ضربه فنی همه تلاش «ساسی مانکن» را به حاشیه برد، بدون همه آن خرجها و تبلیغها و هیاهویی که راه انداختند. چی؟ رقص و آواز پیرمرد رشتی با آن صدای خش دار و لهجه شمالی گوشه خیابان در حالیکه جمعی از مردم، دورش را گرفته بودند و با او هم نوا شده بودند. چرا؟ چه چیزی در این رقص و آواز محلی جذاب بود مگر؟ معنی اشعارش یا پایین و بالا پریدن و چرخ زدن پیرمرد رشتی؟ مردم چه معنایی میفهمند از این واقعه، چه جذابیتی در آن میبینند؟ همه چیز در این صحنه چند دقیقه ای یک معنایی دارد، این معنا را به سادگی میتوان درک کرد و این معنا است که با همه سادگی اش همآورد میطلبد. این معنا چیست؟ این معنا بروز و ظهور نشاط و امیدی است که در دل این مردم نمیمیرد. شادی که در اوج سختی ها مرد و زن ایرانی احساسش میکنند. نه چون باهوش نیستند و نمیدانند. نه، میفهمند میدانند خیلی چیزها را. اینها مثل انسان غربی مست نمیکنند و عقل را تعطیل نمیکنند تا شاد باشند و درد را فراموش کنند. نه. طعم این شادی بالکل با شادی های دنیای ساسی فرق میکند. دست بر قضا مردم ایران اتفاقا چون خیلی میفهمند، شادند. آنها میفهمند منشا شادی کجا است «قل بفضل الله و برحمته فبذالک فلیفرحوا هو خیر مما یجمعون». ایران است و ایمانش، ایران است و صبرش، ایران است و حرکتش، اینها همه ظهور فضل الهی است و نور هدایت قرآنی است که باعث شادی میشود و این شادی برتری است. برتر از شادی که همه زرق و برق مال و منال بی روح کودک کش غربی به همراه میاورد. حالا معلوم میشود رقص پیرمرد رشتی، چطور معرکه «ساسی مانکن» را به هم زد. چرا که نه. این دو فاصله شان «زمین» تا «آسمان» است. «زمین تا آسمان» رقص ساسی مانکن با تعطیلی عقل آغاز میشود از آن هم بالاتر؛ با کنار گذاشتن «هویت». یک حقیقت وارداتی مشمئز کننده. او زبان ما نیست، ولو به فارسی خوانده میشود. او زبان دشمن است زبان شیطان. معلوم بود که دشمن جنایتکار غصاب پشتیبانی اش میکند، مردم او را نگاهش میکردند همانطور که کثافتکاری اسرائیل را نگاه میکنند. رقص پیرمرد رشتی اما صدای بومی خودمان است. همین مردممان. همین ها که درد میکشند و زیر فشار تحریمها و بی تدبیریها سالها است که کمرشان خم شده اما حاضر نیستند زیر بار اراده دشمنشان هم بروند. صدای همینها است. رقص ساسی برای حمله به روح جوان و نوجوان ما بود و رقص پیرمرد برای مرهم گذاشتن و برای همدلی. بدون خرجهای آنچنانی و مرز شکنی و هرزه بازی و کثافتکاری، خیلی ساده، گوشه یک خیابان کنار مغازه ، با حضور جمعی از رفقا همانها که خیلی وقت است کار و کاسبی، چنگی به دلشان نمیزند، آمدند و کل بازی چرک غربی ساسی را کنار زدند. ساسی آمده بود که بگوید نه فسادها و کم کاریهایتان نه دولتتان نه حکومتتان نه هیچ کدام بلکه هویتتان را باید تمسخر کرد. رقص ساسی نماد تحقیر بود و تعطیل هویت و رقص پیرمرد رشتی نماد نشاط و امید جوشیده از جان مومن همین مردم. آری مدتها است طرف مقابل این مردم مجبور شده سخنش را خیلی روشن و رو بگوید. مایک پمپئو قاتل سردار مظلوم و مقتدر این مردم، آخرین سخنش این بود که این همه روی سلطنت طلبها سرمایه گذاری کردیم ولی آخرش هیچ فایده نکرد، این مردم از سلطنت و ساواک و چه و چه دل خوشی ندارند که ندارند. بیچاره خیال میکرد حالا سراغ منافقین برود وضعش بهتر میشود. نمیدانست این مردم اصلا با خود شما مشکل دارند، محمدرضا و رجوی و حتی امروز دیگر نتانیاهو، اینها همه چیزی نیستند مگر ابزار دست شما آمریکای شیطان. شما با این هویت به پا خاسته درگیرید و این هویت هم با شما. بقیه حرفها هیچ یک مهم نیست. رقص پیرمرد رشتی را دوست دارم ولو یک عده مدیران نادان ارزش و معنای رفتار او را نفهمند. او خودآگاه یا ناخودآگاه جریان وارداتی ساسی را کنار زد. قدرت این مردم اینجا است در قلوبشان در ایمانشان. همشهری @ali_mahdiyan

