به مناسبت ۲۸ رجب المرجب سال‌روز #خروج_کاروان_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_مکه ای ساربان آهسته ران، کز دیده دریا می‌رود از شهر زهرا نیمه‌شب، فرزند زهرا می‌رود منزل به منزل کاروان، گردیده در صحرا روان با ناله و آه فغان، تنهای تنها می‌رود ریحانه‌ی خیرالبشر کرده سوی جانان سفر یا آنکه موسایی دگر، در طور سینا می‌رود قلب سکینه مشتعل، اشکش به رخ، خونش به دل با دیده‌ی دریائی‌اش، دنبال سقّا می‌رود اصغر زدامان رباب، پَر می‌زند بر دوش باب با شوق پیکان بلا، همراه بابا می‌رود لیلا جوانت را ببین، با رفتن آن نازنین گویی محمّد بر زمین از عرش اعلا می‌رود ریحانه‌ی باغ حسن، پوشیده بر قامت کفن تا شوید از خون پیرهن، با شور و غوغا می‌رود آید زصحرا زمزمه، خون ریزد از چشم همه سقّای آل فاطمه، عطشان به دریا می‌رود ای آسمان اختر فشان، بنگر برای بذل جان ماه بنی هاشم روان، با ماه لیلا می‌رود زینب شده محمل‌نشین، با ناله‌های آتشین منزل به منزل کو به کو، صحرا به صحرا می‌رود مرغ دل «میثم» روان گردیده با این کاروان داده زکف تاب و توان، همراه مولا می‌رود ✍ #غلامرضا_سازگار

۲۸ رجب‌ حرکت‌کاروان‌امام‌حسین‌ از‌مکه‌به‌کربلا فَسَارَ الْحُسَيْنُ علیه السلام إِلَى مَكَّةَ وَ هُوَ يَقْرَأُ فَخَرَجَ‏ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِين. دو شب به پایان ماه رجب مانده بود که سیدالشهدا علیه السلام با اهل بیت خود از مدینه خارج گردید. آن حضرت پس از اینکه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را در خواب دیدند و وداع فرمودند، با قلبی اندوهگین و چشمی گریان در حالی که آیه شریفه فوق را تلاوت فرمودند در تاریکی شب از مدینه خارج شدند. تمام اهل بيت آن حضرت در آن هنگام در اندوه و حزنى غير قابل توصيف بودند و از حضرت سكينه خاتون نقل شده كه فرمودند: "هيچ اهل بيتي ترسان و گریان و وحشت زده تر از ما نبود در آن هنگامي که از مدينه بيرون مي ‏رفتيم" 📕 الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏۲، ص۳۵. 📘 روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ج‏۱، ص۱۷۱. https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله مینویسد ؛ شیخ مفید و دیگران روایت کرده اند که چون حضرت إمام حسین علیه السّلام از مدینه بیرون رفت ، این آیه را خواند که در قصّه بیرون رفتن حضرت موسی علیه السّلام از ترس فرعون بسوی مدین نازل شده است فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ، و از راه متعارف روانه شد ، أهل بیت آن حضرت گفتند که مناسبْ آن است که از بیراهه تشریف ببرید چنانچه إبن زبیر رفت ، تا آنکه اگر کسی به طلب شما بیاید شما را در نیابد. حضرت فرمود که من از راه راست به در نمیروم تا حق تعالی آنچه خواهد میان من و ایشان حکم کند. به سند معتبر از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده اند که چون حضرت سیّّد شهداء سلام الله عليه از مدینه بیرون رفت ، فوجهای بسیار از ملائکه با علامتهای محاربه و نیزه‌ها در دست ، و بر اسبان بهشت سوار ، بر سر راه آن حضرت آمدند و سلام کردند و گفتند ای حجّت خدا بر جمیع خلایق بعد از جدّ و پدر و برادر خود ، به درستی که حق تعالی جدّ تو را در مواطن بسیار به ما مدد و یاری کرد ، اکنون ما را به یاری تو فرستاده است. فرمود وعده گاه ما و شما آن موضعی است که حق تعالی برای شهادت و دفن من مقرّر فرموده است ، و آن کربلاء است ، چون به آن بقعه شریف برسم ، به نزد من آئید. ملائکه گفتند ای حجّت خدا هر حکمی که خواهی بفرما که ما إطاعت میکنیم ، و اگر از دشمنی میترسی ما همراه توئیم و دفع ضرر ایشان از تو میکنیم. حضرت فرمود ایشان ضرری به من نمیتوانند رسانید تا به محلّ شهادت خود برسم. پس أفواج بی شمار از  جنّیان مسلمان ظاهر شده ، چون به خدمت آن حضرت آمدند گفتند ای سیّد و بزرگ ما ، ما شیعیان و یاوران توئیم ، آنچه خواهی در باب دشمنان خود و غیر آن بفرما تا إطاعت کنیم ، و اگر بفرمائی جمیع دشمنان تو را در همین ساعت هلاک کنیم بی آنکه خود تعب بکشی و حرکتی بکنی. حضرت آنها را دعا کرد و فرمود مگر نخوانده اید در قرآن این آیه را أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ ، و باز فرموده قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلی مَضاجِعِهِمْ. اگر من در جای خود متوقّف شوم و بیرون نروم به جهاد ، که إمتحان خواهد کرد این خلق گمراه را  و به چه چیز ممتحن خواهند شد این گروه تباه؟ و که ساکن خواهد شد در قبر من در کربلاء که حق تعالی آن را برگزیده است در روزی که زمین را پهن کرده است ، و آن مکان شریف را پناه شیعیان من گردانیده ، و بازگشت بسوی آن بقعه مقدّسه را موجب ایمنی دنیا و آخرت ایشان ساخته؟ و لیکن به نزد من آئید در روز عاشوراء که در آخر آن روز من شهید خواهم شد در کربلا ، در وقتی که أحدی از أهل بیت من نمانده باشد که قصد کشتن او نمایند ، و سر مرا برای یزید پلید بِبَرند. پس جنّیان گفتند ای حبیب خدا و فرزند حبیب خدا ، اگر نه آن بود که إطاعت أمر تو واجب است و مخالفتِ توْ ما را جایز نیست ، هرآینه می‌کُشتیم جمیع دشمنان تو را قبل از آنکه به تو برسند. حضرت فرمود به خدا سوگند قدرت ما بر ایشان زیاده از شماست ، لیکن میخواهیم که حجّت خدا را بر خلق تمام کنیم و قضاء حقّ تعالی را انقیاد نمائیم. جلاء العیون / باب ۵ ، فصل ۱۲. إمام_حسين رجب_المرجب_۲۸ https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

حزن اشک عزای_اجنه خروج_از_مدینه خروج امام حسین علیه السلام از مدینه، و حال و هوای اهل بیت آن حضرت علامه مجلسی رحمه الله: "ابن قولویه" بسند معتبر از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت کرده است که: چون امام حسین علیه السّلام اراده نمود که از مدینه طیّبه بیرون رود، مخدّرات بنی هاشم جمع شدند و صدا به نوحه و زاری بلند کردند، آن امام مظلوم چون ناله و بی قراری ایشان را مشاهده نمود، فرمودند: شما را بخدا سوگند می‌دهم که صبر پیشه آورید و دست از جزع و بی تابی بردارید. آن محنت زدگان جگرسوخته گفتند که: ای سیّد و سرور ما، چگونه خود را از گریه و زاری منع کنیم و حال آنکه مثل آنکه تو بزرگواری به حسرت و ناکامی از میان ما می‌رود، و ما بی کسان را غریب و تنها می‌گذارد، و آخر کار تو با این منافقان نمی دانیم به کجا منتهی می‌شود، پس نوحه و سوگواری را برای چه روز بگذاریم، به خدا سوگند که این روز نزد ما مانند روزی است که حضرت رسالت از دنیا رفت، و مانند روزی است که حضرت فاطمه علیها السّلام شهید شد، و مانند روزی است که امیرالمؤمنین علیه السّلام به رتبه شهادت رسید، خداوند جان ما را فدای تو گرداند ای محبوب قلوب مؤمنان، و ای یادگار بزرگواران. پس یکی از عمّه‌های آن حضرت آمد و شیون بر آورد و گفت: گواهی می‌دهم ای نور دیده من که در این وقت شنیدم که جنّیان بر تو نوحه می‌کردند و می‌گفتند که: "شهید طف کربلا از آل هاشم، ذلیل گردانید گردنهای قریش را، آن بزرگواری که حبیب دل حضرت رسول بود، و هرگز بدی از او به ظهور نیامد، و مصیبت او بینی‌ها را بر خاک مالید، و نیکان را ذلیل گردانید." پس آن مخدّرات حجرات طهارت و سیادت هم آواز گردیده مرثیّه‌های جانسوز در مصیبت آن حضرت خوانده و اشکهای خونین به روی گلگون خود جاری گردانیدند، و آن جان جهان را وداع نمودند. 📗 جلاء العیون، ص ۵٩٨ https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

من یک پخش کننده ویدیوی زیبا با پشتیبانی از زیرنویس ، قفل ویدیو و پشتیبانی از فیلم 4K پیدا کرده ام. https://play.google.com/store/apps/details?id=video.player.vqplayer

آیات ۱۶۱ تا ۱۶۴ از سوره مبارکه آل عمران

اللهم عجل لولیک الفرج بیست_و_هشتم_رجب خروج_کاروان_حسینی از مدینه به مکه بیست و هشتم رجب سال ۶۰ هجری قمری مطابق با شانزدهم اردیبهشت سال ۵۹ هجری شمسی امام_حسين عليه السلام از مدينه منوره به طرف مكه حرکت کردند. در اين سفر همراه ايشان عقيله بنى هاشم ام المصائب_زينب_كبرى، و حضرت أخت المصائب ام_کلثوم علیهماالسلام دختران حضرت زهرا سلام الله علیها و برادرشان حضرت ابوالفضل العباس، حضرت على_اكبر و حضرت علی اصغر و حضرت_قاسم علیهم السلام و ديگر اهل بيت عليهم السلام بودند. از خواهران سيد الشهداء عليه السلام با عقيله بنى هاشم سلام الله عليها ۱۳ نفر بودند. بانوان ديگر از منسوبين حضرت، عليا مخدره ام كلثوم صغرى دختر حضرت زينب سلام الله عليهما كه با شوهرش به كربلا آمد و ديگرى خواهر أميرالمؤمنين عليه السلام جمانه دختر حضرت ابوطالب عليه السلام، همچنين ۹ كنيز و ۱۰ غلام با حضرت از مدینه خارج شدند. چند نفر از همسران امام مجتبى عليه السلام با اذن حضرت و ۱۶نفر از اولاد دختر و پسر امام مجتبى عليه السلام و خانواده مسلم بن عقيل عليهماالسلام و ديگر اصحاب و بستگان حضرت نيز همراه بودند. لوازم و سوارى هائى كه داشتند عبارت بود از ۲۵۰اسب، ۲۵۰ناقه که ازاين تعداد، ۷۰ناقه براى حمل خيمه ها، ۴۰ناقه براى حمل ديگ وظروف وادوات ارزاق، ۳۰ناقه براى حمل مشكهاى آب، ۱۲ناقه براى جامه‌ها ودراهم ودنانير، ۵۰ناقه براى حمل ۵۰هودج تعبيه شده براى مخدرات و علويات واطفال وذرارى و خدمتگزاران وبقيه شتران براى حمل وسائل مختلف كه مورد لزوم بود. دراین روزسیدالشهداء علیه السلام وبقیه آل الله با بی بی حضرت ام_البنين وحضرت ام سلمه علیهماالسلام ومعدود کسانی ازاهلبیت پیامبر علیهم السلام وداع کرده وسیدالشهداء علیه السلام فرمودند که دیگر بازگشتی به مدینه