پیوند خونی رسم ما ایرانی ها است وقتی خبر شهادت میشنویم، به وابستگان شهید دو کلمه به ظاهر متناقض میگوییم. «تبریک و تسلیت» تسلیت به ایران، به مادرها و پدرهای داغدارش، به قلبهای شکسته، به درد فراق عزیزانش. تسلیت به مردمی که بیست سال زیر بیشترین فشارها زندگی کردند، مثل کرمان مثل همه شهرهای محروم ایران، زیر خط فقر آبروداری میکنند و فشار دشمن و زخم زبان و‌ ناکارآمدی دشمن‌پرست و دشمن‌ترس را تحمل میکنند. تسلیت به ایران که چهل و چند سال است پرچم آزادی خواهی را بلند کرده و زیر بار زور نمیرود و به خاطرش هزینه میدهد. خون پابرهنه ها و زجر کشیده ها، روی آسفالت خیابانهای کرمان منتهی به قبر سردار شهید روی زمین ریخت. سرداری که از بدن سوخته و پودر شده اش چیز زیادی برنگشت و داغش هر سال داغتر میشود. تسلیت. اما تبریک چرا؟ تبریک به خاطر اینکه خون شهید که ریخته میشود، عزم مردم جدی تر میشود، دشمنیشان با طاغوتها بیشتر میشود، میدانی این یعنی چه؟ یعنی قدرتشان بیشتر میشود، بازی رسانه ای و فرهنگی و اقتصادی و چه و چه برای دلسرد کردن مردم نابود میشود، به قول آن مرد حکیم، مردم بیدار تر میشوند. بیدارتر شدن ایران میدانی چقدر ارزش دارد؟ بیداری همان چیزی است که تا کنون از عهده دشمنی ها برآمده. تبریک به ایران به خاطر آنکه صبر و استقامتشان جواب داده، شهدا را ببینید، از خود بپرسید چه کسی آنها را کشته؟ این پرسش را دنبال کنید از این گروهک و آن گروهک منتقل میشوید به راس دشمنی؟ صهیونیسم جهانی. خوب حالا بپرسید؟ او چرا این جنایت را کرده؟ چه مقصدی را دنبال میکرده؟ نه سادیسم و سبعیت و اینها نیست پاسخ، او هدفی را دنبال میکرده، چه هدفی؟ چرا باید مردم را بزند؟ هدفش تغییری در حال و اراده مردم است؟ مگر مردم چه حالی دارند و چه اراده ای دارند که دشمن آنها را میکشد؟ دشمن میخواست کوتاه بیایند، نیامدند؟ میخواست ناامید شوند، نشدند؟ میخواست صبر نکنند، صبر کردند؟ دشمن میخواهد نظام ایران عکس العملی را انجام دهد که پازل آنها تکمیل شود؟ مگر ایران پیش از این چه میکرد که پازل آنها خراب شده بود؟ چه انتظاری دارد؟ تبریک به ایران که با بلوغ خود و رشد خود نقشه های دشمن را خراب کرده بود. آه ، چقدر سردار شهید، زنده است. انگار فریاد میزند و همه ایران با او فریاد میزنند: ما ملت امام حسینیم، ما ملت شهادتیم چطور امام حسین ع تاریخ را تغییر داد، ایران هم همان پروژه را جلو برد. برای همین سردار میگفت امروز قرار گاه حسین بن علی ع ایران است. رهبر راست میگفت حاج قاسم محور مقاومت را احیا کرد و این محور مقاومت است که غزه به او تکیه داده. ایران همان است که با صبرش و زنده بودنش کل محور مقاومت را زنده کرده، غزه را، کرانه را، لبنان را،یمن را، سوریه را. چرا دشمن غیظ نکند. تبریک میگوییم، به خاطر جمع شهدایی که زنده اند، بشارت میدهند، روزی میخورند نزد خدا و روزی میدهند کل جامعه را. تبریک میگوییم قدرت ایران را، اراده و عزم ایران را، صبر ایران را. تبریک میگوییم ملت امام حسین ع بودن ایران را. تبریک میگوییم بیدارتر شدن مردم را. تبریک میگوییم این پیوند خونی با کل جبهه مقاومت را و با زنان و مردان و کودکان غزه را سلام بر ایران، سلام بر حاج قاسم، سلام بر اصحاب امام حسین ع، سلام بر ابا عبدالله الحسین ع همشهری @ali_mahdiyan

