#تقریر_جلسه_دهم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸 استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✅بررسی کتاب «دراساتٌ فی الحدیث النبوی» از دکتر محمد مصطفی الاعظمی 🔹این کتاب گویا در اصل یک مقاله به زبان انگلیسی بوده است که به غرض رد آراء برخی مستشرقین نگاشته شده است که از این جهت قابل تحسین است. می‌دانید که مستشرقین با حفظ ظاهر علمی، اساس دین را می‌زنند و انکار وحی و... می‌کنند. 🔹در این کتاب از 53 صحابی ثبت مکتوبات کرده است و این از عجایب است. برخی از این‌ها هم که بررسی می‌شود روشن می شود که، گویا نویسنده این تلقی را داشته است که، در آن عصر، عصر جهل و نادانی بوده است و فلذا هر ضبط تاریخی را که با تعبیر «کتب» بود به عنوان کتابت ثبت می‌کند. در حالیکه در مسائل حدیثی کتابت خاص مدنظر است. باید کتابت در عصر رسول الله(صلی الله علیه و آله) باشد و نیز اینکه، کتابت حدیث باشد نه دستورالعمل‌های حکومتی. ضمن اینکه، مشکل اصلی این کتاب این است که، چگونه می‌تواند ارتباط میان منابع اهل سنت و صحاح ایشان را با این اسناد مکتوبی که ادعا می‌کند، توضیح دهد؟ این مشکل اصلی است یعنی در صحیح بخاری روایاتی است، نسبت این روایات با این مکتوباتی که ادعا شده است چگونه است؟ 🔹در برخی موارد خیلی عجیب عمل می‌کند، مثلاً از ابوایوب انصاری نوشتاری را نقل می‌کند که در حقیقت نامه او به برادرش است که در ضمن آن چند حدیث از پیامبر هم نقل می‌کند. یا اینکه، درباره ابوبکر می‌نویسد که کتابت داشت، در همان مقام داستانی را نقل می‌کند که، ابوبکر دستور به احراق احادیث مکتوب از پیامبر می‌کند و سپس مکتوبی را از ابوبکر نقل می‌کند که در حقیقت دستورالعمل حکومتی درباره زکات بوده است نه اینکه، نوشتاری از احادیث نبوی در زمان حضرت رسول باشد. یا از اعجب این موارد این است که، کتابتی را به عمربن الخطاب نسبت می‌دهد، کسی که مخالف با نوشتار بوده است و آن را عامل اختلاف می‌دانسته است. 🔹برخی از مسائل فقهی هستند که، طبع آنها حکومتی است مانند زکات یا صلاة جمعه یا حدود و امثال اینها. یا برخی از مسائل هم هستند که، طبع آنها فردی است مانند ادای دین، لیکن اگر اختلافی پیش بیاید به حکومت مراجعه می‌شود. @alfigh_alosul