«دستهای خالی» خواستم بنویسم دلتنگت هستم، ونامه‌ی عاشقانه برایت بنویسم، از مویه‌ها ودلتنگی ها بگویم. ودامن پرمهرت را طلب کنم تا با آن آرام گیرم، بعد دانستم این همه من است ودامن قدسی توازمنیت خارج است ودرعالم عاشقی برای تو، خودی نیست... خواستم برایت از ناله‌های میلیون‌ها عاشق بگویم دانستم که توخود,آگاه تری.. خواستم بگویم به جان این همه مسلمین ومومنین در جهان که بلاها احاطه شان کرده بیا،دیدم توخود مضطرتری... خواستم بگویم به اشکهای خوبان ما ... که دانه دانه،از دستمان می‌روند و همه حسرت زندگی در بهشت ظهورتو دارند، دیدم تو خود بیشتردعا گویی ونگران... غرض ناله نیست اما بعضی سنگین برگلویمان و آهی جانکاه برقلبهایمان سنگینی می کند که به خودت قسم،جز تو و ظهورت،درمانی ندارد.. همه ی اقاقیها شاهدند این روزها همه بی تاب آمدنت هستیم...این روزها عجیب جای خالی ات،دنیا راتنگ کرده است.. این روزها دنیا با تمام وجود تورا فریاد می‌کند. ازچه بگویم مولا؟وانت اعلم به منا... تنها می‌‌نویسم ، میدانم هنوز که هنوز است،همه‌ی آنچه برای آمدنت باید بشویم،نشدیم.. هنوز لایق حضور وجه الله نیستیم که نیامدی.. ماراببخش ...باورکن با همه‌ی دستهای خالی مان، تنهابرای تو روز راسر می‌کنیم، ودرحسرت یک نگاه تو عمر می‌گذرانیم. همه دلخوشی مان شده :این روزها خواهد گذشت وتو خواهی آمد.. آری...یک روز برسردر تمام خانه ها، و تیتر روزنامه های جهان،ظهور تو خواهد بود.. فقط اینکه آیا ما نیز در روزگار آمدنت هستیم؟ #جمعه_های_انتظار #از_مستانگی @zedbanoo