📗مربی و تربیت
▫️آیت الله حائری شیرازی
💠در قرآن جمله جالبی از قول «مؤمن آل فرعون» میگوید: «...أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ٭ فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا...» (... من کار خود را به خدا واگذارم که خداوند نسبت به بندگانش بیناست؛ خداوند او را از نقشههای سوء آنها نگه داشت...)
از این چه میفهمید؟
از معنای اینکه «فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا...»، از اینکه خدا مؤمن آل فرعون را از سیئات و بدیهایی که درباره او اندیشیده بودند حفظ کرد، چه میفهمید؟ نمیگویید که خدا به یک تدبیر معجزهآسا مؤمن آل فرعون را از فرعونیان آزاد کرد و هیچکس نتوانست به او آسیبی برساند و خدا او را حفظ کرد، چون برای خدا قیام کرده بود؟ اما امام صادق (ع) میفرماید: «وَ اَللهِ لَقَدْ قَطَعُوهُ إِرْباً إِرْباً.»
به خدا قسم مؤمن آل فرعون را قطعه قطعه کردند! این فرهنگ قرآن است. سیئات این نبود که او را «تکه تکه» کنند؛ سیئات این بود که او را «منحرف» کنند. از دید قرآن سیئه این نیست که کسی ریزریز شود؛ سیئه آن است که پایش بلغزد؛ سیئه این است که کسی منحرف شود و خریدنی باشد. قرآن میخواهد بگوید که نه تهدید آنها بر وی اثر کرد و نه تطمیع آنها و خدا او را از تمام فشارها نجات داد، به طوری که تا آخرین لحظه سستی نشان نداد. اینها «...سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا...» بودند و خدا او را به این ترتیب حفظ کرد.
🔸 #مربیوتربیت - صفحه ۹۷
📚📚📚کتابخانه مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام
https://eitaa.com/alzahranasr_lib