|به نامِ تنها ســخنورِ غــدیر، به نــامِ خـدا| ای مردمانی که از قلمِ حضرتِ حـق، بر دشتِ غـدیر نگه‌ داشته شدید... انگار، آخرین مجالِ دیدارِ من و شماست! پـس بـشنوید، صـوتِ خداوند را که دُر می‌چکد از لبانش و فرمانِ بی‌واسـطه‌ی حق را گردن بگیرید! چرا کـه مـن رسول و دل‌بـاخته‌ی آغوشِ خـداوند، از جانبِ حضرتِ حق، عـلی‌بن‌ابی‌طالب را، صاحب اختیار و پـیشوایِ جـنونِ شما معرفی می‌کنم! حکم بـَـر این است که امامت و خلافت در فرزندانِ من از نــسلِ ابوتراب خـواهد بود و باید مـطیعِ این امـر نوشته شوید تا برپاییِ رستاخیز و دیدارِ دوباره‌ی مـان... مــن، مـحمد‌بن‌عبدالله معترف هستم برایــن‌که هرآن‌چـه پروردگارم از واژه واژه‌ی لاهوت و حلال و حرام‌َش به حقیقتِ من چشانده است به بطنِ علی نـشانده‌ام... پس او را ارجح و صدرا بدانید چرا که هـیچ علمی نیست، مگر آن‌کـه خدا به واسطه‌ی محمدش، آن را در جانِ علی نشانده ای اهلِ مسلمان‌ کنون، در بامِ تبرکِ غدیر فرجامِ پیام‌بران را مخابره، و آغازِ ولایت را به علی محول می‌کنم! واقف باشید که علی عزیز‌دردانه و هم‌نشینِ خداوند است و خداوند در دست‌نویسِ خود قـرآن، در مدح و معاشقه با او یـاسین نـازل کرده است... تبرک باد، غدیر را که شیعه‌ی حضرت‌امیر شده است... خطبه‌ی حضرت رسول(ص) ۱۸ ذی‌الحجه، سال ۱۰ هجری قمری کرانه‌ای مابین شکوه کعبه و غربت مدینه سوار بر جهاز شتران #جنونِ_غدیر