بسم الله «رزق» مثلاً ناهارت را خورده باشی و گفته باشی: «امروز خیلی هوس زیارت به سرم زده .» دست بچه‌ها را گرفته باشی و با همسرت راه افتاده باشی.از دم در وارد شده باشی و با اشک روی گونه، اذن دخولت داده باشند. رفته باشی و یک گوشه‌ی دنج سرت را چسبانده باشی به ضریح. بعد ناگهان یک داعشی از راه برسد، فرزندت را محکم به آغوش بگیری، به ضریح بچسبی و باصدای تیر، باچادر نماز غرق خون مظلومیتت، بوسه به چادرام ابیها بزنی! می‌بینی؟ به همین زیبایی! به همین قشنگی! رزق، و مرگ همین‌قدر حساب کتاب از سویی ساده و از سویی پیچیده دارد. درست در زمانی که چهلم دخترک کومله، اسباب اغتشاش فراهم می‌کند، درست زمانی که خیلی‌ها دیگر روسری را هم، سر نمی‌کنند، توی مادر، توی زن، تو که گوشت پر است از شعار #زن_زندگی_آزادی، لیاقت پیدا کنی خونت بشود مدرک مظلومیت نظام. آن هم درست بعد اشک و زیارت و در آغوش برادر امام. البته که شهادت کسی مثل حاج قاسم، یا شهادت مظلومین، فرق می کند اما حتی تصورش هم شیرین است در زمانه‌ای که درباغ شهادت، چندان هم باز نیست، توی زن، در نهایت عدالت الهی، لیاقت شهادت پیدا کنی درست وسط چادر. درست وسط زیارت. الغرض. از خدا رزق بخواهیم. از خدا مرگ قشنگ، بخواهیم. از خدا بخواهیم نه مرگمان، نه زندگیمان، نه حیاتمان نه مماتمان، دستمایه‌ی ظلم و فساد نشود. حیات محمد وال محمد بخواهیم. و بخوانیم: شهادت قسمت ما می‌شد ای کاش.. شیراز عزیزم،تسلیت. #سبک_زندگی #شهادت #چهلم #زدبانو_نجاتی @zedbanoo