#شگفتی_های_آفرینش ✅ مغز و لایه‌های محافظ آن شاید بتوان گفت حساسیت و آسیب‌پذیری هیچ عضوی در بدن (حتی قلب) به اندازه مغز نیست. مغز مرکز فرماندهی و کنترل عملکرد بدن و تحلیلگر اطلاعات دریافتی از چشم و گوش و سایر اعضاست و اختلال در سلامت این عضو خطیر، می‌تواند آثار جبران‌ناپذیری برای انسان به دنبال داشته باشد. از این رو پروردگار حکیم سخت‌ترین لایه‌های حفاظتی را گرداگرد آن تدارک دیده تا به این راحتی‌ها صدمه‌ای به آن نرسد. امام صادق(ع) به این حفاظت چندلایه اینطور اشاره می‌فرماید: «اگر موانع كنار مى‌رفت و مغز را مى‌ديدى، در مى‌يافتى كه به حايل‌ها و لايه‌هاى مختلف پوشيده شده تا ثابت ماند و از حوادث آسيبى نبيند. جمجمه نيز كلاه‌خودى است كه مغز را از آسيب‌پذيرى در برابر ضربه‌ها و صدمات نگاه مى‌دارد. نيز سر انسان با انبوهى از مو پوشيده شده تا پوستينى براى سر باشد و آن را از گرما و سرماى شديد حفظ كند. به‌راستى جز كسى كه مغز را آفريده و منشأ فرماندهى احساس قرارش داده و به‌خاطر بلندمرتبه بودنش در بدن و حساس و خطير بودن موقعيت آن، آن را سزاوار حفظ و نگاهدارى نموده، چه كسى آن را اين گونه در دژى مستحكم قرار داده است؟» (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۰) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ محافظان چشم چشم یکی از حساس‌ترین اعضای بدن انسان است. رسالت این عضو حساس هم این است که آنچه در پیرامون انسان رقم می‌خورد را مثل یک دوربین فیلم‌برداری ثبت و بدون درنگ به اطلاع مغز برساند. لازمه تحقق این مسئولیت نیز ارتباط مستقیم و بدون حایل و واسطه چشم با محیط پیرامون است. به عبارتی هیچ دیواره و محافظی بین چشم و آنچه که بدان می‌نگرد نباید وجود داشته باشد (بر خلاف مغز که پشت دیواره مستحکمی به نام جمجمه قرار گرفته است). با این حال تدابیر خداوند حکیم برای محافظت از چشم قابل تامل است. نواحی کناری آن را با استخوان و بخش جلوی آن را با پلک و... از غبار و آسیب‌های احتمالی تا حد زیادی در امان نگاه داشته است. امام صادق(ع) در این خصوص به مفضل می‌فرمایند: «اى مفضّل! درباره پلك چشم فكر كن و بنگر كه چگونه بسان پرده‌اى روى ديدگان را مى‌پوشاند. در كنار آن بندها و حلقه‌ها تعبيه شده تا هر وقت كه خواهند بالا كشند و ديده در ميان غارى قرار داده شده و با آن پرده و موهاى مژه، چشم حفظ مى‌شود.» (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۱) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ نای و مری انسان هر روز در حال غذا خوردن است و گاه هم که چیزی نمی‌خورد، بزاق دهان خود را باید ببلعد. بنابراین پیوسته انسان در معرض خطر سقوط آب و مواد غذایی به درون نای و ریه است. اتفاقی به آن «پریدن غذا در گلو» می‌گوییم و می‌تواند موجب خفگی شود. اما چیزی که باعث می‌شود انسان در طول سالیان دراز عمر از این خطر دائمی در امان بماند، عضو کوچکی است به نام «اپی‌گلوت». این عضو کوچک که در گلو قرار دارد، با مکانیزمی که خداوند برای آن درنظر گرفته است، هوا را به نای و غذا را به مری هدایت می‌کند و به همین سادگی، هر روز انسان را از مرگ نجات می‌دهد! این عضو همان درپوشی است که امام صادق(ع) در فرمایش خود به مفضل از آن یاد کرده و همچون پزشکی که اشراف علمی به عملکرد اعضا و دستگاه‌های بدن دارد، درباره آن و اعضای مجاور آن چنین می‌فرماید: «چه كسى دو مجرا در گلو آفريد، يكى براى خروج صدا كه همان ناى متصل به ريه است و ديگرى مرى، محل عبور غذا كه به معده ختم مى‌شود؟ و چه كسى در گلو در پوشى آفريد تا غذا به ريه نرسد و آدمى را هلاك نگرداند؟ و چه كسى ريه را وسيله خنكى قلب قرار داد تا با كار هميشگى و پيوسته‌اش حرارتى در قلب گرد نيايد و به هلاكت شخص نينجامد؟» (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۱) در ویدیوی فوق، مکانیزم عملکرد اپی‌گلوت هنگام بلع و تنفس قابل مشاهده است. 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ کنترل دفع مواد زاید نعمت‌هایی که خداوند مهربان در کالبد موجودات زنده علی‌الخصوص انسان‌ها قرار داده و باعث شده بتوانند خود را سالم و سلامت ببینند، بیش از آن است که به‌راحتی به شماره درآیند. گاه این نعمت‌ها بسیار بارز و چشمگیر هستند و گاه هم به‌نظر کوچک و ناچیز! اما کافی است همان نعمتی که نزد انسان غافل بی‌مقدار به‌نظر می‌رسد، چند روزی دچار اختلال شود تا همان جزء کوچک از سلامتی، به آرزوی بزرگ او تبدیل شود! یکی از این نعمت‌ها، «توانایی کنترل دفع مواد زاید از بدن» است. امام صادق(ع) در این باره چنین می‌فرمایند: «جز خدا چه كسى براى منافذ خروجى بول و غائط، شيرهايى قرارداد كه هرگاه خواهند ببندند و هرگاه خواهند بگشايند تا هميشه جارى نباشند و زندگى آدمى را به فساد نكشانند؟ به‌راستى انسان تا كجا مى‌تواند اين نعمت‌ها را به شماره درآورد؟ بى‌شك آنچه كه شمرده نمى‌شود بيش از آن است كه مردم مى‌دانند و مى‌شمارند.» (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۲) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ عملکرد و آفرینش حکیمانه اعضای بدن امام صادق(ع) در بخش بعدی فرمایشات خود به مفضل بن عمر، مختصرا عملکرد چند عضو بدن را یک‌به‌یک برمی‌شمرد و همه را به‌روشنی، نشان حکمت خالقی بی‌همتا معرفی می‌نماید: «چه كسى جز خدا معده را اين‌گونه سخت و با صلابت آفريده تا غذاهاى سنگين را نيز هضم كند؟ چه كسى جگر را آنقدر نرم و لطيف آفريده تا عصاره و لطافت غذا را بپذيرد و هضم آن از عمل معده ظريف‌تر باشد؟ آيا اندكى اهمال و ناهماهنگى در اين اعمال مى‌بينى؟ هرگز! چه اينها همه به تدبير مدبرى حكيم است كه پيش از آفرينش، نسبت به اشيا قادر و دانا بود و چيزى او را ناتوان نمى‌گرداند و هم او لطيف و بسيار آگاه است. مفضّل! بينديش كه چرا مغز رقيق و ظريف در درون استخوان‌هاى لوله‌اى شكل قرار گرفته؟ اين جز براى حفظ و نگاهدارى آن است؟ چرا خون روان در رگ‌ها قرار گرفت و به‌سان آب در ظرف شد؟ آيا جز براى نگاهدارى و هدايت صحيح آن است؟ چرا ناخن‌ها بر سر انگشتان روييد؟ جز براى حفظ انگشتان و ياری شخص‌ در كار كردن است؟ چرا ميان گوش را مانند محبس‌ها و دخمه‌ها پيچيده قرار داد؟ آيا اين جز براى آن است كه صدا وارد گوش شود، بشكند و به پرده گوش آسيب نرساند؟ چرا انسان اين گوشت‌هاى زياد ران‌ها و نشستنگاه‌ها را حمل مى‌كند؟ جز براى آن است كه در هنگام نشستن بر زمين سخت و بى‌حايل، مانند افراد نحيف و لاغر در سختى درد نيفتد؟» (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۲) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ به هم پیوستگی خصوصیات انسانی در بخش بعدی فرمایشات امام صادق(ع) به مفضل بن عمر، آن حضرت به هم پیوستگی خصوصیات انسانی را مورد اشاره قرار می‌دهند و در آخر ضمن اشاره به آیه ۱۰۰ سوره انعام، همه این نظم و سازمان‌یافتگی را نشانه‌ای از خداوند متعال معرفی می‌نماید: چه كسى انسان را نر و ماده آفريد، جز آنكه او را براى تناسل پديد آورد؟ چه كسى او را براى تناسل پديد آورد، جز كسى كه او را اميدوار آفريد؟ چه كسى او را اميدوار آفريد و ابزار كار به او داد، جز كسى كه او را كار كن خلق كرد؟ چه كسى او را كاركن آفريد، جز كسى كه او را نيازمند خلق كرد؟ چه كسى او را نيازمند آفريد، جز كسى كه اسباب رفع نياز را برايش پديد آورد؟ چه كسى اسباب رفع نياز را پديد آورد، جز كسى كه ضامن رفع حاجتش شد؟ چه كسى او را در ميان آفريدگان، با عقل و شعور ممتاز كرد، جز كسى كه برايش پاداش و كيفر مقرر فرمود؟ چه كسى او را چاره داد، جز كسى كه او را توان چاره‌انديشى عطا كرد؟ چه كسى به او چنين قدرتى داد، جز آنكه بر او حجت را تمام كرد؟ چه كسى كارهاى او را كه او قادر به چاره‌انديشى آنها نيست چاره كرده، جز آنکه كسی قادر بر شكر واقعى او نيست؟ در آنچه گفتم خوب انديشه نما. آيا ذره‌اى در اين سازماندهى و نظم و ترتيب، ناهماهنگى مى‌بينى؟ «به‌راستى كه خداوند از آنچه وصف مى‌كنند پيراسته است (انعام/۱۰۰)». (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۳) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ سازوکار قلب خون مایعی است که وظیفه اصلی آن (جدا از نقش دفاعی در برابر میکروب‌ها) رساندن اکسیژن و مواد غذایی به اندام‌ها و بردن مواد زاید از آنها می‌باشد. به همین جهت لازم است پیوسته در تمام بخش‌های بدن حاضر بوده و و دائما نیز در حرکت باشد. اما بحث ما سر اندامی است که این مایع ناآرام را در تمام سال‌های عمر به حرکت درمی‌آورد. آن هم با قدرتی که آن را تا دورترین بافت‌ها و سلول‌های بدن راهی می‌کند و بعد هم بازمی‌گرداند! این اندام حیاتی و نیرومند، «قلب» نام دارد. قلب یا دل اندامی ماهیچه‌ای و توخالی است که با انبساط و انقباض پیوسته خود (حدود ۷۰ بار در دقیقه!)، خون را در رگ‌ها به گردش درمی‌آورد. توجه داشته باشید که مسئله فقط به حرکت درآوردن خون نیست. هر خونی هر جایی نباید برود. خون حاوی اکسیژن و مواد غذایی باید به سوی بافت‌های گرسنه برود و بعد از دریافت مواد زاید آنها بازگردد. اما تصفیه این خون از زوائد و حامل شدن آن به مواد مغذی هم برای خود داستانی جالب و ماجرایی شنیدنی دارد... قلب از چهار حفره (دو بطن و دو دهلیز) تشکیل شده و بین آنها نیز دریچه‌هایی یک‌طرفه قرار دارد. نوبت انبساط و انقباض این حفره‌ها و باز و بسته شدن دریچه‌های ظریفی که بینشان قرار دارد، آنقدر دقیق تنظیم شده که اختلال کوچکی در ترتیب و تاخر عملکرد آنها، می‌تواند لحظه پایانی زندگی باشد! امام صادق(ع) این صفحه از کتاب آفرینش انسان را اینطور و در عین اختصار به مفضل بن عمر توضیح می‌دهد: «اى مفضّل! اينك قلب را برايت شرح مى‌دهم: بدان در برابر روزنه‌هاى شُش، روزنه‌هايى نيز در قلب است تا قلب حرارت نگيرد. تا جايى كه اگر اين روزنه‌ها ناهماهنگ گردند و ترتيب و تقابل را از دست بدهند، نسيم و نفس به دل نمى‌رسد و آدمى هلاك مى‌گردد! آيا هيچ هوشمند و خردمندى مى‌پندارد كه اين از سر خود چنين باشد و آيا عقل او سخنش را تصديق مى‌نمايد؟» (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۴) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ انطباق جنس نر و ماده با یکدیگر گاهی مجرمین برای انحراف ذهن ماموران پلیس، در صحنه جرم صحنه‌سازی می‌کنند تا به‌نظر برسد همه‌چیز تصادفی بوده و بدین ترتیب، پلیس در پی پیدا کردن عامل و متهمی نرود. لازمه این صحنه‌سازی نیز این است که همه‌چیز در صحنه جرم بی‌ربط به‌نظر برسد. اگر بخواهیم آفرینش هستی را - طبق گفته بعضی مدعیان - یک اتفاق تصادفی در نظر بگیریم، برای تصادفی به‌نظر رسیدن آن نیز لازم است ارتباط و انطباقی در اجزای هستی مشاهده نشود. اما اگر خلاف این مشاهده شد، عقل حکم می‌کند به عامدانه بودن آفرینش مشکوک شویم. برای تطابق اجزای مختلف هستی، موارد بسیاری وجود دارد، اما یکی از آشکارترین نمونه‌های آن، مسئله «نر و ماده بودن موجودات و فرآیند تولید مثل آنها» است که به‌طور صددرصدی به وجود هر دو جنسیت وابسته است. درواقع نکته این است که اگر جنس نر اتفاقی به‌وجود آمده بود، نباید برایش جنس ماده‌ای آن هم با اینهمه تطابق ساختاری وجود می‌داشت (و بالعکس). اما می‌بینیم نه‌تنها اعضا و جوارح هر جنسیت مکمل دیگری است، بلکه سلول‌های تولیدمثلی آنها نیز برای دیگری ساخته و مهیا شده‌اند!! تطابق فاحشی که فریاد می‌زند: ما اتفاقی تصادفی نیستیم... آفرینش شگفت‌انگیز ما، به‌طور حتم توسط خالقی بسیار دانا و بسیار توانا محقق شده است و نمی‌توان از او انتظار داشت این علم و قدرت را بدون در نظر داشتن هدفی خاص برای خلقت ما به خرج داده باشد. امام صادق(ع) در فرمایش خود به مفضل بن عمر، کسانی که این هدفمندی و نشانه‌های خالق حکیم را نمی‌بینند، اینطور به‌سختی مورد نکوهش قرار داده است: «اگر لنگه درى را ببينى كه در آن لولايى است، آيا آن را بيهوده مى‌شمارى؟ هرگز. بلكه در مى‌يابى كه سازنده اين لنگه، لنگه ديگر را نيز آفريده كه با هم جفت شوند و به همراه يكديگر هدفى را به انجام رسانند و سود بدهند. حيوان نر نيز يكتاست و عقل حكم مى‌كند كه براى او جفتى آفريده شود و مؤنثى تا نسل آدمى پايدار ماند. ننگ و نفرين و مرگ باد بر كسانى كه مدعى فلسفه و حكمت‌اند، ولى ديدگان دل‌هایشان از اين آفرينش شگفت كور است و تدبير و هدفمندى را در كار هستى انكار كردند!» (شگفتی‌های آفرینش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۶۴) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ پوشیده آفریده شدن بعضی بخش‌های بدن آفریدگار حکیم و توانا در خلقت موجودات، به آفرینش صرف بسنده نکرده و بُعد زیبایی مخلوقاتش را نیز در نظر گرفته است. تقارن اندام‌ها و رنگ‌های متنوع، نمونه‌هایی از همین زیبایی‌هاست. اما یکی از ظرافت‌هایی که خداوند دانا در آفرینش موجودات به آن توجه نموده، پوشیده نگه داشتن بخش‌هایی از بدن آنهاست که عیان و مشهود بودنشان قبیح است. خالق متعال با قرار دادن این بخش‌های بدن در مستورترین مواضع، وجاهت مخلوقات خود را در نهایت ظرافت مورد حفاظت قرار داده است. ظرافتی که امام صادق(ع) آن را جزء شگفتی‌های خلقت آدمی به‌شمار آورده و درباره‌اش چنین فرموده است: «اينك اى مفضّل! در نعمت‌هايى كه خداوند جلّ‌وعلا در خوردن، آشاميدن و آسانى دفع زوايد قرار داد، انديشه كن و درس عبرت بگير. آيا حكيمانه نيست كه در ساختن يك سرا، مستراح در پوشيده‌ترين جايگاه قرار گيرد؟ خداوند نيز مجراى خروجى انسان را در مخفی‌ترين جاى قرار داد. آن را در پشت او ظاهر نكرد و در جلويش ننهاد. بلكه در جايى از ديدگان پوشيده است. ران‌ها و لگن‌ها آن را با گوشت در بر گرفته‌اند و پوشانده‌اند. هرگاه كه انسان به قضاى حاجت نيازمند گشت و به آن هيأت معمول نشست، مخرج چنان مى‌گردد كه سنگينى و فضولات را به‌راحتى دفع مى‌كند. خداوند، والامرتبه است، كسى كه نعمت‌هايش عيان و عطايش بى‌پايان است.» (شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص ۶۵) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ آفرینش دندان‌ها امام صادق(ع): «مفضّل! قدرى درباره دندان‌ها بينديش. برخى تيزاند تا غذا را قطع كنند و ببرند و برخى پهن‌اند تا غذا را بسايند و خرد گردانند. خداوند هر دو نوع را به انسان داد، زيرا به هر دو نياز است.» (شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۶۶) انطباق دندان‌های انسان با نوع غذایی که می‌خورد، اگرچه ممکن است ساده به‌نظر برسد، اما خود یکی دیگر از موارد پرشماری است که تصادفی نبودن پیدایش هستی را تایید می‌کند. زیرا ساختاری اینچنین در دندان گوشتخواران و گیاهخواران که غذای دائمی‌شان از نامشان پیداست، مشاهده نمی‌شود. البته تفاوت ساختاری گوشتخواران و گیاهخواران همینجا به پایان نمی‌رسد، زیرا اصولا در بدن آنها نه میلی برای غذاهای ناسازگار وجود دارد، و نه دستگاه گوارش آنها پذیرای غذاهای بیگانه است. لذا خداوند متعال اعضا و جوارح لازم برای بلع و هضم غذای مخصوص هر یک از این موجودات را به آنها عنایت نموده تا در فرآیند تغذیه و گوارش خود دچار اختلال و عیب نشوند. اما در این بین، انسان که تمایل و قدرت گوارشش هر دو نوع غذا یعنی گوشت و گیاه را شامل می‌شود، تمام جوارح لازم برای تغذیه را به خواست خدای توانا دارا شده است که از جمله این ملزومات، دندان‌های خاص اوست. 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ تغذیه متفاوت و ثمرات متفاوت هفته گذشته به تفاوت دندان‌های انسان با گوشتخواران و گیاهخواران اشاره کردیم. اما نکته شگرفی که در این بین وجود دارد و کمتر به آن توجه می‌شود، این است که هم بدن گوشتخواران و هم بدن گیاهخواران، هر دو از پوست و گوشت و استخوان تشکیل شده است! در حالی که غذای یکی از آنها پیوسته گوشت و بدن جانوران دیگر بوده و غذای دیگری پیوسته گیاه و علف! اما به قدرت بی‌انتهای خداوند، در هر دوی آنها با وجود تغذیه‌ای بسیار متفاوت، استخوان می‌روید و گوشت و پوست بر آن می‌نشیند! با این حال، خداوند متعال قدرت‌نمایی خود را در همینجا متوقف نکرده و معکوس این فرایند را در خود گیاهان به نمایش گذاشته است! یعنی اگرچه در حیوانات شاهد هستیم که غذایی متفاوت (گوشت و گیاه) دریافت می‌کنند و به پیکری یکسان می‌رسند، اما گیاهان برعکس آنها مواد یکسانی برای رشد و تغذیه در اختیار می‌گیرند (نور، خاک و آب) اما بی‌شمار میوه خوش‌طعم و رنگارنگ تحویل می‌دهند که گاه هندوانه‌ای شیرین است و گاه لیمویی ترش!! قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (رعد/۱۶) 🆔 @almiqat

#شگفتی_های_آفرینش ✅ بی‌حس بودن مو و ناخن مو و ناخن‌ها فواید متعددی برای بدن دارند. استحکام سر انگشتان، زیبایی و همچنین عایق کردن سر از سرما و آفتاب، از جمله فواید آشکار این دو عضو ارزشمند است. اما نکته قابل‌توجه در این بین، این است که خداوند حکیم این دو عضو را که به دلیل رشد دائمی، نیاز همیشگی به کوتاه کردن دارند، فاقد جریان خون و عصب آفریده است! یک لحظه تصور کنید، اگر مو و ناخن مثل سایر اعضای بدن دارای عصب بودند یا خون در آنها جریان داشت، کوتاه کردن آنها چه دردسر بزرگی می‌شد! هر بار برای یک ناخن‌گرفتن ساده یا اصلاح موی سر و صورت، باید آمپول بی‌حسی می‌زدیم و پانسمان می‌کردیم!! اما خداوند متعال آنها را چنان آفریده که اگرچه عضوی از بدن یک موجود زنده‌اند، اما مانند اشیای بی‌جان کاملا بدون حس‌اند و انسان قادر است آنها کوتاه کند، گویی نخی آویزان از پیراهنش را می‌کند! این لطف بزرگ، تنها یکی از نعمات پرشمار خدای مهربان است که شاید بسیاری از ما تا کنون به آن فکر نکرده بودیم. اما در دیدگان ژرف‌نگر امام صادق(ع)، این موضوع از قلم نیفتاده و توجه به آن را اینطور به مفضل بن عمر گوشزد نموده‌اند: «باز تأمل كن در اينكه خداوند با حسن تدبير و حكمت، مو و ناخن را آفريد. از آنجا كه اين دو رشد مى‌كنند و بلند مى‌شوند و بايد كوتاه گردند، حس ندارند تا انسان به هنگام گرفتن آنها احساس درد نكند. اگر انسان از گرفتن مو و ناخن درد مى‌كشيد، ميان دو محذور قرار مى‌گرفت: يا اينكه هر دو را رها مى‌كرد تا دراز شوند و يا اينكه با دشوارى و تحمل درد، آنها را كوتاه مى‌كرد.» (شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۶۶) 🆔 @almiqat