْهُ وَ عَنْ أَبِيهِ ع بِأَشْيَاءَ فِي الْفَرَائِضِ فَأَعْرِضُهَا عَلَيْكَ فَمَا كَانَ مِنْهَا بَاطِلًا فَقُلْ هَذَا بَاطِلٌ وَ مَا كَانَ مِنْهَا حَقّاً فَقُلْ هَذَا حَقٌّ وَ لَا تَرْوِهِ وَ اسْكُتْ فَحَدَّثْتُهُ بِمَا حَدَّثَنِي بِهِ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي الِابْنَةِ وَ الْأَبِ وَ الِابْنَةِ وَ الْأُمِّ وَ الِابْنَةِ وَ الْأَبَوَيْنِ فَقَالَ هُوَ وَ اللَّهِ الْحَقُّ. الکافی، ج۷ ص ۹۵ @alfigh_alosul

• | زراره و صحیفه الفرائض | • ➖استاد سیداحمد مددی: زرارة‌بن‌اعین، با حضرت باقر وارد تشیع شد، او در این زمان عالم درس‌خوانده‌ای بود و پرادعا. اولین کسی که، به دستور امام باقر، #صحیفةالفرائض را که از کتب امیرالمومنین بود، نزد امام صادق #قرائت نمود زراره بود. و عمده روایات فرائض از طریق زراره از این صحیفه به ما رسیده است. @alfigh_alosul

#سیره_عبادی #علمای‌امامیه_4 حضرت آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه): ✳ عالم بالله، نه معمم 🔹 منظور از عالم، عالم بالله و عالم دینی است، نه معمم؛ زیرا بین این دو نسبت عموم من وجه است. در هر امری از امور (دینی یا دنیایی) باید از خدا بخواهیم، که یا عالم باشیم یا متعلم و یا محتاط، اگر عامل نیستیم یا متصل به عالم باشیم و یا محتاط، و گرنه باید خاطر جمع باشیم که در شقاوت غرق خواهیم شد. 🔹 اما اگر انسان عالم یا محتاط باشد رو به سعادت است و چنان چه بلایی به او برسد و حتی او را از دنیا ببرد، باز طوری نیست؛ زیرا بالاخره هر کسی به سببی از دنیا می رود و می میرد. و عمده، هلاکت و شقاوت ابدیه و اخروی است، نه نابودی دنیایی. ر.ک. در محضر بهجت، ج1 ص 205 @alfigh_alosul

🔅السلام علیکم و رحمة الله و برکاته🔅 🌺اسعدالله ایامکم و تقبل الله اعمالکم🌺 🔸پیشتر خدمت عزیزان عرض کرده بودم که در بارگذاری صوت جلسات #استادمددی مانعی پیش آمد و امکان بارگذاری نبود. از آنجا که مباحث ایشان بسیار مفید و راهگشاست، سعی کردم با ارائه تقریری از جلسات، این خلأ به گونه‌ای جبران شود. 🔸با وجود استقبالی که دوستان عزیز از تقریرها داشتند اما برخی از بزرگوران جویای صوت جلسات بودند و همچنان نیز پیگیر هستند. برای اجابت درخواست عزیزان، قرار است که، چند جلسه بحثی ایشان از مباحث درس خارج فقه سال 98- 99 را که به بررسی روایت #انما‌یحلل‌الکلام‌ویحرم‌الکلام می‌پردازند بارگذاری شود. @alfigh_alosul