#حدیث_محرم1402 ◾️ ریّان ابن شبیب می‌گوید: داخل شدم بر ابی‌الحسن الرضا(ع) در روز اول محرم، پس به من گفت: «...ای پسر شبیب! اگر برای چیزی گریه خواهی کرد، برای حسین بن علی بن ابیطالب(ع) گریه کن، برای آنکه او را مانند گوسفندی ذبح کردند و هجده مرد از خاندان او با او کشته شدند که روی زمین مانند آنها نبود و هفت آسمان و زمین‌ها برای کشته شدن او گریستند و چهار هزار فرشته برای یاری او فرود آمدند. او را یافتند کشته شده و نزد قبر او آشفته موی و گرد آلودند تا وقتی که قائم(ع) برخیزد و از یاران او باشند و شعار آنان یا لثارات الحسین(ع) است. ... ای پسر شبیب اگر تو را مسرور می‌کند که ثواب تو مانند آن کسانی باشد که با حسین(ع) شهید شدند، هرگاه یاد او کنی بگو: یا لَیْتَنی کُنْتُ مَعَهُم فَاَفوزَ فَوزاً عَظیماً (نساء/۷۳) ای پسر شبیب اگر خوشحال می‌کند تو را که در درجات بلند بهشت با ما باشی، برای اندوه ما اندوهناک باش و از فرح ما شادمان و بر تو باد دوستی ما که اگر مردی سنگی را دوست بدارد، خدا او را روز قیامت با آن سنگ محشور گرداند.» 📖 ترجمه نفس‌المهموم، ص۳۲ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ ابراهیم بن ابی محمود می‌گوید: امام رضا(ع) فرمودند: «محرم ماهی است که مردم جاهلیت جنگ را در آن حرام می‌دانستند. خون ما در آن ماه حلال شمرده شد و فرزندان و زنان ما اسیر شدند و آتش در خیام ما افروخته گشت و هرچه در آنها بود به تاراج رفت و حرمت رسول خدا(ص) را درباره ما مراعات نکردند. روز کشته شدن حسین(ع) چشمان ما را آزرده کرد و اشک‌های ما را روان ساخت. عزیز ما در زمین کربلا خوار شد و اندوه و بلا نصیب ما گشت تا روز معین، پس گریه‌کنندگان باید بر حسین(ع) گریه کنند، برای اینکه گریه بر او گناهان بزرگ را می‌ریزد. آنگاه فرمودند: چون ماه محرم می‌شد پدرم را خندان نمی‌دیدند و اندوه بر وی غالب بود تا ۱۰ روز می‌گذشت و چون روز دهم می‌شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می‌گفت: این روزی است که حسین(ع) در آن روز کشته شد. 📖 ترجمه نفس‌المهموم، ص۳۸ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ شیخ کشی از زید شحّام روایت کرده است که: من با جماعتی از اهل کوفه در خدمت حضرت صادق(ع) بودیم که جعفر بن عفّان وارد شد، حضرت او را اکرام فرمود و نزدیک خود نشانید. سپس فرمود: یا جعفر! عرض کرد: لبیک، خدا مرا فدای تو گرداند. حضرت فرمود: به من رسیده که تو در مرثیه حسین(ع) شعر می‌گویی و نیکو می‌گویی. عرض کرد: بلی، فدای تو شوم. فرمود که: پس بخوان. چون جعفر مرثیه خواند، حضرت و حاضرین مجلس گریستند و حضرت آنقدر گریست که اشک چشم مبارکش بر محاسن شریفش جاری شد. پس فرمود: به خدا سوگند که ملائکه مقربان در اینجا حاضر شدند و مرثیه تو را برای حسین(ع) شنیدند و زیاده از آنچه ما گریستیم گریستند و به تحقیق که حق تعالی در همین ساعت بهشت را با تمام نعمت‌های آن برای تو واجب گردانید و گناهان تو را آمرزید. سپس فرمود: جعفر! می‌خواهی که زیادتر بگویم؟ گفت: بلی سید من. فرمود که: هر که در مرثیه حسین(ع) شعری بگوید و بگرید و بگریاند، البته حق تعالی بهشت را برای او واجب گرداند و بیامرزد او را. 📖 منتهی الآمال، ج۱، ص۳۷۹ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ امام صادق(ع) بر سجاده خود نشسته و در حق زائران و سوگواران اهل‌بیت(ع) چنین دعا می‌کردند: «خدایا! آن دیدگان را که اشک‌هایش در راه ترحم و عاطفه بر ما جاری شده و دل‌هایی را که به‌خاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله‌هایی را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده. 📖 بحار الانوار، ج۹۸، ص۸ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ امام رضا(ع): هر کس مصیبت ما را به یاد آورد و برای آنچه با ما کرده‌اند بگرید، با ما باشد در درجه ما روز قیامت، و هر کس مصیبت ما را به یاد دیگران آورد و خود نگرید و بگریاند، چشم او نگرید روزی که همه چشم‌ها می‌گریند، و هرکس بنشیند در مجلسی که امر ما در آنجا احیا می‌شود، دل او نمیرد روزی که همه دلها می‌میرد. 📖 ترجمه نفس‌المهموم، ص۳۵ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ ابی عَماره مُنشد می‌گوید: هرگز در هیچ روزی نام حسین‌بن‌علی(ع) نزد ابی‌عبدالله صادق(ع) برده نشد که آن روز آن حضرت خندان دیده شود تا شب، و آن حضرت می‌گفت «الحُسَینُ عَبْرَةُ کُلِّ مُؤمِنٍ»؛ یعنی حسین(ع) سبب ریزش اشک هر مؤمنی است. 📖 ترجمه نفس‌المهموم، ص۳۶ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ ابوهارون مکفوف می‌گوید: حضرت صادق(ع) در ضمن حدیثی طولانی فرمودند: «کسی که یادی از حضرت حسین بن علی(ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگس اشک خارج شود، اجرا او بر خداست و حق تعالی به کمتر از بهشت برای او راضی نیست.» 📖 ترجمه کامل الزیارات، ص۳۲۴ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ امام علی(ع): خداوند برای ما شیعیان و پیروانی برگزیده است که ما را یاری می‌کنند، با خوشحالی ما خوشحال می‌شوند و در اندوه و غم ما محزون می‌گردند. 📖 بحار الانوار، ج۶۵، ص۱۸ 🆔 @almiqat

#حدیث_محرم1402 ◾️ امام حسین(ع) بر برادرش امام حسن(ع) داخل شد و چون او را بدید بگریست. آن حضرت گفت: ای اباعبدالله! از چه گریه می‌کنی؟ گفت: از آنچه با تو می‌کنند. امام حسن(ع) گفت: آنچه بر سر من آید زهری است که بدان کشته می‌شوم و روزی مانند روز تو نیست که ۳۰هزار تن بر تو گرد آیند و همه ادعا کنند از امت جد ما هستند. پس بر کشتن و ریختن خون تو و هتک حرم و اسیر کردن زنان و فرزندان و تاراج بار و بنه تو اجتماع کنند. در این حال لعنت بر بنی‌امیه نازل شود و آسمان خون ببارد و همه چیز بر تو بگرید، حتی وحشیان بیابان‌ها و ماهیان در دریاها. 📖 ترجمه نفس المهموم، ص۵۰ 🆔 @almiqat