🌹عبادت رسولخدا قبل از بعثت عبادت از چهارسالگی همراه با ابوطالب روی ابن ادریس المتوفی 598 هـ ، عن جامع البزنطی عن زرارة ، قال سمعت أبا جعفر وأبا عبد اللّه من بعده علیهما السلام ، یقولان حج رسول اللّه صلی اللّه علیه وآله عشرین حجة مستسرة ، منها عشرة حجج ، أو قال سبعة ، الوهم من الراوی ، قبل النبوة. وقد كان صلی قبل ذلك ، وهو ابن أربع سنین ، وهو مع أبی طالب فی أرض بصری ، وهو موضع كانت قریش تتجر إلیه من مكة. ترجمه : ابن ادریس متوفای 598 هـ از جامع بزنطی از زراره روایت می كند : از حضرت ابا جعفر و حضرت ابا عبد الله علیهما السلام شنیدم كه آن دو بزرگوار فرمودند : رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بیست حج مخفی انجام دادند كه ده و یا هفت تای آنها ( تردید از راوی است) حَجّه الاسلام بودند كه تماماً قبل از نبوت انجام شد . و از سنّ چهار سالگی در حالی كه همراه با ابو طالب در سرزمین بُصری بودند به نماز می‌ایستادند ( بُصری سرزمینی است كه قریش از آنجا به سوی مكه تجارت می‌نمودند) . 📔مستطرفات السرائر ، ابن ادریس( 598هـ ) ، ص۵۷۵ (ر.ک: تصویر الحاقی) فتّال نیشابوری متوفّای 508 هـ در خصوص نحوه نماز آن حضرت قبل از اسلام و بعثت آورده است :  إعلم : أنّ الطائفة قد اجتمعت علی أنّ رسول اللّه ( صلی اللّه علیه وآله ) كان رسولا نبیا . مستخفیا یصوم ویصلی علی خلاف ما كانت قریش تفعله مذ كلفه اللّه تعالی . فإذا أتت أربعون سنة أمر اللّه عز وجل جبرئیل علیه السلام أن یهبط إلیه بإظهار الرسالة.  ترجمه : بدان ! كه علماء بر این نكته اتفاق نظر دارند كه : رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم از قبل از رسالتش و از زمانی كه به تكلیف رسید بر خلاف آنچه كه از قبیله قریش در اعمال و عبادات دیده می‌شد به طور مخفیانه نماز بر پا می داشت و روزه می‌گرفت و آنگاه بود كه آن حضرت به چهل سالگی رسید و خداوند عزّوجلّ به جبرئیل علیه السلام امر فرمود تا بر آن حضرت نازل گردد و او را مبعوث به رسالت نماید. 📔روضة الواعظین ، فتّال نیشابوری ، ص۵۲ https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

🌹 عید مبعث مبارک! حضرت رسول اکرم فرمودند: کودکان را به خاطر پنج چیز دوست مى‏‌دارم؛ اول آن‏که بسیار مى‏‌گِریند( احساسات پاکی دارند ) دوم آن‏که با خاک بازى مى‏ کنند سوم آن‏که دعوا کردن آنان همراه با کینه نیست چهارم آن‏که چیزى براى فردا ذخیره نمى‏‌کنند پنجم آن‏که مى‏‌سازند و سپس، خراب مى‏‌کنند (دل‏بستگى ندارند) 📚 کتاب مواعظ العددیّه، صفحه ۲۵۹

🌹 عیدنجـاٺ‌عـالم‌خلقٺ‌ مبارڪ‌اسٺ  آواے‌وحی‌و‌لیلۀ‌بعثت‌ مبارڪ‌اسٺ 🌷 حضرت امام باقر علیه‌السلام می‌فرمایند: دشمن خداوند شیطان، چهار مرتبه ناله‌ای با صدای بلند و محزون زد: 1⃣  روزی که لعن شد؛ 2⃣  روزی که به زمین آمد؛ 3⃣  روز بعثت پیامبراكرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله 4⃣  روز غدیر. 📚 قُرْبُ الإسْناد، ج۱، ص ۱۰ 🍃https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

به مناسبت ۲۸ رجب المرجب سال‌روز #خروج_کاروان_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_مکه ای ساربان آهسته ران، کز دیده دریا می‌رود از شهر زهرا نیمه‌شب، فرزند زهرا می‌رود منزل به منزل کاروان، گردیده در صحرا روان با ناله و آه فغان، تنهای تنها می‌رود ریحانه‌ی خیرالبشر کرده سوی جانان سفر یا آنکه موسایی دگر، در طور سینا می‌رود قلب سکینه مشتعل، اشکش به رخ، خونش به دل با دیده‌ی دریائی‌اش، دنبال سقّا می‌رود اصغر زدامان رباب، پَر می‌زند بر دوش باب با شوق پیکان بلا، همراه بابا می‌رود لیلا جوانت را ببین، با رفتن آن نازنین گویی محمّد بر زمین از عرش اعلا می‌رود ریحانه‌ی باغ حسن، پوشیده بر قامت کفن تا شوید از خون پیرهن، با شور و غوغا می‌رود آید زصحرا زمزمه، خون ریزد از چشم همه سقّای آل فاطمه، عطشان به دریا می‌رود ای آسمان اختر فشان، بنگر برای بذل جان ماه بنی هاشم روان، با ماه لیلا می‌رود زینب شده محمل‌نشین، با ناله‌های آتشین منزل به منزل کو به کو، صحرا به صحرا می‌رود مرغ دل «میثم» روان گردیده با این کاروان داده زکف تاب و توان، همراه مولا می‌رود ✍ #غلامرضا_سازگار

۲۸ رجب‌ حرکت‌کاروان‌امام‌حسین‌ از‌مکه‌به‌کربلا فَسَارَ الْحُسَيْنُ علیه السلام إِلَى مَكَّةَ وَ هُوَ يَقْرَأُ فَخَرَجَ‏ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِين. دو شب به پایان ماه رجب مانده بود که سیدالشهدا علیه السلام با اهل بیت خود از مدینه خارج گردید. آن حضرت پس از اینکه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را در خواب دیدند و وداع فرمودند، با قلبی اندوهگین و چشمی گریان در حالی که آیه شریفه فوق را تلاوت فرمودند در تاریکی شب از مدینه خارج شدند. تمام اهل بيت آن حضرت در آن هنگام در اندوه و حزنى غير قابل توصيف بودند و از حضرت سكينه خاتون نقل شده كه فرمودند: "هيچ اهل بيتي ترسان و گریان و وحشت زده تر از ما نبود در آن هنگامي که از مدينه بيرون مي ‏رفتيم" 📕 الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏۲، ص۳۵. 📘 روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ج‏۱، ص۱۷۱. https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله مینویسد ؛ شیخ مفید و دیگران روایت کرده اند که چون حضرت إمام حسین علیه السّلام از مدینه بیرون رفت ، این آیه را خواند که در قصّه بیرون رفتن حضرت موسی علیه السّلام از ترس فرعون بسوی مدین نازل شده است فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ، و از راه متعارف روانه شد ، أهل بیت آن حضرت گفتند که مناسبْ آن است که از بیراهه تشریف ببرید چنانچه إبن زبیر رفت ، تا آنکه اگر کسی به طلب شما بیاید شما را در نیابد. حضرت فرمود که من از راه راست به در نمیروم تا حق تعالی آنچه خواهد میان من و ایشان حکم کند. به سند معتبر از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده اند که چون حضرت سیّّد شهداء سلام الله عليه از مدینه بیرون رفت ، فوجهای بسیار از ملائکه با علامتهای محاربه و نیزه‌ها در دست ، و بر اسبان بهشت سوار ، بر سر راه آن حضرت آمدند و سلام کردند و گفتند ای حجّت خدا بر جمیع خلایق بعد از جدّ و پدر و برادر خود ، به درستی که حق تعالی جدّ تو را در مواطن بسیار به ما مدد و یاری کرد ، اکنون ما را به یاری تو فرستاده است. فرمود وعده گاه ما و شما آن موضعی است که حق تعالی برای شهادت و دفن من مقرّر فرموده است ، و آن کربلاء است ، چون به آن بقعه شریف برسم ، به نزد من آئید. ملائکه گفتند ای حجّت خدا هر حکمی که خواهی بفرما که ما إطاعت میکنیم ، و اگر از دشمنی میترسی ما همراه توئیم و دفع ضرر ایشان از تو میکنیم. حضرت فرمود ایشان ضرری به من نمیتوانند رسانید تا به محلّ شهادت خود برسم. پس أفواج بی شمار از  جنّیان مسلمان ظاهر شده ، چون به خدمت آن حضرت آمدند گفتند ای سیّد و بزرگ ما ، ما شیعیان و یاوران توئیم ، آنچه خواهی در باب دشمنان خود و غیر آن بفرما تا إطاعت کنیم ، و اگر بفرمائی جمیع دشمنان تو را در همین ساعت هلاک کنیم بی آنکه خود تعب بکشی و حرکتی بکنی. حضرت آنها را دعا کرد و فرمود مگر نخوانده اید در قرآن این آیه را أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ ، و باز فرموده قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلی مَضاجِعِهِمْ. اگر من در جای خود متوقّف شوم و بیرون نروم به جهاد ، که إمتحان خواهد کرد این خلق گمراه را  و به چه چیز ممتحن خواهند شد این گروه تباه؟ و که ساکن خواهد شد در قبر من در کربلاء که حق تعالی آن را برگزیده است در روزی که زمین را پهن کرده است ، و آن مکان شریف را پناه شیعیان من گردانیده ، و بازگشت بسوی آن بقعه مقدّسه را موجب ایمنی دنیا و آخرت ایشان ساخته؟ و لیکن به نزد من آئید در روز عاشوراء که در آخر آن روز من شهید خواهم شد در کربلا ، در وقتی که أحدی از أهل بیت من نمانده باشد که قصد کشتن او نمایند ، و سر مرا برای یزید پلید بِبَرند. پس جنّیان گفتند ای حبیب خدا و فرزند حبیب خدا ، اگر نه آن بود که إطاعت أمر تو واجب است و مخالفتِ توْ ما را جایز نیست ، هرآینه می‌کُشتیم جمیع دشمنان تو را قبل از آنکه به تو برسند. حضرت فرمود به خدا سوگند قدرت ما بر ایشان زیاده از شماست ، لیکن میخواهیم که حجّت خدا را بر خلق تمام کنیم و قضاء حقّ تعالی را انقیاد نمائیم. جلاء العیون / باب ۵ ، فصل ۱۲. إمام_حسين رجب_المرجب_۲۸ https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

