📌توهم خطای نوشتاری قرآن(۱) : مرفوع بودن اسم إنّ ؟؟؟ (نقد سها) 📛 #متن‌شبهه : اسم إِن بايد منصوب باشد ولی در مواردی در قرآن اسم آن مرفوع آورده شده است. 🔺مثلا دو آيه‌ زير تكرارند و فقط در لغت صابئين (صابئون) اختلاف دارند كه از نظر قوائد نحوی صابئون غلط است چون به اسم ان عطف شده و بايد منصوب باشد. 👈ان الذین آمنوا و الذین هادوا و النصاری و الصابئین من آمن بالله و الیوم الآخر و عمل صالحا فلهم اجرهم عند الله و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون ﴿۶۲ بقره﴾ 👈ان الذین آمنوا و الذین هادوا والصابئون و النصاری من آمن بالله والیوم الآخر وعمل صالحا فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون﴿۶۹مائده﴾ 🔺مثال دیگر ؛ 👈قالوا إِنْ هَذَان لساحران یریدان ان یخرجاکم من ارضکم بسحرهما و یذهبا بطریقتکم المثلی  ﴿۶۳ طه﴾ هذان غلط است و باید هذین باشد ✅ #اماپاسخـــ‌بهـــ‌اینـــ‌توهم؛ 【➊】بنده خیلی خیلی مختصر این مساله را جواب میدهم و مباحث تفصیلی را به محلش واگذار می کنم. به این شبهات سها خیلی اشکالات دارم ولی برای خسته نشدن شما بزرگواران ، پاسخ را زیاد کش نمیدهم. 【➋】💡یک دقیقه تفکر ؛ این شبهه و نظائرش اگر وارد بود ، حتمااا در زمان نزولش ، اعراب و مشرکین و مخالفین اسلام ، بر پیامبر اشکال وارد میکردند و مانع پیشرفت اسلام میشدن و همه جا ، جااار میزدند که قرآن اشکال ادبیاتی دارد. مخصوصا وقتی که اسلام تحدی میکرد ، پیاز داغ مساله بیشتر میشد و طبیعتا دقت اعراب در نقد قران بالاتر میرفت. 【➌】💡مهمترین منبع استخراج ادبیات عرب ؛ قرآن ، مهم ترین منبع استخراج ادبیات عرب است و همه مکاتب نحوی برای استنباط قواعد عربی به قرآن توجه بسیار ویژه میکردند و حتی بر اساس همین آیه ای که مورد اشکال مخالفین قرار گرفته ، استدلال کرده‌اند که این قبیل گفتار جایز می باشد. فلذا اینکه به قرآن اشکال ادبیاتی بگیرند ، خنده دار است. 【➍】💡شواهد دیگر ؛ در زبان عربی ، جملاتی وجود دارد که نشان میدهد این قبیل ادبیات وجود داشته و اشکالی متوجه آن نمی باشد. بنده چند نمونه به عنوان مثال ذکر میکنم ؛ 👈بشر بن ابی خازم که از شعرای عصر جاهلی هم بوده در شعری می گوید ؛ و الا فاعلموا إنّا و انتم بغاة ما بقينا في شقاق که انتم ضمیر مرفوعی است و بر اسم ان عطف شده است. 👈صحابی ضابئ بن حارث در شعری میگوید ؛ فمن یک امسی بالمدینة رحله فإنّي و قيارٌ بها الغريب که قیار مرفوع است و به اسم ان عطف شده. 👈 کلام یکی از شعراء ؛ خليلىّ هل طبّ فإنّى و أنتما  و إن لم تبوحا بالهوى دنفان! 👈در کتاب معانی الاخبار شیخ صدوق آمده ؛ إنّا و آلُ ابي سفيان اهل بيتين تعادينا في الله. که آل مرفوع و عطف به اسم ان شده است 👈روایتی در کمال الدین در شأن امام حسین و اصحابشان آمده است که ؛ اما إنّه و اصحابُه من ساداة الشهداء 👈در کتاب کافی کلینی روایتی آمده که حضرت جبرئیل به امام علی علیه السلام فرمود ؛ إنّك و هم شرع سواء 🔺#نکته ؛ غالبا در زبان عربی ، این قبیل اسم ها منصوب می آید ولی به صورت رفعی هم جائز می باشد ، هر چند که استمعالش کم است. 【➎】پاسخ آیه إنْ هذان لساحران ؛ اما در آیه دومی که ملحدین و سها به آن اشکال کرده اند و گفته اند که مخالف ادبیات عرب است ، در حالی که هیچی از ادبیات سر رشته ندارند ، با یک شعر از الفیه ابن مالک و شرح ابن عقیل بر آن ، پاسخ را مختصر کرده و بحث را زیاد کش نمی دهیم. 🔺نحوی مشهور ، ابن مالک در اشعار نحوی اش معروف به الفیه ، میگوید؛ و خفّفت إنّ فقلّ العمل‌ و تلزم اللام إذا ما تهمل‌ 🔺ابن عقیل در شرح این بیت مینویسد؛ إذا خفّفت «إنّ» فالأكثر فى لسان العرب إهمالها ؛ فتقول: «إن زيد لقائم» و إذا أهملت لزمتها اللام فارقة بينها و بين«إن» النافية. 💡ترجمه همراه با توضیح ؛ زمانی که انّ(تشديد دار) بدون تشدید بیاید ، اکثرا در زبان عربی عمل ندارد و کلمه بعدش را منصوب نمیکند ؛ پس اینجور گفته میشود : ان زیدٌ لقائم. در زمانی که إنْ عمل نمیکند ، بین إنْ و خبرش یک لام میاید تا با إن نافیه اشتباه نشود. ✨‌ڪاناݪـ الممهدوݩ للمهدے @almahdi_14