‍ 💠🌔 مراقبه ی عبادی شب پانزدهم ماه ذی القعده - 🟨🟦 مراقبات عبادی شب پانزدهم ماه ذی‌القعده - قسمت اول 🔹   شب ١٥ ماه ذی‌القعده، شب فوق‌العاده‌ای است. گرچه همه‌ی روزها و شب‌های ماه ذی‌القعده، فوق‌العاده‌ است؛ چون ماه حرام است؛ ماه صاحب احترام و حرمت و جلالت در پیشگاه حقّ متعال است؛ امّا شب پانزدهم ماه ذی‌القعده شب بسیار استثنائی‌یی برای عبادت و بندگی حقّ متعال است. دو روایت را در مورد شب پانزدهم ماه ذی‌القعده، بیان می‌کنم. یکی از این دو روایت حدیثی از پیغمبراکرم صلّی‌الله علیه‌و‌آله‌وسلّم است. حضرت فرمودند: 🔸 «اِنَّ فِي ذِي الْقَعْدَةِ لَيْلَةً مُبارَكَةً وَ هِيَ‏ لَيْلَةُ خَمْسَ‏ عَشْرَةَ يَنْظُرُ اللهُ إلى عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ فِيها بِالرَّحْمَةِ. أجْرُ الْعامِلِ فِيها بِطاعَةِ اللهِ أجْرُ مِائَةِ سائِحٍ لَمْ يَعْصِ اللهَ طَرْفَةَ عَيْنٍ‏»  🔹حدیث بسیار عجیبی است. بنا به آنچه نقل شده است، پیغمبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم فرمودند: در ماه ذی‌القعده شبی وجود دارد که سرشار از برکت است و آن شبِ پانزدهم ماه ذی‌القعده است. در این شب خدای متعال بر مؤمنان نظر رحمت می‌افکند و اجر و پاداش کسی که در این شب به طاعت الهی مشغول باشد، معادل اجر صد سائح روزه‌دار است! در ماه مبارک رمضان اشاره کردیم که از روزه به سه تعبیر در قرآن یاد شده است: صوم، صبر و سیاحت. سائح یعنی روزه‌داری که معتکف مسجد هم هست. 🔹پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمودند: اگر کسی در این شب به طاعت الهی مشغول باشد، خداوند اجر صد روزه‌دار معتکف مسجد که طرفة‌العینی در تمام عمر مرتکب گناه و معصیت نشده است، به او عنایت می‌کند! ‼️ چقدر بزرگ است. یک شب نیمه‌ی ماه ذی‌القعده را به طاعت و عبادت مشغول بودن، خدای متعال اجر صد سائح که در همه‌ی عمر، یک چشم بر هم زدن هم معصیت نکرده است، یعنی معصوم است، را به کسی که این شب را به طاعت و بندگی مشغول است، عنایت می‌کند 🎤 در محضر استاد مهدی طیب - 🔹 روایت دوم هم بنا به آنچه نقل شده است، فرمودند:  «لا يَبْقىٰ أحَدٌ سَألَ اللهَ فِيها حاجَةً إلاّ أعْطاهُ‏» (1) احدی باقی نمی‌ماند که در این شب از خدای متعال درخواستی کند، حاجت و نیازی از نیازهای خود را از خدای متعال بخواهد، مگر اینکه خدای متعال به او عطا و عنایت خواهد کرد. ↩️ شب نیمه‌ی ماه ذی‌القعده چنین شب عظیم‌القدری است. لذا باید آن را بسیار غنیمت دانست. فرض کنید فرمانروای کشوری به یکی از شهروندان خود چنین وعده‌ای داده بود؛ او را یک شب به میهمانی خود دعوت کرده بود و به او گفته بود این شب که به بارگاه من، به میهمانی می‌آیی، هرچه از من درخواست کنی به تو خواهم داد. اگر آن شهروند، من و شما بودیم، چگونه حواسمان جمع بود که نکند آن شب یادمان برود. نکند یک دقیقه دیر برسیم. چقدر مراقب بودیم از آن فرصت استفاده کنیم. چرا؟ چون سلطان قول داده است که اگر آن شب به میهمانی او برویم و دعوت او را پذیرا شویم، هر چه بخواهیم، به ما خواهد داد. این سلطان، یک مقام بشری، یک مقام ضعیف دنیوی است. ↩️ سلطان عالم وجود، خدای متعال، بندگان مؤمنش را در این شب دعوت کرده است و چنین اجری را، برآوردن همه‌ی درخواست‌ها و حاجاتشان را، به آنها وعده داده است. ‼️ چقدر جا دارد که انسان این فرصت عظیم را قدر بداند و غنیمت بشمارد و مراقب باشد که خدای ناکرده بی‌توجّه، از دستش ندهد. امیدواریم خدای متعال به ما توفیق دهد از این فرصت بزرگ و ارزشمند معنوی بهره‌ی کافی و وافی ببر 📘 1. سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص 309 #شب_نیمه_ی_ماه_ذی_القعده