حزن اشک عزای_اجنه خروج_از_مدینه خروج امام حسین علیه السلام از مدینه، و حال و هوای اهل بیت آن حضرت علامه مجلسی رحمه الله: "ابن قولویه" بسند معتبر از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت کرده است که: چون امام حسین علیه السّلام اراده نمود که از مدینه طیّبه بیرون رود، مخدّرات بنی هاشم جمع شدند و صدا به نوحه و زاری بلند کردند، آن امام مظلوم چون ناله و بی قراری ایشان را مشاهده نمود، فرمودند: شما را بخدا سوگند می‌دهم که صبر پیشه آورید و دست از جزع و بی تابی بردارید. آن محنت زدگان جگرسوخته گفتند که: ای سیّد و سرور ما، چگونه خود را از گریه و زاری منع کنیم و حال آنکه مثل آنکه تو بزرگواری به حسرت و ناکامی از میان ما می‌رود، و ما بی کسان را غریب و تنها می‌گذارد، و آخر کار تو با این منافقان نمی دانیم به کجا منتهی می‌شود، پس نوحه و سوگواری را برای چه روز بگذاریم، به خدا سوگند که این روز نزد ما مانند روزی است که حضرت رسالت از دنیا رفت، و مانند روزی است که حضرت فاطمه علیها السّلام شهید شد، و مانند روزی است که امیرالمؤمنین علیه السّلام به رتبه شهادت رسید، خداوند جان ما را فدای تو گرداند ای محبوب قلوب مؤمنان، و ای یادگار بزرگواران. پس یکی از عمّه‌های آن حضرت آمد و شیون بر آورد و گفت: گواهی می‌دهم ای نور دیده من که در این وقت شنیدم که جنّیان بر تو نوحه می‌کردند و می‌گفتند که: "شهید طف کربلا از آل هاشم، ذلیل گردانید گردنهای قریش را، آن بزرگواری که حبیب دل حضرت رسول بود، و هرگز بدی از او به ظهور نیامد، و مصیبت او بینی‌ها را بر خاک مالید، و نیکان را ذلیل گردانید." پس آن مخدّرات حجرات طهارت و سیادت هم آواز گردیده مرثیّه‌های جانسوز در مصیبت آن حضرت خوانده و اشکهای خونین به روی گلگون خود جاری گردانیدند، و آن جان جهان را وداع نمودند. 📗 جلاء العیون، ص ۵٩٨ https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP

من یک پخش کننده ویدیوی زیبا با پشتیبانی از زیرنویس ، قفل ویدیو و پشتیبانی از فیلم 4K پیدا کرده ام. https://play.google.com/store/apps/details?id=video.player.vqplayer

آیات ۱۶۱ تا ۱۶۴ از سوره مبارکه آل عمران

اللهم عجل لولیک الفرج بیست_و_هشتم_رجب خروج_کاروان_حسینی از مدینه به مکه بیست و هشتم رجب سال ۶۰ هجری قمری مطابق با شانزدهم اردیبهشت سال ۵۹ هجری شمسی امام_حسين عليه السلام از مدينه منوره به طرف مكه حرکت کردند. در اين سفر همراه ايشان عقيله بنى هاشم ام المصائب_زينب_كبرى، و حضرت أخت المصائب ام_کلثوم علیهماالسلام دختران حضرت زهرا سلام الله علیها و برادرشان حضرت ابوالفضل العباس، حضرت على_اكبر و حضرت علی اصغر و حضرت_قاسم علیهم السلام و ديگر اهل بيت عليهم السلام بودند. از خواهران سيد الشهداء عليه السلام با عقيله بنى هاشم سلام الله عليها ۱۳ نفر بودند. بانوان ديگر از منسوبين حضرت، عليا مخدره ام كلثوم صغرى دختر حضرت زينب سلام الله عليهما كه با شوهرش به كربلا آمد و ديگرى خواهر أميرالمؤمنين عليه السلام جمانه دختر حضرت ابوطالب عليه السلام، همچنين ۹ كنيز و ۱۰ غلام با حضرت از مدینه خارج شدند. چند نفر از همسران امام مجتبى عليه السلام با اذن حضرت و ۱۶نفر از اولاد دختر و پسر امام مجتبى عليه السلام و خانواده مسلم بن عقيل عليهماالسلام و ديگر اصحاب و بستگان حضرت نيز همراه بودند. لوازم و سوارى هائى كه داشتند عبارت بود از ۲۵۰اسب، ۲۵۰ناقه که ازاين تعداد، ۷۰ناقه براى حمل خيمه ها، ۴۰ناقه براى حمل ديگ وظروف وادوات ارزاق، ۳۰ناقه براى حمل مشكهاى آب، ۱۲ناقه براى جامه‌ها ودراهم ودنانير، ۵۰ناقه براى حمل ۵۰هودج تعبيه شده براى مخدرات و علويات واطفال وذرارى و خدمتگزاران وبقيه شتران براى حمل وسائل مختلف كه مورد لزوم بود. دراین روزسیدالشهداء علیه السلام وبقیه آل الله با بی بی حضرت ام_البنين وحضرت ام سلمه علیهماالسلام ومعدود کسانی ازاهلبیت پیامبر علیهم السلام وداع کرده وسیدالشهداء علیه السلام فرمودند که دیگر بازگشتی به مدینه نخواهند داشت. سیدالشهداء علیه السلام به برادرشان جناب محمد_حنفیه علیه السلام وصیت فرمودند: من با برادرها وپسر برادرها وشیعیانم عازم مکه ایم. "وأَمَّا أَنْتَ یَا أَخِی فَلَا، عَلَیْکَ أَنْ تُقِیمَ بِالْمَدِینَةِ فَتَکُونَ لِی عَیْناً لاتُخْفِی عَنِّی شَیْئاً مِنْ أُمُورِهِمْ" اما توای برادر شما نه، تو درمدینه اقامت کن وچشم من باش تاهیچ یک ازامور آنان ازمن مخفی نماند. حضرت سکینه سلام الله علیها فرمودند: "ماکان من اهل بیت اشد خوفامنا حین خرجنامن المدینة" درآن وقتی که ازمدینه بیرون میرفتیم هیچ اهل بیتی مثل ما اهلبیت رسالت هولناک ولرزان نبود. 📗بحارالانوار ج۴۴ ص۳۲۹ 📘مدينه تامدينه ص ۷۷-۹۰ 📕ریاض القدس ج۱ ص۸۰ 📙ارشاد ج۲ ص۳۴ 📒اعلام الورى ج١ ص۴۳۵ . https://chat.whatsapp.com/JnCsUH23vDnDTGYFGs79xP