متنی را برادر بزرگوارم آقای سیدعلی موسوی، در گروه ها منتشر کرده است که صرفا برای مخاطبین این کانال قرار میدهم و البته نقد میکنم. چون احساس میکنم اشکالات مهمی دارد که به کنشگری های ناقص و خطا منجر خواهد شد. این متن ایشان است⬇️⬇️⬇️

سید علی موسوی: طرح ولی نگهداشتن سطح درگیری جبهه عراق و سوریه با امریکا و اسرائیل در همین حد است؟ هم آری هم نه. برای فهم طرح ولی، کمی به عقب برگردیم و سوال دیگری را جواب دهیم «آیا طرح ولی پذیرش برجام بود؟» هم آری هم نه «ولی »در برآیند آمادگی شکل یافته در صحنه کشور و خصوصا نخبگان دارای قدرت سیاسی، جنگ را پیش می برد. این «مراعات نفس جامعه و مدیران» غیر از تقیه است. خلط بین این دو مفهوم را در نظر بگیریم. از سویی فهم استراتژی تقیه ائمه متأخرین در انسان 250 ساله کلید فهم منطق رهبری است. درست. اما اگر تقیه را درست معنا نکنیم، چرا برای پیشرفت ایران با خود امریکا کنار نیاییم ؟ اصلا چرا در مقابل اسرائیل تقیه نکنیم. مسئله تقیه کاملا وابسته به قواعد میدان جنگ است. جنگ صرفا با سپر در دست گرفتن که پیش نمی رود. تقیه سپر است و بدون سپر جنگیدن حماقت است. اما جنگیدن مساوی سپر گرفتن در دست نیست. هر قدر شمشیرت برنده تر بچرخد، سپرت هم باید بیشتر در میدان نبرد به تحرک درآید. مسوولیت زدن نفت کش های اماراتی را هیچ وقت به عهده نگرفتیم کما این که حزب الله هیچ وقت انفجار سفارت امریکا و مقر تنفگداران امریکایی را به عهده نگرفت. این تقیه است... اما مراعات ظرفیت های موجود ، یعنی ببنیم مردم ایران چقدر آماده واکنش حریف اند. مردم لبنان چقدر. مردم و حاکمان سوریه چقدر و مردم عراق چقدر و ... وضعیت کنونی ما برآیند دارایی هایمان است شکی نیست که در حال پیشروی هستیم اما انسان انقلابی به دارایی موجود راضی نیست. این نارضایتی نباید معنای سیاه نمایی بگیرد. اگر چنین شود، یأس حاصل از آن اجازه حرکت را نخواهد داد. لازمه رشد جمع رضایت از دارایی ها و نارضایتی از ناداری هاست آنچه جهاد تبیین تخدیری نامیده می شود، تلاش دارد برای جلوگیری از نا امیدی و یأس و سیاه نمایی، منکر نقاط ضعف و ناداری ها شود. خروجی اش با سیاه نمایی یأس آفرین یکی است. رکود و سکون و رضایت به وضعیت کنونی. رفتار انقلابی جمع بین تنزیه و تشبیه، جمع بین نقد و دفاع ، جمع بین سلب و ایجاب است. اما نقد حقیر به این متن را در یادداشت بعدی ببینید ⬇️⬇️⬇️⬇️ @ali_mahdiyan

تقیه در بستر تشبیه و تنزیه نکته اول: جدا کردن مفهوم «تقیه» از «مراعات جامعه» غلط است. بله تقیه ابعاد و اضلاع و مصادیق دارد. تقیه همان است که ما به ساحت «مصلحت» میشناسیمش. «ساحت» میگویم چون یک لایه از اندیشه ورزی است که وقتی نباشد قدرت تدبیر نخواهید داشت. «تقیه» را علمای ما به «خوفی» و «مداراتی» تقسیم میکنند. یکی معمولا در مقابل دشمن و حاکمان است دیگری در نسبت با امت و عموم مردم. به لحاظ اعمال هم تقیه گاهی «کتمانی» و گاهی «اظهاری» است. این هر دو برای آن است که سپری درست کنید اراده شما جلو برود، لذا هیچ یک معنای «انفعال» نمیدهد. هیچ وقت تقیه معنای انفعال نداشته، حتی تقیه خوفی. نکته دوم: ریشه تقیه و مصلحت سنجی ها، رشد امت است. اگر امت در وضعیت رشد یافتگی بالاتری باشد، در وضعیت قدرت بالاتر و برتری خواهد بود و اینجا شکل مصلحت ورزی های خوفی شما هم تغییر خواهد کرد. ریشه اصلی همه مصلحت سنجی ها صبر مردم، فهم مردم و عبودیت آنها است. لذا در دوران امام عصر عج که رشد مردم به یک بلوغی رسیده تقیه خوفی بالکل به کمرنگترین وضع خود میرسد، ایران امروز ، در مستوایی از قدرت است که بی نظیرترین فشارهای اقتصادی تاریخ هم نتوانست او را از پای درآورد. اما همین ایران نیاز به تجربه و رشد داشت و انعطاف قهرمانانه، زمینه ساز همین اتفاق بود. پس در بین ابعاد و اضلاع مختلف تقیه، اساس مراعات است آنهم مراعات مردم.( مردم یعنی کل جامعه ، عوام و خواص، مدیر و غیر مدیر) این جا منشا اصلی قدرت است. نکته سوم: ولی و امام جامعه، فقط در برآیند آمادگی مردم، جنگ را پیش نمیبرد بلکه او این برآیند را ارتقا میدهد. او ظرفیت سازی میکند، سلوک میدهد، تربیت نفس جامعه میکند. از این منظر حتی خود جنگ هم یک ابزار برای رشد و ارتقای جامعه است. اینگونه تمدن ساخته میشود. نکته چهارم: مرحوم ابن عربی در فص نوحی، بحثی در تفاوت رویکرد «فرقان» و «قرآن» دارد و میگوید تشبیه و تنزیه باید با هم همراه باشد در گفتمان انبیا، یعنی امت ختمی تحمل این وحدت تشبیه و تنزیه را داشت. مرحوم شاه آبادی ذیل این بیان میگوید، در دل هر تشبیهی تنزیه هست و بالعکس. اما ذیل این بیان استاد شاه آبادی، حضرت امام ره حاشیه ای دارد و میگوید: رنگ و طعم گفتمان انبیا و اولیا تنزیهی تر است. دلیلش هم رشدی است که میخواهند به جامعه بدهند. این سه بیان مکمل همند. تنزیه، گفتمان دیدن نقص نیست بلکه گفتمان رها کردن و ترمیم نقص است. اگر سخن ما در باب تشبیه و تنزیه به جمع التقاطی و ضمیمه ای خوف و امید منجر شود که پیروز نیستیم. بلکه باید خوفی شکل بگیرد که پر از امید است. تا ترمیم و رفع نقص واقع شود. نه ایستادن و عدم تحول. نکته پنجم: بر اساس نکته فوق، اصلا دیدن داراییها و دیدن نداشته ها، صورتبندی غلطی است. اتفاقا بحث این است که شما همانطور که در دل نداشته ها و تهدیدها، نعمتها و فرصتها را میبینید، خوفتان هم در دلش امید جلوه کند نه ایستایی و کپ کردن و تحقیر. جهاد امید اتفاقا ندیدن ناداری ها نیست بلکه دیدن دارایی ها و فرصتها در دل ناداشته ها و تهدیدها است و این چشم مسلح به اندیشه و عقلانیت لازم دارد. نکته ششم: آنچه جامعه را در صراط مستقیم جمع تنزیه و تشبیه قرار میدهد، خط کشی های تخیلی و ذهنی من و شما نیست. رویکردهای فرقانی و التقاطی جمع خوف و امید نیست. بلکه به تعبیر رهبری ما محتاج تحولیم. «تحول» هم «رهبر» میخواهد، اگر کنشگری شما ولو به نام حرکت بر خط کشی تشبیه و تنزیه، بازی «رهبری تحول» را خراب کند، بر صراط مستقیم نیستید. او میفهمد در نسبت با وضعیت جامعه کدام طعم و رنگ باید جدی تر شود. کدام سمت را به چشم بیاوریم. این بحث بعد از دیدن جمع و وحدت تشبیه و تنزیه است و بعد از دیدن اینکه هر کدام در دل دیگری وجود دارد و این نکته مهمی است که امام ره به آن دو دانشمند بزرگ اضافه میکند. @ali_mahdiyan

#خانواده_آسمانی بررسی کتاب «خانواده» سخنان رهبری با زوجهای جوان انتشارات صهبا جلسه اول شیخ علی مهدیان هیات امام حسن ع قم @ali_mahdiyan

جماعت خودتحقیر ناامید که مسوولان را متهم میکنند به انفعال و ترس و چه و چه، اینها مانع انتقام سخت هستند ولو با رندی فریاد انتقام انتقام بلند کنند. مردم بی اعتماد به مدیران و دلسرد و ناامید از اهداف، سراغ هیچ اقدامی را نمیگیرند از جمله انتقام. مانع هر اقدامی شما خودتحقیرها هستید حتی انتقام @ali_mahdiyan

درباره افسانه «بازدارندگی» دوستانی که مطالبه عمل متقابل را به منظور «بازدارندگی» طرح می‌کنند، چند خطا مرتکب می‌شوند. ۱- انگاره «انفعال» و «ضعف» را تثبیت می‌کنند که این دقیقاً در جهت خواست دشمن است. ببینید چطور کلیپ‌های دوستانِ خودی سر از رسانه‌های بیگانه درمی‌آورد. ۲- نزاع واقعی و اساسی ما در منطقه با اسرائیل و آمریکا را می‌پوشانند و جنگ را به عملیات تاکتیکی کوتاه‌مدت تقلیل می‌دهند و نیروی روانی مردم را برای یک عملیات کوچک تخلیه می‌کنند. آیا واضح نیست که جمهوری اسلامی با حضور در منطقه تا بیخ گوش اسرائیل و آمریکا، عرصه را بر آن‌ها تنگ کرده؛ و ترورها و تحرکات دشمن، پاسخ انفعالی او به ماست؟ ۳- این دوستان حواسشان نیست که اگر یک عملیات نقطه‌زن هم بکنیم و روی آن مانور رسانه‌ای هم بدهیم تا دل حزب‌اللهی‌ها مثلاً خنک شود و به قول خودشان افکار عمومی بازسازی شود، اگر دشمن متقابلاً پاسخ سخت‌تر بدهد، همه آن وعده‌های بازدارندگی دود می‌شود و به هوا می‌رود و انگاره ترسوهای واداده تثبیت می شود که: باید عملی نکنیم که تنش درست کند؟! ۴- توجه ندارند که مگر ممکن است که شما یک عملیات بکنید و بازدارندگی ایجاد کنید و دشمن بترسد و دیگر حرکتی نکند و شما در یک مسیر هموار مدام نیروهای مقا*ومت منطقه را تجهیز کنید و او هم بنشیند و شما را تماشا کند؟! مگر اسرائیل ابله است که پاسخ مقطعی شما را ببیند و بترسد و جرئت نکند دیگر مستقیماً به شما ضربه بزند و آن تهاجم اساسی‌تر شما به خودش را نادیده بگیرد؟! ۵- منطق بازدارندگی، منطق جنگ نرمال دو کشور معمولی در جهان است. جنگ ایران با آمریکا و اسرائیل، جنگی اساسی و تاریخی است. نحوه آرایش ایران هم متناسب با همین معنا از جنگ است. هدف میان‌مدت این جنگ هم اخراج آمریکا و سگ نگهبانش از منطقه است. نمی‌توان با منطق «بازدارندگی» عمل ایران را توضیح داد یا عملی را تجویز کرد. ۶- دوگانه «نزدن برای جلوگیری از وقوع جنگ» و «زدن برای بازدارندگی از جنگ» هر دو باطل است؛ چون پیش‌فرضش ندیدن جنگ جاری یا به تعویق انداختن آن است. ۷- اینکه ما باید حرکت رسمی تلافی‌جویانه و نقطه‌زن داشته باشیم یا نه، حرفی است که می‌توان درباره‌اش بحث کرد. اما این بحث باید درون منطق جنگ اساسی جمهوری اسلامی طرح شود؛ نه با ادبیات تخصصی و نرمالایزشده «بازدارندگی». وگرنه حاصلی جز تخلیه انرژی‌ها و سرخوردگی ندارد.