نخواهند داشت. سیدالشهداء علیه السلام به برادرشان جناب محمد_حنفیه علیه السلام وصیت فرمودند: من با برادرها وپسر برادرها وشیعیانم عازم مکه ایم. "وأَمَّا أَنْتَ یَا أَخِی فَلَا، عَلَیْکَ أَنْ تُقِیمَ بِالْمَدِینَةِ فَتَکُونَ لِی عَیْناً لاتُخْفِی عَنِّی شَیْئاً مِنْ أُمُورِهِمْ" اما توای برادر شما نه، تو درمدینه اقامت کن وچشم من باش تاهیچ یک ازامور آنان ازمن مخفی نماند. حضرت سکینه سلام الله علیها فرمودند: "ماکان من اهل بیت اشد خوفامنا حین خرجنامن المدینة" درآن وقتی که ازمدینه بیرون میرفتیم هیچ اهل بیتی مثل ما اهلبیت رسالت هولناک ولرزان نبود. 📗بحارالانوار ج۴۴ ص۳۲۹ 📘مدينه تامدينه ص ۷۷-۹۰ 📕ریاض القدس ج۱ ص۸۰ 📙ارشاد ج۲ ص۳۴ 📒اعلام الورى ج١ ص۴۳۵ . https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله مینویسد ؛ شیخ إبن بابویه به سند معتبر از إمام زین العابدین علیه السّلام روایت کرده است که چون آن حضرت عازم شد که از مدینه بیرون رود ، خویشان و یاران خود را وداع نمود ، و خواهران و دختران خود را بر محملها سوار کرد ، و قاسم فرزند إمام حسن علیه السّلام را با بیست و یک نفر از أصحاب و أهل بیت خود برداشته روانه شد که از جمله آنها بودند أبوبکر و محمّد و عثمان و عبّاس فرزندان حضرت أمیرالمؤمنین علیه السّلام ، و عبدالله پسر مسلم بن عقیل ، و علیّ اکبر و إمام زین العابدین علیه السّلام و علیّ اصغر که مردم علیّ اکبر میگویند. جلاء العیون / باب ۵ ، فصل ۱۲. إمام_حسين رجب_المرجب_۲۸ https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

بيست و هشتم رجب المجرب  حركت كاروان سيدنا الغريب ، با تمام مخدرات ، علويات ، فاطميات ، از مدينه به سمت مكه در نيمي از شب و آغاز واقعه ي عاشورا تسليت فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ  پس با ترس و واهمه، و با احتیاط از آنجا خارج شد و گفت:( پروردگارا! مرا از این قوم ظالم رهایی بخش) سوره قصص آيه ٢١ شبانه و هراسان از مدینه هجرت کرد. آخر، پس از هلاکت معاویه در دوازدهم رجب، پسرش یزید لعین امر خلافت را به دست گرفت و در همان ابتدا نامه ای به والی مدینه بدین مضمون نوشت که:( بدون هیچ نرمشی از حسین به علی بیعت بگیر و اگر سر باز زد، سرش را به همراه جواب نامه برایم بفرست.) ولید بن عتبه (والی مدینه)، امام را فراخواند و گفته‌ی آن ملعون را به محضر حضرت عرضه داشت. امام در پاسخ فرمودند: ( ای امیر، ما اهل بیت پیامبر و معدن رسالتیم و فرشتگان به خانه ما آمد و شد دارند. خداوند با ما آغاز کرده و با ما به پایان خواهد برد. اما یزید فردیست فاسق، شارب الخمر، خونریز و متجاهر به فسق. شخصی چون من هرگز با کسی مثل او بیعت نخواهد کرد. ولیکن هردو گروه امشب را به صبح رسانیم و نیک بنگریم که کدام یک از ما برای احراز مقام خلافت شایسته تریم.) لذا حضرت به منزل بازگشتند و آ ن شب را صبح نمودند در حالی که روز بعد نیز ماموران حکومت برای بیعت گرفتن از امام آمدند و حضرت یک روز مهلت خواستند، آنها نیز پذیرفتند. حال، پسر رسول را در مدینة الرسول امنیت نیست. که اگر بماند کشته خواهد شد؛ لذا به خاندانش ندای الرحیل داد و شبانه با حرم رسول خدا و مادر و برادرش وداع کرد. که نوشته اند به حرم جدش رسول خدا که آمد، لحظه ای خواب بر آن حضرت عارض شد و حضرت جدش رسول خدا را دید که پیامبر ایشان را در آغوش کشیدند و به سینه چسباندند و میان چشمانش را بوسیدند و فرمودند: «پدرم به قربانت، گویا تو را در میان جمعی از این امت که امیـدشـفاعت مرا دارند!!! به خونت آغشـته میبینم. براي آنها نزدخـدا بهره ای از خیر نیست. فرزنـدم، تو نزد پدر و مادر و برادرخود می‌آئی و همه مشـتاق تواند، و همانا در بهشت برای تو درجاتی هست که جز باشهادت بدان نمی‌رسی» و بر سر مزار مادر که آمد، فرمود:« "السلام علیک یا اماه" این حسین توست که برای وداع آمده است و این آخرین زیارت اوست.» و از درون قبر صدای مادر مظلومه اش بلند شد که : "علیک السلام یا مظلوم الام و یا شهید الام و یا غریب الام" پس از وداع، جوانان هاشمی با احترام تمام، علویات پرده نشین را سوار بر محمل های معظم و محجب کردند و در همان نیمه‌ی شب، مخفیانه و مظلومانه راهی شدند. وای از عظمت این شب که زنان بنی هاشم خطاب به سید الشهدا با ناله و زاری عرضه میداشتند: «امروز مانند روزی است که رسول خدا ، امیرالمومنین و صدیقه‌ی طاهره شهید شدند.!» و واعجبا که حضرت سکینه بنت الحسین صلوات اللّٰه علیها می‌فرمایند:« در طول سفر کربلا، هیچ شبی بر ما سخت تر از آن شبی نگذشت که هراسان و مخفیانه از شهر جدمان خارج شدیم.» و قافله‌ی غریب آواره‌ی بیابان شد و پنج روز تمام راه پیمود تا سرانجام در روز سوم شعبان مکه را منور کرد. خاک بر سر دنیا که صاحب عالمین برای حفاظت از جانش، باید به بیت الحرام پناه ببرد تا در آنجا که قتال حرام است، جان مبارکش در امان باشد. خبر هجرت غریبانه‌ی سیدالشهدا صلوات اللّٰه علیه که در میان شهر ها پخش شد، کوفیان بیش از دوازده هزار نامه نوشتند که: ( یاحسین! ما امامی نداریم، نزد ما بیا که شاید خدا به برکت تو ما را به حق جمع نماید.) نامه‌ها در ماه رمضان به محضر سیدالشهدا صلوات اللّٰه علیه رسید و حضرت برای آزمودن صدق گفتارشان در نیمه‌ی رمضان حضرت مسلم بن عقیل را به همراه نامه‌ای سوی کوفیان روانه کردند. حضرت مسلم بن عقیل پنجم شوال به کوفه رسیدند و با استقبال با شکوه کوفیان مواجه شدند و پس از آنکه سی هزار نفر از مردم کوفه با ایشان بیعت کردند، و از وفاداری آنها مطمئن شدند، در دوازدهم ذی القعده نامه ای به محضر امام دادند و وفاداری اهل کوفه را به عرض حضرت رساند. از طرفی یزید لعین عده ای را مامور کرد تا در ایام حج، زیر لباس احرام خود خنجر مخفی کنند و امام حسین علیه السلام را حین طواف به شهادت برسانند. حضرت که از این نیت شوم آنها مطلع بودند برای حفظ حرمت خانه‌ی کعبه ( قتال در بیت الحرام، سبب هتک حرمت کعبه میشود) در روز هشتم ذی الحجه از مکه به سوی کوفه راه افتادند. که در بین راه سپاه حر مانع قافله‌ی امام شدند و حضرت مسیر خود را تغییر دادند، سوی کَرْب و بَلٰا... و اینگونه بود که دردانه‌ی خلقت، پسر حضرت زهرا، که زمین مهر مادرش بود، در تمام این زمین، جایی را نداشت که بتواند با امنیت زندگی کند https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

