پی نوشت : ● علامه جعفری می گفتند: برخي از جامعه شناسان برتر دنيا در دانمارک جمع شده بودند تا پيرامون موضوع مهمي به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع اين بود: 🧩 «ارزش واقعي انسان به چيست؟» [ مثلا برای سنجشِ ارزشِ بسياري از موجودات، معيار خاصي داريم. مانند معيار ارزش طلا به وزن و عيار آن! معيار ارزش بنزين به مقدار و کيفيت آن! معيار ارزش پول،پشتوانه آن است! ] اما معيار و ارزش انسان‌ها در چيست؟ هر کدام از جامعه‌شناسان، سخناني گفته و معيارهاي خاصي ارايه دادند. هنگامي که نوبت به بنده رسيد، گفتم: اگر مي‌خواهيد بدانيد يک انسان چقدر ارزش دارد، ببينيد به چه چيزي علاقه دارد و به چه چيزي عشق می‌ورزد. 🌺 کسي که عشقش يک آپارتمانِ دو طبقه است، در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسي که عشقش ماشينش است، ارزشش به همان ميزان است. اما کسي که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازه خداست! علامه فرمودند: من اين مطلب را گفتم و پايين آمدم. وقتي جامعه شناسان سخنان من را شنيدند، براي چند دقيقه روی پای خود ايستادند و کف زدند! هنگامي که تشويق آن‌ها تمام شد، من دوباره بلند شدم و گفتم: عزيزان! اين کلام از من نبود! بلکه از شخصي به نام علی بن ابی طالب (عليه‌السلام) است ❤️ که آن حضرت در #نهج_البلاغه مي فرمايند: «قِيمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ» _ارزش هر انساني به اندازه چيزی است که دوست می‌دارد (آن را خوب می‌داند). وقتي اين کلام را گفتم، دوباره به نشانه احترام به وجود مقدسِ اميرالمؤمنين علي (عليه‌السلام) از جا بلند شدند... ‌ و حال آرزوی شما چیست؟ @alisokhan