انتقام، انتقام 🔺نام شیعه گره خورده به مفهومی به نام انتقام. انتقام برای کسی مطرح است، خود را متصل به گذشته میبیند. شیعه همواره خود را در اتصال نسبت به جبهه تاریخی حق میبیند. جبهه ای که درش خدا هم حاضر است، وقتی میگوید : أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ. به قول علامه طباطبایی این معیت در این آیه معنایش هم جبهه‌گی است. این غیر از هو معکم اینما کنتم است که معیت نسبت به همه مخلوقات است. او در جبهه شما است و سنت او مدد به این جبهه است به گونه ای که گام به گام تاریخ که پیش میرود، انتقام از دشمن گرفته میشود.فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ وقتی انتقام اینطور دیده شد، جرات پیدا میشود، جسارت پیدا میشود، اما به همان اندازه نیز تلاش خواهی کرد طرح ولی خدا را بفهمی تا خود را محل ظهور انتقام الهی قرار دهی. جسارت و شجاعت بدون فهم طرح تاریخی ولی خدا، تو را از مدار انتقام خارج میکند، عزت بدون حکمت بدون مصلحت، تخیل عزت است نه عزت خواهی حقیقی. انتقام برای شیعه یک«دل خنک کردن» نیست بلکه یک فعالیت پر از عقلانیت برای نصرت است. آن را عاطفی و احساسی قلمداد نباید کرد اننقام ناظر به طرح امام و اراده و طرح دشمن است. باید بدانیم امام در هر زمان چه طرح کلانی را پیش میبرد که مدد کنی او را. و الا در مدار انتقام نخواهی بود. 🔺انتقام برای شیعه گره خورده به داستان ظهور، او که ظهور میکند فریاد انتقام سر میدهد فریاد یالثارات الحسین ع را، او طالب بدم المقتول بکربلا است. در کافی شریف میخوانیم بعد از شهادت امام حسین ع خدا سایه قائم را در افق به ملائکه نشان داد و این یعنی چه؟ این شیعه را گره میزند به مفاهیم بسیاری که درس مهم ظهور برای او بنا است به ارمغان آورد. اولینش چیست؟ رشد مردم. کسی که رشد مردم را ملاحظه نمیکند، فهمی از انتقام هم ندارد. باید مردم همراه باشند. 🔺رشد مردم چگونه است؟ با قیام لله، تنها موعظه الهی که همه موعظه ها درش جمع است. قیام لله همان انقلاب است. نتیجه این رشد معرفت امام است که در روایات ما وظیفه منتظران است. این رشد منشا قدرت است که در روایات ما نبود آن یکی از فلسفه های غیبت بیان شده. همه سنت تمحیص یعنی امتحان برای رشد و خالص سازی انسانها برای کمک به چنین واقعه ای است؛ رشد که اولا در درون جان انسان ها رخ میدهد و انسان عوض میشود، حالا چشم او گام به گام بینا و بیناتر میشود فبصرک الیوم حدید. آری، از خاک بیرون کشیدن فلانی و فلانی در واقع از بین بردن آن هویت و اراده است در عالم. معنای لعن هم همین است؛ نابودی آن هویت. و لعن بنا است در زندگیمان جاری شود و سبک حیات ما باشد. اینگونه زندگی ما پر از تبری خواهد شد. انتقام ما را در یک حرکت و سلوک از جنس انقلاب و قیام قرار میدهد. آنکه جلوی حرکت مردم را میگیرد با دلسرد کردن مردم، در فکر انتقام نیست. او از مدار انتقام خارج است. 🔺پس واژه انتقام برای شیعه هویت ساز است، رشد دهنده است. عقلانیت افزا است. بصیرت بخش است. اگر این را دریابیم قبول میکنیم با انقلاب ایران در «دوران انتقام» هستیم. خیلی ها متوجه نیستند که اصلا انقلاب ایران و مقاومتش و توسعه و فراگیری اش «زمانه انتقام» را ساخته است. شکست هیمنه جهانی آمریکای مستکبر یک ظهور آن، پیروزی اراده مردم با شکست پهلوی و در جنگ نظامی هشت ساله و بر تحریمهای اقتصادی بروز های دیگرش بود، حماسه سی و سه روزه بروز دیگرش بود، تفوق یمن بر عربستان چهره دیگرش بود، نابودی داعش چهره دیگرش، جنگ تاریخ ساز غزه نیز چهره امروز آن است. انسان دیگری ظهور کرده در مستوایی برتر از حیث صبر و قدرت و حماسه. اینگونه شیطان در کنج افتاده و قدم به قدم در حال رسوا شدن است. تازه البته در طلیعه دوران انتقامیم. باش تا صبح دولتش بدمد. این انقلاب ایران است که اصلا «دوران»انتقام را ساخته، برخی چطور به خود اجازه میدهند، این حقیقت مشعشع را متهم به انفعال کنند؟ 🔺فریاد انتقام انتقام مردم و مطالبه آن در این دوران را نه با سبک توابین پر از احساس و دور از عقلانیت و دور از طرح امام، مقایسه کنید و نه حتی با سبک مختار و زید و که و که، همه عزیزند، اما دوران فهم و اتصال به طرح امام است.ما در وضعیت ضعف نیستیم امروز. صحنه در دست ما است. کل صحنه، صحنه انتقام است. دشمن منفعل شده. برخی قصه را خیلی ساده گرفته اند، بله، انتقام بگیریم، اما اراده دشمن چیست که با انتقام خود میخواهی خرابش کنی؟ اگر هدف او وارد کردن شما در رویارویی مستقیم و فشار بیشتر به مردم است، باید به گونه ای بزنی که کمک به طرح او نکنی. صحنه مبارزه را یک خطی و ساده قلمداد نباید کرد. اگر او طرحش احساس تحقیر و ناامیدی است نیز باید به گونه ای بزنی و حتی مطالبه انتقام کنی که کمک به طرح او ندهی. همشهری @ali_mahdiyan

🩸مهمتر از انتقام 🔻مطالبه انتقام حق است و مگر غیر این قابل تصور است؟ خون بهترین های این مردم را بر زمین ریختند. اما از انتقام مهمتر فهم درست از انتقام است؛ چه چیز را می خواهیم مطالبه کنیم؟ 🔻دو اصل مهم برای مطالبه انتقام: 1⃣یکم. میدان مبارزه میدان مبارزه را گم نکنیم. جنگ ما جنگ در ساحت قدرت نرم است. قدرت سخت نیز در خدمت همان است. قدرت نرم یعنی قدرت مردم، یعنی قدرت ذهن ها و اراده ها. دشمن نیز همین فهمیده است. لذا امروز نمادهای این قدرت را می زند. یعنی فراتر از خون های پاکی که بر زمین ریخته را هدف گرفته است. هدف نهایی تضعیف اراده یک ملت است. لذا نمادهای هویتی او را می زند تا تحقیرش کند... 🔻ثمره بند اول چیست؟ مراقبت کنیم با طعنه و کنایه به نظام، هدف نهایی دشمن را محقق نکنیم. خون ها ریختند تا ملتی را تحقیر کنند. قرار نیست با خودتحقیری پروژه تحقیر ملی را تکمیل کنیم که این از ریختن خون شهید سهمگین تر است. انشالله روشن است. 2⃣دوم. شناخت دشمن دشمنی ما با دشمن برای امروز و دیروز نیست. دشمن یکباره بیدار نشده است تا تصمیم به ترور بگیرد. این دشمن تحقیر و ذلیل شده و رفتار او واکنشی است به آنچه از کف داده است. برای سایه انداختن بر بی حیثیتی اش عربده می کشد و جنون وار زن و کودک می کشد. همه حیثیت و هویت دشمن را هدف گرفته اید و او حیاتش به این اقدامات مذبوحانه است. اگر درست نبینیم باز هم به خودتحقیری میرسیم. شبیه همان ها که هنوز متوجه نشدند برنده نهایی غزه، حماس است یا رژیم صهیونیستی. 🔻ثمره بند دوم چیست؟ ادعای اینکه انتقام منجر به بازدارندگی می شود حرف ناتمامی است. ما و دشمن همواره در جنگیم. اینطور نیست که اگر چه می کردیم ترور انجام نمی شد. این دشمنی ها هست تا جمهوری اسلامی هست. مهم برآیند این نزاع تاریخی است که کفه قدرتش به کدوم سمت است.  🩸در نهایت اینکه؛ انتقام یک اقدام قطعی است در تمام سطوح دشمنی. اما هدف نهائی اش پیش برد نقشه کلان جبهه حق است نه خنک کردن دل ها. لذا طبیعی است که بر مدار عقلانیت باشد نه هیجان. همشهری @mahdian_mohsen

به ابتکار خانه طلاب جوان گفتگوی شیخ حسین ایزدی و شیخ علی مهدیان درباره نقش جمهوری اسلامی در منطقه و انتقام ایران آیا حرف و عمل مسوولین متفاوت است؟ مشکل اصلی امروز ما چیست؟ @khanetolab @ali_mahdiyan

فرشته کوچک ایرانی ❤️دختر کوچک کاپشن صورتی با گوشواره های قلبی، سلام. من نمیدانم مادرت چگونه شیرت داده چگونه دعایت کرده، پدرت با چه دلی در آغوشت گرفته، که خدای مهربان نوای رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ را از قلب آنها شنیده و محقق کرده. خدای دانای شنوا، شنید این درخواست را که ❤️خدایا دخترم را آزاد کن(محررا). آزاد از همه مستکبرین عالم، مثل مریم س، مثل زهرا س. اینگونه مثل همه دخترهایی که «فداها ابوها» را از پدرشان میشنیدند، مظهر «آزادی» شدی. آزاد از همه دروغگویان آزاد از همه ظالمین، آزاد از همه تمدن پر طمطراق کودک کش ها. ❤️دختر کوچک کاپشن صورتی با گوشواره های قلبی ناز، چگونه توانستی همه ایران را دوباره زنده کنی، وقتی با شنیدن نام تو و دهها شهید مثل تو همه قلبهایشان به هم گره خورد، هر کس با هر گرایشی فریاد «انتقام انتقام»ش بلند شد. چقدر به این فریاد نیاز داشتیم. تا پرده های فریب بیفتد و آدمها شناخته شود. تا دلهای ایران بیدار، دوباره خانه تکانی شود و بیشتر به هم گره بخورد. ❤️پری کوچک ایرانی، مثل همه فرشته ها که به هویت مستقیم و صبور یک امت پیام میدهند:«ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التی کنتم توعدون، نحن اولیائکم فی الحیاه الدنیا و فی الاخره» آی مردم مقاوم نترسید، نگران نباشید، غصه نخورید، ما با شماییم، تو ، پری کوچک صورتی پوش، با گوشواره های قلبی ، هم پیام میدهی «فرحین بما آتاهم الله من فضله و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم الا خوف علیهم و لا هم یحزنون» . شهید شدی آخر، چه جالب؟ مثل فرشته ها شده‌ای خانم کوچولو ! مثل فرشته ها سخن میگویی عزیز دل مردم، مثل حاج قاسم سخن میگویی. مگر در آغوش او نشسته ای؟! ❤️حق داری اگر دلها را متوجه بشارتهای حقیقی این عالم کنی، بشارت شکست اراده دشمن، بشارت شکست طرحهای نفاق و اختلاف مردم، بشارت وحدت، بشارت انتقام. وای چقدر خوشگل حرف میزنی دخترم. فدای گوشواره های قلبی ات که به قلبها میرسانی پیام شهدایی که از کنارشان پر کشیدی. ❤️آری برخی شهیدان بابند، راهند، برای تفصیل یافتن تاثیرات یک شهید عظیم تر و بالاتر، مثل رابطه شهیدان کربلا با سیدالشهدا، رابطه رقیه س و علی اصغر س با بابایشان ، مثل رابطه فاطمه س کوثر پیامبر ص با پیامبر ص، مثل رابطه تو با حاج قاسم. تو کوثر کوچولوی حاج قاسم شدی برای ایران. ❤️کوثر ها، مظهر وحدت بخشی اند، اصلا «حوض کوثر» محل جمع شدن و وحدت امت است. کوثرها مظهر بیدار کردنند، چپ ، راست، با حجاب، بی حجاب، هنرمند، سلبریتی، بازیکن فوتبال، هر کس هر جا، «دخترک کاپشن صورتی با گوشواره های قلبی» را شناخت دلش گره خورد به حاشیه گلزار شهدای کرمان، کرمان نخبه پرور. دلش گره خورد به حاج قاسم. دلش گره خورد به فریاد پر طنین« انتقام انتقام». چقدر زیبا شده ای خانم خانمها، وقتی با همه وجودت دست یک کشور را به دست هویتش ، یعنی حاج قاسم عزیز، وصل کردی، دختر آزاد ایران، فرشته کوچک ما، مظهر اقتدار و مظلومیت ما شدی، نشان دادی عمق اتصال ایران به غزه دلاور را همشهری @ali_mahdiyan