سیدالشهدا علیه السلام زیباترین مخلوقی است که در زمین خلق فرموده: این سِّر از اسرار اهل بیت علیهم السلام را بفهم که نام حضرت غائب عج سبب آرامش قلب فاطمه علیها السلام در مصیبات است، پس در مشکلات ات به او توجه کن: جهنم در روز ولادت سیدالشهدا علیه السلام خاموش، و بهشت از بعد از ولادت او وسیع تر و زیباتر شد: جبرئیل، ملائکه، انبیاء، حوران بهشت همراه فاطمه علیها السلام در ولادت سیدالشهدا علیه السلام صرخه و گریه و شهقه میزدند: حسین علیه السلام تنها مخلوقی که در ولادت او گریه میشود: حضرت حجت عج منقم خون حسین علیه السلام است: ▫️ محب حسین علیه السلام اهل بهشت، و مخالفش اهل جهنم است: لعیا زیباترین حور بهشت که نور صورتش همانند خورشید است افتخارش این است که خادم حسین است: صلصائيل مانند فطرس به برکت ولادت حسین علیه السلام بخشیده شد و در ملکوت به فرشتگان افتخار میکند که من غلام حسینم: ملعون است کسیکه از کمک به حضرت حجت عج دریغ میکند: ابن عباس میگوید: وقتی خداوند اراده فرمود که حسین علیه السلام را به فاطمه علیه السلام عطا کند پس خداوند به لعیا زیباترین حوری بهشت را که وقتی بهشتیان اراده میکنند به زیباترین مخلوق خدا نگاه کنند به او نگاه میکنند و بهشت از نو رصورت و پیشانی او میدرخشد - وحی کرد که به دنیا هبوط کن، و با فاطمه دختر حبیب من محمد - صلی الله علیهما و آلهما - انس بگیر. سپس خداوند به برکت مولود حسین علیه السلام به رضوان خازن بهشت وحی فرمود: بهشت را تزیین و طلا کاری کن، و مالک صاحب جهنم امر کرد که جهنم را خاموش کن، سپس جبرائيل با ملائکه برای تبریک خدمت نبی خدا صلی الله علیه وآله نازل شد و تبریک و تسلیت گفت، پس حضرت به او فرمود: یا جبرئیل، هم به من تبریک میگوی و هم گریه میکنی . جبرئیل عرض کرد: آری يا محمد، چون او را بدترین مخلوقات خدا به شهادت میرسانند، و از رحمت خدا و شفاعت تو محروم میشوند، پس حضرت به منزل فاطمه علیها السلام آمد و فرمود: يا بنية سميه الحسين فقد سماه الله جل اسمه، وإنما سمي الحسين عليه السلام لأنه لم يكن في زمانه أحسن منه وجها: ای دخترم نام او را حسین بگذار که خدا او را حسین نامیده است، و او را حسین نامگذاری فرموده چون در زمین احدی به زیبای او نیست، سپس حضرت اخبار جبرئيل را برای او بازگو کرد و به فاطمه علیه السلام تبریک و تسلیت گفت فشهقت شهقة وأخذت في البكاء، وساعدتها لعيا … پس فاطمه علیها السلام شقهه و صرخه زد و لعیا نیز در گریه او را کمک کرد، سپس رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمودند: حسين علیه السلام در کربلا کشته میشود، پس لعنت خدا و ملائكه و مردم بر کسی با او بجنگد، و یا به آن کسیکه بتواند کمکی به او بکند اما کمک نکند❗️ از صلب حسین علیه السلام ائمه خارج میشوند و آخرین آنها قائم عج است که در آخر زمان عيسى بن مريم با او خارج میشود، و انتقام حسین علیه السلام را میگیرد. معصومین علیهم السلام چراغهای خداوند رحمان و دستگیره های اسلام هستند، هر که آنها را دوست بدارد وارد بهشت میشود، و هر کسی با آنها دشمنی کند جهنمی است. سپس جبرائيل و ملائكه و لعيا عروج