🔘 این سؤال، انسان را به‌سوی بالاترین هدف می‌برد: «بعدش چی؟» 🔻 #گناه_و_توبه (ج۱۷) - ۲ 🔸 هرکسی باید به این سؤال پاسخ بدهد: «وقتی به همۀ اهدافم رسیدم، بعدش چی؟ آخرش چی؟» انسان دنبال هدفی می‌گردد فراتر از اهداف مقدماتی و میانی در هر بخشِ زندگی‌اش؛ هدفی که هیچ‌وقت تمام نشود! 🔸 روح انسان به یک هدف برتر نیاز دارد؛ به «بالاترین هدف» که وقتی به آن فکر کرد، با قلبش آن را حسّ کند و آرامش پیدا کند و دیگر نگوید «بعدش چی!» این هدفِ بی‌نهایت هم چیزی غیر از خدا نمی‌تواند باشد. 🔸 کسی که اهل برنامه‌ریزی باشد، همین برنامه‌ریزی، در نهایت او را به خدا می‌رساند، چون وقتی اهدافش را می‌شمارد، دنبال عالی‌ترین هدف می‌گردد و می‌گوید: «بالاتر از این هدف، چه هدفی هست؟» کسی که منفعت‌طلب هم باشد، دنبال بالاترین منفعت می‌گردد و آخرش به خدا می‌رسد. 🔸 آدم اگر عاقبت‌اندیش باشد، آخرش به خدا می‌رسد، چون می‌گوید: «اگر یک‌مدتی-مثلاً یک‌میلیارد سال- در بهشت بودم و از نعمات بهشتی لذت بردم، بعدش چی؟ بعدش حوصله‌ام سر نمی‌رود و خسته نمی‌شوم؟!» 🔸 اگر عمیقاً به این سؤال فکر کنی، دنیا دیگر به چشمت نمی‌آید، حتی آخرت هم به چشمت نمی‌آید و می‌گویی: «یک هدفی را به من معرفی کن که تا ابد، رهایش نکنم و از آن سیر نشوم!» 🔸 آغاز توجه انسان به خدا آنجایی است که او را به‌عنوان بالاترین هدف در نظر می‌گیرد؛ هدفی که بعد از همه‌چیز می‌خواهد به آن برسد و فقط با رسیدن به خودِ او آرام می‌شود! 🔸 وقتی «ملاقات خدا» را عالی‌ترین هدف خودت قرار دادی، کم‌کم محبتش به دلت می‌افتد و یک کششِ بسیار قوی نسبت به او پیدا می‌کنی. وقتی این رابطۀ قوی شکل گرفت «گناه» می‌شود همان چیزی که انسان را از خدا دور می‌کند؛ لذا از گناه، بدت می‌آید. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع)- ۹۸.۰۳.۰۱ 👈 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/5507 @Panahian_ir

🔘 این سه مرحله را باید بگذرانیم تا گناه و نافرمانیِ خدا برای ما حرمت پیدا کند: 🔻 #گناه_و_توبه (ج۲۳)- ۱ 🔸 اگر موضوع معصیتِ خدا و «گناه نکردن» برای مؤمنین، خیلی مهم و محوری تلقی می‌شود، باید بدانیم که این مسئله به‌مرور اتفاق می‌افتد؛ یعنی آدم‌ها از همان روز اول، نمی‌توانند نسبت به این موضوع، حساس بشوند. 🔸 سه مرحله را باید بگذرانیم تا گناه و نافرمانیِ خدا برایمان حرمت پیدا کند: 📌 مرحلۀ اول این است که دنبال منافع حداکثری خودمان باشیم و بفهمیم که گناه‌نکردن و اجرای دستور خدا به نفع خودمان است. 📌 مرحلۀ دوم اینکه بفهمیم اگر خدا به ما دستور داده و برایش بهشت و جهنم گذاشته، به‌خاطر محبت و عشق خدا نسبت به ما بندگان است؛ چون خدا نمی‌خواهد بندگانش ضرر کنند. 🔸 دو مرحلۀ فوق؛ یعنی «علاقۀ به منفعت» به‌اضافه «علاقۀ به محبوبیت و احساس امنیت پیش خدایی که دوستمان دارد» انسان را وادار می‌کند به اینکه فرمان‌های خدا را گوش کند. 📌 مرحلۀ سوم این است که وقتی از خدا فرمان ببریم، کم‌کم حرمت خدا در دلمان می‌نشیند و خوف از مقامش پیدا می‌کنیم و از او حساب می‌بریم. آن‌وقت اگر معصیت کنیم، جدا از اینکه می‌دانیم به ضرر خودمان عمل کرده‌ایم، از خودِ خدا حیا می‌کنیم و خجالت‌زده‌اش می‌شویم، چون احساس می‌کنیم حرمتش را شکسته‌ایم. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع)- ۹۸.۰۳.۱۰ 👈 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/5531 @Panahian_ir