یک بحث فقهی درباره رقص پیرمرد رشتی بعد از نوشتن متنی درباره رقص پیرمرد رشتی، برخی از رفقای عزیز و بزرگوارم اشکال کردند، که مگر «رقص مرد حرام نیست» این متن شما عملا دفاع از یک فعل حرام است. چند نکته در پاسخ: 🔻نکته اول: «صورت عمل» غیر از «معنای عمل» است. چه بسا ما یک فعل را خطا بدانیم اما معنایی که فعل به آن اشاره میکند و از آن نشات گرفته، امر مطلوبی باشد. مثل اینکه کسی از فرط شادی به دلیل یک موفقیت برای جامعه دینی رفتارهایی خلاف مروت بکند یا مثلا برقصد. این رقص یا آن رفتار خلاف مروت خطا است. اما آیا آن فرح و شادی که در او شکل گرفته چطور؟آن چه وزنی دارد چه میزان ارزش دارد؟این دو را باید تفکیک کرد. بله البته هر عمل خطای شرعی انسان اقتضای یک اثری در باطن ما را دارد اما این به معنای آن نیست که هر کس فعل خطایی انجام میدهد لزوما دارای آن باطن غلط هم باشد. مثلا بی حجابی و شل حجابی باعث میشود عفت و حیا در انسان و جامعه کم شود، اما این بدان معنا نیست که هر کس شل حجاب یا مکشوفه باشد لزوما انسان بی حیا و بی عفتی باشد. 🔻نکته دوم: اینکه همیشه اقدام ما لزوما بیان همه آنچه در ذهن داریم و میدانیم نیست. محاسبه میکنیم که الان این رفتار چه اثری در مخاطب میگذارد. مثال روشنش گفتگوی رهبری با دختری که در نمایشگاه کتاب روسری اش عقب رفته بود. خیلی از دوستان میگفتند چرا ایشان تذکر نداد. بالاخره آن چند تار مو بیرون بودنش حرام است. ایشان هم مجتهد و مرجع تقلید است. نباید یک تذکری میداد؟ به نظر من اتفاقا چون او فقیه و مجتهد است میداند که در مقام عمل، چه زمانی چه نکته ای را به چشم آورد و بیان کند. این ها را ندانیم به اثر مهم امر به معروف و نهی از منکر که بها تقام الفرائض است نمیرسیم و نتیجه عکس هم میگیریم. 🔻نکته سوم: اینکه اساسا دوستان هنوز تفاوت نشستن پشت میز درس و بحث با وسط میدان جنگ را متوجه نیستند. این البته امتداد نکته قبلی است ولی به دلیل اهمیتش مجزا عرض میکنم. امیرالمومنین در میانه جنگ با معاویه فریاد زد: »و اللّهِ لَأقتُلَنَّ مُعاوِيَةَ و أصحابَهُ« به خدا سوگند، معاويه و يارانش را خواهم كشت. آن گاه در پايان كلام،در حالى كه صدايش را آرام كرده بود طوری که دشمن نشوند فرمود :«إن شاء اللّه»! راوی میپرسد چرا اینطور کردید، چرا این سخن را بلند و علنی نگفتید. آقا فرمود: «الحرب خدعه». و با همین جمله کوتاه توضیح داد که در جنگ رسانه ای باید تاثیر کلماتمان در لشکر دشمن و در لشکر خود را محاسبه کنیم. چه بسا حتی کلمه توحید را که مهمترین و اساسی ترین جمله است و اشاره به فاعل مایشاء بودن پروردگار دارد، کمرنگ و آرام میگوییم که دشمن نشنود.در جنگ رسانه ای باید بلد باشیم روی چه نقطه و نکته ای تاکید کنیم. چه چیزی را به چشم آورید و چه چیزی را نه. 🔻نکته چهارم: حکم رقص را رهبری و برخی از مراجع بزرگوار دائر مدار عنوان «لهو» کرده اند. حرمت روی عنوان رقص از آن جهت که رقص است نرفته بلکه روی عنوان لهو رفته است. مرحوم خویی که تصریح دارند رقص اگر همراه فعل حرام دیگری باشد حرام است نه به خودی خود. حضرت امام و رهبری نیز حرمت را روی همین عنوان مفسده داشتن و لهوی بودن برده اند. رجوع کنید به «کتاب غنا»ی رهبری در بحث رقص آنجا میتوانید توضیحات ایشان را درباره رقص ببینید. اما در عین حال فقها در مقام فتوا دادن، بسیاری اوقات خودشان فتوا را بر اساس وضعیتی که معمولا آن فعل دارد میدهند چون تطبیق و تشخیص امر پیچیده ای است و مقلدین دچار اشکال در تشخیص میشوند. خوب این نکته چه اثری دارد؟ بعد از انجام فعل وقتی میخواهیم ببینیم حقیقتا یک شخص عمل حرامی را انجام داده یا نه، سراغ حکم واقعی میرویم. لذا فتوا به حرمت در مقام افتاء داده میشود اما چه بسا رفتاری را از کسی بررسی کنیم و عملش را مصداق لهو نبینیم و او مخالفت با حکم واقعی نکرده باشد. متن قبلی ام درباره پیرمرد رشتی و ساسی مانکن را در کانال ببینید. @ali_mahdiyan

تدریس #چهل_حدیث_امام شیخ علی مهدیان 🔺جلسه اول 🔹چرا باید به نحو علمی به اندیشه امام متصل شد وقتی هنوز در ابتدای راهیم؟ @ali_mahdiyan

تدریس #چهل_حدیث_امام شیخ علی مهدیان 🔺جلسه دوم 🔹جایگاه کتاب چهل حدیث در میان مجموعه آثار حضرت امام ره @ali_mahdiyan

«آزاد اندیشی» نیاز امروز دانشجوی سیاسی گفتگو با دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی شیخ علی مهدیان ۲۲ آذر ۱۴۰۲ @ali_mahdiyan

🏴 مراسم عزاداری ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) 🎙 سخنران: حجت‌الاسلام و المسلمین مهدیان 🎤 بانوای: کربلایی محمدمهدی شبانی کربلایی محسن فارسی 📆 زمان: از چهارشنبه ۲۲ آذر به مدت ۵ شب 🕢 از ساعت ۱۸:۳۰ 📍مکان: ضلع جنوب شرق پل سیدخندان، مسجدالنّبی(ص)، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی 🔸هیئت سفینةالنجاة‌ دانشگاه خواجه‌نصیر🔸 🆔 @safine_nejat

ما زندگی را با خانواده میشناسیم و خانواده حول مدار خانم شکل میگیرد. زیر خیمه ای که رسول خدا با آن کسای یمنی تشکیل داده بود هم حتی وقتی خانواده جمع میشود، خدای بینهایت با محوریت خانم خانه معرفیشان میکند. هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها. زن ستون خیمه زندگی است. هر جا طعم حیات بیشتر میشود، پای زن در میان است. اگر فاطمه زهرا سلام الله علیها را سیده النساء میدانیم یعنی این حقیقت در او بیش از همه زنان دیده میشود؛ زندگی. مرد و زن به اندازه ای که با این حقیقت وصل میشوند با او شده اند. من عمل صالحا من ذکر او انثی فهو مومن فلنحیینه حیاه طیبه زن و مرد وقتی با یک قلب نورانی دست به کار میشوند، به گونه دیگری و جدی تری به زندگی وصل میشوند. مثل شهید که بیش از دیگران مظهر حیات است، لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا «بل احیاء». اینها اهل حیاتند. این یعنی چی؟ یعنی شهدا نور فاطمه زهرا سلام الله علیها را در هستی منتشر میکنند. به او وصل میشوند به «وجه الله» نظر میکنند به این حقیقت و بعد یستبشرون بالذی لم یلحقوا بهم، این حقیقت را منتشر میکنند. خدا رحمت کند شهید شیخ احمدیاسین را بنیان گذار حماس، یک پیرمرد فلج که از کودکی روی ویلچر بود، وقتی اسراییل با گلوله مستقیم هلکوپتر ترورش کرد، رهبری در پیام خود نوشت اسراییل جسم نحیف او را گرفت. او زنده است و در میانه میدان مشغول. حالا یک شهر شده شیخ احمدیاسین. با همه مرد و زن و کودک و پیر و جوانش، همه دارند زنده میکنند این دنیای مرگ گرفته را. ما خیلی وقت است تجربه زنده شدن با شهدا را چشیده ایم وقتی پیکر پودر شده حاج قاسم برگشت و یک ایران حیات دوباره گرفت، وقتی هربار شهدای گمنام در شهرها و هیاتها و مسجدها و دانشگاه ها و مدارس میگردند و زنده میکنند. آره این کوثر است این حقیقت فاطمه زهرا سلام الله علیها است که در حال فراگیر شدن است. غزه یکپارچه اتصال به او است و تجلی او است، مثل ایران، مثل یمن، چه میجوشد این کوثر و چه زنده میکند عالم را و راست گفت خدای بی همتای بی نهایت که ان شانئک هو الابتر . جبهه باطل را ببینید چطور برملا شده، چطور منزوی شده، چطور از عصبانیت دندان میساید، چطور روبروی همه قرار گرفته، باطل با این نور منتشر شونده و گسترش یابنده نابود میشود، خیلی ساده، با زندگی. آری بچرخ تا بچرخیم ان الباطل کان زهوقا را شهدایمان محقق میکنند، مادرمان سیده النسا محقق میکند. همشهری @ali_mahdiyan

🔴 جایگاه نهاد علم (حوزه و دانشگاه) در سپهر سیاسی جمهوری اسلامی ایران 🔴 - هشتمین هفته نشست‌های دانشجویی #صراحت - 🔸 نشست هم‌اندیشی حول موضوع وحدت حوزه و دانشگاه و نقش آن‌ها در ساختار حاکمیت سیاسی، با حضور: آقای دکتر میلاد دخانچی و حجت الاسلام علی مهدیان 🕰 زمان: دوشنبه ۲۷ آذرماه ۱۴۰۲ | ساعت ۱۴ 📍 مکان: سالن شهید یارقلی دانشکده داروسازی 💠@bzums_ir

غزه را به یلدا چه کار؟ 🔺رسومات ما پر از استعاره اند. یعنی پر از «معنا» هستند. ذهن انسان ایرانی از ظواهر رسومات عبور میکند به آن معانی. توجه به این معانی در جان انسان اثر میگذارد و جامعه میسازد، فرهنگ میسازد. اینگونه است که انسان دیگر و جامعه دیگری هر سال متولد میشود. 🔺یلدا توجه میدهد به یک «شب طولانی»، معنی اش چیست؟ توجه به زمانه «غلبه تاریکی»، چگونه در این دوران باید زندگی کرد؟ باید به هم وصل شویم. با هم جمع شویم‌. جمعی پر از «امید» و «معنویت» و «حکمت». آری راه مبارزه با دنیای پر از ظلم، همین است وحدت ایمانی و توحیدی. «انما المومنون اخوه» مومنان یک خانواده اند خانواده ایمانی بزرگ. حالا بیا نگاه کنیم به «انار» که سیمای جذاب یک جمع منسجم است با اینکه هر دانه به تنهایی زیبا است اما جمع آنها نیز زیبا است خیلی زیبا. هر فرد با آن توجه ایمانی اش زیبا است ولی جامعه ایمانی سیمایی به مراتب جذابتر است. این راه مبارزه است. مبارزه در دوران غلبه سیاهی اینگونه است. 🔺یلدا توجه میدهد به پایان شبهای بلند و آغاز روزهای بلند، پس پر است از «صبر» پر است از «امید». آن مبارزه لبالب از صبر و امید است. «آجیل مشکل گشا» را ببین. چرا صفت «مشکل گشا»، چون توجه کنی به آنکس بازکننده سختی ها و نمایشگر شیرینی ها است. او «فتاح» است یعنی گره گشا. 🔺یلدا توجه میدهد به حافظ؟ چرا حافظ؟ چون گفت هر چه دارم همه از دولت قران دارم. چون جهان بینی عرفانی و توحیدی دارد. چون سخنش مملو از شاخه نبات عشق و احساس است. عشقی توحیدی، عشقی الهی عشقی قرآنی، محتوای سخن ما است. 🔺یلدا حول بزرگان شکل میگیرد. آنها که اهل علمند و عمل. اهل حکمتند و اهل پختگی. اهل عزمند و اهل جزم. جمع که بی محور نمیشود. آری انسان ایرانی با این سبک از زندگی پر معنا قد میکشد و رشد میکند. 🔺اینگونه است که از عمق جانش، عاشق معشوق پر جلوه غزه شده. غزه پر از جلالت است و جمال. آری او همان شهری است که درگیر است با ظلمت فراگیر تمدنی دنیا طلب و خودخواه. غزه مظهر این جمع ایمانی و قرآنی است که حول خدا، سفره پهن کرده و زندگی میکند. 🔺غزه را دوست داریم چون مظهر صبر است و امید. مظهر قدرت چیرگی بر شب است. دشمن آخرین تلاشهایش را میکند ولی اندیشه مقاومت در حال فراگیری است و هویت پنهانی غرب مثل روز در حال برملا شدن. غزه را به شب یلدا چه کار؟ غزه اسم رمز پایان گام به گام تاریخ غلبه ظلمت است. همشهری @ali_mahdiyan