فلسفه تحریم رسانه های دین ستیز در اسلام 🔹در بینش اسلامی، انسان یك موجود اجتماعی است، چرا كه خداوند او را با نیازها و توانمندیهای گوناگون اجتماعی آفریده و متناسب با آن، مسئولیت‌ها و تكالیف اجتماعی متفاوتی را بر عهده او نهاده است. از این روی، اسلام با مردود دانستن رهبانیت، تكامل حقیقی و الهی انسان را نیز فقط در متن حیات جمعی قابل تحقق می‌داند. 🔹از منظر اسلام، جامعه می‌تواند در سلامت و یا آلودگی فكری و رفتاری افراد نقش بسیار مؤثری داشته باشد، برای همین از یك طرف با ساز و كارهای گوناگونی چون تبلیغ، ترویج و تعمیق باورها، اندیشه ها، ارزشها و رفتارهای اسلامی و اصل امر به معروف بر آن است كه آنها را تبدیل به فرهنگ عمومی كرده و با اصلاح ناهنجاریهای فكری و رفتاری، به سالم سازی فرهنگی جامعه بپردازد و از طرف دیگر با ارائه راهكارهای مناسب همانند تحریم محصولات فرهنگ غیردینی، نفی نمادهای كفرآلود، تحریم تشابه فرهنگی با بیگانگان و نهی از منكر به مبارزه با باورها، ارزش‌ها و رفتارهای غیر اسلامی و در نتیجه اصلاح مداوم افراد و نهادهای گوناگون اجتماعی همت می‌گمارد تا فضای فكری و فرهنگی جامعه به عناصر فرهنگ طاغوتی و جاهلی آلوده نشود. احكام مربوط به مرتد شدگان، بدعت گذاران در دین، تحریف گران و مفسران به رای و چگونگی برخورد با آنان نیز دقیقاً در همین راستا و برای حفظ و صیانت از باورها و ارزشهای دینی و پیش گیری از تزلزل اعتقادی مردم و استحاله واضمحلال فرهنگی جامعه قابل ارزیابی است. 🔹از نگاه اسلام، هر كسی می‌تواند برای خود هر گونه باور و اندیشه ای داشته باشد و در خلوت و خانه خود هر رفتاری را انجام دهد. چنین فردی هر چند در پیشگاه خداوند مورد بازخواست قرار خواهد گرفت، اما كسی حق تجسس ندارد، ولی اگر همین فرد بخواهد باورها و اندیشه‌های غیر اسلامی خود را برای دیگران ـ نه به عنوان بحث و در محفل علمی ـ بیان و به عبارت دقیق تر تبلیغ نماید و یا در ملا عام ارزشهای اسلامی را زیر پا بگذارد و به اصطلاح تظاهر به فسق كند، اسلام دستور برخورد شدید با او را می‌دهد، چرا كه دیگر مربوط به خود وی نیست بلكه رفتار او جنبه اجتماعی پیدا كرده وباورها، اندیشه‌ها و رفتارهای وی در دیگران تاثیر گذاشته و به انحراف فرهنگی دیگران می‌انجامد. 🔹یكی از حكمت‌های تحریم غیبت و خبر دادن از گناهانی كه انجام شده در همین نكته نهفته است؛ یعنی هنگامی كه كسی، معایب و منكرات پنهانی دیگران را پیش مردم نقل كرده و آن را پخش می‌كند و یا كسی تظاهر به فسق كرده و آشكارا هنجارشكنی می‌كند، رفته رفته قبح هنجارشكنی و ارتكاب ضد ارزشها از بین رفته و فراگیر می‌شود. 🔹بر همین اساس و برای پیش گیری از تغییر نامطلوب فرهنگی جامعه، اسلام آن دسته از رسانه ها و محصولات فرهنگی را كه به نوعی باورها، اندیشه ها، ارزشها و هنجارهای غیر اسلامی را ترویج و یا با القاء شك و شبهه در باورها و ارزشهای دینی، مسلمانا ن را دچار تزلزل دینی می‌نماید، تحریم و امحاء آن را واجب كرده است. 🔹این راهكار از دیر باز تحت عنوان «حرمت كتب ضاله» در كتب فقهی مطرح بوده و فقهای اسلامی بالاتفاق نگهداری، چاپ و تكثیر، خرید وفروش، خواندن، درس گرفتن، درس دادن این گونه كتابها و نیز كسب درآمد از راههای مذكور را حرام دانسته اند. البته افرادی كه اهل فن بوده و تنها برای استفادة علمی و نقد و رد، نیازمند این كتابها بوده و از خطر انحراف نیز مصون باشند، استثناء شده‌اند.( تذكرة الفقهاء، ج 17 ص 582؛ مُنتهي المطلب، ج 2، ص 1013؛ المكاسب، ج 1، ص 186) روشن است كه نشریات، روزنامه‌ها، شبکه های ماهواره ای و اجتماعی نیز که محتوا و تصاویر ضاله و غیر اخلاقی منتشر می کنند، همین حكم را دارند. فقهاء برای این احكام فرهنگی به دلایل گوناگون قرآنی، روایی و عقلی استناد می‌كنند.( جواهر الكلام، ج 22، ص 7 ـ 56؛ المكاسب المحرمة، ج 1، مساله هفتم). ✍️ علی اسدی 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما