🔺خلاصۀ درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت چهارم؛ امانت‌داری- جلسۀ سوم بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹امام سجاد«ع» می‌فرمایند: در ادای امانت کوشا باشید، قسم به خدایی که محمد«ص» را به پیامبری مبعوث کرد، اگر قاتل پدرم امام حسین«ع» به من اعتماد کند و شمشیری که با آن پدرم را به شهادت رسانده، نزد من به امانت بسپارد، آن امانت را به وی بازمی‌گردانم. 🔹در شرح انواع امانت‌داری بحث به لزوم امانت‌داری راجع به اسرار مردم رسید. پیامبر اکرم«ص» می‌فرمایند: لغزش‌ها و عیوب مؤمنان را دنبال نکنید، هرکه لغزش مؤمنى را جستجو کند، خداوند تمام لغزش‌هاى او را دنبال خواهد کرد و او را حتی در میان خانه‌اش رسوا مى‌سازد. 🔹امیرالمؤمنین«ع» در عهدنامۀ مالک اشتر می‌فرمایند: «تنها خداست که در رابطه با عیوب و لغزش‌های مردم حکم می‌کند». 🔹قسم ديگرى از امانت‌داری، حفظ نعمت‌هایی است که خداوند متعال به عنوان امانت و ودیعه به انسان‌ عطا فرموده و از او خواسته است که امانت‌دار خوبی برای آنها باشد. 🔹یکی از امانت‌های الهی، «روح» انسان است. روح مقدس ما، نزد ما امانت است. 🔹پس ما باید روح خود را حفظ کنیم. چه چیز به روح ضربه می‌زند؟ گناه، مانند دروغ، غیبت، نمامی، سخن‌چینی، مال مردم خوردن، پر شدن شکم از حرام، دروغ‌گویی و دوری از صداقت و بالاخره ارتکاب هر نوع گناه. 🔹در روايتى از امام باقر«ع» می‌خوانیم: هیچ عاملی مثل گناه، دل و روح انسان را فاسد و تباه نمی‌سازد؛ چراکه گناه، قلب انسان را وارونه مى‏كند. 🔹گناه وجهۀ ملکوتی و معنوی انسان را می‌کُشد و در واقع دل او را می‌میراند، به‌تعبیر روایت دل را وارونه می‌سازد. 🔹روح انسان باید به‌عنوان یک امانت الهی، حفظ و تقویت گردد تا صاحب خود را به مقام عنداللهی و به لقای پروردگار متعال برساند. آنچه سبب تقویت روح و جلای دل می‌شود، اجتناب از گناه، عبادت، مداومت بر مستحبات و ارتباط با خداوند متعال است. 🔹یکی دیگر از انواع امانت الهی، اموال و دارایی انسان است که به‌عنوان امانت در اختیار او قرار می‌گیرد. قرآن کریم راجع به اموال انسان می‌فرماید: «وَ آتُوهُمْ مِنْ‏ مالِ‏ اللَّهِ‏ الَّذي‏ آتاكُمْ»؛ یعنی از اموال خداوند که به شما عطا کرده، به دیگران بدهید. 🔹در واقع خدا می‌فرماید: من مال به تو دادم، هم برای خودت و هم برای دیگران، پس رسیدگی به دیگران به اندازۀ ¬توان لازم است. اگر کسی تمام اموالی که خداوند به او داده است را فقط برای خودش بخواهد، خیانت در امانت کرده است. صرف اموال در کارهای حرام یا در تجمّل‌گرایی، از مصادیق خیانت در امانت است. 🔹از دیگر اقسام امانت‌داری و پای‌بندی به عهدها، تعهّد به پیوندی است که زن و شوهر در پی ازدواج با یکدیگر برقرار می‌سازند. زن و شوهر متعلق به یکدیگرند؛ عفت خانم، مال شوهرش است، چنان‌که ناموس و عِرض مرد مربوط به همسر اوست. کوتاهی در حفظ عفّت، چه از سوی مرد و چه از سوی زن، خیانت در امانت است. 🔹امانت دیگر الهی، اعضاء و جوارح بدن انسان است. چشم، گوش، دست و پا، از جمله نعمت‌های خداست که نزد آدمی امانت است و خیلی ارزش دارد. 🔹اگر کسی از اعضای بدن خلاف نظر خداوند و در جهت گناه استفاده کند، خیانت در امانت کرده است. 🔹نعمت بزرگ دیگری که در اختیار انسان است، نعمت ثقلین، یعنی «قرآن» و «عترت» است. 🔹هرکه در متابعت از اهل‌بیت«ع» کوتاهی کند و پیرو ایشان نباشد یا هرکه به آیات نورانی قرآن کریم عمل نکند، امانت‌دار نیست و در حفظ و استفاده از این دو ثقل گرانبها و این دو امانت رسول گرامی«ص» خیانت ورزیده است. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/n84799 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri

📝پيام مرجع عاليقدر حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری«مدّظلّه‌العالی» به مناسبت رحلت عالم مجاهد و خدوم آیت‌الله آقای حاج سید کمال فقیه ایمانی«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ «إِنَّا لِلهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» 🔹️ رحلت عالم مجاهد و خدوم مرحوم آیت‌الله آقای حاج سید کمال فقیه ایمانی«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» موجب تأسّف و تأثّر فراوان گردید. 🔹️این عالم جلیل‌القدر، عمر مبارک و شریف خویش را یکسره در خدمت به اسلام و مسلمین و حوزه‌های علمیّه و ترویج و تحکیم معارف والای قرآن کریم و عترت طاهره«علیهم‌السّلام» مصروف ساخته و کارنامه‌ای پربار و سرشار از برکات درخشان دینی، فرهنگی و اجتماعی از خود به یادگار نهادند. 🔹️تأسیس مراکز متعدّد حوزوی و مذهبی و مساجد و کتابخانه‌ها و بیمارستان‌ها و مؤسّسات خیریه و نظایر اینها و همچنین نقش برجستۀ این عالم بزرگوار در حوزۀ علمیّۀ اصفهان و تربیت جمع کثیری از طلّاب و روحانیّون و نیز در جریان مبارزات و امور مربوط به انقلاب اسلامی و نهضت امام راحل عظیم‌الشّأن«قدس‌سرّه‌الشّریف»، جلوه‌هایی روشن از این کارنامۀ ماندگار است که امید است اینک در آستان واسعۀ پروردگار متعال مورد عنایت ویژه و قبول الهی واقع گردیده باشد. 🔹️با عرض تسلیت به بیت محترم این عالم جلیل خصوصاً به همسر مکرّمه و آقازادگان و فرزندان گرامی و سایر بازماندگان و شاگردان و ارادتمندان ایشان و به حوزۀ علمیّه و عموم مردم بزرگوار اصفهان، از خداوند سبحان علوّ درجات این عالم فقید و حشر و نشر ایشان با اجداد طاهرینشان«صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین» و همچنین صبر و اجر و سلامت و سعادت خاندان مصاب را مسألت می‌کنم و امیدوارم خدمات بزرگ دینی و حوزوی و اجتماعی ایشان همچنان با لطف پروردگار متعال به نحو احسن، استمرار یابد. ان‌شاءالله‌تعالی. والسّلام علیه و علی جمیع عبادالله‌الصالحین و رحمة‌الله و برکاته. حسين‌المظاهرى ۱۲/محرم‌الحرام/۱۴۴۳ ۳۰/مرداد/۱۴۰۰ #پیام 🆔 @almazaheri

🔺خلاصۀ درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت ششم؛ عفو- جلسۀ اول 🔹بحث این جلسۀ اخلاق در مورد یکی از فضیلت‌های فراموش شده، به نام «عفو و گذشت» است. 🔹️قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ الله لَكُم‏»؛ آیا دوست داری در قیامت نه فقط از گناهانت بگذرم، بلکه تو را رسوا هم نکنم؟ معلوم است که در جوابش همه می‌گویند: آری. قرآن می‌فرماید: اگر دوست داری، تو باید در دنیا چنین باشی. باید عفو داشته باشی و از بدی دیگران بگذری. 🔹️چه کسی می‌تواند مورد شفاعت اهل‌بیت«ع» واقع شود؟ آنکه به اهل‌بیت«ع» شبیه است، اساساً شباهت لازمۀ شفاعت است. از بالاترین فضائل اهل‌بیت«ع»، عفو، صفح، گذشت، ایثار، فداکاری و به دل نگرفتن کینۀ دیگران است. 🔹️آدم سخت‌گیر که از بدی دیگران نمی‌گذرد و بلکه حسّ انتقام‌جویی در او زنده است، در قیامت نمی‌تواند مورد شفاعت اهل‌بیت«ع» واقع بشود. 🔹️اگر زن بدی کرده است، مرد حق ندارد کینۀ او را به دل بگیرد. چنانکه اگر مرد مرتکب کار بدی شده، زن حق ندارد که عفو نکند و کینۀ او را به دل بگیرد. 🔹️رسول خدا«ص» به روایت امام صادق«ع» می‌فرمایند: اگر دو مسلمان با هم قهر کنند و قهرشان سه روز طول بکشد و آشتی نکنند، آنها از ربقۀ اسلام بیرونند. 🔹️ما کارمان به آنجا رسیده که پدر با پسر قهر است و پسر با پدر قهر است؛ به خاطر مسائل عروس و مادر شوهر، پسر با مادرش کینه‌توز شده و کینۀ مادرش به دلش است؛ در اثر حرف‌های زنانه، مادر کینۀ پسر به دلش است. این مادر، این پدر، این پسر، این دختر، در قیامت نمی‌توانند مورد عفو خدا واقع شوند و لیاقت شفاعت ندارند. 🔹️مقدس کینه‌توز نمی‌تواند مورد شفاعت اهل‌بیت«ع» واقع شود، چون از نظر فضائل اخلاقی به ایشان شبیه نیست. 🔹️سیرۀ اهل‌بیت«ع» سرشار از عفو، گذشت و ندیده گرفتن است. از امام صادق«ع» روایت شده که فرمودند: ما خاندانى هستيم كه روشمان بخشيدن كسانى است كه به ما ظلم كرده‏اند. 🔹️در جنگ احد که جنایات کفار و مشرکین شدّت داشت، پیامبر اکرم«ص» در پاسخ به درخواست دسته‌ای از مسلمان‌ها مبنی بر نفرین به کفّار و طلب نابودی آنان از خداوند، نه تنها نفرین نکردند، بلکه فرمودند: «اللَّهُمَ‏ اغْفِرْ لِقَوْمِي‏ فَإِنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ»؛ یعنی خدایا! قوم من را ببخش، گناهان آنها را بپوشان، آنان جاهلند و نمی‌فهمند چه می‌کنند! 🔹️پیامبری که ما باید پیرو او باشیم، عفو و صفح دارد. کسی با کینه‌توزی و با فراموشی فضیلت عفو، لایق شفاعت نمی‌شود، از عفو خداوند تعالی نیز برخوردار نخواهد شد. چه خوب است که ما دست کم خودمان را فریب ندهیم. نگوییم همه غرق گناهیم و یک حسین داریم، نگوییم همه غرق گناهیم و با شفاعت پیغمبر اکرم«ص» به بهشت می‌رویم. 🔹️از رسول خدا«ص» روایت شده که به اصحاب خود فرمودند: آيا می‌خواهید شما را از بدترينِ مردم خبر دهم؟ گفتند: آری يا رسول‌ الله، فرمودند: او كسى است كه مردم را دشمن دارد، و مردم نيز او را دشمن دارند. سپس فرمودند: آيا شما را از بدتر از اين خبر ندهم؟ گفتند: چرا يا رسول الله، فرمودند: او كسى است كه از هيچ خطائى ‏چشم پوشى نمي‌كند، عذرى را نمى‏پذيرد و گناهى را نمى‏بخشد. 🔹️همه توجه داشته باشند که امام حسن مجتبی«ع» در لحظات آخر عمرشان حاضر نشدند بگویند که همسر من، مرا کشت. ایشان شهید شدند و آن زن را رسوا نکردند. کدام زن؟ بدترینِ زن‌ها و شقی‌ترینِ زن‌ها. حال ببینید که بین زن و شوهرها چه اختلاف‌ها و چه رسوایی‌هایی وجود دارد. این طرز رفتار از اسلام به دور است و تناسبی با شیوۀ زندگی معصومین ندارد. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/k39669 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri

🔺خلاصۀ درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت ششم؛ عفو- جلسۀ دوم بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹فراموش شدن فضیلت عفو در جامعه خیلی خطرناک است. این وضع سرسختی و نگذشتن از گناه دیگران که در بین برخی از مردم شایع است، خسارت دارد. 🔹قرآن کریم می‌فرماید: ‏«وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ»؛ یعنی نگذارید این فضیلت‌ها در بین شما فراموش شود که خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست. 🔹یکی از تبعات فراموشی فضیلت عفو در جامعه، آن است که افرادی صرفاً بابت مهریّه در زندان به‌سر می‌برند که این مسأله مفاسد فراوانی دارد و برای جامعۀ اسلامی ننگ است. 🔹هنگامی که حق با انسان است و از حقّش می‌گذرد و عفو می‌کند، معنا ندارد که خدا در این دنیا به او کمک نکند. کسی که بدون دلیل موجه و با سرسختی و لجاجت عفو نمی‌کند نیز، معنا ندارد که در این دنیا نجات پیدا کند. 🔹فضیلت عفو، مراتبی دارد که در این جلسه به برخی از آن مراتب اشاره می‌گردد: 🔸مرتبۀ اوّل از عفو، همان بخشیدن و گذشتن است. این مرتبه، مربوط به عموم مردم است و تمام بندگان باید آن را تحصیل کنند. حتی اگر طرف مقابل انسان مقصّر باشد، باز هم به‌کارگیری این مرتبه از عفو پسندیده است. 