جانا :)🌱`

🔰سیدمرتضی آویـنی: ‌✍جهان معرکه امتحان است برادر و بهترین ما کسی است که از بهترین آنچه دارد در راه خدا بگذرد... #شبتـــــون_آرام_با_یاد_شھـــــدا 🌹

🔴سبک زندگی پرستاری که در ایام بارداری کرونا گرفت و شهید شد 🔹پدر مریم رحیمی: دخترم می‌گفت اگر از این لباس سفید به رو سپیدی رسیدیم هنر کردیم. 🔹برای داغ بیماران کرونایی‌اش در خانه اشک می‌ریخت و می‌گفت شرمنده خانواده آنها شدیم. بالای سر بیماران قرآن می‌خواند. 🔹هر وقت صحبت مرخصی می‌شد می‌گفت این روزها مردم به ما نیاز دارند. 🔹وقتی حاج قاسم شهید شد، مریم گفت باید برای تشییع جنازه کرمان برویم. در مسیر مدام زیارت عاشورا می خواند و طلب شهادت می‌کرد./ فارس #مدافع_سلامت #شهیده_مریم_رحیمی

🔴 انتشار به‌مناسبت تولد شهید ابومهدی 📹 ببینید | رهبر انقلاب خطاب به ابومهدی مهندس در حیاط بیت رهبری: هر شب به اسم تو را دعا میکنم، ابومهدی! 🔴 بخش‌هایی منتشر نشده از دیدار ابومهدی مهندس و رهبرانقلاب

🔈 #کلیپ_صوتی 🎙امام #خامنه‌ای مدظله العالی: جای کتاب را هیچ چیز نمی‌گیرد. #کتاب #مطالعه

#سلیمانۍِما 🌹حاج‌قاسم‌ میگفت: «وقتی خدا در ذهن کسی بزرگ شد و ما سوای آن همه چیز حقیر و کوچک‌ بود او در هر شرایطی پیروز است..!»

#مراقبتهای_چله_بیست_ششم ✅ خواندن زیارت آل یاسین و دعای بعد آن از طرف شهدا هدیه به امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف ✅ نماز استغاثه به امام زمان عج ✅ صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانی ✅ مراقبت عملی به فرازهایی از کتاب مکیال المکارم

سلام علیکم 💐 بیست و دومین روز از چله 🌟 💫 بیست و ششم💫🌟 سر سفره 🌷 شهید باقر رشیدی🌷 هستیم.

شهيد باقر رشيدي، فرزند منوچهر در اول فروردين ماه 1338 در روستاي گازرگاه شهرتان نورآباد ممسني استان فارس به دنيا آمد. او روزهاي پر نشاط كودكي را در ميان مردم مهربان زادگاهش سپري كرد و در كنار آنان به مبارزه عليه رژيم شاه پرداخت. يك سال پس از پيروزي انقلاب در سال 1358 در آخر سال دبيرستان لباس سبز سپاه را به تن نمود و پس از چندي مدرك ديپلم خود را اخذ نمود. پس از مدتي مسئوليت آموزش بسيج شهرستان نورآباد را بر عهده گرفت. پس از آغاز جنگ تحميلي به جبهه عزيمت نموده و مسئوليتهاي مهمي همچون پدافند تيپ امام سجاد (ع)، مسئول عمليات تيپ حضرت فاطمه (س) و غيره دانست.

او در روز دهم خرداد ماه 1364 ازدواج كرد و مجدداً به جبهه رفت و در يكي از مناطق عملياتي در سال 1365 دچار مصدوميت شيميايي شد و به دليل ضعف جسماني حاصل از همين جراحات به زادگاهش برگشت و تصميم گرفت به تحصيلاتش ادامه دهد و دوره آموزش فرماندهي را در دانشگاه امام حسين (ع) سپاه پاسداران انقلاب اسلامي با موفقيت به پايان رساند و سپس در استان سيستان و بلوچستان به نبرد با اشرار پرداخت. تا اينكه در سال 1369 در هنگام مبارزه با اشرار مجروحيت شيميايي اش شدت يافت و پس از انتقال به تهران به ناچار او را جهت مداوا عازم انگلستان كرده و سرانجام در تاريخ بيست و يكم آبان ماه 1372، هنگامي كه فقط 34 سال سن بيشتر نداشت و دو دختر و يك پسرش انتظار بازگشت او را داشتند در يكي از بيمارستانهاي انگلستان به شهادت رسيد و پس از انتقال او به ايران در زادگاهش به خاك سپرده شد.

👇👇👇👇 بار اولی بود که برای درمان به کشور انگلیس رفته بودیم. بار اول خانم پرستاری برای کنترل وضعیت باقر آمد، تمام مدت چشمان باقر به گوشه ای دوخته شده بود. هر چه پرستار سؤال میکرد او چشم نمی چرخاند، پرستار به همکارانش گفت نمیدانم این چرا به آن گوشه خیره شد. خلاصه دست برد تا مچ باقر را بگیرد و نبض او را یادداشت کند. باقر بلافاصله دستش را کشید و با عصبانیت گفت: داداش به این خانم بگو به من دست نزنه! گفتم: داداش من این دکتره، حسب وظیفه این کار را می کنه! گفت: بگو اگه لازمه یک پارچه بندازه رو دستم. با انگلیسی دست و پا شکسته جریان را برای پرستار توضیح دادم، پرستار و همکارانش با ناراحتی اتاق را ترک کردند. سرپرست تیم پزشکی حاج باقر، شخصی بود به نام پرفوسور کتوفسکی، که یک مسیحی بود. وقتی جریان را فهمید، از پرستاران مرد خواست تا کارهای او را انجام دهند. او علاقه عجیبی به باقر پیدا کرده بود میگفت: من از نگاه به چهره شما لذت میبرم و به یاد حضرت مسیح میافتم! روزی برای ملاقات باقر آمدم دیدم دکتر با 10، 15 همراه پشت در ایستاده است. جلو که رفتم جریان را جویا شدم، گفتند: برای معاینه آمدهایم اما ایشان در حال عبادت هستند، به احترام ایشان وارد نشدیم. این در حالی بود که ایشان در انگلستان متخصص مطرحی بودند و وقتش ارزشمند بود و به همه کس وقت نمیداد. تا نماز باقر تمام بشود، دکتر از باقر و اخلاقیات او برای آنها توضیح میداد. وقتی وارد شدند، یک لحظه دیدم پرفوسور دستش را به آسمان بلند کرد. نگاهم به لب هایش قفل شده بود. می گفت: ما باید از بندگانی مثل ایشان درس بگیریم! دو نفر از همراهان دکتر، خانمهایی بودند که لباس مناسبی نداشتند. دکتر به آنها گفت: بهتر است شما بیرون باشید که ایشان از حضور شما معذب نباشند. برادر دیگرم که در آخرین سفر همراه ایشان بود نقل میکرد در هنگام شهادت، همین پرفوسور دست باقر را بلند کرده بود و با اشک و آه میگفت: خدایا ما هر چه در توان داشتیم به کار بردیم دیگر باید خودت کمک کنی!