|به نــامِ او که عـشقِ عـلی(ع) را در ما نـهادینه کرد| ای خـداوندِ عــلی! ای نـهایتِ آرزویِ عـارفان! ای مَـحبوب تر از مَحبوبیت های جـهان! مـــَـن، عــلی‌بن‌ابی‌طـالب، در آستانِ امارتِ ربوبیت تـو تــنها، بنده‌ای نـاتَـوان و رنجور و خـوار و کوچک و درمـانده و زَمین گـیر هستم! ای ارباب و مَعشوقه ی مـن! از کدام درد و آشفته حـالیِ عــلی به پیشِ تو شِـکوه کنم؟ و بـرایِ کـدامین ابــتلا و تـنگ‌نــایِ خویش گـلایه کنم؟ در وَصـفِ کـدام قـید و اسارتِ دنـیا شکایت بنویسم؟ که مــن، عـــلیِ عــاشق و کوچکِ تو بـَـر سختیِ عـَـذاب... و گرفتگیِ احـوال... و حَرارتِ آتــش... و سختی و رنج و درد و دود، صـبر و شکیبایی می ورزم. امـــّـــا، بـَـر فـراق و دوری از تــو، چگــونه صبر کنم؟ چــگونه قـلبِ عـلی تـاب‌آوَرِ جدایی از آغـوشِ تو شود؟ چـگونه در فـراقِ تو اسـتوار و بـردبار بمانم؟ گـفت‌و‌گــویِ عــارفانه‌ی عـلی(ع) با خـدا در منـاجاتِ کــمیل:))))) #نـشانگرِ_غـَـدیر #3_روز_مانده_تا_هبوطِ_غـَـدیر