🔹در آیه‌ای از قرآن شریف می‌خوانیم: «جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها»؛ برخی از مفسرین در معنای این آیه نوشته‌اند: «اگر کسی به تو بدی کرد، تو به اندازۀ بدی او می‌توانی به او بدی کنی». امّا معنای ظریف و دقیق‌تری هم می‌توان برای این آیه در نظر گرفت که با روش اهل‌بیت«ع» سازگار است و آن اینکه: «بدی کردن در مقابل بدی دیگران، به همان اندازه بد است»؛ یعنی اگر کسی به تو بدی کرد، چنانچه تو هم بخواهی به او بدی کنی، چه فرقی با او خواهی داشت؟ 🔹بر این اساس، بخشیدن دیگران و خودداری از مقابله به مثل، در هر صورت پسندیده است. حتی قرآن کریم در مبحث قصاص، چه قصاص نفس و چه قصاص عضو، که حقّ مسلّم بندگان است، عفو و بخشش را کفّارۀ گناهان دانسته است. 🔸مرتبۀ دوّم از عفو، «صفح» نام دارد. صفح به معنای ندیده گرفتن و به دل نگرفتن بدی دیگران است. در این مرتبه، انسان علاوه بر اینکه می بخشد، خطاى او را در نظر نمى‏آورد، گويا او اصلاً مرتكب خطا نشده است. 🔹این مرتبه مربوط به خواص جامعه است که توانسته‌اند نفس خود را مهذّب سازند. آنان که درخت رذالت را از دل کنده و درخت فضیلت به جای آن کاشته‌اند و دلشان پاک است. دل پاک یعنی دل بدون کینه و دل بدون بغض دیگران. دلی که بتواند بدی دیگران را فراموش کند. 🔹دل پاک اقتضاء می‌کند که انسان با مواجهه با بدی دیگران، اصلاً ناراحت نشود تا نوبت به عفو و صفح برسد. یعنی اصلاً و ابداً کینه در آن نیست. 🔹این مرتبه از عفو، به طور ویژه در روابط اجتماعی و در معاشرت با خویشان، رفقا، همکاران، همسایه‌ها و نظایر آن کاربرد دارد، به‌خصوص در بین اقوام و خویشاوندان که اگر صفح و ندیده گرفتن در روابط بین آنها فراموش گردد، رفته رفته مرتکب گناه ترک رحم می‌شوند و با هم قهر می‌کنند که از گناهان کبیره است. قرآن کریم در سه موضع تارک رحم را لعن کرده است. 🔹همه باید از بدی همدیگر بگذرند و آن بدی را به دل نگیرند، حتی اگر خودشان مقصّر نباشند و تقصیر را با طرف مقابل بدانند. حساب اینکه چه کسی تقصیر دارد نیست، حساب اینست که تو باید گذشت داشته باشی! مگر ما بندگان گناهکار و مقصّر نیستیم؟ اما خداوند سبحان در صورت توبه و عذرخواهی از ما می‌گذرد و پروندۀ گناه را محو و نابود می‌کند. 🔸مرتبۀ سوم عفو، «غفران» نام دارد. این مرتبه به أخصّ الخواص مربوط می‌شود. غفران بر ستر و پوشش دلالت دارد، به این معنا که انسان روي گناه یا خطای دیگران را با چيزي اضافه‌تر از آن بپوشاند؛ يعني علاوه بر بخشیدن و افزون بر ندیده گرفتن، بدی دیگران را با نيکي و احسان پاسخ گويد. 🔹عمل کردن به این مرتبه از عفو، یعنی پوشاندن خطا و بدی با نیکوکاری، به‌طور ویژه در رابطۀ بین اعضای خانواده کاربرد دارد. به‌خصوص زن و شوهر در خانه، هر دو باید نه تنها خطا و گناه دیگری را عفو کنند و ندیده بگیرند، بلکه در پاسخ بدی، احسان کنند؛ یعنی اگر یکی از آنها قهر کرد، دیگری با او آشتی و به وی محبّت کند. این طرز رفتار او را شرمنده ساخته و محبّت را در خانه حکم‌فرما خواهد کرد. 🔹نکته‌ای که در پایان این مبحث لازم است بدان توجه جدی شود، آن است که عمل به این فضیلت ارزشمند نباید منجر به گسترش ظلم ظالمان و ترویج رذائل اخلاقی گردد. پس فضیلت عفو برای بخشیدن مجازات مجرمين يا گناهکاراني که پشيمان نيستند و به جرم و معصيت خويش ادامه مي‌دهند، کاربرد ندارد و نتایج نامطلوبی در پی خواهد داشت. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/f45223 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri

🔺خلاصۀ درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت هفتم؛ صبر بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹یکی از فضیلت‌های مهمّ اخلاقی، فضیلت «صبر» است. 🔸صبر به سه قسم کلّیِ «صبر در عبادت»، «صبر در معصیت»، و «صبر در مصیبت» منقسم می‌گردد. 🔹«صبر در عبادت و اطاعت»، همان اهميت ويژه به واجبات و مستحبّات است. 🔹«صبر در برابر معصيت»، با اجتناب جدی انسان از گناهان میسّر می‌گردد. 🔹راجع به «صبر در مصیبت»، قبل از هر چیز باید بدانیم که مصیبت و بلا برای تمام بندگان رخ می‌دهد، در نسل‌های قبلی بوده و در نسل‌های بعدی نیز خواهد بود. 🔹اميرالمؤمنين«ع» راجع به دنیا مي‌فرمايند: دنیا خانه‌اي است که در بلا و مصيبت پيچيده شده است. 🔹شدیدترینِ بلاهای دنیوی نیز طبق حدیثی از امام صادق«ع» نصیب انبیاء الهی می‌شود، پس از آنان افرادی که به پیامبران نزدیک‌ترند، به ترتیب مقامی که دارند، بیش از دیگران طعم مصیبت را خواهند چشید. 🔹جزر و مد دنیا و سختی و آسانی زندگی در بسیاری از موارد، امتحان بندگان است؛ زیرا به تصریح قرآن کریم، نوع بشر حتماً امتحان می‌شود. 🔹اهل معرفت بر اين باورند که مصائبی که انسان دخالتی در وقوع آن نداشته، الطاف خفيّۀ خداوند متعال هستند. الطاف خفيّه، از آن نظر که نعمت‌هاي باطني هستند و ظاهري دشوار و بلاگونه دارند، صبر و استقامت مي‌طلبند. 🔹هرچه از طرف خدا بيايد، خير است و حتماً مصلحت دارد. اساساً شر و بدي از طرف خداوند نيست؛ زيرا اگر خداوند براي بندۀ خود بد و شر بخواهد، با صفات او نظير اينکه عالم، رحمان، رحيم، قادر، حکيم، رئوف، کريم و جواد است، سازگار نخواهد بود. 🔹قرآن کريم به کساني که در مشکلات و در مصیبت‌ها خود را نبازند بشارت داده، سپس برای آنان درود و صلوات فرستاده است. علاوه بر اینکه درود و رحمت و صلوات خود را نثار افراد صابر و شکیبا کرده، آنان را در بن‌بست‌ها هدایت می‌کند و راه مستقیم را به ایشان نشان می‌دهد تا گمراه نگردند. 🔹صبر در برابر مصائب، در قیامت، ثواب و پاداش فراواني دارد. قرآن کريم، اجر چنين صبري را بدون اندازه و بي‌حساب مي‌داند. 🔹راوی می‌گوید از بیماری و از سختی‌ها که به من مي‌رسيد، به امام صادق«ع» شكايت كردم، حضرت به من فرمودند: اگر مؤمن بداند چه پاداشى براى مصيبت‌ها دارد، آرزو مي‌كند در دنیا او را با قیچی تكه تكه كنند. 🔹انسان بايد هنگام برخورد با مصيبت‌، صبر و استقامت داشته باشد؛ به اين معنا که در صورت توان، مشکل را حل ‌کند، وگرنه از کنار مشکل بگذرد و اگر نشد، بايد مشکل را به‌دوش بگيرد و به‌ حرکت خود در زندگي ادامه دهد و در آن مشکل متوقف نشود که خطر و ضرر دارد. 🔹امیرالمومنین«ع» به منظور تسليت گفتن به کسی که فرزندش از دنیا رفته بود، فرمودند: حق داری برای مرگ او اندوهگین باشی، امّا هر مصیبتی، در صورت صبوری، نزد خداوند پاداشى دارد. بعد فرمودند: توجه داشته باش که چنانچه شكيبا باشى، تقدير الهى بر تو جارى مى‏شود و اجر خود را خواهی گرفت؛ و اگر صابر نباشی و بى‌تابى كنى، باز هم تقدير الهى بر تو می‌گذرد، در حالی که مأجور نیستی و مرتکب گناه شده‌ای! 🔹وقتي انسان در برابر مصائب و مشکلات صابر باشد، به «آرامش درونى» یا «نفس مطمئنّه» دست مى‏يابد. به این معنا که زندگی او هرچند سرشار از مصیبت و گرفتاری است، امّا غم و غصه نسبت به گذشته و دغدغه و نگرانی برای آینده، نخواهد داشت. 🔹اهتمام به نماز، انس با قرآن، دعا و توسّل و مداومت بر ذکر، نظیر ذکر: «إِنَّا لله وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ‌» و ذکر: «الْحَمْدُ لله عَلَى‏ كُلِ‏ حَالٍ‏» نیز برای رسیدن به آرامش روحی، هنگام ابتلا به مصیبت مؤثر است. 🔹همچنین اگر افراد مصیبت دیده، مصائب خاندان وحی در کربلا، به‌خصوص مصیبت‌های جانگداز حضرت زینب«س» را به خود یادآوری کنند و صبر و استقامت ایشان را سرمشق زندگی قرار دهند، بهتر می‌توانند به مقام صبر دست یابند. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/m53206 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri

بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ ◾️به تناسب فرارسیدن سال‌روز شهادت سه معصوم بزرگوار يعني پيامبر اکرم«ص»، امام حسن مجتبی«ع» و امام رضا«ع»، در اين جلسه سه جملۀ اخلاقی از بيان مبارک آن سه نور مقدّس ذکر می‌کنم. 🔳پیغمبر اکرم در آخرين روزهای حيات مبارک، به مسجد آمدند و روایت ثقلین را که شايد بيش از هزار مرتبه در هر فرصتي براي مردم فرموده بودند، بازگو کردند. ▪️فرمودند: من از میان شما می‌روم و دو ثقل گران‌بها برای شما می‌گذارم: یکی قرآن و دیگری عترت؛ قرآن منهای عترت ناقص است و عترت منهای قرآن ناقص است. ▪️دين شما وقتی تامّ و تمام است که به یک دست شما قرآن و به دست دیگر عترت باشد. ▪️پيامبر اکرم«ص» به طور مکرّر عترت را نيز معرّفي کرده‌ و حتّي آنان را با نام و نشان مشخّص فرموده‌اند. ▪️مسلمان کسي است که به یک دست خود قرآن و به دست دیگرش عترت دارد؛ اگر تمسک به این دو باشد، سعادت است؛ امّا اگر تمسّک به هر دو نباشد و یا یکی از این دو نباشد، شقاوت و گمراهی است. 🔳يکي از ياران امام مجتبي«ع» در آخرين لحظات حيات مبارک آن حضرت خدمت ايشان رسيد و از ايشان خواست نصيحتي به او بفرمايند. امام«ع» در يک روايت، سه نصیحت به او فرمودند. ▪️در نصیحت اول فرمودند: پيش از آن‌که شب اوّل قبرت برسد و زاد و توشه‌ای نباشد، مهیّای مرگ باش. ياد مرگ، در روند زندگي انسان بسيار تأثيرگذار است و علمای علم اخلاق دستور مي‌دهند در هر روز هفت هشت مرتبه به یاد مرگ باشید. ▪️جملۀ دوّم آن بود که فرمودند در زندگی باید کوشا و جدّی و فعال باشید و هم براي دنيا و هم برای آخرت کار کنيد. در دنیا چنان جدی و فعّال و محکم‌کار باشيد که گويي مي‌خواهد آن کار تا قيامت باقي بماند، راجع به آخرت نيز بايد چنان جدّي باشيد که گويا امشب، شب اوّل قبر شماست. ▪️آن حضرت در سوّمين نصيحت فرمودند: اگر می‌خواهید در میان مردم عزیز باشید، اگر می‌خواهید در میان مردم دارای ابهّت و شخصيّت باشید، اگر می‌خواهید محبّت شما در دل‌ها باشد و بر دل مردم حکومت کنید، بايد از گناه اجتناب کنيد و رابطۀ خود را با خداي سبحان محکم نماييد. ▪️ لباس ذلّت معصيت را از تن درآوريد و لباس تقوا بپوشيد. در اين صورت، در دنيا و آخرت عزیز هستید و ابهّت اجتماعی پیدا می‌کنید. 🔳امام رضا«ع» را به اجبار، امّا با ظاهرسازي و تشریفات، از مدينه به سمت طوس حرکت دادند. ▪️در نيشابور استقبال عجیب و بي‌نظيری از امام رضا«ع» صورت گرفت. وقتي ایشان در وسط جمعیت قرار گرفتند، خودشان پردۀ کجاوه را کنار زدند. همه از امام«ع» خواستند تا يک جمله و روايتی براي ايشان بگويند. ایشان نيز روايتی فرمودند که به روايت «سلسلة الذهب» معروف شد. ▪️فرمودند: خداوند متعال کلمۀ «لا اله الاّ الله» را حصن و قلعۀ محکم خود قرار داده که هرکسي در آن وارد شود، از آتش جهنّم ايمن است. ▪️حضرت رضا«ع» پردۀ هودج را انداحتند و احساسات بالا گرفت. دوباره پرده را کنار زدند و به مردم رو کرده و فرمودند: «بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا»؛ يعني کلمۀ «لا اله الاّ الله» برای کسی که ولایت داشته باشد، قلعۀ محکمی است. ▪️بر اين پايه، اگر شیعه با ولايت وارد قلعۀ «لا اله الا الله» شود، مصونیّت دارد و به جهنّم نخواهد رفت. ▪️امام رضا«ع» در طوس نیز در يکي از مجالس، روايتي مشابه روايت قبل را بيان کردند: ولایت امیرالمؤمنین«ع» قلعۀ محکم خداست، هرکه وارد این قلعه شود، از آتش جهنّم مصونیت دارد و بهشت برای اوست. ▪️ولایت سه معنا دارد: یک معنا آن است که از نظر اعتقاد، امیرالمؤمنین علی«ع» را خلیفۀ بلافصل پيامبر اکرم«ص» بدانیم و معتقد به دوازده امام بعد از پيامبر اکرم باشيم. ▪️معنای دوم ولايت، تعظيم شعائر و اهمیّت به شعارهای تشیّع است. ▪️سوّمین معنا، متابعت از اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» است. ▪️شيعۀ حقيقي کسي است که از نظر عقیده، ولایت داشته باشد، از نظر زبان و شعار، ولایت داشته باشد و از نظر عمل، بهترين متابعت‌ها را از سيرۀ اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» داشته باشد. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/r40919 #درس_اخلاق 🆔 @almazaheri_dorous

🔺خلاصۀ درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت هشتم؛ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹یکی از فضیلت‌های فراموش شده «امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر» است. 🔹پیامبر گرامی«ص» به سلمان فرمودند: زمانی می‌رسد که مسلمان‌ها امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر را زشت و ناپسند برمی‌شمرند. 🔹در روایت دیگری از ایشان نقل شده است که مردم در زمانی، نه تنها امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر را ترک می‌کنند، بلکه بدتر از آن، امربه‌منکر و نهی‌ازمعروف مي‌کنند! و بدتر آنکه، جای معروف و منکر در بین مردم عوض می‌‌شود، یعنی منکر را معروف می‌دانند و معروف را منکر تلقّی می‌کنند. 🔹امام علی«ع» می‌فرمایند: همۀ خوبی‌ها یک طرف، از جمله جهاد در راه خدا، امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر هم یک طرف. همۀ خوبی‌ها در مقابل خوبی امر‌به معروف و نهی‌ از منکر، قطره از دریاست. 🔹قرآن کریم می‌‌فرماید: اسلام بهترینِ ادیان است. امت اسلامی بهترین امم است؛ اگر بهترین هستید به خاطر اینست که امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر دارید، می‌فرماید: «كُنْتُمْ خَیرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر». در روایتی از پیغمبر اکرم«ص» نقل شده است: اگر ملّتی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر نداشته باشد، دو مصیبت بزرگ نصیبشان خواهد شد؛ یک مصیبت اینکه بدها بر سر خوب‌ها مسلط می‌‌شوند و دیگر اینکه مؤمنین و آن افرادی که به راستی نیکوکارند و اولیاء خدا هستند، برای آن ملت دعا می‌‌کنند، اما دعایشان مستجاب نمی‌شود. 🔹امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر، مراتبی دارد: 🔸مرتبۀ اول: اهميّت دادن به واجبات و اجتناب از گناهان است، به طورى كه ديگران از رفتار انسان سرمشق بگیرند و متنبّه شوند. 🔸مرتبۀ دوم: آنست که انسان از یک سو به نیکوکاران و افراد با تقوا محبّت بورزد و رفتار شایستۀ مردم را دوست بدارد، از سوی دیگر قلباً از گناهکار ناراحت باشد و او را دوست نداشته باشد، همان‌طور که گناه را دوست ندارد و از آن منزجر است. 🔸مرتبۀ سوّم: تذکّر زبانی است؛ البته با تلطّف، تواضع و مهربانی. در این مرتبه، بيان مسألۀ شرعی کافی است و امر و نهی زبانی یا دستور دادن واجب نیست. در خانواده، در جلسه، در مغازه، در بازار و در اداره و محلّ کار، همه باید بر یکدیگر نظارت ملی داشته باشند؛ البته بدون تندی و تنش، و بدون اینکه سخنان تند و اهانت‌آمیز زده شود. 🔸مرتبۀ چهارم: مبارزۀ منفی است که تأثیرش فوق العاده مهم است. آمر به‌معروف و ناهی ازمنکر وقتی ببیند که گناهکار مرتکب گناه علنی می‌شود و مراتب قبلی نهیازمنكر در وی اثر ندارد، در مواجهه و برخورد با او، ناراحتی از گناه در چهره‌اش آشکار می‌گردد و با حالت غضب آلود با وی برخورد می‌کند. 🔹رفتار با گناهکار در این مرتبه باید به‌گونه‌ای باشد كه تشویق به ارتکاب معصیت نشود و بفهمد براى ارتكاب گناهش با او به نحوی متفاوت از دیگران برخورد می‌شود تا از این راه به زشتی عملش پی ببرد و خود را اصلاح کند. 🔹اگر افراد جامعه مبارزۀ منفی داشته باشند، خیلی تأثیر دارد. امّا خودداری از رفت‌وآمد با گناهکاری که متظاهر به گناه است و بی‌اعتنایی به او، برای عمل به فضیلت مهمّ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر اشکال ندارد، بلکه لازم است. با این مبارزۀ منفی گناه از جامعه زوده می‌شود. 🔸مرتبۀ پنجم: برخورد با گناهکار است، که مربوط به مردم عادی نیست و مربوط به حکومت است. یعنی وقتی موعظه تأثیر نکرد و وقتی لجبازی شد، آنگاه حکومت، طبق قانون و مقررات، با توسّل به زور و جبر، مانع ارتکاب گناه می‌شود. 🔹متأسفانه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر با مراتبی که دارد، فعلاً در جامعه فراموش شده و متروک است. نتیجۀ آن، گسترش فساد اداری، فساد اخلاقی و فساد اقتصادی است. 🔹دولت، ملت و خصوصاً جوان‌ها بیایند تجربه کنند و یک سال تقیّد به ظواهر شرع داشته باشند و ببینند که درست می‌‌شود یا نه؟ 🔹بیایید همه تجربه کنیم، قرآن کریم می‌‌فرماید: هرکه تقوا داشته باشد، از راه بی‌گمان خدا گره‌‌هایش را باز می‌‌کند و خدا از راه بی‌گمان روزی او را می‌‌رساند. 🔹ما راه را گم کرده‌ایم. راه مستقیم که فقط اسلام حرفی و اسلام اعتقادی نیست، بلکه اسلام هم اعتقاد است، هم لفظ و گفتن است و هم عمل کردن است. 🔹همه باید علاوه بر تعظیم شعائر و اهمیّت به شعارهای اسلام، در عمل متقی شویم. همه باید به امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر اهمیّت بدهیم و نظارت ملی داشته باشیم. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/t71228 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri

🔺نوشتار مرجع عالیقدر حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری«مدّظلّه‌العالی» با موضوع پیامبر اکرم«ص» مظهر فضائل اخلاقی خلاصۀ نوشتار: بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹خداوند تعالی در قرآن کریم خلق و خوی رسول خویش را «عظیم» توصیف کرده است: «وَ إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ‏ عَظيمٍ». 🔹اميرالمؤمنین«ع» در توصیف پیامبر«ص» می‌فرمایند: «رسول خدا از همۀ مردم بخشنده‏تر، دليرتر، راستگوتر، باوفاتر و نرم‌خوتر بودند و برترین معاشرت را با مردم داشتند». 🔹بعثت ایشان به‌خاطر تهذیب نفوس آدمیان و رساندن آنان به مقام آدميّت بوده است: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاقِ». 🔹امیرالمؤمنین«ع» از پیامبر گرامی«ص» راجع به روش و سنّت ایشان سؤال کردند. رسول اکرم«ص» رمز موفقیّت خویش را برخورداری از اهمّ فضیلت‌ها دانسته، به برخی از فضائل نیز اشاره کردند؛ از جمله فرمودند: «وَ الْحُبُّ أَسَاسِی»؛ یعنی شخصیّت من بر اساس محبّت پایه‌ریزی شده است. 🔹در بحبوحۀ جنگ احد، برخی از اصحاب از ایشان خواستند که مشرکان را نفرین کنند. نبیّ رحمت«ص» در پاسخ به این درخواست فرمودند: من برای لعن و نفرین مبعوث نشده‌ام، بلکه مبعوث شده‌ام تا بشریّت را به‌سوی «حق» دعوت کنم و وسیلۀ «هدایت» آنان و مایۀ «رحمت» مخلوقات خداوند باشم. سپس از سر خیرخواهی و مهربانی، به‌جای نفرین، دشمنان سرسخت خود را دعا کردند و به درگاه احدیّت عرضه داشتند: خدایا! قوم من را ببخش، گناهان آنها را بپوشان، آنان جاهلند و نمی‌فهمند چه می‌کنند! 🔹پس از فتح مكّه نیز نبیّ رحمت«ص»، تمام افراد تسلیم شده را بخشیدند. سپس به آنها فرمودند: «بروید که شما آزادشدگان هستید». 🔹از ابو سعيد خدرى، صحابی مشهور پیامبر«ص» روایت شده است که: «حیای رسول خدا«ص» از دختران پرده‏نشين بیشتر بود». 🔹امام صادق«ع» با توجه به ضرورت الگوگیری از اخلاق پیامبر اکرم«ص» فرمودند: خداوند تعالی رسول خويش را به «مکارم اخلاق» مخصوص گردانيد؛ یعنی ایشان به‌طور ویژه از «فضیلت‌های اخلاقی» برخوردارند. سپس خطاب به پیروان آن حضرت فرمودند: «شما هم خود را بيازماييد، اگر آن اخلاق نيكو را در خود می‌یابید و اگر از فضائل برخوردارید، شکر خداوند را به‌جا آورید و از او بخواهيد تا خلق نیکو را در شما بيفزايد». سپس امام«ع» ده خصلت از خصائل و صفات نیکوی پیامبر گرامی«ص» برشمردند که عبارتند از: «يقين، قناعت، صبر، شكر، بردبارى، خوش‏خلقى، سخاوت، غيرت، شجاعت و جوانمردى». 🔹رسول خدا«ص» برخی از معیارهای شباهت به خوشان را در روایتی متذکّر شده‌اند؛ ایشان روزی خطاب به اصحاب خود فرمودند: آيا می‌خواهید خبر دهم كدام یک از شما شباهت بيشتری به من دارد؟ سپس به آنها فرمودند: او خوش خلق‌ترینِ شماست، ملايم‏ترین برخورد را با مردم دارد، نسبت به خويشانش نيكوكارترین است و برادران دينی خود را بيش از همه دوست دارد؛ او صبورترین افراد است، بیش از همه خشم خود را فرو می‌خورد و گذشتش از همه بهتر است، او در هر حال، چه خشنود و چه خشمگین باشد، با انصاف‌ترینِ مردم است. 🔸شیعه باید به تبع اولیای خویش و با پیروی از اسوه‌های حسنه، خیرخواه، دیگرخواه، بخشنده، متواضع، انعطاف‌پذیر و صابر باشد و غیر از عمل صالح، عملی از او سرنزند. 🔸کوتاهی در تهذیب نفس و تزکیۀ روح و سستی در زدودن صفات رذیله و کسب صفات حسنه، خطایی بزرگ است که هیچ توجیهی برای آن پذیرفته شده نیست. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/u24399 #درس_اخلاق 🆔 @almazaheri

🔺خلاصۀ درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت نهم؛ انتقاد و انتقادپذیری بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹یکی از فضیلت‌های فراموش شده در اجتماع، «انتقاد» است. 🔹معنای انتقاد آن است که عیب، گناه یا اشتباه دیگران با دلسوزی و به قصد اصلاح، بدون سرزنش، به خودشان گوشزد شود. البته در این میان اهمیّت «انتقادپذیری» کمتر از اهمیّت انتقاد نیست و این دو فضیلت فعلاً در خانواده‌ها، و در جامعه فراموش شده است. 🔹از تبعات ترک و فراموشی انتقاد و انتقادپذیری، فراگیر شدن گناهانی مانند سرزنش، غیبت، تهمت، افشای اسرار، شایعه‌پراکنی، عیب‌جویی، تحقیر و اهانت در جامعه است. 🔹توصیۀ پیغمبر اکرم«ص» به مؤمنین آن است که آینۀ یکدیگر باشند: «الْمُؤْمِنُ مِرْآةُ الْمُؤْمِن‏». 🔹چیزی که الان راجع به انتقاد مشهور شده و غلط است، آنست که در سایت‌ها، روزنامه‌‌ها و در فضای مجازی آبروی دیگران را می‌‌ریزد و بعد می‌‌گوید: من انتقاد کردم؛ یا دسته‌‌ای از جوان‌های تند، غیبت می‌‌کنند، تهمت می‌‌زنند و شایعه‌پراکنی می‌‌کنند و بعد می‌‌گویند ما انتقاد می‌‌کنیم. 🔹اینکه در رسانه‌های مختلف رسمی و غیر رسمی آبروریزی می‌‌کنند، انتقاد نیست. بعضی از روزنامه‌‌ها فحش‌‌نامه شده‌اند. بعضی از سایت‌ها افتضاح‌نامه شده‌اند. 🔹خداوند متعال در حدیث قدسی می‌فرماید: هركه به یک شیعه اهانت كند، آشكارا به جنگ من برخاسته است. 🔹نکتۀ دقیق و قابل توجه اینکه، در انتقاد، عیب‌یابی داریم نه عیب‌جویی؛ یعنی مؤمنین، عیب و ایرادی که آشکار است را یافته، به همدیگر تذکر می‌دهند تا رفع شود، ولی جستجوی عیب، نه تنها وظیفۀ کسی نیست، بلکه گناه است. 🔹نکتۀ دیگر اینکه انتقاد به اشخاص، اگر با تندی، تحقیر و نظایر آن همراه گردد، سرزنش است و دیگر انتقاد نیست، حتی اگر در خلوت و تنها به خود شخص تذکر داده شود. 🔹همچنین اگر عیب افراد به خودشان گفته نشود و در غیاب آنها برای دیگران بازگو گردد. این عمل ناپسند، از یک سو آبروریزی و از سوی دیگر، غیبت است، گاهی نیز با اهانت همراه می‌شود. 🔹باید توجه شود که که اسلام عزیز آبروریزی، اهانت و غیبت ندارد. 🔹پیامبر«ص» غیبت را چنین معنا کرده‌اند: «ذِكرُكَ أَخاكَ بِما يَكرَههُ»؛ یعنی آنچه که در رویش نتوانی بگویی، پشت سرش بگویی. غیبت آن است که اگر بشنود، بدش بیاید. 🔹گاهی نیز عیبی نسبت داده می‌شود که اساساً حقیقت ندارد و تهمت است. امام صادق«ع» می‌فرمایند: کسی که به مرد یا زنی تهمت زند را در قیامت روی تلّی از چرک و خون نگاه می‌دارند. 🔹امام صادق«ع» می‌‌فرمایند: بهترینِ دوستان و برادران من کسی است که عیوب مرا بگوید، ولی از آن به‌عنوان هدیه یاد می‌کنند. بر این اساس، انسان باید با شنیدن انتقاد دیگران و اطلاع از عیوبش، مثل وقتی که هدیه‌ای دریافت می‌کند، خوشحال ‌‌شود. 🔹امام على«ع» می‌فرمایند: دوست تو از آن جهت «صديق» ناميده شده است كه «صادقانه» دربارۀ خودت و معايبت، نصيحت مى‏گويد. پس هر كه چنين بود، رفیق او باش كه دوست، اوست. 🔹آن حضرت در روایت دیگری فرموده‌اند: آنكه عيب تو را بپوشاند، و در غياب تو از تو عيب‌جويى كند، دشمن توست، از او بر حذر باش. 🔹اگر انتقاد و انتقادپذیری در بین ملتی رواج یابد، آنگاه آن ملت، ملتی عاقل و مترّقی خواهد شد. 🔹بیشتر مردم به‌جای اینکه از انتقاد خوشحال شوند، از شنیدن تعریف و تمجید خود، خشنود می‌گردند. 🔹امیرالمؤمنین«ع» می‌فرمایند: آنكه عيب تو را برای خودت آشکار سازد، خیرخواه توست و کسی که از تو تعریف کند و مدح و ستایش تو را بگوید، مثل این است که سرت را بريده باشد، یعنی کمر به نابودی‌ات بسته است. 🔹زن و شوهر باید با تلطف و مهربانی از همدیگر انتقاد کنند. مسلّم است که هر دو عیب و ایراد دارند و باید به هم تذکر بدهند تا رفع شود. 🔹متأسفانه در بسیاری از خانه‌ها به‌جای انتقاد نیکو، زن و شوهر همدیگر را سرزنش می‌کنند و نسبت به هم پرخاشگرند. 🔹پدر و مادر باید در آداب اجتماعی فرزندان خود نیز نظارت داشته و عیوب آنها را با انتقاد سالم رفع نمایند. اگر بچه‌ها بی‌‌ادب باشند، پدر و مادر باید به آنها ادب یاد بدهند، البته با تلطف و مهربانی. 🔹در این خصوص لازم است مواظب باشند تذکر آنها با تحقیر و سرزنش همراه نگردد و به شخصیّت فرزند ضربه نزند. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/m48110 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri

🔺درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت دهم؛ ازدواج اسلامی بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹یکی از فضیلت‌های فراموش شده که ضرر متروک شدن آن را هم خیلی دیده‌ایم، «ازدواج اسلامی» است. 🔹قرآن کریم می‌فرماید: ای پدر و مادرها به پسرها زن بدهید و به دخترها شوهر بدهید: «وَ أَنْكِحُوا الْأَیامى‏ مِنْكُمْ وَ الصَّالِحینَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ». بلافاصله در پاسخ به کسانی که از ترس فقر، ازدواج را ترک می‌کنند، فرموده است: «إِنْ یكُونُوا فُقَراءَ یغْنِهِمُ الله مِنْ فَضْلِهِ»؛ یعنی اگر جوانان توانایی مالی ازدواج را ندارند، بدانند که خداوند تعالی آنان را از فضل خويش بى‏نياز خواهد كرد. 🔹پیامبر اکرم«ص» بر ازدواج جوانان به شیوۀ اسلامی، تأکید داشته و از آن مواظبت می‌کردند، لذا در آن زمان مشکل ازدواج در بین مردم نبوده است. اجداد و نیاکان ما نیز اهل تشریفات و تجمّل‌گرایی‌ در ازدواج نبودند و از این جهت در زمان گذشته که این تشریفات جلو نیامده بود، مشکل ازدواج نداشتیم، فساد اخلاقی هم کم بود. 🔹از پیغمبر اکرم«ص» روایت شده که دو رکعت نماز انسان متأهل افضل از آن است که یک مجرّد تمام شب را مشغول نماز باشد و فردای آن روزه بگیرد. 🔹پیغمبر اکرم«ص» می‌فرمایند: «هرکه ازدواج کند، نصف دینش را به‌دست آورده، پس باید نصف دیگر دین خود را به‌وسیلۀ تقوا حفظ کند». یعنی نصف دین متوقف بر ازدواج است. 🔹در برخی از روایات، عزوبت به شدّت مذمّت شده و حتی چنین برداشت می‌شود که اگر کسی بتواند ازدواج کند و خودداری نماید، معلوم نیست که رستگار شود و دستیابی او به بهشت مشکل است. چنانکه در روایتی از رسول خدا می‌خوانیم: بیشتر افراد اهل جهنّم، عزب و مجردند. 🔹راهکار حلّ مشکل عزوبت و تجرّد در جامعه، رو آوردن به ازدواج اسلامی است و برای آن، پیش از هر چیز لازم است ازدواج اسلامی به‌درستی شناخته شود. شناخت ازدواج ساده و اسلامی نیز جز با پیروی از توصیه‌های قرآن و عترت و سرمشق گرفتن از سیرۀ عملی اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» میسّر نخواهد شد. 🔹دختری متشخّص‌تر از حضرت زهرا«س» و پسری متشخّص‌تر از امیرالمؤمنین علی«ع » نداریم. بدون اینکه پدر چیزی از بیت‌المال به آنها بدهد یا آنها توقع داشته باشند که چیزی از پیغمبر اکرم«ص» بگیرند، زندگی را شروع کردند. در این ده سال زندگی، خوراک و پوشاکی به اندازۀ احتیاج داشتند. 🔹زندگی آنها بسیار شیرین بود و در آن زندگی، امام حسن، امام حسین، زینب کبری و ام کلثوم«ع» را تحویل جامعه دادند. چهار فرزندی که علت مبقیه برای اسلام عزیز هستند. 🔹ازدواج اسلامی چنین است. در ازدواج اسلامی، جهیزیه به اندازۀ احتیاج است؛ مهریّه، برای شخصیت خانم لازم است، اما به‌اندازه‌ای که رنگ تجمل‌گرایی به آن نخورد. این جهیزیه و این مهریه ازدواج را مبارک می‌کند. در روایات می‌خوانیم که از بركت زن كمى مهريّۀ اوست و از بى‏خيرى و شومی زن، زیاد بودن مهریّه است. 🔹پیغمبر اکرم«ص» ملاک و معیار ازدواج را، نه جهیزیه و مهریه و تجمّلات، بلکه دین و اخلاق می‌دانند. چنانکه می‌فرمایند: اگر جوانی متدین و با اخلاق به خواستگاری آمد، به او دختر بدهید. 🔹اگر رفتید روی تشریفات، آن کسی که دین و اخلاق ندارد، نمی‌تواند با دخترتان زندگی کند. دخترتان را اگر به فساد نکشد، بالاخره یک مرگ تدریجی در خانه است. 🔹متأسفانه ما راه را گم کرده‌ایم؛ زندگی مردم که در زمان فعلی تجملی شده، برای همه غل و زنجیر است. در اول سورۀ یس می‌فرماید: تجملات و تشریفات مثل غل و زنجیر به گردن بعضی از افراد افتاده و راه زندگی، راه خوبی و خوشی را از آنان سلب کرده ‌است. به اندازه‌ای، غم و غصه آورده که دیگر نمی‌توانند حقیقت را ببینند و زندگی خوشی ندارند. 🔹مادرها، پدرها، ملت و مسئولین باید توجه داشته باشند و مسألۀ عزوبت را در جامعه حل کنند. تجرّد جوانان مفسده دارد و سعادت آنها را با مشکل مواجه می‌سازد. یکی از آن مفاسد دوست‌یابی و ارتباط بین افراد نامحرم است که خطراتی دارد. 🔹برای حلّ مسألۀ عزوبت، چاره‌ای نیست، جز آنکه غل و زنجیرهای تجمّلات و تشریفات را باز کنیم. باید همه، از مردم و خانواده‌ها تا مسئولین، دست به دست هم بدهند و موانع ازدواج اسلامی را برطرف سازند تا این فضیلت فراموش شده، در جامعه زنده شود و رذائل فراگیر شده و شیطانی، فراموش گردد. 🔹از پیامبر اکرم«ص» روایت شده است که هرکس برای خدا ازدواج کند یا یرای خدا دیگری را همسر دهد، مستحقّ برخورداری از ولایت الهی است: «مَن‏ نَكَحَ‏ لله وَ أنكَحَ لله إستَحَقَّ وِلايَةَ الله». 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/w37965 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri

🔺خلاصۀ درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت یازدهم؛ ادب- جلسۀ اول بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹یکی از فضائل فراموش شده که خیلی هم مهم است، فضیلت «ادب» است. 🔹️قطع نظر از ایمان و اسلام، یک انسان باید بی‌ادب نباشد، چراکه بی‌ادبی به شخصیّت و انسانیت ضربه می‌زند. 🔸️در این جلسه به شرح اقسام ادب،به اعتبار اعضاء و جوارح بدن می‌پردازیم. 🔹️واضح است که ارتکاب گناه به‌واسطۀ اعضای بدن، نوعی بی‌ادبی است. علاوه بر آن، استفادۀ از اعضای بدن در جهت اعمال لغو و بیهوده نیز خلاف ادب است. 🔸️ادب چشم، اقتضا می‌کند که انسان علاوه بر نگاه آلوده، از نگاه بیهوده نیز خودداری کند. 🔹️خداوند متعال در قرآن شریف می‌فرماید: به مردها و به زنان مؤمن بگو: چشمتان را به زیر بیندازید، نه اینکه چشم را ببندید، بلکه چشم را به زیر اندازید و کمتر ببینید و نگاهتان را کنترل کنید. 🔹️چشم دوختن به افراد و اشیاء و خیره شدن، خلاف این دستور و خلاف ادب است. این طرز نگاه کردن، مشکل آفرین است و انسان را به سمت گناه می‌کشاند. 🔸️مراعات ادب گوش نیز لازم است. انسان باید با گوش خود به اندازه بشنود و از شنیدن صوت گناه‌آلود یا صوت بیهوده بپرهیزد. 🔹️قرآن کریم می‌فرماید: از چشمت سؤال می‌کنند که با این چشم چه دیدی؟! راجع به گوش از تو می‌پرسند که با آن چه شنیدی؟! 🔹️چشم و گوش، و حتی قلب و فکر انسان باید برای اعمال یا افکاری به‌کار گرفته شود که یا نتیجۀ دنیا یا نتیجۀ آخرت از آن به‌دست آید؛ وگرنه نعمت خدا را به هدر داده است و نوعی بی‌ادبی است. 🔸️مهم‌تر از چشم و گوش، زبان است و انسان باید از نظر زبان مؤدب باشد. 🔹️غیبت،‌ تهمت، شایعه‌پراکنی و سایر گناهان زبانی، علاوه بر معصیت، بی‌ادبی است. 🔹️ناسزا گفتن یا فحش دادن، به هرکه باشد، حتی به حیوانات، خلاف ادب است. 🔹️شوخی‌های اهانت‌آمیز نوعی بی‌ادبی است و باید ترک شود. 🔹️فرهنگ سخن گفتن باید در بین مردم اصلاح شود و گفتار عمومی، از نظر فصاحت و بلاغت، پسندیده باشد؛ یعنی همه یاد بگیرند هم خوب حرف بزنند و هم حرف خوب بزنند. 🔸️ادب اعضای بدن، در طرز نشستن و راه رفتن انسان نیز نمایان می‌شود. 🔹️در وصف حالات و خلقیّات پیامبر اکرم«ص» آمده است که ایشان هنگام نشستن هرگز پای خود را در مقابل دیگران دراز نمی‌كردند. هنگام برخاستن همنشین خود نیز به احترام وی برمى‏خاستند. 🔸️رعایت ادب در نحوۀ لباس پوشیدن و انتخاب نوع پوشش نیز لازم است. 🔸️نوع دیگری از انواع ادب که به اعضای بدن مربوط می‌شود، رعایت ادب در نوشتار است. متأسفانه در زمان حاضر، بعضی از رسانه‌ها، سایت‌ها و روزنامه‌ها در نوشتار خیلی بی‌ادب هستند. 🔹️علاوه بر اینکه باید محتوای نوشته مفید باشد، پرهیز از هرگونه اهانت، کنایه، طعنه، سرزنش و کلمات رکیک در نوشتار لازم است. 🔹️راهکار مؤثر برای تحصیل فضیلت ادب، تمرین رفتار مؤدبانه است. 🔹️همچنین اگر انسان در گفتار و رفتار خلاف ادب دیگران تفکّر کند و از آن عبرت بگیرد، می‌تواند مؤدب شود. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/n55237 #درس_اخلاق #فضیلت_‌های_فراموش_شده 🆔 @almazaheri