کردند، و در راه با فرشته ای بنام صلصائيل ملاقات کردند، پس به جبرئیل گفت: ای حبیب من، این ازدحام فرشتگان در آسمان و زمین برای چیست، آیا قیامت بر پا شده جبريل گفت: خیر، برای تبریک ولادت حسین فرزند محمدا صلى الله عليه وآله نزول کردیم، پس صلصائيل به او گفت: ای حبيب، به زمین برو، از محمد بخواه که مرا شفاعت کند، که شفاعت او مقبول است، پس جبریل شفاعتش را نزد حضرت کرد و حضرت نیز دستهای خویش را بالا برد و فرمودند: خداوندا، بحق ولادت حسین از این فرشته ات راضی شو، پس از جانب عرش خدا ندای آمد: یا محمد، به حرمت تو او را بخشیدیم، که منزلت تو در نزد ما بسیار کبیر و عظیم است. ابن عباس میگوید: والذي بعث محمدا بالحق نبيا أن صلصائيل يفتخر على الملائكة أنه عتيق الحسين ولعيا تفتخر على الحور العين بأنها قابلة الحسين: قسم به خدای که محمد را به نبوت بر انگیخت صلصائيل به فرشتگان مباهات میکرد و فخر میفروخت که عتیق الحسین: یعنی آزاد شده حسین هستم، و لعیا نیز بر جمیع حور العین فخر میفروخت که من کنیز و قابله حسین هستم مصادر: كتاب الأربعين - الشيخ الماحوزي - الصفحة ٣٦٩. مجمع النورين - الشيخ أبو الحسن المرندي - الصفحة ١٦٠. الإمام الحسين في أحاديث الفريقين - السيد علي الأبطحي - ج ٢ - الصفحة ٢٥٨. https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

🌹 امام حسین علیه السلام پنجمین از  پنج تن آل عبا که هنگام سجده ملائک به آدم ، خدا از مقام آنها با نام العالین نام برد و به ابلیس ملعون طعنه زد، که چه شد که مغرور شدی و سجده نکردی؟ نکند خود را هم رتبه عالین پنداشتی!؟ آیه ۷۵ - سوره ص] آیه قالَ يا إِبْليسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالينَ [75]خداوند عزوجل فرمود: «اى ابليس! چه‌چيز مانع از سجده تو شد برای مخلوقی كه با دست قدرت خود خلقش کردم؟! آيا تكبّر كردى يا از عالین بودى؟! [که مقامشان برتر از همه ملائک و انبیاء و خلائق است] أَبِی‌سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ قَالَ: کُنَّا جُلُوساً عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِذْ أَقْبَلَ إِلَیْهِ رَجُلٌ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله، أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عزّوجلّ لِإِبْلِیسَ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ مَنْ هُمْ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الَّذِینَ هُمْ أَعْلَی مِنَ الْمَلَائِکَهًِْ الْمُقَرَّبِینَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَا وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَهًُْ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ (علیهم السلام) کُنَّا فِی سُرَادِقِ الْعَرْشِ نُسَبِّحُ اللَّهَ فَسَبَّحَتِ الْمَلَائِکَهًُْ بِتَسْبِیحِنَا قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ عزّوجلّ آدَمَ (علیه السلام) بِأَلْفَیْ عَامٍ فَلَمَّا خَلَقَ اللَّهُ عزّوجلّ آدَمَ (صلی الله علیه و آله) أَمَرَ الْمَلَائِکَهًَْ أَنْ یَسْجُدُوا وَ لَمْ یُؤْمَرُوا بِالسُّجُودِ إِلَّا لِأَجْلِنَا فَسَجَدَتِ الْمَلَائِکَهًُْ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَی أَنْ یَسْجُدَ فَقَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَهُ یا إِبْلِیسُ ما مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ أَیْ مِنْ هَؤُلَاءِ الْخَمْسَهًِْ الْمَکْتُوبَهًِْ أَسْمَاؤُهُمْ فِی سُرَادِقِ الْعَرْشِ فَنَحْنُ بَابُ اللَّهِ الَّذِی یُؤْتَی مِنْهُ وَ بِنَا یَهْتَدِی الْمُهْتَدُونَ فَمَنْ أَحَبَّنَا أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا أَبْغَضَهُ اللَّهُ وَ أَسْکَنَهُ نَارَهُ وَ لَا یُحِبُّنَا إِلَّا مَنْ طَابَ مَوْلِدُهُ.  ابوسعید خدری روایت کرد: ما در محضر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) نشسته بودیم دراین‌موقع مردی وارد شد و سوال کرد : «از معنی این آیه که خداوند به شیطان می‌فرماید: "أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ،" یا رسول‌الله مرا مطّلع فرما! کدام دسته هستند کسانی که از ملائکه [ی مقرّب] برترند»؟[ العالین که هنگام سجده ملائکه خدا به شیطان طعنه زد که آیا خود را از عالیین تصور کردی که سجده نکردی؟ ]پیامبر اکرم "صلی الله علیه و آله وسلم" فرمود: «آن‌ها من و علی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) و حسن و حسین (علیهما السلام) هستیم، که ما در سرادق عرش خدا را تسبیح می‌کردیم و ملائکه به‌واسطه‌ی تسبیح ما به تسبیح مشغول شدند دوهزار سال قبل از آفرینش آدم (علیه السلام) پس از خلقت آدم (علیه السلام) خداوند به ملائکه امر فرمود ادم را سجده کنند ولی بما چنین دستوری نداد. همه‌ی ملائکه سجده کردند به جز ابلیس لعین که از سجده امتناع ورزید خداوند فرمود: یا إِبْلیسُ ما مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالین، کبر ورزیدی یا خود را از آن پنج نفر به حساب آوردی که نامشان در سرادق عرش نوشته شده!؟ ما باب به‌سوی خدا هستیم که هرکس بخواهد باید از جانب[پیروی از ]ما وارد شود و به‌واسطه‌ی ما هدایت یافته‌اند هدایت‌شده‌ها، هرکه ما را دوست بدارد خدا هم او را دوست می‌دارد و در بهشت جایش خواهد داد و هرکه به ما کینه ورزد خدا او را دشمن می‌دارد و در جهنّم جایش می‌دهد ما را دوست نخواهند داشت مگر کسانی که ولادت پاکی داشته باشند[حلال زاده باشند ]». 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۱۵۰ 📚 بحارالأنوار، ج۲۶، ص۳۴۶ 📚 تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۴۹۷ 📚 فضایل الشیعهًْ، ص۸ 📚 قصص الأنبیاءللجزایری، ص۳۴؛ «فنحن باب الله... الی آخر» محذوف 📚البرهان؛ «بتفاوت لفظی» تفسیر اهلبیت علیهم السلام امام_شناسی اللهم صلی علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم والعن اعدائهم اجمعین سالروز ولادت اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه و آله وسلم را به محضر حضرت بقیه الله الاعظم مولانا الامام الزمان علیه السلام روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء و همه شیعیان و محبانشان تبریک و تهنیت عرض میکنیم اسعدالله_ایامکم https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP