بسم الله تا حالا نگفته بودم، اما ما دختردارها، ما زیاد فرزنددارها، یکی از خوبیها و دلخوشیهای زندگیمان این است: به سن هرطفلی که در کربلا بود، طفلی داریم: کودکی شش ماهه،😭 کودکی رقیه نام به سن و اندام رقیه خاتون، کمی بزرگتر یه سن سکینه،😭 درسن عبدلله،هم پسری که تصور اینکه دستهایش از بازو آویزان شود،هم دشوار است‌ ⚫️امشب شب رقیه است، ومن دائم به گوشهایش نگاه میکنم و با خودم دعا میکنم: خداکند قد وقواره ی رقیه به جهت هاشمی بودنش، کمی درشت‍ تر بوده باشد، مثلا به عمویش عباس رفته باشد‌. خداکند گوشوارش،کمی سبکتر، پاهایش کمی مقاومتر، ⚫️با خودم آرزو میکنم قدش انقدر بلند بوده باشد که موقع کشیدن موهایش بادست زجر، کمی کمتر دردش گرفته باشد. 😔بارها به گونه های دخترم نگاه میکنم و با خودم محاسبه می‍کنم: تفاوت اندازه صورت و کف دست یک مرد جنگی قدرتمند را. که خدا کند آنقدرها درشت هیکل نبوده باشد... به کوچکی پاهایش زل میزنم و اندازه ی آغوشش را آنقدر اندازه میگیرم تا ببینم سر یک پدر، هرقدر هم که رگهاش...😭 ومحاسن و موهایی چونان که پدرش داشت، آیا ممکن است روی پاهایش جا بگیرد یا به سختی با دستها و پاهایش،آن را گرفته تا نیفتد .. هرچند افتاد همان موقعی که خودش هم افتاد‌.. ما دختردارها شبهای رقیه، هر دم روضه ی مجسم داریم... #عزاداریها_قبول @zedbanoo